نرگس محمدی، محکوم به ۶ سال حبس: «مجرم نبودم که تقاضای عفو کنم؛ مستحق این احکام سنگین نیستیم»
نرگس محمدی که با توجه به تایید حکمش می تواند هر لحظه برای اجرای حکم فرخوانده شود دارای دو فرزند خردسال است. او به کمپین گفت:« در آستانه روز جهانی زن من چنین حکمی گرفتم. چگونه می توانند در آستانه روز زن چنین حکم سنگینی به یک مادر بدهند و خرسند هم از عملشان باشند. اما تحمل رنج یک روی سکه است و روی دیگر امید است. من یقین دارم که ما شاهد روزهای بهتری در ایران خواهیم بود. من به تغییر امیدوارم.»
نرگس محمدی، نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر که در تاریخ ۱۴ اسفند ماه بر اساس ابلاغ رای دادگاه تجدید نظر به ۶ سال حبس محکوم شده است به کمپین بین المللی حقوق بشر درایران گفت که هرگز هیچگونه درخواست عفوی نکرده است چرا که تمام فعالیت های کانون مدافعان حقوق بشر بر اساس قوانین جمهوری اسلامی بوده است. حکم نرگس محمدی دو ماه پس از صدور رای به وکیلش ابلاغ شده است.
نرگس محمدی در مهرماه امسال از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به سه اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی،عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر و تبلیغ علیه نظام به ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شد که این رای در شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر به ۶ سال حبس تغییر یافته است. این فعال حقوق بشر در خصوص زمان ابلاغ حکمش به کمپین گفت: « دادگاه تجدید نظر رای خود را در تاریخ ۲۵ دی ماه صادر کرده است اما بنا به دلایل نامعلومی این رای دو روز بعد از انتخابات در تاریخ ۱۴ اسفند ماه به وکیل من ابلاغ شده است که من به ۶ سال حبس محکوم شدم. این حکم قطعی است و هر زمان که اجرای احکام من را احضار کند باید خودم را به زندان اوین معرفی کنم.»
مطالب مرتبط:
-نرگس محمدی ساعتی پس از شنیدن خبر جایزه اش از بنیاد سوئدی: از دولت ایران می خواهم که به من اجازه خروج از کشور را برای گرفتن جایزه ام بدهد
-نرگس محمدی در واکنش به حکم ۱۱ سال حبس تعزیری: تاسف آور است که فعالیت های حقوق بشری، برای یک نظام اقدامات براندازنه تلقی شود
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه سال ۲۰۱۱ “دولت و بنیاد تاریخ زنده سوئد” با اظهار اینکه دیگر قصد اعتراض به حکمش را ندارد، گفت:« من خوشبین به این اعتراضات نیستم چرا که سیر پرونده من از زمانی که دفتر کانون مدافعان حقوق بشر تعطیل شد یعنی از تاریخ ۳۰ دی ماه سال ۸۷ تا به حال به گونه ای بوده است که من دیگر امیدی به اعتراض ندارم. نوع برخوردها با من در طول این سه سال در زمینه های مختلف مثلا اخراج از محل کارم که با اراده نیروهای امنیتی بود و بازداشت کاملا غیرقانونیم و صدور حکم هایم و حتی زمان ابلاغ حکم نیز همه را ناشی از اراده سیاسی و امنیتی می دانم و اصلا هم برایم بعید نبوده است. بر اساس شواهد و تجربه ام در طول سه سال پرونده من سیر قضایی نداشته است، چنانکه حکم ۱۱ سال دادگاه بدوی و بعد حکم ۶ سال دادگاه تجدید نظر همه از قبل به من از طریق نیروهای امنیتی گفته شده بود. با توجه به اینها به نظر می رسد که پرونده من منطبق با معیارهای قوانین جمهوری اسلامی پیش نرفته است و ناشی از تغییر و تحولات سیاسی ایران است. بنابراین من تردید دارم که اگر دوباره اعتراض کنم پرونده ام مورد رسیدگی عادلانه و بی طرفانه قرار بگیرد.»
نرگس محمدی در پاسخ به این سوال که آیا طی این مدت تحت فشار برای نوشتن عفو و یا اعتراف های دروغین بر علیه کانون مدافعان حقوق بشر بوده است به کمپین گفت:« من نمی توانم به این سوال جواب روشنی بدهم اما هرگز درخواست عفو ننوشتم. چرا که قانون اساسی جمهوری اسلامی اجازه فعالیت در هر نهاد، جمعیت و انجمنی را برای هر شهروند ایرانی آزاد اعلام کرده است و فعالیت های ما نیز در کانون مدافعان حقوق بشر کاملا منطبق بر معیارهای جهانی حقوق بشر بوده که ایران نیز متعهد به آنهاست. کانون مدافعان حقوق بشر بر اساس چارچوب قوانین جمهوری اسلامی و اعلامیه جهانی حقوق بشر فعالیت داشته و هرگز از قانون تخطی نکرده است. ما همواره نسبت به منافع ملی ایران حساسیت داشتیم و فعالیت هایمان کاملا آشکار بوده است ما هیچگونه فعالیت زیر زمینی نداشتیم.»
خانم محمدی با تاکید بر اینکه او مجرم نیست که تقاضای عفو کند، گفت:« من مجرم نیستم، هیچ گناهی نکردم که درخواست عفو کنم.من هیچ حرکت مسلحانه، غیرقانونی، براندازانه و مخفیانه انجام نداده ام. اتفاقا از نظر من فعالیت تک تک اعضای کانون در راستای ارتقا حقوق بشر بوده که از این لحاظ باعث سر بلندی نظام بوده است. ما مستحق این احکام سنگین نیستیم. من ایمان دارم که هر چه کرده ام با نیت خیر و صلاح برای کشورم بوده است و به عملکردم افتخار می کنم و می دانم ما که روانه زندان شویم شهروندان آزادی خواه دیگری وجود دارند که راهمان را ادامه دهند.»
نرگس محمدی که با توجه به تایید حکمش می تواند هر لحظه برای اجرای حکم فرخوانده شود دارای دو فرزند خردسال است. او به کمپین گفت:« در آستانه روز جهانی زن من چنین حکمی گرفتم. چگونه می توانند در آستانه روز زن چنین حکم سنگینی به یک مادر بدهند و خرسند هم از عملشان باشند. اما تحمل رنج یک روی سکه است و روی دیگر امید است. من یقین دارم که ما شاهد روزهای بهتری در ایران خواهیم بود. من به تغییر امیدوارم.»
این فعال حقوق بشر در اخر گفت:« من واقعا ایران را دوست دارم. ضمن اینکه پاسپورتم را گرفته اند و اگر به شکل غیرقانونی از کشور خارج می شدم همیشه این ترس را داشتم که دیگر نتوانم به ایران برگردم. من اینجا را دوست دارم.»
