تخریب خاوران را متوقف کنید
نابودی عمدی شواهد جنایت علیه بشریت
۱۷ بهمن ماه ۱۳۸۷- کمیپین بین المللی حقوق بشر امروز اعلام کرد که دولت ایران باید فورا خریب گورستان دسته جمعی خاوران را که شروع کرده متوقف کند. گورستان خاوران محل دفن هزاران زندانی سیاسی است که بطور دسته جمعی در سال ۱۳۶۷اعدام شدند.
گورستان خاوران تنها چیزی است که برای خانواده قربانیان در بزرگداشت یاد و خاطره عزیزانشان برای آنها باقی مانده است. دولت ایران در طول ۲۰ سال گذشته بطور مرتب تلاش کرده است تا از حضور خانواده قربانیان در خاوران برای برگزاری مراسم سالگرد اعدام عزیزانشان ممانعت بعمل آورد.
نیروهای دولتی در طول یکماه گذشته به تخریب کامل این گورستان با بولدزر و کاشت درخت تحت عنوان ” توسعه و سازماندهی گورستان اقلیت های مذهبی” اقدام کرده اند.
حکومت ایران در سال ۱۳۶۷هزاران زندانی سیاسی ای را با شتاب و بطور فراقانونی اعدام کرد. حکومت هرگز نه این اعدامها را تائید کرد و نه هرگزاطلاعاتی مبنی بر اینکه چه تعداد زندانی اعدام شده اند، ارائه داد.
اکثریت کسانی که اعدام شدند دوران محکومیت زندان خود را بخاطر فعالیتهای سیاسی سپری می کردند که احکام آنها در دادگاههای انقلاب بطور ناعادلانه صادر شده بود، اما هیچیک از این زندانیان به اعدام محکوم نشده بودند. عمدی و نظام مند بودن چنین اعدامهای فرا قانونی باعث شده است که این اعدامها تحت قوانین بین المللی جنایت علیه بشریت شناخته شوند.
خانواده قربانیان کشتار دسته جمعی سال ۱۳۶۷ بطور مرتب با مسئولین مکاتبه کرده و خواستار حفظ این مکان بعنوان محل دفن فرزندانشان شدند، اما دولت این خواسته را بی پاسخ گذاشته است. در تاریخ هفتم بهمن ماه ۱۳۸۷، علیرضا جمشیدی؛ سخنگوی قوه قضائیه، در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که وی از تخریب گورستان خاوران بی اطلاع است.
هادی قائمی؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در مورد تخریب گورستان خاوران گفت: “این مکان، یک سند کشتاردسته جمعی است. دولت بجای تخریب آن باید فورا تحقیقات قضایی را برای یافتن قربانیان و مستند کردن شواهد شروع کند.”
به گفته خانواده های قربانیان در تخریب اخیر گورستان خاوران استخوانها و سایر بقایای قربانیان از جمله لباس، پتو، و دیگر متعلقات آنها در جریان خاکبرداری زیرو رو شده است.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از دولت می خواهد که سریعا به خواسته های خانواده های قربانیان کشتار دسته جمعی توجه کرده به خانواده ها این امکان رابدهند که عزیزانشان را با عزت و احترام به خاک بسپارند.
کشتار دسته جمعی سال ۱۳۶۷ باید توسط دولت ایران تائید، و یک هئیت مستقل حقیقت یاب بانیان این فاجعه انسانی را شناسایی و از آنها بازخواست کنند.
هادی قائمی در ادامه گفت: ” خاوران سیاه ترین فصل کتاب نقض حقوق بشر در تاریخ معاصر ایران است. دولت ایران هرگز نمی تواند با این تلاشهای ناشیانه و خشن در تخریب اسناد و محروم کردن خانواده های قربانیان از یادآوری خاطره عزیزانشان، این واقعیت تاریخی را حذف و آن را از نو بنویسد. باید این جنایت علیه بشریت بفوریت مورد بررسی قرار بگیرد و به خانواده ها اطمینان داده بشود که از بقایای عزیزانشان حفاظت خواهد شد.”