نهاد سازی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد

اردیبهشت ۱۴, ۱۳۸۸

http://www.ohchr.org/EN/HRBodies/UPR/Pages/BackgroundDocuments.aspx

شورای حقوق بشر

۱/۵٫ نهاد سازی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد

شورای حقوق بشر

با پذیرش وظیفه محوله از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد طی قطعنامه ۲۵۱/۶۰ مورخ ۱۵ ماه مارس سال ۲۰۰۶ فعالیت می کند.

پیش نویس نهادسازی ارائه شده توسط رئیس شورا را مورد توجه قرار می دهد.

۱٫ پیش نویس “نهادسازی شورای حقوق بشر سازمان ملل” را آنگونه که در پیوست به این قطعنامه آورده شده، تصویب می کند. این پیش نویس خود پیوست هایی نیز دارد.

۲٫ تصمیم می گیرد که پیش نویس قطعنامه ذیل را به مجمع عمومی برای تصویب بصورت فوریت ارائه کند تا پس از آن شرایط اجرای مندرجات در متن بموقع امکان پذیر شود:

“مجمع عمومی،

قطعنامه شماره ۱/۵ مورخ ۱۸ ماه زوئن سال ۲۰۰۷ شورای حقوق بشر را مورد توجه قرار می دهد،

۱٫ از متن “نهادسازی شورای حقوق بشر سازمان ملل” آنگونه که در پیوست به این قطعنامه ارائه شده و خود شامل تعدادی پیوست است، استقبال می کند.”

نشست نهم

۱۸ ماه ژوئن سال ۲۰۰۷

]قطعنامه بدون راگیری تصویب شد[۱][

پیوست

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد: نهاد سازی

I. مرجع بررسی عمومی دوره ای

A. مبنای بررسی

۱٫ مبنای بررسی عبارت است از:

a) منشور سازمان ملل متحد،

b) بیانیه عمومی حقوق بشر،

c) اسناد حقوق بشر که دولت مورد بررسی عضو آن است،

d) پیمان ها و تعهدات داوطلبانه از جمله تعهداتی که هنگام کاندیداتوری برای انتخابات شورای حقوق بشر (که در اینجا از این به بعد “شورا” خطاب می شود) بر عهده می گیرند،

۲٫ علاوه بر موارد فوق و با درنظر گرفتن ماهیت متقابلا تکمیلی قوانین بین المللی حقوق بشر و قوانین بین المللی بشردوستانه، این بررسی باید قوانین بین المللی بشردوستانه را که به کشور مورد بررسی مربوط می شود، در نظر بگیرد.

B. اصول و اهداف

۱٫ اصول

۳٫ بررسی عمومی دوره ای باید:

a) عمومیت، استقلال، بی غرضی و به هم وابستگی همه حقوق بشر را ارتقا بدهد،

b) یک سازو کار جمعی مبتنی بر اطلاعات هدفمند و موثق و گفتگوی تعاملی باشد،

c) پوشش عمومی و رفتار برابر در مقابل همه دولت ها را تضمین کند،

d) فرآیندی بین دولتی، با منشاء عضویت در سازمان ملل متحد و معطوف به عمل باشد،

e) با مداخله کامل کشور تحت بررسی همراه باشد،

f) مکمل سایر مراجع حقوق بشری باشد و تکرار کار آنها نباشد، و بنا براین باید حاکی از ارزش افزوده باشد،

g) به روشی هدقمند، شفاف، غیر گزینشی، سازنده، غیر مقابله جویانه، و غیرسیاسی هدایت شود،

h) نباید بیش از حد اندازه برای دولت تحت بررسی و دستور کار شورا سنگین باشد،

i) نباید بیش از اندازه طولانی باشد، باید واقع بینانه باشد و نباید از منابع زمانی، نیروی انسانی و مالی بیش از اندازه صرف آن شود،

j) نباید ظرفیت شورا را برای واکنش به وضعیت های فوری حقوق بشر کاهش دهد،

k) کاملا با نگرشی جنسیتی ادغام شود،

l) بدون پیش داوری نسبت به الزامات مندرج در عناصری که بر اساس آن بررسی انجام می شود،سطح توسعه یافتگی و ویزگی های کشورها درآن در نظر گرفته شوند،

m) مشارکت همه گروههای ذینفع از جمله سازمان های غیر دولتی و نهادهای ملی حقوق بشر طبق قطعنامه ۲۵۱/۶۰ مجمع عمومی مورخ ۱۵ ماه مارس سال ۲۰۰۶ میلادی و قطعنامه ۳۱/۱۹۹۶ شورای اقتصادی و اجتماعی مورخ ۲۵ ماه ژولای سال ۱۹۹۶ و همچنین تصمیمات شورا در این مورد، تضمن شود.

۲٫ اهداف

۴٫ اهداف بررسی عمومی دوره ای عبارت است از:

a) بهبود وضعیت حقوق بشر در عمل،

b) تامین الزامات و تعهدات حقوق بشر دولت ها و ارزیابی پیشرفت های مثبت و چالش هایی که دولت ها با آن مواجه هستند،

c) افزایش ظرفیت دولت ها و ارائه کمک فنی در مشاوره و با موافقت دولت مورد بررسی،

d) سهیم کردن دولت ها و گروههای ذینفع از بهترین دست آوردها،

e) حمایت از همکاری در ارتقا و حفاظت حقوق بشر،

f) ترغیب به همکاری کامل و کار با شورا، سایر هئیت های حقوق بشر و اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل.

c. تناوب و ترتیب بررسی دوره ای

۵٫ بررسی دوره ای بعد از تصویب ساز وکار بررسی عمومی دوره ای توسط شورا آغاز می شود.

۶٫ ترتیب بررسی گویای اصول عمومیت و رفتار برابر است

۷٫ ترتیب بررسی باید به سرعت مشخص شود تا دولت ها امکان آماده سازی به حد کفایت داشته باشند،

۸٫ همه دولت های عضو شورا باید در طول دوره عضویت شان در شورا مورد بررسی قرار بگیرند،

۹٫ اعضای اولیه شورا، بخصوص آنهایی که برای یک دوره یک ساله یا دو ساله انتخاب شده اند باید اول مورد بررسی قرار بگیرند،

۱۰٫ یک ترکیبی از دولت های عضو و ناظر شورا باید با هم مورد بررسی قرار بگیرند،

۱۱٫ در انتخاب کشورها برای بررسی، توزیع منطقی جغرافیایی باید رعایت شود،

۱۲٫ انتخاب اولین دولت عضو و دولت ناظر در شورا برای بررسی از طریق قرعه کشی از هر گروه منطقه ای به روشی خواهد بود که رعایت توزیع منطقی جغرافیایی را تضمین کند. سپس کشورها به ترتیب حروف الفبا مورد بررسی قرار خواهند گرفت و از کشورهای انتخاب شده شروع می شود، مگر اینکه کشورهایی برای بررسی داوطلب باشند.

۱۳٫ فاصله زمانی بین دوره های بررسی باید منطقی باشد بطوری که ظرفیت دولت ها برای آماده کردن برای درخواست هایی که در بررسی ها مطرح می شوند و ظرفیت سایر گروههای ذینفع برای پاسخ دادن به این درخواست ها در نظر گرفته می شوند،

۱۴٫ دوره بررسی برای اولین دوره ۴ ساله می باشد. این دوره بررسی، با در نظر گرفتن بررسی سالیانه ۴۸ کشور در طول سه نشست دو هفته ای کار گروه خواهد بود.[۲]

D. روند ها و تشریفات بررسی

۱٫ مستندات

۱۵٫ اسنادی که بررسی بر آنها مستند است عبارت خواهند بود از:

a) اطلاعاتی که دولت مورد بررسی بر اساس راهنمای عمومی مصوب شورا در شصتیمن نشست خود(اولین نشست دور دوم) ارائه می کند و می تواند بصورت گزارش کشوری باشد، و هر اطلاعات مربوطه دیگر مورد نظردولت که بصورت شفاهی یا مکتوب ارائه می شود، گزارش مکتوب خلاصه نباید بیش از ۲۰ صفحه باشد و رفتار برابر را برای همه دولت ها تضمین کند و بار اضافی بر دوش مرجع بررسی نگذارد. به دولت ها پیشنهاد می شود که اطلاعات را از طریق روش مشاوره وسیع با همه گروههای ذینفع در سطح ملی فراهم کنند.

b) بعلاوه، اطلاعات تکمیلی توسط اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر مبنی بر گزارش های هئیت های پیمان ها، روند های ویژه از جمله مشاهدات و توصیه هایی که برای دولت مورد بررسی داده شده، و سایر اسناد رسمی دیگر سازمان ملل که مرتبط باشد، جمع آوری می شود که نباید بیش از ۱۰ صفحه باشد.

c) علاوه بر اینها، اطلاعات موثق و قابل اتکایی که توسط سایر گروههای ذینفع به یو پی آر ارائه می شود باید در بررسی مورد توجه شورا قرار بگیرد. اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر خلاصه ای از این اطلاعات را باید تهیه کند که این خلاصه نباید بیش از ۱۰ صفححه باشد.

۱۶٫ اسنادی که توسط اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر تهیه می شود باید ساختار راهنمای عمومی مصوب شورا در مورد اطلاعات تهیه شده توسط دولت مورد بررسی را رعایت کند.

۱۷٫ هم اطلاعات مکتوب دولت و هم اطلاعاتی که توسط اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر خلاصه می شوند باید ۶ هفته قبل از بررسی توسط کار گروه آماده شوند تا طبق قطعنامه ۲۰۸/۵۳ مجمع عمومی مورخ ۱۴ ژانویه سال ۱۹۹۹، توزیع مناسب و همزمان اسناد به ۶ زبان رسمی سازمان ملل تضمین شود.

