اعتراض گروه سازمان های حقوق بشری در آسیا و اقیانوسیه به بازداشت اعضای سازمان دانش آموختگان ادوار تحکیم وحدت
اتحاد سازمان های حقوق بشری در منطقه آسیا و اقیانوسیه برای اجرای قانون در مورد اعضای بازداشت شده ادوار
۱۹ آذرماه ۱۳۸۸ – فروم آسیا اقیانوسیه به همراه سایر سازمان های حقوق بشر از کشورهای هندوستان، اندونزی، بنگلادش، مغولستان، تایوان و ژاپن طی نامه اعتراضی به آیت الله آملی لاریجانی؛ رئیس قوه قضائیه نگرانی خود را در باره آزارو اذیت اعضای سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) ابراز داشتند. در ماه های اخیر بسیاری از اعضای سازمان دانش آموختگان ادوار بخاطر اعتقاداتشان، خودسرانه بازداشت، محاکمه و محکوم شده اند.
این گروه از سازمان های حقوق بشر که اعضای شبکه سازمان های غیر دولتی ناظر بر نهادهای ملی حقوق بشر در منطقه آسیا (آنی) هستند، از قوه قضائیه خواستند که پرونده این افراد مورد بررسی قرار بگیرد چرا که از نظر قوانین بین المللی حقوق اعضای این سازمان نقض شده است. آنها “نگرانی عمیق” خود را در باره “آزارو اذیت نظام مند اعضای ادوار تحکیم از خرداد ماه امسال تاکنون” ابراز کردند. ترجمه فارسی نامه این سازمان های حقوق بشری به این شرح است:
نامه سرگشاده به آیت الله آملی لاریجانی
رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران
در مورد آزار و اذیت سازمان دانش آموختگان ادوار تحکیم وحدت
مقام محترم،
ما سازمان های حقوق بشری مستقل امضاء کننده این نامه در منطقه آسیا بعنوان اعضای شبکه سازمان های غیر دولتی حقوق بشر ناظر بر نهادهای ملی حقوق بشر (آنی) در اعتراض به مجموعه بازداشت ها، دستگیری ها و احکام صادره شده علیه اعضای سازمان معتبر دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) به شما نامه می نویسیم.
سازمان دانش آموختگان ادواردر منطقه آسیا بعنوان گروهی از شهروندان ایرانی شناخته شده است که متعهد به بهبود وضع مردم ایران و ارتقاء و حفاظت حقوق بشر مردم به روش های مسالمت آمیز و غیر خشونت آمیزاست. ما بر این باور هستیم که هیچ مستندی برای محاکمه اعضای ادوار تحکیم وحدت وجود ندارد و علاوه بر آن حتی در دادگاه هایی که تعدادی از اعضای این سازمان محاکمه و محکوم شده اند، هیچ سندی ارائه نشده است. از اینرو طبق قوانین ایران و قوانین بین المللی، بازداشت و محاکمه اعضای دانش آموختگان ادوار دارای منشاء سیاسی است.
ما عمیقا نگران سرکوب نظام مند اعضای سازمان دانش آموختگان ادوار هستیم که از خرداد ماه سال جاری بدنبال انتخابات مناقشه آمیزریاست جمهوری به جریان افتاده است. ما بطور خاص توجه شما را به موارد ذیل جلب می کنیم:
احمد زیدآبادی؛ دبیر کل سازمان دانش آموختگان ادوار، و عبدالله مومنی؛ سخنگوی این سازمان در خرداد ماه بازداشت ودر زندان هستند و طبق گزارش های رسیده برای اعترافات جعلی تحت فشارهای شدید و خشونت های جسمی هستند.
احمد زید آبادی دوره طولانی را در سلول انفرادی گذرانده است. طبق گزارش های رسیده، علیرغم اینکه قاضی دستور آزادی به قید وثیقه صادر کرد و وثیقه توسط خانواده زیدآبادی تودیع شد، مسئولین زندان از آزادی او خودداری کردند. نامه قاضی برای آزادی وی، سه بار به زندان فرستاده شد و دکترمحمد شریف؛ وکیل احمد زیدآبادی در مصاحبه ای با ایلنا تائید کرد که وثیقه مورد نظر رسما به ثبت رسیده، اما این موضوع توسط دادگستری تهران تکذیب شد. دکتر شریف اعلام کرد که اتهام “تجمع و تبانی علیه رژیم” در دادگاه ثابت نشد و تنها اسنادی که در تائید این اتهام به دادگاه ارائه شد مقالات چاپ شده زیدآبادی بود. به گفته همسر زیدآبادی، وضعیت سلامتی وی بشدت وخیم و در خطر است. سرانجام، دادگاه مجازات بسیار سنگین ۶ سال زندان و ۵ سال تبعید و منع از فعالیت های سیاسی برای تمام عمر برای وی صادر کرد.
