محمد شریف، استاد اخراجی دانشگاه: به درخواستم برای بازگشت به دانشگاه پاسخی داده نشده است

محمد شریف:
«
درخواستم را به همراه تمام اسناد و مدارک تحویل دادم اما علیرغم همه حرف های که زده می شود تا به این لحظه در مورد من هیچ اقدامی صورت نگرفته است با این حال من همچنان امیدوارم که به تدریس دعوت شوم.»

دکتر محمد شریف، وکیل دادگستری و استاد حقوق دانشگاه علامه طباطبایی که فروردین ماه ۱۳۹۰ از دانشگاه اخراج شد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که پس از اظهارات اخیر جعفر توقیفی، سرپرست وزارت علوم برای بازگشت اساتیدی که در سال های اخیر اخراج شده اند درخواست بازگشت به کار خود را به روابط عمومی وزارت علوم تحویل داده اما هنوز وزارتخانه هیچ پاسخی به او نداده است. محمد شریف با اظهار امیدواری از اینکه “این قول و وعده های که برای برگشت اساتید اخراجی داده اند تحقق پیدا کند” به کمپین گفت که در طول دو سال و نیم گذشته ای که از اخراجش گذشته است مجبور به کارهای دیگری برای امرار معاش شده که تا کنون نیز این روند ادامه دارد.

محمد شریف که سابقه ۲۵ سال تدریس را به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه و استاد مدعو در کارنامه کاری خود دارد در فروردین ماه ۱۳۹۰ بدون عنوان توضیح و دلیلی از تدریس از دانشگاه علامه طباطبایی اخراج شد. او پس از وقایع انتخابات ریاست جمهوری  سال ۸۸ وکیل بسیاری از زندانیان سیاسی مانند احمد زید آبادی، شیوا نظر آهاری، زینب جلالیان و مسعود باستانی بود و همچنین وکیل برخی از اساتیدی که قبل از خودش از دانشگاه ها اخراج شده بودند مانند استاد مرتضی مردیها. او در زمان اخراج عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی بود.

جعفر توقیفی، سرپرست وزارت علوم در شهریور ماه امسال اعلام کرد که کارگروهی در وزارتخانه علوم برای بررسی مجدد درخواست های اساتیدی که در هشت سال گذشته اخراج یا به اجبار بازنشسته شده اند تشکیل شده است. به گفته او استادان اخراجی یا به اجبار بازنشسته می توانند شکایت های خود را مجددا در این کارگروه مطرح کنند که در نهایت در کمیته ای به این شکایت ها رسیدگی می شود.

محمد شریف به کمپین گفت: « بعد از صحبت های آقای توقیفی در مورد اینکه اساتید اخراجی می توانند درخواست برگشت به دانشگاه را بدهند من هم حدود دو هفته پیش به وزارت علوم رفتم و درخواستم را به همراه تمام اسناد و مدارک تحویل دادم اما علیرغم همه حرف های که زده می شود تا به این لحظه در مورد من هیچ اقدامی صورت نگرفته است با این حال من همچنان امیدوارم که به تدریس دعوت شوم. من در این مدت مطالعات علمی ام را رها نکردم و کتابی در مورد وضعیت حقوقی اقلیت قومی در ایران با تمرکز بر اقلیت ملی کردستان نوشتم که آماده انتشار است.»

دکتر محمد شریف در گفتگوی قبلی خود با کمپین درباره دلیل اخراجش از دانشگاه گفته بود: «« به نظرم کار کردن روی پروند ه های حقوق بشری باعث اخراجم از دانشگاه شده است چون اتفاق خاص دیگری نیفتاده است. اما علیرغم اینکه تقریبا بالاترین حجم پرونده های حقوق فردی و آزادی های عمومی را داشته ام همواره تلاش کردم تا خودم را در چارچوب قوانینی ملزم بدانم که بهشان اعتقاد نداشتم و هیچگاه هم از این چارچوب ها خارج نشدم. به اصلاح وکیل قانون گرایی بوده ام. به ندرت مصاحبه می کردم و حتی امکان از مصاحبه با رسانه های خارجی پرهیز می کردم تا بتوانم به خدماتم ادامه دهم. اگر مصاحبه های هم کردم به صورت شفاهی و نقل قول حرف هایم منتشر شده و هیچگاه به شکل رسمی نبوده است.»

این استاد دانشگاه در مصاحبه قبلی خود با کمپین همچنین گفته بود که نامه اخراجش از دانشگاه را دانشجوی سابقش امضا کرده است. او در همان زمان به کمپین گفت که از مسولان دانشگاه علامه طباطبایی به دیوان عدالت اداری برای اخراجش شکایت کرده است.

این استاد اخراج شده به کمپین در مورد نتیجه اعتراضش به دیوان عدالت اداری کشور پس از دو سال و نیم گفت که “هنوز به پرونده او رسیدگی نشده است.”

آقای شریف در پاسخ به این سوال که در زمان اخراجش از دانشگاه تا کنون چگونه زندگیش را اداره می کند، گفت: «من چون معاش زندگیم در این ۲۵ سال روی حقوق آخر ماه دانشگاه استوار بود به همین دلیل بعد از اخراجم با یک شوک اقتصادی مواجه شدم و مجبور شدم به کارهای دیگری تن بدهم. از نظر وکالت من وکیل پرونده های حقوق بشری هستم و این پرونده ها اصولا مجانی است بنابراین از طریق وکالت هم نتوانستم در این چند سال زندگیم را اداره کنم به خصوص که در کشور ما وقتی وکیلی معروف به وکالت پرونده های حقوق بشری می شود دیگر مردم از ترسشان پرونده های با موضوعات دیگر را به او نمی سپارند چون نگرانند شهرت سیاسی وکیل روی روند پرونده آنها تاثیر منفی بگذارد.»

 از سال ۱۳۸۵ و با آغاز دولت محمود احمدی نژاد اساتید بسیاری در حوزه علوم انسانی و حوزه های دیگر اخراج و یا به صورت اجباری بازنشسته شدند مانند دکتر مرتضی مردیها، علی اصغر بهشتی شیرازی، محمد شهری، امیر ناصر کاتوزیان، کریم مجتهدی، علی شیخ الاسلام، حسن بشریه، محمد عرفانی، ابوالقاسم گرجی، محمد آشوری، جمشید ممتاز، محمدرضا شفیعی کدکنی و رضا داوری.