۲٫ تشریفات

۱۸٫ تشریفات بررسی باید از این قرار باشد:

a) بررسی در یک کار گروه هدایت می شود که رئیس شورا ریاست آن را برعهده دارد و مرکب از ۴۷ دولت عضو شورا است. هر دولت در باره ترکیب هئیت خود تصمیم می گیرد.[۳]

b) دولت های ناظر می توانند در بررسی از جمله در گفتگوی تعاملی مشارکت کنند،

c) سایر گروههای ذینفع مربوطه می تواند در بررسی در کار گروه شرکت کنند،

d) گروهی مرکب از سه گزارشگر که از طریق قرعه کشی از میان اعضای شورا و از گروه های مختلف منطقه ای انتخاب می شوند، برای تسهیل هر بررسی از جمله آماده سازی گزارش کارگروه، شکل می گیرد. اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر کمک های لازم و تخصصی در اختیار گزارشگران قرار می دهد.

۱۹٫ هر کشور مورد برسی می تواند تقاضا کند که یکی از گزارشگران از گروه منطقه ای باشد که این کشور به آن تعلق دارد و همچنین فقط در یک مورد می تواند تقاضای جایگزینی گزارشگر را داشته باشد.

۲۰٫ یک گزارشگر می تواند تقاضا کند که در یک روند بررسی خاص شرکت نکند.

۲۱٫ گفتگوی تعاملی بین کشور تحت بررسی و شورا در کار گروه صورت خواهد گرفت. گزارشگران می توانند موضوعات یا سوالات را منظم کرده و به دولت تحت بررسی منتقل کنند تا به آماده سازی دولت و تمرکز بر گفتگوی تعاملی با ضمانت عدالت و شفافیت کمک کنند.

۲۲٫ مدت زمان بررسی در کار گروه برای هر کشور سه ساعت خواهد بود. زمان اضافی به مدت یک ساعت برای بررسی نتیجه در نشست عمومی شورا اختصاص داده خواهد شد.

۲۳٫ در کارگروه برای تصویب گزارش هر کشور نیم ساعت اختصاص داده خواهد شد.

۲۴٫ در کار گروه باید یک چارچوب زمانی معقول برای بررسی و تصویب گزارش هر دولت اختصاص داده شود.

۲۵٫ نتیجه نهایی در نشست عمومی شورا مصوب خواهد شد.

E. نتیجه بررسی

۱٫ چارچوب نتیجه بررسی

۲۶٫ چارچوب نتیجه بررسی، یک گزارشی از خلاصه روند بررسی، جمع بندی های و یا توصیه ها، و تعهدات داوطلبانه دولت مورد بررسی خواهد بود

۲٫ محتوای نتیجه بررسی

۲۷٫ بررسی عمومی دوره ای یک سازو کار جمعی است. نتیجه این بررسی شامل موارد ذیل خواهد بود:

a) یک ارزیابی از وضعیت حقوق بشر دولت تحت بررسی به روشی هدفمند و شفاف؛ که دربرگیرنده پیشرفت های مثبت و چالش هایی است که کشور مورد بررسی با آن مواجه است.

b) سهیم شدن در بهترین تجربیات،

c) تاکیدی بر افزایش همکاری برای ارتقا و حفاظت حقوق بشر،

d) ارائه کمک فنی و ظرفیت سازی در مشاروه و با موافقت کشور مورد بررسی،[۴]

e) قول ها و تعهدات داوطلبانه توسط کشور تحت بررسی.

۳٫ تصویب نتیجه بررسی

۲۸٫ کشور مورد بررسی باید کاملا در نتیجه بررسی مداخله داشته باشد.

۲۹٫ قبل از تصویب نتیجه توسط جلسه عمومی شورا، دولت مورد بررسی باید فرصت ارائه پاسخ به سوالات یا موضوعاتی را پیدا کند که در ضمن گفتگوی تعاملی فرصت کافی برای طرح آنها وجود نداشته است.

۳۰٫ دولت مورد بررسی و دولت های عضو و ناظر در شورا فرصت ابراز دیدگاه هایشان را بر روی نتیجه بررسی قبل از هر نوع اقدام بر روی آن خواهند داشت.

۳۱٫ گروه های ذینفع فرصت ارائه نظرات عمومی خود را قبل از تصویب نتیجه بررسی توسط جلسه عمومی شورا خواهند داشت.

۳۲٫ توصیه های حمایتی دولت مورد بررسی نیز مشخص خواهند شد. سایر توصیه ها همراه با نظرات دولت مورد بررسی در مورد آنها، ثبت خواهند شد. هر دو توصیه ها و نظرات در گزارش نتیجه بررسی برای تصویب شورا مندرج خواهد شد.

F. پیگیری نتایج بررسی

۳۳٫ نتیجه بررسی عمومی دوره ای بعنوان یک سازو کار جمعی، باید اول توسط دولت مورد بررسی و در صورت ضرورت توسط سایر گروههای ذینفع مربوطه به اجرا در بیایند.

۳۴٫ بررسی بعدی در کنار سایر موارد باید به اجرای نتیجه بررسی قبلی متمرکز شود.

۳۵٫ شورا باید یک عنوان برحسته در دستور کار خود داشته باشد که به بررسی عمومی دوره ای اختصاص داشته باشد.

۳۶٫ جامعه بین الملل به اجرای توصیه ها و نتایج برای ظرفیت سازی و ارائه کمک فنی در مشاوره و با موافقت کشور مورد بررسی کمک خواهد کرد.

۳۷٫ شورا بر اساس نتایج بررسی دوره ای تصمیم خواهد گرفت که آیا پیگیری خاصی ضروری است و اگر ضروری است در چه زمانی این پیگیری انجام خواهد گرفت.

۳۸٫ شورا پس از اینکه همه تلاش های بی وقفه را برای ترغیب یک دولت به همکاری با مرجع بررسی عمومی دوره ای بکار ببرد و موفق نشود، موارد عدم همکاری مستمر را بصورت مناسبی مطرح خواهد کرد.

II. روند های ویژه

A. گزینش و انتصاب صاحبان وظایف

۳۹٫ این شاخص های عمومی برای کاندیداتوری، گزینش و انتصاب صاحبان وظایف بسیار مهمند: a) تخصص، b) تجربه در حوزه وظایف، c) استقلال، d) بی غرضی، e) صداقت انسانی و f) بی طرفی.

۴۰٫ در نمایندگی باید به توازن جنسیتی و تعادل منطقه ای، و همچنین نظام های مختلف حقوقی توجه خاص شود.

۴۱٫ شورا در شصتمین نشست خود (اولین نشست دومین دوره) شرایط فنی و واقع بینانه ای را برای کاندیداهای واجد شرایط که مسئولیت برعهده خواهند گرفت، تصویب خواهد کرد تا تضمین کند که افراد بسیار باکیفیتی انتخاب خواهند شد که از مهارت، تخصص و تجربه حرفه ای وسیع در حوزه حقوق بشر مربوط به وظیفه ای که بر عهده می گیرند، برخوردارند.

۴۲٫ گروه ها و سازمان های ذیل می توانند صاحبان وظایف روند های ویژه را کاندیدا کنند: a) دولت ها، b) گروه های منطقه ای که در داخل نظام حقوق بشر سازمان ملل فعالیت می کنند، c) سازمان های بین المللی یا ادارات آنها (برای نمونه اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر)، d) سازمان های غیر دولتی، e) سایر هئیت های حقوق بشری، و f) کاندیداهای فردی.

۴۳٫ اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر بلافاصله باید فهرست کاندیداهای واجد شرایط را در یک فرمت استاندارد شده آماده و ذخیره کند و بطور مرتب آن را به روز کرده و منتشر کند. این فهرست دربر گیرنده اطلاعات شخصی، حوزه تخصصی و تجربه حرفه ای کاندیداها خواهد بود.بدنبال آن آگهی استخدام صاحبان وظایف بلافاصله باید منتشر شود.

۴۴٫ اصل عدم تراکم وظایف حقوق بشر بطور همزمان باید رعایت شود

۴۵٫ دوره تصدی یک صاحب وظیفه برای کار معینی، اعم از وظیفه موضوعی یا کشوری، بیش از ۶ سال (دو دوره سه ساله برای صاحبان وظایف موضوعی) نخواهد بود.

۴۶٫ افراد با پست های تصمیم گیری در دولت یا هر سازمان دیگری که موجبات تضاد منافع با مسئولیت های وظایف را ایجاد می کند، باید از کاندیداتوری مستثنی شوند. صاحبان وظایف در ظرفیت های فردی خود عمل خواهند کرد.

۴۷٫ حداقل یک ماه قبل از شروع نشستی که در آن، شورا صاحبان وظایف را گزینش خواهد کرد، یک گروه مشاوره، فهرستی از کانیدداهایی با بالاترین کیفیت ها که شاخص های عمومی و شرایط خاص را برای عهده دار شدن وظایف دارا باشند، در اختیار ریاست شورا قرار می دهد.

۴۸٫ این گروه مشاوره همچنین باید کاندیداهای مستثنی را از فهرست کانیداهای واجد شرایط که منتشر می شود، خارج کند.

۴۹٫ در آغاز دوره سالیانه شورا، از گروه های منطقه ای برای انتصاب عضو گروه مشاوره که در ظرفیت فردی خود عمل خواهد کرد، دعوت بعمل می آید.

۵۰٫ گروه مشاوره کاندیداهای موجود در فهرست را بابد مورد توجه قرار بدهند، اما، در شرایط خاص و اگر یک پستی ضرورت داشته باشد، گروه مشاوره می تواند کاندیداهای بیشتری را با شرایط برابر و یا با کیفیت مناسب تر برای پست در نظر بگیرد. توصیه های گروه مشاوره به رئیس شورا باید مستند و علنی باشد.

۵۱٫ گروه مشاوره باید در صورتی که لازم باشد ، در مورد تخصص مورد نیاز، تجربه، مهارت ها و سایر شرایط مربوط به هر وظیفه ای، نظر گروه های ذینفع را از جمله صاحبان وظایفی که در حال حاضر مسئولیت دارند، مورد توجه قرار بدهد.

۵۲٫ رئیس شورا بر اساس توصیه های گروه مشاوره و پس از مشورت های گسترده بخصوص با همآهنگی های منطقه ای، کاندیدای مناسب را برای هر پست تعیین می کند. رئیس شورا، حداقل دو هفته قبل از شروع نشستی که در آن کاندیداها منصوب می شوند، باید فهرست کانیداهایی را که پیشنهاد می شوند، در اختیار دولت های عضو و ناظر قرار بدهد.

