ادامه فشارها بر فعالین دانشجویی شمال کشور: حکم زندان ۸ دانشجوی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل تایید شد

فعالان دانشجویی در گفت وگو با کمپین بین المللی حقوق بشر از صدور احکام دادگاه تجدید نظر ۸ فعال دانشجویی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل خبردادند. بر اساس حکم صادره محسن برزگر و ایمان صدیقی و نیما نحوی به ۱۰  ماه حبس تعزیری و ۱سال محرومیت از تحصیل محکوم گشتند. حمیدرضا جهان تیغ و حسام باقری و سیاوش سلیمی نژاد و علی تقی پور به ۱۰ ماه حبس تعلیقی محکوم گشتند وهمچنین دو نفر آخر به ۱ سال محرومیت از تحصیل محکوم گشتند. جرم تمامی این افراد اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام است. اما هشتمین دانشجو محمد اسماعیل زاده است که به جرم توهین به رهبری به تحمل ۹۱ روز حبس تعزیری و ۱ سال محرومیت از تحصیل محکوم گشته است.

در نتیجه این حکم محسن برزگر و ایمان صدیقی و نیما نحوی و محمد اسماعیل زاده به زودی به زندان خواهند رفت و با توجه به اینکه این دانشجویان در ۱ سال اخیر توسط کمیته انضباطی دانشگاه شان از تحصیل محروم بودند با صدور حکم ۱ سال محرومیت از تحصیل مجدد از دانشگاه اخراج خواهند شد. این حکم در ۸ دی ماه صادر شده ولی ابلاغ آن در ۶ اسفند ماه صورت گرفته است.

سابقه دانشجویان محکوم شده به زندان ومحرومیت از تحصیل

اکثر این دانشجویان از اعضای فعال انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل و از اعضای شورای عمومی دفتر تحکیم وحدت هستند. در انتخابات ریاست جمهوری سال جاری اکثر آنها از اعضای فعال ستاد مهدی کروبی در شهر بابل بودند.آنها به صورت دسته جمعی در شهریورماه سال جاری در اولین دادگاه مربوط به حوادث پس از انتخابات محاکمه شدند. پس از صدور رای دادگاه، دفتر تحکیم وحدت صدور این احکام را به شدت محکوم کرد.
محسن برزگر و ایمان صدیقی دانشجویانی ۲۱   و ۲۳ ساله هستند که در انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سمت دبیر فرهنگی و دبیر سیاسی را بر عهده داشتند. آنها در یک سال گذشته دو بار توسط کمیته انضباطی دانشگاه از تحصیل محروم شده اند. آنها در فروردین ماه سال جاری در اعتراض به احکام انضباطی صادر شده دست به اعتصاب غذا زده بودند. هر دو در عصر پنج شنبه ۲۸ خرداد در منازل خود در بابل دستگیر و به اداره کل اطلاعات استان مازندران در شهر ساری فرستاده شدند و در آنجا در سلول انفرادی در بازداشت و بازجویی به سر می بردند.

ایمان صدیقی در همین رابطه می گوید: « من در آن روز در خانه ام بودم. ناگهان ۴ مامور لباس شخصی درب خانه ام را شکستند و وارد خانه شدند. یک مامور اسلحه اش را به سمتم نشانه گرفت و فرد دیگری که بسیار قوی هیکل بود و گمان کنم که ورزشکار بود وبرای بازداشت ما وی را اجیر کرده بودند به من حمله کرد.هر دو نفر آنها من را به شدت کتک زدند. آنها من را به باد مشت ولگد گرفتند و مدام به من فحش می دادند و فریاد می زدند که به آمریکا و انگلیس خدمت می کنم. سپس من را به اداره اطلاعات بابل بردند و ساعت ها با چشمان بسته به یک میله آهنی بستند و در نیمه های شب من را به اداره کل اطلاعات استان در ساری بردند.»

حکم محکومیت دانشجویان بابل در دادگاه تجدید نظر- برای مشاهده حکم روی عکس کلیک کنید

