نگهداری جیسون رضاییان و یگانه صالحی، دو خبرنگار بازداشت شدۀ هفتۀ گذشته در خانۀ امن

جیسون رضاییان و یگانه صالحی روز ۳۱ تیرماه در تهران دستگیر شدند.

کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران مطلع شده است که جیسون رضاییان و یگانه صالحی، دو خبرنگاری که شب ۳۱ تیرماه در تهران دستگیر شده اند، در یک خانه امن نگهداری می شوند و غیر از یک تماس تلفنی کوتاه یک روز پس از بازداشت، با خانواده خود هیچ تماسی نداشته اند.

پیشتر کمپین از اینکه نام افراد بازداشت شده اخیر در دفتر هیچ یک از زندان ها و همچنین نهادهای قضایی ثبت نشده است خبر داده بود. علاوه بر آقای رضاییان و همسرش، یک عکاس و همسر او نیز در همان شب دستگیر شده بودند، که همسر این عکاس در آخرین دقایق روز دوشنبه آزاد شده است.

کمپین مطلع شده است که وضع روحی این فرد؛ بسیار نامناسب بوده و از زمان آزاد شدن خود را از دیگران منزوی کرده است. به علاوه عکاس دستگیر شده نیز طی روزهای گذشته در وضعیت نامطلوب روحی با خانواده خود یک تماس تلفنی داشته است اما اطلاعاتی در خصوص این که توسط چه نهادی دستگیر شده اند و یا در کجا نگهداری می شوند و یا اینکه با چه اتهاماتی مواجه هستند ارائه نکرده است.

بازداشت جیسون رضاییان و یگانه صالحی در صورتی انجام شده که آنها مجوز کار به عنوان خبرنگار را از سوی دو نشریه واشینگتن پست و روزنامه نشنال امارات داشته اند.

براساس گفت‌وگوهای کمپین با منابع موثق، مقامات عالی رتبه نظام در هر سه قوه مجریه، مقننه و قضاییه تا روز سه شنبه از جزییات این بازداشت ها بی اطلاع بوده اند. دادستان کل کشور غلامحسین محسنی اژهای نیز در پاسخ به خبرنگاران درباره آخرین وضعیت خبرنگاران بازداشت شده در روز ۲۵ جولای گفته بود که درباره این پرونده اطلاعی ندارد: « باید اجازه دهید زمان همه چیز را مشخص کند.»

روز گذشته مادرجیسون رضاییان با انتشار ویدیویی از مقامات ایرانی خواست که پسر و عروسش را آزاد کنند. او گفت که جیسون رضاییان از بیماری فشار خون رنج می برد و دستگیری و بازداشت او می تواند وضعیت سلامتش را به خطر بیاندازد.

در سالهای گذشته در صورت ناخشنودی مقامات ایرانی از پوشش خبرهای ایران توسط خبرنگاران خارجی مقیم تهران، مجوز آنها باطل و از آنها خواسته می شد که ایران را در فاصله زمانی محدودی ترک کنند. اما دستگیری خبرنگارانی که با مجوز وزارت ارشاد و تایید نهادهای امنیتی در ایران فعالیت می کنند علیرغم مسبوق به سابقه بودن، چندان رایج نیست.