۵۳٫ در صورتی که ضرورت داشته باشد، رئیس شورا برای اطمینان از حمایت از کاندیداهای مورد نظر، می تواند مشورت های بیشتری انجام بدهد. انتصاب صاحبان وظیفه روند های ویژه پس از تائید شورا نهایی می شود. صاحبان وظیفه باید قبل از خاتمه نشست، منصوب بشوند.

B. مرور وظایف، توجیه و بهبود آن ها

۵۴٫ مرور، توجیه و بهبود وظایف، و همچنین ایجاد وظایف جدید، باید در چارچوب اصول عمومیت، بی غرضی، بی طرفی و غیر گزینشی، و همکاری و گفتگوی سازنده بین المللی با نگاهی برای افزایش ارتقا و حفاظت همه حقوق بشر، حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی از جمله حق توسعه ، هدایت شود.

۵۵٫ مرور، توجیه و بهبود هر یک از وظایف بر اساس مذاکرات قطعنامه های مربوطه انجام می شود. ارزیابی وظایف می تواند در گفتگوی تعاملی بین شورا و صاحبان وظایف روند های ویژه در بخش مجزایی انجام بشود.

۵۶٫ مرور، توجیه و بهبود وظایف بر محتوا، حوزه و ربط وظایف با در نظر گرفتن یک چارچوبی از معیارهای به رسمیت شناخته شده بین المللی، نظام روند های ویژه و قطعنامه ۲۵۱/۶۰ مجمع عمومی متمرکز خواهد بود.

۵۷٫ هر تصمیمی برای جریانسازی، ادغام و یا احتمالا حذف وظایف همواره باید بر اساس نیاز برای بهبود حفاظت و بهره مندی از حقوق بشر هدایت شود.

۵۸٫ شورا همواره باید برای بهبود های ذیل تلاش کند:

a) وظایف همواره باید یک چشم انداز روشن از حفاظت و ارتقاء به رو به رشد حقوق بشر و همچنین در انسجام با نظام حقوق بشر ارائه کنند.

b) باید به همه حقوق بشر بطور برابر توجه کند. توازن موضوعی وظایف باید بطور وسیعی اهمیت برابر حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از جمله حق توسعه را منعکس کند.

c) در هر تلاش باید از تکرار غیر ضروری پرهیز شود.

d) حوزه های موضوعی که در آن ها خلاء دیده می شود باید مشخص بشوند و از طرقی غیر از ایجاد وظایف روندهای ویژه از جمله با توسعه وظیفه ای که موجود است، یا جلب توجه صاحبان وظایف به موضوعات مشترک و عمومی، و یا با یک اقدام مشترک با صاحبان وظایفی که این خلا به آنها مربوط می شود، به آنها پرداخته شود.

e) هر گونه ادغام وظایف باید با توجه به محتوا و کارکردهای هر وظیفه و همچنین حجم کار افرادی که صاحب وظایف هستند، انجام شود.

f) برای ایجاد یا مرور وظایف، تلاش ها باید مشخص کنند که آیا ساختار مرجع (کارشناس، گزارشگر و یا کارگروه) برای افزایش حفاظت حقوق بشر موثرترین هستند یا نه.

g) برای پرهیز از ابهام، وظایف جدید باید تا حد ممکن روشن و مشخص باشند.

۵۹٫ برای اینکه کل نظام روند های ویژه را قابل درک کرد، مطلوب است که نامگذاری صاحبان وظایف، عنوان وظایف و همچنین روند های گزینش و انتصاب از یکدستی برخوردار شوند.

۶۰٫ دوره زمانی برای وظایف موضوعی سه سال و برای وظایف کشوری یک سال است.

۶۱٫ وظایفی که در پیوست شماره ۱ فهرست شده اند، برای جاهایی که قابلیت اجرا دارند، تا زمانی که توسط شورا بر اساس برنامه کاری مورد توجه باشند، تمدید می شوند.[۵]

۶۲٫ صاحبان وظایفی که در حال حاضر مشغول به فعالیت هستند، مشروط به اینکه دوره فعالیت آنها از ۶ سال بیشتر نشده باشد می توانند به فعالیت خود ادامه دهند (پیوست ۲). درموارد استثنایی، مدت زمان فعالیت صاحبان وظایفی که بیش از ۶ سال خدمت کرده اند، می تواند افزایش پیدا کند تا زمانی که شورا وظیفه مورد نظر را بررسی و روند گزینش و انتصاب به جمعبندی برسد.

۶۳٫ در تصمیم برای ایجاد، مرور یا حذف وظایف کشوری، باید اصول همکاری و گفتگوی صادفانه با هدف تقویت ظرفیت دولت های عضو در رعایت الزمات حقوق بشری آنها در نظر گرفته شوند.

۶۴٫ در موارد نقض حقوق بشر یا فقدان همکاری که نیاز به توجه شورا دارد، اصول بی غرضی، غیر گزینشی، و رفع دوگانگی معیارها و سیاست زدگی باید رعایت شوند.

III. کمیته مشورتی شورای حقوق بشر

۶۵٫ کمیته مشورتی شورای حقوق بشر (که منبعد کمیته مشورتی نامیده می شود) که مرکب از ۸۱ کارشناسی است که در ظرفیت فردی خود خدمت می کنند، بعنوان مجموعه سیاستگذاری شورا و در راستای شورا فعالیت خواهد کرد. ایجاد این هئیت تابعه و کارکرد آن بر اساس راهنمای مشروحه ذیل انجام می گیرد:

A. کاندیداتوری

۶۶٫ همه دولت های عضو سازمان ملل متحد می توانند کاندیداهایی را از منطقه خودشان نامزد کنند. دولت ها برای نامزدی کاندیداها باید با نهادهای ملی حقوق بشر و سازمان های جامعه مدنی خود مشورت کنند و اسامی آنهایی را که از کاندیداهای آنها حمایت کردند ، ارائه کنند.

۶۷٫ از آنجا که هدف این است که تا حد ممکن متخصص ترین افراد در اختیا شورا قرار بگیرند، به همین خاطر، شرایط فنی و واقع بینانه ای برای کاندیداها در نظر گرفته خواهد شد و در شصتمین نشست شورا (اولین نشست دومین دوره) به تصویب خواهد رسید.این شرایط دربرگیرنده موارد ذیل است:

a) مهارت و تجربه شناخته شده در حوزه حقوق بشر،

b) مقام رفیع اخلاقی،

c) استقلال و بی غرضی.

۶۸٫ افراد با پست های تصمیم گیری در دولت یا هر سازمان دیگری که موجبات تضاد منافع با مسئولیت های وظایف را ایجاد می کند، باید از کاندیداتوری مستثنی شوند. صاحبان وظایف در ظرفیت های فردی خود عمل خواهند کرد.

۶۹٫ اصل عدم تراکم فعالیت های حقوق بشر بطور همزمان باید رعایت شود.

B. انتخاب

۷۰٫ اعضای کمیته مشورتی با رای مخفی از میان اسامی کسانی که بر اساس شرایط مورد توافق ارائه شده اند، باید توسط شورا انتخاب شوند.

۷۱٫ فهرست کاندیدا ها باید دو ماه قبل از تاریخ انتخابات تکمیل شده باشد. دبیرخانه یک ماه قبل از انتخابات، این فهرست کاندیدا ها و اطلاعات مربوط به آنها را در اختیار دولت های عضو قرار خواهد داد و بطور عمومی منتشر خواهد کرد.

۷۲٫ در نمایندگی باید به توازن جنسیتی و تعادل منطقه ای، و همچنین نظام های مختلف حقوقی توجه خاص مبذول شود.

۷۳٫ توزیع جغرافیایی بدین شرح خواهد بود:

دولت های آفریقایی: ۵

دولت های آسیایی: ۵

دولت های اروپای شرقی: ۲

دولت های امریکای لاتین و حوزه کارائیب: ۳

دولت های اروپای غربی و سایر دولت ها: ۳

۷۴٫ اعضای کمیته مشورتی برای یک دوره سه ساله خدمت خواهند کرد. آنها یکبار برای انتخاب مجدد واجد شرایط خواهند بود. در اولین دوره، یک سوم متخصصین برای یکسال و یک سوم دیگر برای دو سال فعالیت می کنند. نا مشخص بودن دوره عضویت با قرعه کشی مشخص خواهد شد.

C. کارکردها

۷۵٫ کار کمیته مشورتی، ارائه نظرات کارشناسی به شورا است بطوری که تقاضایی توسط شورا ارائه می شود و مشاوره مبتنی بر تحقیق و مطالعه از طرف کمیته مشورتی در اختیار شورا قرار می گیرد.

۷۶٫ کمیته مشورتی باید گرایش اجرایی داشته باشد و حوزه مشاوره آن باید محدود به موضوعات مربوط به وظیفه شورا از جمله ارتقا و حفاظت همه حقوق بشر باشد.

۷۷٫ کمیته مشورتی قطعنامه ای را مصوب نمی کند و تصمیمی نمی گیرد. در حوزه کاری ای که شورا در مورد اخیر به آن توجه کرده و مصوب شده، کمیته مشورتی پیشنهاداتی را برای افزایش کارآیی مربوط به روند و همچنین طرح های تحقیقاتی در حوزه کار شورا می تواند مطرح کند.

۷۸٫ زمانی که شورا تقاضای مشارکت اساسی از کمیته مشورتی می خواهد، باید راهنمای خاص برای کمیته صادر کند، و باید همه یا بخشی از آن راهنماها را در صورت نیاز برای آینده مورد بررسی قرار بدهد.

D. روش کار

۷۹٫ کمیته مشورتی باید دو نشست برای حداکثر ۱۰ روز کاری در سال برگزار کند. برای نشست های بیشتر در صورت ضرورت و با تصویب قبلی شورا ، کمیته مشورتی می تواند برنامه ریزی کند.

۸۰٫ شورا می تواند از کمیته مشورتی بخواهد که وظایف معینی را بصورت جمعی، یا از طریق تیم های کوچک کاری و یا فردی به انجام برساند. کمیته مشورتی نتیجه چنین کاری را به شورا گزارش خواهد کرد.