عبدالله مومنی به هشت سال زندان؛ شش سال بخاطر ادعای شرکت در تظاهرات پس از ۲۲ خرداد و دو سال برای فعالیت های قبلی وی به اتهام به خطر انداختن امنیت ملی، محکوم شد. مومنی از دسترسی به وکیل محروم بوده و حکم را در زندان دریافت کرده است. در حالیکه مقامات قضایی ادعا می کنند که مومنی از پذیرفتن وکیل سرباز زده است، این باور وجود دارد که وی به این امر وادار شده است. مومنی به حکم صادره اعتراض کرده است. مومنی دچار بیماری های قلبی و کلیوی است.
حسن اسدی زیدآبادی؛ مدافع سرشناس و موثر حقوق بشر و عضو شورای مرکزی دانش آموختگان ادوار، طبق احضاریه دادگاه انقلاب در روز ۱۲ آبان ماه در ساعت ۸ و نیم در منزل خود در تهران بازداشت و به اوین منتقل شد. اسدی روزنامه نگار و فعال سرشناس حقوق بشر و سخنگوی کمیته پیگیری بازداشت های خودسرانه و مسئول کمیته حقوق بشر سازمان ادوار است.
در حالی که اسدی بارها به مناسبت های مختلف احضار شده بود، اما در رابطه با جریان ناآرامی های اخیر بازداشت نشده بود. بنظر می رسد که بازداشت اسدی تلاشی بود برای سرکوب اعتراضات سیاسی در روز ۱۳ آبان در سالگرد خاص سنتی در ایران و جنبش دانش آموزان در سال ۱۳۵۷٫ اسدی زیدآّبادی در سلول انفرادی به اندازه یک متر در دو مترزندانی است و هیچ اطلاعات روشنی در باره اتهامات وارده علیه او منتشر نشده است.
محمد صادقی؛ عضو دیگر سازمان ادوار تحکیم وحدت در روز ۱۲ آبان ماه بازداشت شد و تا مدتها از ملاقات با خانواده محروم بود. حجت شریفی و همسر او؛ نفیسه زارع کهن در روز ۱۳ آبان ماه بازداشت شدند و در اوین بسر می برند. موسی ساکت؛ مسئول شاخه آذربایجان در تبریز نیز برای مدتی بدون هیچگونه اطلاعاتی در مورد پرونده او، بازداشت و سرانجام آزاد شد.
سایر اعضای سازمان دانش آموختگان ادوار نیز مورد آزارو اذیت قرار دارند. سلمان سیما؛ عضو کمیته سیاسی ادوار و دانشجوی دانشگاه آزاد در روز ۲۳ آبان ماه توسط مامورینی که در مقابل خانه او کمین کرده بودند، بازداشت شد. مامورین پس از بازداشت او، برای تفتیش به منزل او رفته و وسایل شخصی از جمله کامپیوتر او را مصادره کردند و با خود بردند. طبق احضاریه دستگیری، سلمان سیما باید به بند ۲۰۹ زندان اوین تحت مدیریت وزارت اطلاعات منتقل می شد، و مامورین به خانواده او گفتند که برای پیگیری پرونده سلمان به شعبه سه دادگاه انقلاب مراجعه کنند. سلمان سیما قبلا در تیرماه ۱۳۸۷ بازداشت و به مدت ۴۰ روز در بند ۲۰۹ زندانی بود.
کوهزاد اسماعیلی؛ مسئول سازمان دانش آموختگان ادوار در گیلان، در روز ۱۳ آبان بازداشت و در روز ۲۳ آبان به قید وثیقه آزاد شد اما دو روز بعد مجددا برای اجرای حکم ۴ ماه زندان بازداشت شد.
مقام محترم،
ما از توجه شما و دستور تحقیق در مورد پرونده این افرادی که همه موارد فاش شده در آنها نمونه آشکار آزار و اذیت اعضای این سازمان است، سپاسگزاریم.
Asian NGOs Network on National Human Rights Institutions
Asia Pacific Forum
People’s Watch (India)
Sudhanthra (A Rehabilitation Centre for victims of domestic violence and torture, India)
Institute of Human Rights Education (IHRE, India)
Ain-O-Salish (ASK, Bangladesh)
Center for Human Rights and Development (CHRD, Mongolia)
The Federation of the Commission for the Disappearances and Victims of Violence (KontraS, Indonesia)
The Indonesian Human Rights Monitor (IMPARSIAL, Indonesia)
Taiwan Association for Human Rights
Citizens Council for Human Rights Japan
International Campaign for Human Rights in Iran