او می افزاید: « آنها تمام وسایل الکترونیکی من از جمله لپ تاپ، فلش مموری ، موبایل و … را توقیف کردند و هنوز پس از گذشت ۸ ماه به من برنگرداندند. تقریبا از پس گرفتن وسایلم ناامید شده ام. آنها حتی با خانواده بعضی از دوستانم تماس گرفتند و به آنها گفتند که جلوی معاشرت فرزندانشان با من را بگیرند.»
نیما نحوی دانشجویی ۲۹ ساله است که در انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سمت دبیر اجرایی را برعهده داشت. او نیز در ۱ سال گذشته دو بار توسط کمیته انضباطی دانشگاه از تحصیل محروم شد و در فروردین ماه سال جاری در اعتراض به احکام انضباطی صادر شده دست به اعتصاب غذا زده بود.او یک هفته دیرتر از دو دانشجوی قبلی بازداشت شد.  نفر چهارم محمد اسماعیل زاده دانشجویی است که جرمش عضویت در انجمن اسلامی دانشگاه نیست بلکه اتهام او وبلاگ نویسی و توهین به رهبری در وبلاگش است. او این اتهام را نمی پذیرد و می گوید اصلا در وبلاگش مطلب توهین آمیزی نگذاشته بود.
اگر چه اتهامات این دانشجویان اقدام علیه امنیت ملی از طریق شرکت در تجمعات غیر قانونی و تحریک مردم به شرکت در آن و همچنین تبلیغ علیه نظام عنوان شده اما در بخش هایی از حکم اولیه صادر شده آمده است:
«” …اتهام این دانشجویان صرفا حضور در تجمعات خیابانی بعد از انتخابات نبوده بلکه با مستندات و گزارشات اعلام شده اداره اطلاعات آنان تماسهای تلفنی با سرپل منافقین و دادن گزارش و اطلاعات در چند مرحله و ارتباط با شبکه های ماهواره ای و ضد انقلاب در جهت ناامن جلوه دادن فضای جامعه و دانشگاه و تشکیل جلسات و برنامه ریزی در جهت راه اندازی تجمعات علیه نظام جمهوری اسلامی ایران خصوصا متهمین ایمان صدیقی و محسن برزگر و نیما نحوی به صورت گسترده از این جهت فعالیت داشتند…». ایمان صدیقی در دفاع از خود و دوستانش می گوید:
” نه من و نه هیچ یک از دوستانم با سازمان مجاهدین خلق در ارتباط نبودیم و به طور کلی خط فکری تحکیم وحدتی ها با مجاهدین کاملا متفاوت است. آنها حتی یک سند برای اثبات این جرم ندارند. در جلسه دادگاه هم اصلا این موارد مطرح نشد و قاضی سوالاتی از ما پرسید که هیچ ربطی به پرونده من نداشتند نظیر اینکه رشته تحصیلی ام در دانشگاه چیست!! من واقعا نمی دانم قاضی چگونه با پرسیدن چنین سوالات بی ربطی این گونه نتیجه گیری کرده است! درباره اتهام ارتباط با شبکه های ماهواره ای نیز بنده با تلویزیون فارسی BBC و صدای آمریکا و رادیو فردا مصاحبه داشتم ولی طبق قانون ارتباط با رسانه های خارجی جرم نیست و نمی توان به دلیل مصاحبه کسی را زندانی کرد. »

سازمان عفو بین الملل نیز در گزارش دسامبر ۲۰۰۹ خود دادگاه این دانشجویان را مغایر با موازین بین المللی محاکمه خوانده است.در بخش هایی از نسخه انگلیسی این گزارش در صفحات ۵۷ و ۵۸ آمده است:
«… بعضی از دستگیر شدگان مرتبط با انتخابات به ویژه در خارج از تهران ، به جای دادگاه های نمایشی به تنهایی محاکمه شدند. بعضی از آنها را در خارج از حیطه اختیار قوه قضاییه نگه داشته بودند و اکثرشان تحت شکنجه و اذیت و آزار قرار گرفته اند و مراقبت های پزشکی و دسترسی به وکیل و خانواده از آنها دریغ شده است.محاکمه های آنها نیز به شدت ناعادلانه بوده چون محاکمه در دادگاه های عمومی، انقلاب و دیگر دادگاه های ویژه در ایران معمولا با موازین بین المللی محاکمه سازگار نیستند.»
ایمان صدیقی ۲۳ ساله یکی از همین کسانی بود که به دور از «دادگاه های نمایشی» برگزار شده در تهران مورد محاکمه قرار گرفت.او یکی از هشت دانشجوی عضو انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل بود که در شهریور به اتهام اقدام علیه جمهوری اسلامی از طریق شرکت در تجمع غیرقانونی، تحریک مردم به آشوب و تبلیغ علیه نظام محکوم شناخته شد. او به ۱۰ ماه زندان محکوم و به مدت ۵ سال از تحصیل محروم شد…
سید ضیا نبوی دانشجوی ستاره دار دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل نیز مدتی پیش از سوی دادگاه انقلاب به ۱۵ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده بود.وی هم اکنون در بند ۳۵۰  زندان اوین و در انتظار دادگاه تجدید نظر به سر می برد.او چند روز پیش نامه ای خطاب به صادق لاریجانی رییس قوه قضاییه ایران نوشت و اشاره کرد در هنگام بازجویی مورد ضرب و شتم و شکنجه و توهین و تحقیر قرار گرفته است. او خاطر نشان کرد : ” بنده از زمان بازداشت تاکنون که ۷ ماه به طول انجامیده است، هنوز سندی را دال بر قرار بازداشت خود مشاهده ننموده ام و هرگز قرار بازداشت (به فرض صادر شدن !) تمدید نگردیده است.”
هادی قائمی؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در مورد این نامه گفت: « این نامه یک سند مهم است که نشان می دهد که قوه قضائیه چطور بطور باورنکردنی این احکام غیر عادلانه وطولانی مدت زندان را بدون هیچ گونه سندی علیه این جوانان صادر می کند.» کمپین بین المللی حقوق بشر دو روز پیش ( ۴ اسفند ) در ایران به آیت الله لاریجانی توصیه کرد که فورا این ناتوانی آشکار قوه قضائیه را در اثبات اتهامات علیه ضیاء نبوی، مورد بررسی قرار بدهد و همچنین به این دادگاه های نمایشی آشکارا غیر عادلانه، فورا پایان دهد.

زمینه خبر:
نسخه انگلیسی گزارش عفو بین الملل را در  این آدرس می توانید بخوانید.