۸۱٫ به اعضای کمیته مشورتی توصیه می شود که در فاصله بین نشست ها بصورت فردی و یا بصورت تیمی با هم در تماس باشند. اما کمیته مشورتی نباید اقدام به تشکیل هئیت های تابعه کند مگر اینکه شورا آن را تائید کند

۸۲٫ به کمیته مشورتی توصیه می شود که در اجرای وظیفه اش با دولت ها، نهاد های ملی حقوق بشر، سازمان های غیر دولتی و سایر اعضای جامعه مدنی طبق تشریفات شورا تعامل داشته باشد.

۸۳٫ دولت های عضو و ناظر شورا از جمله دولت هایی که عضو شورا نیستند، آژانس های تخصصی، سایر سازمان های بین دولتی و نهاد های ملی حقوق بشر و همچنین سازمان های غیر دولتی، طبق توافق های مندرج در قطعنامه ۳۱/۱۹۹۶ شورای اقتصادی و اجتماعی و همچنین شیوه های نظارت توسط کمیسیون حقوق بشر و شورای حقوق بشر، باید اجازه مشارکت در کار کمیته مشورتی را داشته باشند بصورتی که موثرترین همکاری از سوی این سازمان ها تضمین شود.

۸۴٫ شورا در شصتمین نشست خود (اولین نشست از دومین دوره) در مورد مناسبت ترین سازو کار برای ادامه کار گروه های کاری در مورد جمعیت های بومی، شکل های نوین برده داری، اقلیت ها و فروم اجتماعی تصمیم گیری خواهد کرد.

IV. روند شکایت

A. هدف و حوزه عمل

۸۵٫ روند شکایت برای پرداختن به نمونه های دائمی غیر قابل توجیه نقض همه حقوق بشر و همه آزادی های بنیادین که در هر قسمتی از جهان و تحت هر شرایطی رخ می دهد و بطور موثق تائید می شوند، ایجاد شده است.

۸۶٫ قطعنامه ۱۵۰۳ (پیوست XLVIII) مورخ ۲۷ ماه می سال ۱۹۷۰ شورای اقتصادی و اجتماعی که در قطعنامه شماره ۳/۲۰۰۰ ماه ژوئن سال ۲۰۰۰ تجدید نظر شده و هر جایی که لازم بوده اصلاح شده است بعنوان مبنای کار قرار می گیرد تا تضمین شود که روند شکایت غیر جانبدارانه، بی غرض، موثر، بی طرفانه، و در حمایت از قربانیان و بموقع پیش برده می شود.

B. اعتبار شاخص مکاتبات

۸۷٫ مکاتبه مربوط به نقض حقوق بشر و آزادی های بنیادین، که بخاطر هدف این روند باید معتبر باشد به این شرح فراهم می شود:

a) نباید منشاء سیاسی داشته باشد و هدف آن با منشور ملل متحد، بیانیه عمومی حقوق بشر و سایر اسناد قابل اجرا در حوزه قوانین حقوق بشر سازگار باشد،

b) باید یک توضیح مستند از نقض مورد ادعا، از جمله حقوقی که ادعا می شود که مورد نقض قرار می گیرند، ارائه کند،

c) زبان مورد استفاده نباید توهین آمیز باشد. هر چند مکاتبات توهین آمیز در صورتی که سایر شاخص های اعتباری را داشته باشند، پس از حذف زبان توهین آمیز آن، ممکن است که مورد توجه قرار بگیرند،

d) نامه می تواند توسط فرد یا گروهی که مدعی اند که قربانیان نقض حقوق بشر و آزادی های بنیادین هستند، و یا اینکه توسط یک فرد یا یک گروهی از جمله سازمان های غیر دولتی ای ارائه بشود که در فعالیت در راستای اصول حقوق بشر خوشنام باشند، و شناخت مستقیم و موثقی از نقض های مورد نظر داشته باشند، این مکاتبه نباید پناهی برای فعالیت هایی با منشاء سیاسی باشد که در تقابل با منشور سازمان ملل متحد است. به هر جهت نامه های معتبری که مستندات روشنی در آنها ارائه شده، نباید صرفا بخاطر اینکه اطلاعات ارائه شده در آنها دست اول نیستند، مورد بی توجهی قرار بگیرند.

e) مکاتبه نمی تواند بطور خاص بر اساس گزارش هایی باشد که توسط رسانه ها منتشر شده اند،

f) به پرونده ای که قطعا از الگوی مستمر نقض غیر قابل توجیه و ثابت شده حقوق بشر که توسط یک روند ویژه ، یک هئیت پیمان یا سایر روند شکایات سازمان ملل با مشابه منطقه ای در حوزه حقوق بشر، در حال بررسی است، ارجاع ندهد.

g) راه حل های محلی فرسوده کننده شده باشند، در غیر این صورت معلوم بشود که چنین راه حل هایی غیر موثرند یا بطور غیر منطقی طولانی شده اند.

۸۸٫ نهادهای ملی حقوق بشرکه تحت اصول مربوط به مقام نهادهای ملی (اصول پاریس) تشکیل می شوند و فعالیت می کنند، بویژه بخاطر ماهیت شبه قضایی می توانند بعنوان ابزار موثر در پرداختن به نقض حقوق بشر افراد فعالیت کنند.

C. کار گروه

۸۹٫ برای انجام وظیفه بررسی مکاتبات و جلب توجه شورا به الگوهای غیر قابل توجیه و معتبر نقض حقوق بشر و آزادی های فرید، دو کار گروه مجزا باید تشکیل بشوند.

۹۰٫ هر دو این کار گروه ها تا حداکثری که ممکن باشد باید بر اساس اجماع کار کنند. در صورت نرسیدن به اجماع، تصمیمات با رای اکثریت اتخاذ می شود. این کار گروه ها می توانند مقررات روند کار خودشان را تعریف کنند.

۱٫ کار گروه مکاتبات: ترکیب، وظایف و قدرت

۹۱٫ کمیته مشورتی شورای حقوق بشر باید ۵ نفر را؛ از هر گروه منطقه ای یک نفر با درنظرگرفتن توازن جنسیتی، برای تشکیل کار گروه مکاتبات برگزیند.

۹۲٫ در صورت در دسترس نبودن نیروی انسانی در هر گروه منطقه ای، کمیته مشورتی باید یک متخصص مستقل و با کیفیت بسیار بالا از همان گروه منطقه ای کمیته مشورتی را منصوب کند.

۹۳٫ از آنجا که به وجود متخصص مستقل و ادامه کار او برای بررسی و ارزیابی مکاتبات واصله نیاز است، متخصصین مستقل و با کیفیت بسیار بالای کارگروه مکاتبات باید برای یک دوره سه ساله منصوب بشوند. وظایف آنها فقط یکبار قابل تمدید است.

۹۴٫ از رئیس کارگروه مکاتبات خواسته می شود که به همراه دبیرخانه، نامه های دریافتی را قبل از انتقال آنها به دولت های مورد نظر بر اساس معیارهای قابل قبول، مورد بررسی مقدماتی قرار بدهد. نامه های بی نام و نشان و بی اساس باید بطور آشکار توسط رئیس کارگروه کنار گذاشته بشود و بنابراین به دولت مورد نظر منتقل نخواهد شد. رئیس کارگروه مکاتبات برای رعایت پاسخگویی و شفافیت، باید فهرستی از مکاتباتی را که بعد از بررسی مقدماتی کنار گذاشته شده اند، در اختیار همه اعضای خود قرار دهد. این فهرست، معیار تصمیمات برای نپذیرفتن یک مکاتبه خواهد بود. سایر مکاتبات که کنار گذاشته نشده اند، به دولت مورد نظر منتقل می شوند تا نظر آن را در مورد نقض حقوق بشر مورد ادعا دریافت کنند.

۹۵٫ اعضای کارگروه مکاتبات باید در مورد پذیرش یک نامه و ارزیابی ویژگی های ادعای نقض حقوق بشر از جمله در باره اینکه آیا این نامه به تنهایی یا همراه با سایر مکاتبات از الگوی مستمر یک نقض غیر قابل توجیه و موثق حقوق بشر و آزادی های بنیادین تصمیم بگیرد. کارگروه مکاتبات باید با ارائه پرونده ای که دربرگیرنده همه مکاتبات قابل پذیرش و همچنین مکاتباتی در پاسخ به آن مکاتبات باشد، در اختیار اعضای کارگروه بگذارد تا آنها را از وضعیت ها آگاه کند. زمانی که کارگروه مکاتبات به ملاحظات بعدی یا اطلاعات اضافی نیاز داشت، می تواند یک مورد را تا نشست بعدی تحت بررسی قرار بدهد و از دولت مورد نظر خواستار اطلاعات اضافی بشود. کارگروه مکاتبات می تواند به بررسی یک مورد خاتمه بدهد. همه تصمیمات کارگروه مکاتبات باید بر اساس اعمال دقیق معیارهای پذیرش و بطور قانونی توجیه پذیر باشد.

۲٫ کارگروه وضعیت ها: ترکیب، مسئولیت و قدرت

۹۶٫ هر گروه منطقه ای باید یک نماینده دولت عضو شورا را با توجه به تناسب جنسیتی، برای کار در کارگروه وضعیت ها منصوب کند. اعضا برای مدت یکسال منصوب می شوند. در صورتی که دولت مورد نظر عضو شورا باشد ، مسئولیت آنها یکبار قابل تمدید است.

۹۷٫ اعضای کارگروه وضعیت ها در ظرفیت فردی خود فعالیت خواهند کرد. برای اینکه خلاء نیروی انسانی پر شود، نماینده گروه منطقه ای که در آن منطقه خلاء وجود دارد، باید نماینده های دولت های عضو همان گروه منطقه ای را منصوب کند.

۹۸٫ از کارگروه وضعیت ها خواسته می شود که بر اساس اطلاعات و توصیه هایی که توسط کارگروه مکاتبات داده می شود، گزارشی در مورد الگو های مستمر نقض غیر قابل توجیه و موثق حقوق بشر و آزادی های بنیادین به شورا ارائه کند و مجموعه توصیه هایی برای اقدام در قالب پیش نویس قطعنامه یا تصمیم ، به شورا بدهد. زمانی که از کارگروه وضعیت ها توجهات یا اطلاعات اضافی خواسته می شود، اعضای کارگروه می توانند یک مورد را تا نشست بعدی تحت بررسی قرار بدهند. کارگروه وضعیت ها همچنین می تواند برای خاتمه دادن به یک پرونده تصمیم بگیرد.

