به ناپدید شدن منتقدان دولت توسط نیروهای حکومتی پایان دهید

(۷ اسفند ۱۳۸۹)  کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، خواستار آزادی فوری زهرا رهنورد، فاطمه کروبی، میر حسین موسوی و مهدی کروبی، که از منازل خویش به مکان نامعلومی (“خانۀ امن”) منتقل شده اند، گردید.  مطابق قوانین بین المللی، نگهداری مخفیانۀ آنها”ناپدید شدن توسط نیروهای حکومتی”  محسوب می شود.

این منتقدان سرشناس ، از پیش از ۲۵ بهمن، روزی که از مردم برای اعلام همبستگی با جنبش های آزادیخواهانۀ فعالان مصری و تونسی به راهنمایی دعوت کرده بودند، بدون حکم دستگیری، احضار، و یا تفهیم اتهام در منازل خویش تحت “حصر خانگی” غیر قانونی قرارگرفته بودند.

آرون رودز، سخنگوی کمپین گفت:  “این چهار ناراضی ناپدید شده اند؛ آنان بدون ارتباط با دنیای خارج، در مکان نامعلومی نگاهداری می شوند، و این نقض شدید قوانین ایران و بین المللی است و آدم ربایی توسط حکومت است.”

وی گفت: “باتوجه به رفتار اوباش مآبانۀ عدۀ زیادی از سیاستمداران و روحانیون ایرانی در درخواست اعدامِ این دو، دلایلی برای نگرانی عمیق نسبت به سلامتی و تندرستی آنان وجود دارد.”

یک منبع مطلع به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که این چهار معترض سیاسی   در حصر خانگی در منازلشان نیستند و به یک “خانۀ امن” در محلی نزدیک به تهران منتقل شده اند.  وی افزود که محل نگهداری آنان زندان نیست.

اصطلاح “خانۀ امن” در اشاره به مکانی استفاده می شود که بازداشتگاه مخفی زندانیانی است که از لحاظ امنیتی دارای اهمیت بالا می باشند و تحت نظارت و کنترل قوۀ قضاییه و یا هرگونه مکانیسم نظارتی دیگری نیست.  سپاه پاسداران و سازمانهای امنیتی ایران به استفاده از خانه های امن برای اخذ اعترافات از زندانیان از طریق همه گونه روش و تکنیک، بدون بررسی دقیق و یا فشار از سایر نهادهای قانونی، مشهورند.  چون از چنین به اصطلاح “خانه های امنی” در گذشته برای بدرفتاری با مخالفان حکومت استفاده شده است، کمپین عمیقا  نگران این واقعیت است که طبق گزارشات موسوی و کروبی به چنین مکانی منتقل شده اند.

یکی از همسایگان کروبی به کمپین گفت که ماموران امنیتی دیگر در کوچۀ محل زندگی کروبی حضور ندارند.  این همسایه گفت:  “مطمئنم که آنها دیگر درخانه شان نیستند. شیشه ها همه شکسته و کسی در خانه نیست.”

یک شاهد عینی از منطقه پاستور، محله ای که میر حسین موسوی و همسرش زهرا رهنورد در آنجا زندگی می کنند، نیز به کمپین گفته است که هیچ رفت و آمدی حتی برای انتقال مواد غذایی به داخل کوچۀ اختر که از شبهای گذشته با دو در اهنی ورودی آن مسدود شده است ، مشاهده نشده است.

تاکنون هیچ منبع رسمی مسئولیت ربودن این چهار تن را به عهده نگرفته است.  برخی از گزارش‌های رسیده به کمپین نشان می‌دهد که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، که رهبری سرکوب وحشیانۀ شهروندان معترض به انتخابات مورد مناقشۀ ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ را به عهده داشت، مسئول نگهداری آنها در یک مکانِ مخفی ا‌ست.

آرون رودز گفت:  “ناپدید شدن اجباری این چهار چهره منتقد شناخته شده و انتقال آنان به مکانی مخفی نشان ‌دهندۀ ناتوانی قوۀ قضاییه ایران در حمایت از حقوق شهروندان نسبت به سوء استفاده از این قوه توسط سازمان های امنیتی‌ است.”

کمپین معتقد است در حالیکه جامعه بین المللی بر وقایع  لیبی متمرکز شده ا‌ست، و در زمانی که مردم ایران دوباره در سطح انبوه صداهای خود را علیه موارد نقض حقوق بشر توسط حکومت مطرح کرده‌اند، مقامات حکومتی ایران مسیر حذف تن  رهبران منتقدان را در پیش گرفته‌اند.  در حالیکه تظاهرات ۲۵ بهمن و اول اسفند با سرکوب خشونت‌ باری مواجه شد که منجر به مرگ حداقل سه نفر گردید، تظاهرات جدیدی برای سه شنبه های سه هفتۀ آینده اعلام شده است.

جمهوری اسلامی ایران، با امضای بیانیۀ مورخ ۶ اسفند۱۳۸۹  سازمان کنفرانس اسلامی که خواستار پایان دادن به خشونت علیه شهروندان لیبی و نقض حقوق بشر در آن کشورشده است، و خاطرنشان می کند:  “جهان در حال حاضر شاهد تحولات گسترده‌ای در تعدادی از کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی می‌باشد.  اکنون زمان بیداری است؛ زمانی برای پاسخگویی است.  مسلمانان دیگر از حقوق خود محروم نخواهند شد.”

آرون رودز گفت:  “کلیۀِ اعضای سازمان کنفرانس اسلامی و جامعهء بزرگترِ بین المللی باید به سرنوشت  زهرا رهنورد، فاطمه کروبی ، میر حسین موسوی و مهدی کروبی بیاندیشند، و خواستارِ پاسخگویی از جانبِ حکومتِ ایران برای رفتار قانونی و امن با آنان باشند.”