فعال دانشجویی درمصاحبه با کمپین: نگرانی مردم از خشونت عریان حکومتی

تنها ۲۴ ساعت مانده به ۲۲ بهمن یا مراسم بزرگداشت پیروزی انقلاب ۵۷، یکی ازفعالان جنبش دانشجویی و از اعضای دفتر تحکیم وحدت درگفت وگویی با کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران می گوید که طی روزهای گذشته یک وحشت خیابانی درشهر حاکم شده است. به گفته وی دستگیری های اخیر توسط مقامات امنیتی – به خصوص درمیان دانشجویان- به منظورکاهش مشارکت آنان در عرصه جامعه صورت گرفته است. او با اشاره به بازداشت های اخیر فعالین دانشجویی به کمپین می گوید امروز دیگر بازداشت دور از ذهن دانشجویان نیست و آن چنان فراگیر شده که به پایین ترین لایه های فعالین سیاسی و اجتماعی دانشجویی نیز سرایت کرده است. او همچنین به توصیف فضای جامعه طی روزهای اخیر پرداخته است. این مصاحبه در زیر می آید:

درآستانه فرارسیدن ۲۲ بهمن دستگیری های زیادی صورت گرفته است. این دستگیریها که غالبا بدون ارتکاب جرمی از سوی دانشجویان انجام شده را چگونه می بینید؟ نقض حقوق دانشجویان در زمینه های مختلف چگونه می بینید؟

نخستین پاسخ و نکته ای که در این زمینه به چشم می آید ایجاد فضای رعب و وحشت در میان مردم است. گمان می کنم این امر نه تنها با بازداشت که امروز با ایجاد یک فضای وحشت خیابانی همراه شده است. در خیابان های پایتخت در روزهای اخیر ایست های بازرسی بسیج دوباره با شدت زیاد زنده شده است. هم چنین در این برخوردها بازداشت های مربوط به روز عاشورا نیز تداوم دارد.

حاکمیت پس از آنکه دیده است علی رغم سرکوب وحشیانه که شاید در یک دهه اخیر بی سابقه هم باشد فهمیده که مردم حاضر به عقب نشینی نیستند، به علاوه نامزدهای انتخابات هم بازی را خوب بلدند و می دانند که آن ها نیز از حقوق خود اگر بگزرند از حقوق ملت نخواهند گذشت بنابراین با تمام توان تلاش می کنند که روند عاشورا را نگه دارند تا حضور مردم به حداقل ممکن برسد.

برای مراسم ۲۲ بهمن هم تعدادی از فعالین سیاسی را بازداشت می کنند که هم رعب و وحشت ایجاد کنند هم از میزان اثرگزاری دانشجویان بکاهند. امروز دیگر بازداشت امر دور از ذهنی نیست و آن قدر فراگیر شده که دیگر به پایین ترین لایه های فعالین هم رسیده است تنها چیزی که مدنظر است کاهش اثر این فعالیت هاست به هر حال تحلیل ها و نظام فکری و اندیشگی یک دانشجو خیلی راهگشاست و خیلی هم روشن کننده است.

در باره حقوق دانشجویان هم بیان چند نکته لازم است. یکی اینکه بسیاری از بازداشتی های عاشورا هنوز در زندان هستند. هیج یک از آن ها هنوز رها نشده اند. در دانشگاه پلی تکنیک یا دانشگاه شریف نزدیک به ۱۰ یا ۱۲ نفر از هر کدام در زندان هستند که برای برخی هم حکم محاربه صادر شده است. اینها در این مدت که امتحانات بین دو ترم بوده نتوانسته اند در امتحانات شرکت کنند و در ترم جدید هم موفق به اخذ واحد نشده اند. دانشگاه ها هم که مسئول رسیدگی به وضعیت این دانشجویان می باشند در اقداماتی هماهنگ تلاش می کنند تا پرونده ایشان را قطورتر کنند. در کنار این ها باید گفت که وضعیت بسیاری از این همکلاسی های ما اساساً مشخص نیست. آن چه مایه نگرانی است محل نگهداری و شرایط آن هاست که به شدت مورد سوال از حاکمیت است.

الان فضای جامعه ۲۴ ساعت قبل از ۲۲ بهمن چگونه است؟ فضای دانشگاه چطور است؟

در طول چند روز اخیر شعارنویسی در شهر تهران به شدت مورد استقبال قرار گرفته و مردم مجدانه پیگیرند، هر روز صبح زود کارگران شهرداری که مجبورشان کرده اند تا بیایند و این رنگ های سبز پاشیده شده روی تابلوهای بزرگراه ها و دیوارهای خیابان های اصلی شهر را تمیز کنند می بینند. این نشان از آن دارد که تکاپو برای حضور در ۲۲ بهمن خیلی فراگیر و مثبت ارزیابی می شود

اما آنچه از همه مهمتر است ترسی است که این ها در دل مردم به خاطر رواج خشونت گرایی انداخته اند. مردم که جانشان را کف دست گذاشته و به خیابان می آیند از یک چیز ناراحت و نگرانند و آن رشد و رواج این خشونت عریانی است که حکومت به کار گرفته است. دیگر کار از اسلحه و باتوم و کتک زدن های غیرقابل باور نیروهای سرکوبگر رژیم سلطانی عبور کرده است. ماشین های سرکوب دیگر به جسم و جان رحم نمی کنند واز روی بدن های پاک جوانان ایران زمین می گذرند.

لفظ ماشین سرکوب هم در واقعیت و هم در اصطلاح برای این حاکمیت مصداق دارد. درنهایت گمان می کنم که مردم حضور پرشوری خواهند داشت و بار دیگر نشان خواهند داد که به دنبال رأی شان هستند و این تلاش های ماشین سرکوب را خنثی خواهد کرد که خشونت هم در برابر جنبش مدنی و مسالمت آمیز مردم کارگر نیست.

آیا به علت دستگیری ها فضای رعب درمیان دانشجویان وجود دارد؟ آیا فعالان دانشجویی به سرکلاس ها می آیند؟

آزادانه می آیند سرکلاس ها خوشبختانه فعالین دانشجویی واهمه ای از بازداشت ندارند این را می دانند که ممکن است درخیابان یا جلوی دانشگاه بازداشت شوند به هرحال وقتی خودشان این را بدون حساب و کتاب تحمیل می کنند دیگر کاری اش نمی شود کرد.