۹۹٫ همه تصمیمات کارگروه وضعیت ها باید از نظر قانونی قابل توجیه باشد و اعلام کند که چرا توجه به یک وضعیت متوقف شده یا به اقداماتی در مورد آن توصیه شده است.

D. محرمانه بودن و تشریفات کاری

۱۰۰٫ از آنجا که روند شکایت باید درحمایت از قربانی باشد و بطور محرمانه و بموقع به پیش برده شود، هر دو کارگروه باید حداقل دو بار در سال هر بار به مدت ۵ روز کاری با هم دیدار داشته باشند تا تمام نامه هایی را که دریافت کرده اند، و همچنین پاسخ دولت ها در مورد آن نامه ها و وضعیت هایی را که طی روند شکایت مورد نظر شوراست، با دقت بررسی کنند.

۱۰۱٫ دولت مورد نظر باید با روند شکایت همکاری کند و تمام تلاش خود را برای تهیه پاسخ های واقعی به هر یک از درخواست های کار گروه ها یا شورا ، به یکی از زبان های رسمی سازمان ملل بکار بگیرد. دولت مورد نظر باید همچنین تلاش کند تا در ظرف مدت کمتر از سه ماه پس از دریافت تقاضا ، پاسخ ها را ارائه کند. در صورت ضرورت، این موعد زمانی به تقاضای دولت مورد بررسی می تواند تغییر کند.

۱۰۲٫ از دبیرخانه خواسته می شود که همه اطلاعات محرمانه را در دسترس اعضای شورا حداقل دو هفته قبل از بررسی قرار دهد تا آنها فرصت زمانی کافی برای مطالعه پرونده ها را داشته باشند.

۱۰۳٫ شورا باید الگوهای مستقر نقض غیر موجه اما موثق و تائید شده حقوق بشر و آزادی های بنیادین را که توسط کارگروه وضعیت ها در اختیارش قرار داده شده، به هر تعداد دفعاتی که لازم است و حداقل یکبار در سال، مورد توجه قرار دهد.

۱۰۴٫ گزارش های کارگروه وضعیت ها که به شورا ارسال شده باید بطور محرمانه بررسی بشوند مگر اینکه شورا تصمیمی غیر از این بگیرد. وقتی که کارگروه وضعیت ها به شورا توصیه می کند که وضعیتی را در جلسه عمومی مورد بررسی قرار دهد، بخصوص برای مواردی که همکاری روشن و صریح و واضح است، شورا باید این توصیه را در نشست بعدی خودش در اولویت قرار بدهد.

۱۰۵٫ از انجا که روند شکایت در حمایت از قربانی، موثر و بموقع باید هدایت شود، دوره زمانی بین انتقال شکایت به دولت مورد نظر و بررسی توسط شورا نباید در اصل بیش از ۲۴ ماه طول بکشد.

E. مداخله شاکی و دولت مورد شکایت

۱۰۶٫ روند بررسی شکایت باید بگونه ای باشد که اطمینان حاصل شود که هم شاکی و هم دولت مورد شکایت در مراحل اساسی ذیل در جریان دادخواهی قرار دارند:

a) وقتیکه یک نامه توسط کارگروه مکاتبات مورد پذیرش قرار نمی گیرد، یا زمانی که نامه ای برای بررسی توسط کارگروه وضعیت ها مورد نظر قرار می گیرد، یا زمانی که یک نامه ای توسط یکی از کارگروه ها یا توسط شورا برای بررسی در زمانی نزدیک به حالت تعلیق در می آید.

b) در مرحله ای که نتیجه نهایی حاصل می شود.

۱۰۷٫ علاوه بر اینها، باید به شاکی ای که نامه اش توسط روند شکایت ثبت می شود، اطلاع داده شود.

۱۰۸٫ در صورتی که شاکی ، تقاضای محرمانه ماندن مشخصات خود را داشته باشد، اطلاعات شاکی به دولت مورد نظر ارائه نخواهد شد.

F. اقدامات

۱۰۹٫ در ارتباط با اقدام به عملی در رابطه با یک وضعیت ویژه باید یکی از حالت های ذیل را در پیش گرفت:

a) متوقف کردن بررسی وضعیت، زمانی که بررسی بیشتر یا اقدام در آن مورد توجیه ندارد،

b) تحت بررسی نگه داشتن وضعیت و تقاضا از دولت مورد نظر برای ارائه اطلاعات بیشتر در مدت زمان منطقی،

c) تحت بررسی نگه داشتن وضعیت و منصوب کردن یک متخصص مستقل و با کیفیت بسیار بالا برای نظارت بر وضعیت و ارائه گزارش به شورا،

d) متوقف کردن بررسی موضوع تحت روند شکایت محرمانه برای اینکه موضوع برای بررسی عمومی اطلاع رسانی شود،

e) پیشنهاد به اداره کمیسیونر عالی برای همکاری فنی، ارائه کمک ظرفیت سازی یا خدمات مشاوره ای به دولت مورد نظر.

V. دستور کار و چارچوبی برای برنامه کاری

A. اصول

عمومیت

بی غرضی

بی طرفی

غیر گزینشی

همکاری و گفت و گوی سازنده

قابل پیش بینی

انعطاف پذیری

شفافیت

پاسخگویی

تعادل

همه شمول/جامع

دربرگیرنده چشم انداز جنسیتی

اجرایی و قابل پیگیری بودن تصمیمات

B. دستور برنامه

موضوع ۱ موضوعات سازمانی و روندی

موضوع ۲ گزارش سالانه کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و گزارش های اداره کمیسیونر عالی و دبیر کل سازمان ملل متحد

موضوع ۳ حفاظت و ارتقاء همه حقوق بشر، حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، که در برگیرنده حق توسعه است

موضوع ۴ وضعیت های حقوق بشری که نیاز است شورا به آنها توجه کند

موضوع ۵ هئیت ها و مراجع حقوق بشر

موضوع ۶ بررسی دوره ای عمومی

موضوع ۷ وضعیت حقوق بشر در فلسطین و سایر مناطق اشغالی در کشورهای عربی

موضوع ۸ اجرا و پیگیری بیانیه و برنامه عمل وین

موضوع ۹ نژادپرستی، تبعیض نژادی، بیگانه ستیزی و اشکال عدم تحمل آن، اجرا و پیگیری بیانیه و برنامه عمل دوربن

موضوع ۱۰ کمک فنی و ظرفیت سازی

C. چارچوبی برای برنامه کاری

موضوع ۱ موضوعات سازمانی و روندی

انتخاب اداره

تصویب برنامه کاری سالانه

تصویب برنامه کاری نشست از جمله سایر امور

گزینش و انتصاب صاحبان مسئولیت

انتخاب اعضای کمیته مشورتی شورای حقوق بشر

تصویب گزارش نشست

تصویب گزارش سالانه

موضوع ۲ گزارش سالیانه کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و گزارش های اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر و دبیر کل سازمان ملل متحد

ارائه گزارش سالانه و به روز کردن آن

موضوع ۳ حفاظت و ارتقاء همه حقوق بشر، حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که در برگیرنده حق توسعه است

حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی

حقوق مدنی و سیاسی

حقوق مردم، و گروه ها و افراد خاص

حق توسعه

روابط فی مابین حقوق بشر و موضوعات ماهوی حقوق بشر

موضوع ۴ وضعیت های حقوق بشر که نیاز است شورا به آنها توجه کند

موضوع ۵ هئیت ها و مراجع حقوق بشری

گزارش کمیته مشورتی شورای حقوق بشر

گزارش روند شکایت

موضوع ۶ بررسی دوره ای عمومی

موضوع ۷ وضعیت حقوق بشر در فلسطین و سایر مناطق اشغالی در کشورهای عربی

نقض حقوق بشر و درگیری های اسرائیل در منطقه اشغالی فلسطین و سایر مناطق اشغالی در کشورهای عربی

حق مردم فلسطین در تعیین سرنوشت

موضوع ۸ اجرا و پیگیری بیانیه و برنامه عمل وین

موضوع ۹ نژادپرستی، تبعیض نژادی، بیگانه ستیزی و اشکال عدم تحمل آن، اجرا و پیگیری بیانیه و برنامه عمل دوربن

موضوع ۱۰ کمک فنی و ظرفیت سازی

VI. روش های کاری

۱۱۰٫ مطابق قطعنامه ۲۵۱/۶۰ قطعنامه مجمع عمومی، روش های کاری باید شفاف، بی طرفانه، منصفانه، عادلانه، واقع گرایانه، روشن کننده، قابل پیش بینی، و همه شمول باشد. این روش ها همچنین می توانند در طول زمان به روز و سازگار بشود.

A. ترتیبات سازمانی

۱٫ تشریح احکام و قطعنامه های احتمالی

۱۱۱٫ تشریح تصمیمات یا قطعنامه های احتمالی فقط بعد اطلاع رسانی دارند، که به این ترتیب هئیت های کشورها از تصمیمات یا قطعنامه هایی که مطرح هستند یا مطرح خواهند شد مطلع می شوند. این توجیه مختصر توسط هئیت های ذینفع سازماندهی می شود.

۲٫ نشست های نامحدود اطلاع رسانی رئیس در مورد قطعنامه ها، تصمیمات و سایر امور مربوطه

۱٫ در نشست های نامحدود اطلاع رسانی رئیس در مورد قطعنامه ها، تصمیمات و سایر امور مربوطه، اطلاعاتی در باره وضعیت مذاکرات در مورد پیش نویس قطعنامه ها و یا تصمیمات ارائه می شود تا هئیت های کشورها از وضعیت این پیش نویس ها در سطوح بالا مطعل بشوند. مشاوره هاصرفا کارکرد اطلاعاتی خواهند داشت و با توزیع محدود اطلاعات بین اعضا در شبکه اینترنتی به روشی شفاف و همه شمول برگزار می شود.

۳٫ مشاوره های غیر رسمی در باره طرح ها توسط بانیان و حامیان اصلی تفهیم می شوند

۱۱۳٫ مشاوره های غیر رسمی در مذاکره برای پیش نویس قطعنامه ها و یا تصمیمات، اسناد اولیه هستند و تفهیم آن ها بر عهده بانیان و حامیان این پیش نویس هاست. حداقل یک مشاوره نامحدود غیر رسمی در مورد هر پیش نویس قطعنامه یا تصمیم قبل از اینکه شورا اقدامی برای آن بکند، لازم است.

۴٫ نقش دفتر

۱۱۴٫ دفتر با موضوعات سازمانی و روند سروکار خواهد داشت. دفتر باید بطور مرتب در باره نشست ها بصورت خلاصه گزارش بموقع مکاتبه کند.

۵٫ سایر اشکال کار دربرگیرنده مناظره گروهی، سمینار و میزگرد

۱٫ استفاده از سایر اشکال کاری از جمله موضوعات وتشریفات مربوطه، توسط شورا برای مورد به مورد تصمیم گیری می شود. این اشکال بعنوان امکاناتی برای شورا هستند تا گفتگو و درک متقابل را در مورد موضوعات معینی بهبود ببخشد. این سایر اشکال کاری باید بر بستر دستور کار و برنامه های کاری سالیانه شورا مورد استفاده قرار بگیرد و ماهیت بین دولتی شورا را ارتقا داده و تکمیل کند. این سایر اشکال نباید جایگزین مراجع موجود حقوق بشر و روشهای متداول و مرسوم کاری بشوند.

۶٫ بخش عالیرتبه

۱۱۶٫ بخش عالیرتبه سالی یکبار در جریان نشست اصلی شورا برگزار می شود. این نشست بعد از نشست بخش عمومی برگزار می شود که در آن هئیت های کشورهایی که در بخش عالیرتبه شرکت نمی کنند فرصت ارائه بیانیه های عمومی خود را خواهند داشت.

B. فرهنگ کاری

۱۱۷٫ ضروری است که:

a) طرح ها بسرعت اطلاع رسانی بشوند،

b) پیش نویس قطعنامه ها و تصمیمات بسرعت ، ترجیحا یک هفته قبل از نشست، توزیع بشوند،

c) همه گزارشها بویژه گزارش های روند های ویژه بین همه هئیت ها سریعا ؛ حداقل ۱۵ روز قبل از اینکه مورد بررسی شورا قرار بگیرند، بموقع و به همه زبان های رسمی سازمان ملل توزیع شوند،

d) طراحان قطعنامه در مورد یک کشور مسئولیت تضمین بیشترین حمایت ممکن را از طرحشان، ترجیحا ۱۵ عضو باید از طرح حمایت کنند، قبل از اینکه هر اقدامی انجام بشود، برعهده دارند.

e) ایجاد محدودیت در متوسل شدن به قطعنامه برای جلوگیری از تعدد قطعنامه هابدون تعصب نسبت به حق دولت ها در تصمیم گیری ارائه دوره ای طرح هایشان به طرق ذیل:

i. به حداقل رساندن تکرار اقدامات توسط مجمع عمومی/ کمیته سوم،

ii. دسته بندی کردن موضوعات دستور نشست،

iii. تنظیم متناوب موضوعات و دستور جلسات برای تصمیم گیری در مورد قطعنامه ها، تصمیمات و بررسی ها برای اقدام.

C. نتایجی بغیر از قطعنامه ها و تصیمات

۱۱۸٫ این نتایج می تواند دربرگیرنده توصیه ها، جمعبندی ها، خلاصه بحث ها و بیانیه رئیس باشد. چنین نتایجی کاربرد حقوقی متقاوتی دارند، آنها جایگزین قطعنامه ها و تصمیمات نمی شوند و مکمل محسوب می شوند.

D. نشست های ویژه شورا

۱۱۹٫ مواد مشروحه ذیل تکمیل کننده چارچوب عمومی است که در قطعنامه ۲۵۱/۶۰ مجمع عمومی و مقررات روند شورای حقوق بشر سارمان ملل متحد ارائه شده است.

۱۲۰٫ مقررات روند نشست های ویژه باید متناسب با مقررات روند نشست های معمولی شورا باشد.

۱۲۱٫ تقاضا برای برگزاری نشست ویژه شورا متناسب با نیازهای مطرح شده در پاراگراف ۱۰ قطعنامه ۲۵۱/۶۰ مجمع عمومی، باید به رئیس شورا و دبیر خانه شورا ارسال شود. در این تقاضا باید موضوع مورد نظر برای بررسی و هر اطلاع دیگری که طراح موضوع مایل است ارائه کند، بطور خاص مطرح شوند.

۱۲۲٫ نشست ویژه باید بلافاصله بعد از ارارائه رسمی تقاضا در صورت امکان برگزار شود اما در اصل این نشست نباید زودتر از دو روز کاری و دیرتر از ۵ روز کاری بعد از دریافت تقاضا برگزار شود. دوره زمان نشست ویژه شورا نباید از سه روز (نشست های ۶ هفته ای) بیشتر شود مگر اینکه شورا تصمیم دیگری بگیرد.

۱۲۳٫ دبیرخانه شورا باید بلافاصله برای برگزاری نشست خاص مکاتبه کند و هر نوع اطلاعات بیشتری که توسط طراح موضوع در تقاضا ارائه شده و همچنین تاریخ مورد نظر را برای نشست ویژه به همه دولت های عضو سازمان ملل بفرستد و همچنین اطلاعات را در اختیار آژانس های خاص سازمان ملل، سایر سازمان های بین دولت ها و نهادهای ملی حقوق بشر، و سازمان های غیر دولتی که دارای مقام مشورتی در سازمان ملل هستند، قراردهد. این مکاتبه باید به سریع ترین روش و مناسبت ترین روش صورت گیرد. اسناد نشست ویژه، بخصوص پیش نویس قطعنامه ها و تصمیمات، باید به همه زبان های رسمی سازمان ملل متحد به روشی برابر، همزمان و شفاف به همه دولتها ارسال شوند.

۱۲۴٫ رئیس شورا باید مشاوره های نامحدود غیر رسمی را قبل از نشست ویژه با هدایت سازمانی خود بر عهده بگیرد. با توجه به این مورد، ممکن است که از دبیرخانه خواسته بشود که اطلاعات بیشتری را از جمله در مورد روش های کار نشست های ویژه قبلی در اختیار رئیس شورا قرار دهد.

۱۲۵٫ اعضای شورا، دولت های مورد بررسی، دولت های ناظر، آژانس های تخصصی، سایر سازمان های بین دولتی و نهادهای ملی حقوق بشر، همچنین سازمانی های غیر دولتی که دارای مقام مشورتی هستند می توانند در نشست ویژه طبق مقررات روند شورا مشارکت کنند.

۱۲۶٫ درصورتی که تقاضا کننده یا سایر دولت ها تمایل به ارائه پیش نویس قطعنامه ها یا تصمیمات برای نشست ویژه داشته باشند، متون باید طبق قواعد مربوطه روند در شورا در اختیار گذاشته بشوند.به هر جهت، بانیان و طراحان قطعنامه ها به ارائه هر چه زودتر متون ترغیب می شوند.

۱۲۷٫ طراحان پیش نویس قعطنامه یا تصمیم باید امکان ارائه مشاوره برروی متن پیش نویس یا تصمیم را برای حداکثر مشارکت و رسیدن به اجماع فراهم کنند.

۱۲۸٫ نشست ویژه باید امکان مناظره مشارکتی را با گرایش به رسیدن به نتیجه و خروجی ای فراهم کند که قابلیت اعمال و اجرایی داشته باشد که بتوان آن را نظارت کرد و در باره آن برای نشست های بعدی شورا برای پیگیری، بتوان گزارش ارائه کرد.

VII. قواعد روند[۶]

نشست ها

قواعد روند

قاعده ۱

شورای حقوق بشر باید قواعد روندی را که برای کمیته های اصلی مجمع عمومی ایجاد شده اند در صورتی که قابلیت اعمال داشته باشند، بکار ببندد، مگر اینکه تصمیمی توسط مجمع عمومی یا شورا گرفته شود.

نشست های منظم

تعداد نشست ها

قاعده ۲

شورای حقوق بشر بطور منظم در طول سال نشست برگزار می کند و برای نشست هایی که دربرگیرنده نشست اصلی است و تعداد آن ها کمتر از سه نشست در سال نیست، و برای یک دوره ای که کمتر از ۱۰ هفته نیست، برنامه ریزی می کند.

کسب عضویت

قاعده ۳

دولت های عضو شورای حقوق بشر که به تازگی انتخاب شده اند باید در اولین روز سال شورا عضویتشان را بر عهده بگیرند وجایگزین دولت های عضوی بشوند که دوره عضویتشان به پایان رسیده است.

مکان نشست

قاعده ۴

شورای حقوق بشر در ژنو مستقر است.

نشست های ویژه

مکان نشست های ویژه

قاعده ۵

قواعد روند نشست های ویژه شورای حقوق بشر همانند قواعد روندی است که برای نشست های منظم شورای حقوق بشر اعمال می شود.

قاعده ۶

شورای حقوق بشر نشست های ویژه خود را در زمانی که مورد نیاز باشد به تقاضای یک عضو شورا و با حمایت یک سوم از اعضای شورا برگزار می کند.

مشارکت ناظرین شورا و مشاوره با آنها

قاعده ۷

a) شورا قواعد روندی که برای کمیته های مجمع عمومی ایجاد شده است، در صورتی که قابلیت اعمال داشته باشد بکار می برد، مگر اینکه برخلاف آن توسط مجمع یا شورا در باره مشارکت ناظرین و مشاوره با آنها بر اساس توافق های صورت گرفته از جمله قطعنامه ۳۱/۱۹۹۶ مورخ ۲۵ ماه ژولای ۱۹۹۶، و رویه هایی که توسط کمیسیون حقوق بشر اظهار شده، تصمیم گرفته شده باشد بطوری که موثرترین مشارکت این سازمانها را تضمین کند. ناظرین، دربرگیرنده دولتهایی که عضو شورا نیستند، آژانس های تخصصی، سایر سازمان های بین دولتی و نهادهای ملی حقوق بشر، و همچنین سازمان های غیر دولتی است.

b) رئیس شورا باید دیدارهای سازمانی را دو هفته قبل از آغاز هر نشست و در صورتی که ضرورت داشته باشد در حین نشست های شورا برای بحث پیرامون موضوعات روندی و سازمانی مربوط به آن نشست، برگزار کند.

رئیس و معاونین رئیس

انتخابات

قاعده ۹

a) رئیس شورا و ۴ معاون شورا، در آغاز به کار سالیانه شورا در دیدار سازمانی آن از میان نمایندگان عضو شورا انتخاب می شوند. رئیس و معاونین رئیس، تشکیل اداره شورا را می دهند. یکی از معاونین رئیس، بعنوان گزارشگر نقش ایفا می کند

b) برای انتخاب رئیس شورا، باید به تناوب معقول جغرافیایی دفتر از میان این گروه های منطقه ای توجه شود: دولت های آفریقایی، دولت های اروپای شرقی، دولت های امریکای لاتین و جزایر کارائیب، و دولت های اروپایی و سایر دولت ها. ۴ معاون رئیس شورا باید بر اساس توزیع معقول جغرافیایی از میان گروه های منطقه ای به غیر از آن منطقه ای که رئیس از آن انتخاب شده، انتخاب شوند. گزینش گزارشگر باید بر اساس تناوب جغرافیایی باشد.

اداره

قاعده ۱۰

اداره شورا به امور روندی و سازمانی می پردازد.

شرح وظایف شورا

قاعده ۱۱

رئیس و معاونین رئیس بر اساس قاعده ۱۱ اداره دفتر شورا را برای یک دوره یکساله بر عهده خواهند داشت. آنها برای انتخاب مجدد بلافاصله همین پست نمی توانند کاندیدا شوند.

غیبت کارمندان عالیرتبه

قاعده ۱۲ ]۱۰۵[

در صورتی که رئیس نتواند در جلسه ای یا بخشی از جلسه ای شرکت کند، او باید یکی از معاونین خود را بعنوان جایگزین معرفی کند. معاونی که نقش رئیس را ایفا می کند باید همان وظایف و قدرتی را داشته باشد که رئیس دارد. اگر رئیس مطابق قاعده ۱۳۳، از اداره دفتر دست بکشد، سایر اعضای اداره باید یکی از معاونین را برای جانشینی او تا انتخابات جدید رئیس برگزینند.

جانشینی رئیس یا یک قائم مقام

قاعده ۱۳

اگر رئیس یا یکی از معاونین او از اداره دفتر ناتوان باشد یا از اداره دفتر بخاطر نمایندگی یکی از اعضای شورا منصرف شود، یا اگر عضوی از سازمان ملل که او نماینده آن است از عضویت شورا خارج شود، او باید از اداره دفتر دست کشیده ورئیس یا معاون رئیس باید برای مدت زمان باقی مانده انتخاب شود.

دبیرخانه

وظایف دبیرخانه

قاعده ۱۴ ]۴۷[

اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل باید بعنوان دبیرخانه شورا عمل کند. به همین جهت، دبیر خانه، اسناد، گزارش ها و قطعنامه های شورا، کمیته ها و ارگان های آن، ترجمه سخنرانی های ارائه شده در نشست ها را باید دریافت کند، آنها را به همه زبان های رسمی سازمان ملل ترجمه و تکثیر کرده و توزیع کند. دبیرخانه باید اسناد مربوط به نشست ها را آماده کرده، تکثیر و توزبع کند. مسئولیت امانتداری و حفظ مناسب اسناد در بایگانی شورا بر عهده دبیرخانه است. دبیر خانه باید همه اسناد شورا را میان اعضای شورا و ناظرین توزیع کند . بطور کلی کارکردهای حمایتی ای که شورا نیاز دارد بر عهده دبیرخانه است.

ثبت و گزارش دهی

گزارش به مجمع عمومی

قاعده ۱۵

شورا موظف به ارائه گزارش سالیانه به مجمع عمومی است.

نشست های علنی و خصوصی شورای حقوق بشر

اصول کلی

قاعده ۱۶ ]۶۰[

نشست های شورا باید علنی باشد مگر اینکه شورا تصمیم بگیرد که در موار خاصی نشست ها را بطور خصوصی برگزار کند.

نشست های خصوصی

قاعده ۱۷ ]۶۱[

همه تصمیماتی که شورا در نشست های خصوصی اتخاذ می کند باید در نشست علنی قبلی شورا اعلام شوند.

هدایت امور

کار گروه ها و سایر چیده مان ها

قاعده ۱۸

شورا باید کار گروه ها و سایر چیده مان ها را راه اندازی کند. شرکت در این هئیت ها باید توسط اعضا بر اساس قاعده ۷ تصمیم گیری بشود. قواعد روند چنین هئیت هایی باید از آن دسته از قواعد روند شورا پیروی کند که قابلیت اجرا دارند مگر اینکه شورا تصمیم دیگری بگیرد.

قاعده ۱۹ ]۶۷[

حد نصاب

رئیس شورا هر زمانی که یک سوم اعضا شورا حضور داشته می باشند می تواند رسما نشست را شروع کند و اجازه بدهد که مباحث به پیش برده بشوند. حضور اکثریت اعضا برای هر تصمیمی باید به حد نصاب برسد.

اکثریت مورد نیاز

قاعده ۲۰ ]۱۲۵[

تصمیمات شورا توسط اکثریت اعضای حاضر و با رأی گیری طبق قاعده ۱۹ انجام می شود.

پیوست I

تجدید وظایف تا زمانی که مسئولیت ها توسط شورای حقوق بشر طبق برنامه کاری سالیانه بتوانند مورد بررسی قرار بگیرند

کارشناس مستقل که توسط دبیر کل در حوزه وضعیت حقوق بشر در هائیتی منصوب شد.

کارشناس مستقل که توسط دبیر کل در حوزه وضعیت حقوق بشر در سومالی منصوب شد.

کارشناس مستقل در حوزه وضعیت حقوق بشر در جمهوری بوروندی

کارشناس مستقل در حوزه همکاری فنی و خدمات مشاوره ای در لیبریا

کارشناس مستقل در حوزه وضعیت حقوق بشر در جمهوری دموکراتیک کنگو

کارشناس مستقل در حوزه حقوق بشر و همبستگی بین المللی

کارشناس مستقل در امور اقلیت ها

کارشناس مستقل در حوزه اثرات اصلاح اقتصادی سیاست ها و بدهی های خارجی برای بهره مندی کامل همه حقوق بشر بویژه حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی

کارشناس مستقل در حوزه به چالش کشیدن حقوق بشر و فقر مطلق

گزارشگر ویژه در حوزه وضعیت حقوق بشر در سودان

گزارشگر ویژه در حوزه وضعیت حقوق بشر در میانمار

گزارشگر ویژه در حوزه وضعیت حقوق بشر در جمهوری دموکراتیک خلق کره

گزارشگر ویژه در حوزه وضعیت حقوق بشر در قلمرو فلسطین اشغالی از سال ۱۹۶۷ (از زمانی که این مسئولیت ایجاد شده تا زمانی که اشغال خاتمه یابد)

گزارشگر ویژه در حوزه مسکن مناسبت بعنوان جزئی از حق دسترسی به معیارهای مناسب زندکی

گزارشگر ویژه در حوزه شکل های معاصر نژادپرستی، تبعیض نژادی، بیگانه ستیزی و عدم تحمل های مربوط به آن

گزارشگر ویژه در حوزه آزادی مذهب و عقیده

گزارشگر ویژه در حوزه اثرات معکوس جابجایی غیر مجاز و تخلیه مواد سمی و تولیدات خطرناک و زواید آنها بر بهره مندی از حقوق بشر

گزارشگر ویژه در مورد جنبه های حقوق بشر قربانیان قاچاق انسانی، بویژه زنان و کودکان

گزارشگر ویژه در حوزه حقوق بشر مهاجرین

گزارشگر ویژه در حوزه استقلال قضات و وکلا

گزارشگر ویژه در حوزه ارتقاء و حفاظت حقوق بشر و آزادی های بنیادین در وضعیت مقابله با تروریسم

گزارشگر ویزه در حوزه ارتقاء و حفاظت حق آزای بیان و عقیده

گزارشگر ویژه در حوزه حق هر فرد در بهره مندی از بالاترین استاندارد سلامت جسمی و روحی قابل کسب

گزارشگر ویژه در حوزه حق آموزش

گزارشگر ویژه در حوزه حق تغذیه

گزارشگر ویژه در حوزه فروش کودکان، تن فروشی کودک و پورنوگرافی کودک

گزارشگر ویژه در حوزه وضعیت حقوق بشر و آزادی های بنیادین مردم بومی

گزارشگر ویژه در حوزه شکنجه و سایر رفتارها و تنبیه های خشن، غیر انسانی و تحقیر کننده

گزارشگر ویژه در حوزه خشونت علیه زنان، عوامل و پیامد های آن

نماینده ویژه دبیر کل در حوزه حقوق بشر و شرکت ها و سایر بنگاههای تجاری چند ملیتی

نماینده ویژه دبیر کل در حوزه حقوق بشر در کامبوج

نماینده ویژه دبیر کل در حوزه وضعیت مدافعان حقوق بشر

نماینده ویژه دبیر کل در حوزه حقوق بشر افراد رانده شده داخلی

کارگروه متخصصین در حوزه مردم آفریقایی تبار

کارگروه بازداشت های خودسرانه

کارگروه در حوزه ناپدید شدگی اجباری و غیر داوطلبانه

کارگروه حوزه به چالش کشیدن استفاده از مزدوران بعنوان ابزار نقض حقوق بشر و ممانعت از تامین حق مردم در تعیین سرنوشت خود

پیوست ΙΙ

مدت زمان فعالیت صاحبان مسئولیت

صاحب مسئولیت مسئولیت مدت زمان مسئولیت

Charlotte Abaka کارشناس مستقل در حوزه وضعیت حقوق بشر در لیبریا ژولای ۲۰۰۶- دور اول

Yakin Ertürk گزارشگر ویژه در حوزه خشونت علیه زنان، عوامل و ژولای ۲۰۰۶- دوره اول پیامدهای آن

Manuela Carmena Castrillo کارگروه بازداشت های خودسرانه ژولای ۲۰۰۶- دوره اول

Joel Adebayo Adekanye کارگروه حوزه ناپدید شدگی اجباری و غیر اختیاری ژولای ۲۰۰۶ – دوره دوم

Saeed Rajaee Khorasani کارگروه حوزه ناپدید شدگی اجباری و غیر اختیاری ژولای ۲۰۰۶ – دور اول

Joe Frans کارگروه مردم آفریقایی تبار ژولای ۲۰۰۶ – دور اول

Leandro Despouy گزارشگر ویژه در حوزه استقلال قضات و وکلا آکوست ۲۰۰۶- دور اول

Hina Jilani نماینده ویژه دبیر کل در حوزه مدافعان حقوق بشر آگوست ۲۰۰۶- دور دوم

Soledad Villagra de Biedermann کارگروه بازداشت های خودسرانه آگوست ۲۰۰۶- دور دوم

Miloon Kothari گزارشگر ویژه در حوزه مسکن مناسب بعنوان جزیی سپتامبر ۲۰۰۶ – دور دوم

از حق بهره مندی از استاندارد مناسب زندگی

Jean Ziegler گزارشگر ویژه در حوزه حق تغذیه سپتامبر ۲۰۰۶ – دور دوم

Paulo Sérgio Pinheiro گزارشگر ویزه در حوزه شرایط حقوق بشر در میانمار دسامبر ۲۰۰۶ – دور دوم

Darko Göttlicher کارگروه حوزه ناپدید شدگی اجباری و غیر اختیاری زانویه ۲۰۰۷ – دور اول

Tamás Bán کارگروه بازداشت های خودسرانه آوریل ۲۰۰۷- دور دوم

Ghanim Alnajjar کارشناس مستقل منصوب شده توسط دبیر کل در می ۲۰۰۷- دور دوم

حوزه حقوق بشردر سومالی

John Dugard گزارشگر ویژه در حوزه حقوق بشر در قلمرو فلسطین اشغالی زوئن ۲۰۰۷- دور دوم

از سال ۱۹۶۷

Rodolfo Stavenhagen گزارشگر ویژه در حوزه وضعیت حقوق بشر و آزادی های بنیادین زوئن ۲۰۰۷- دور دوم

مردم بومی

Arjun Sengupta کارشناس مستقل در حوزه به چالش کشیدن حقوق بشر و فقر مطلق ژولای ۲۰۰۷ – دور اول

Akich Okola کارشناس مستقل در حوزه وضعیت حقوق بشر در بروندی ژولای ۲۰۰۷ – دور اول

Titinga Frédéric Pacéré کارشناس مستقل در حوزه وضعیت حقوق بشر در جمهوری ژولای ۲۰۰۷ – دور اول

دموکراتیک کنگو

Philip Alston گزارشگر ویژه در حوزه اعدام های فراقانونی، شتاب زده و خودسرانه ژولای ۲۰۰۷ – دور اول

Asma Jahangir گزارشگر ویژه در حوزه آزادی مذهب و عقیده زولای ۲۰۰۷ – دور اول

Okechukwu Ibean گزارشگر ویژه در مورد اثرات معکوس جابجایی غیر مجاز ژولای ۲۰۰۷ – دور اول

و تخلیه مواد سمی و تولیدات خطرناک و زواید آنها بر بهره مندی از حقوق بشر

Vernor Muñoz Villalobos گزارشگر ویژه در حوزه حق آموزش ژولای ۲۰۰۷- دور اول

Juan Miguel Petit گزارشگر ویژه در حوزه فروش کودکان، تن فروشی کودک ژولای ۲۰۰۷- دور دوم

و پورنوگرافی کودک

Vitit Muntarbhorn گزارشگر ویزه در حوزه وضعیت حقوق بشر در جمهوری خلق ژولای ۲۰۰۷- دور اول

کره

Leila Zerrougui کار گروه بازداشت های خودسرانه آگوست ۲۰۰۷- دور دوم

Santiago Corcuera Cabezut کار گروه در حوزه ناپدید شدگی اجباری و غیر اختیاری آگوست ۲۰۰۷- دور اول

Walter Kälin نماینده دبیر کل در حوزه حقوق بشر افراد رانده شده داخلی سپتامبر ۲۰۰۷- دور اول

Sigma Huda گزارشگر ویژه در حوزه قاچاق انسان، بویژه زنان و کودکان اکتبر ۲۰۰۷ – دور اول

Bernards Andrew Nyamwaya Mudho نوامبر ۲۰۰۷ – دور دوم

کارشناس مستقل در حوزه اثرات اصلاح اقتصادی سیاست ها

و بدهی های خارجی برای بهره مندی کامل همه حقوق بشر

بویژه حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی

Manfred Nowak گزارشگر ویژه در حوزه شکنجه، تنبیه و رفتارهای خشن، غیر انسانی نوامبر ۲۰۰۷ – دور اول

و تحقیر آمیز

Louis Joinet کارشناس مستقل دبیر کل در حوزه وضعیت حقوق بشر در هائیتی فوریه ۲۰۰۸ – دور دوم

Rudi Muhammad Rizki کارشناس مستقل در حوزه حقوق بشر و همبستگی بین المللی ژولای ۲۰۰۸- دور اول

Gay McDougall کارشناس مستقل در حوزه اقلیت ها زولای ۲۰۰۸ – دور اول

Doudou Diène کارشناس مستقل در حوزه شکل های معاصر نژادپرستی، تبعیض نژادی، ژولای ۲۰۰۸- دور دوم

بیگانه ستیزی و عدم تحمل های مربوط به آن

Jorge A. Bustamante گزارشگر ویژه در حوزه حقوق بشر مهاجرین ژولای ۲۰۰۸ – دور اول

Martin Scheinin گزارشگر ویژه در حوزه ارتقاء و حفاظت حقوق بشر در وضعیت ژولای ۲۰۰۸- دور اول

مقابله با تروریسم

Sima Samar گزارشگر ویژه در حوزه حقوق بشر در سودان زولای ۲۰۰۸ – دور اول

John Ruggie نماینده ویژه دبیر کل در حوزه حقوق بشر و شرکت ها و ژولای ۲۰۰۸- دور اول

سایر بنگاههای تجاری چند ملیتی

Seyyed Mohammad Hashemi کار گروه بازداشت های خودسرانه ژولای ۲۰۰۸ – دور دوم

Najat Al-Hajjaji کارگروه حوزه استفاده از مزدوران بعنوان ابزار نقض ژولای ۲۰۰۸- دور اول

حقوق بشر و ممانعت از تامین حق مردم در تعیین سرنوشت خود

Amada Benavides de Pérez کارگروه حوزه استفاده از مزدوران بعنوان ابزار نقض ژولای ۲۰۰۸ – دور اول

حقوق بشر و ممانعت از تامین حق مردم در تعیین سرنوشت خود

Alexander Ivanovich Nikitin کارگروه حوزه استفاده از مزدوران بعنوان ابزار نقض ژولای ۲۰۰۸ – دور اول

حقوق بشر و ممانعت از تامین حق مردم در تعیین سرنوشت خود

Shaista Shameem کارگروه حوزه استفاده از مزدوران بعنوان ابزار نقض ژولای ۲۰۰۷ – دور اول

حقوق بشر و ممانعت از تامین حق مردم در تعیین سرنوشت خود

Ambeyi Ligabo گزارشگر ویژه در حوزه ارتقاء و حفاظت حق آزادی عقیده و بیان آگوست ۲۰۰۸ – دور دوم

Paul Hunt گزارشگر ویزه در حوزه حق افراد در بهره مندی از بالاترین استاندارد آگوست ۲۰۰۸ – دور دوم

سلامت جسمی و روانی قابل حصول

Peter Lesa Kasanda کار گروه مردم آفریقایی تبار آگوست ۲۰۰۸- دور دوم

Stephen J. Toope کارگروه حوزه ناپدید شدگی اجباری یا غیر اختیاری سپتامبر ۲۰۰۸- دور دوم

George N. Jabbour کار گروه مردم آفریقایی تبار سپتامبر ۲۰۰۸ – دور دوم

Irina Zlatescu کارگروه مردم آفریقایی تبار اکتبر ۲۰۰۸ – دور دوم

José Gómez del Prado کارگروه حوزه استفاده از مزدوران بعنوان ابزار نقض اکتبر ۲۰۰۸ – دور اول

حقوق بشر و ممانعت از تامین حق مردم در تعیین سرنوشت خود

Yash Ghai نماینده ویزه دبیر کل در حوزه حقوق بشر در کامبوج نوامبر ۲۰۰۸ – دور اول

[۱] نگاه کنید به: A/HRC/5/21، فصل III، پاراگراف ۶۰-۶۲٫

[۲] بررسی عمومی دوره ای روندی تحولی است؛ شورا پس از جمعبندی اولین دوره بررسی، ممکن است که تشریفات و دوره ای بودن این سازو کار را بر اساس بهترین اقدام و آموزه ها مورد بررسی قرار بدهد.

[۳] یک صندوق امانت داوطلبانه بررسی عمومی دوره ای باید برای کمک به مشارکت کشورهای در حال توسعه بویژه کشورهای کم تر توسعه یافته در مرجع بررسی عمومی دوره ای ایجاد شود.

[۴] این تصمیم توسط شورا باید گرفته بشود ه آیا باید از سازو کار موجود مالی استفاده بشود یا یک سازو کار جدید ایجاد بشود.

[۵] وظایف کشوری باید معیارهای ذیل را تامین کنند:

– وظیفه معلقی که توسط شورا باید تکمیل بشود، یا

– وظیفه معلی که دبیر کل باید آن را تکمیل کند، یا

– ماهیت وظیفه خدمات مشاوره ای یا کمک فنی است.

[۶] اعداد داخل کروشه ارجاع به قواعد مشابه یا معادل آن قاعده در مجمع عمومی یا کمیته های اصلی آن است (A/520/Rev.16).