سرکوب معلمان و فعالان کارگری
بازجویی و بازداشت معلمان برخلاف تعهدات ایران در سازمان ملل متحد
۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۸۸ – کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران امروز از مقامات ایرانی خواست که حقوق فعالان و اعضای اتحادیه های کارگری و معلمان را برای شرکت در روز جهانی کارگر در یازده اردیبهشت (اول ماه می) و روزمعلم در دوازدهم اردیبهشت ماه رعایت کند. کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در باره بازداشت های اخیر معلمان بعنوان تلاشی آشکار برای جلوگیری از برگزاری گردهمایی های آنها، نگرانی های عمیق خود را ابراز داشت.
در اسفند ماه ۱۳۸۸ در جریان مرور وضعیت حقوق بشر ایران تحت روند یو پی آر در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، دولت ایران پذیرفت که به پیشنهاد برزیل، مکزیک، زیمباوه، بولیوی، ویتنام و کویت،حقوق اقتصادی اجتماعی مردم و حق آزادی بیان آنها را رعایت کند.
ارون رودز؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در این مورد گفت: “ما از جمهوری اسلامی ایران می خواهیم که به تعهدات خود در رعایت حقوق اقتصادی و اجتماعی و حق آزادی بیان پایبند باشد، و به آزار و اذیت فعالان مسالمت جوی کارگری و معلمان پایان بدهد، و این امکان به گروه ها داده شود که همبستگی خودشان را با یکدیگر و خواسته هایشان را در روزهای اول ماه می و دوازدهم اردیبهشت ماه ابراز کنند.”
ارون رودز در رابطه با احتمال برخورد خشونت آمیز با کارگران و معلمان در این روزها گفت: “اگر که مقامات ایران بدنبال آزار و اذیت فعالان کارگری باشند و همانند سال های گذشته به تظاهرات اول ماه می حمله کنند، این نشان خواهد داد که چقدر تمام تعهداتی که ایران به آنها متعهد شده، تزویر و ریا بوده است.”
در روز ۴ اردیبتهشت ۱۳۸۹، سه نفر از اعضای کانون صنفی معلمان در همدان؛ علی نجفی، اصغر محمد خانی و جلال نادری به اداره اطلاعات شهرستان همدان احضار شدند. علی نجفی به مدت یک شب در بازداشت بود. هر سه آنها دوباره در روز ۶ اردیبهشت ماه مورد بازجویی قرار گرفتند.
محمد بهشتی لنگرودی و علی اکبر باغانی نیز در روز ۴ اردیبهشت ماه ۱۳۸۹ به اداره پیگیری اطلاعات احضار شدند. در روز پنجشنبه ۹ اردیبهشت ماه بطور همزمان نیروهای امنیتی به خانه این دو نفر حمله کردند و پس از تفتیش منزل، آنها را با خود بردند. هیچ اطلاعاتی در مور محل نگهداری آنها و علت بازداشت شان ارائه نشده است.
در روز دوم اردیبهشت ماه، توفیق مرتضی پور و حسن خانطوریان از اعضای کانون صنفی معلمان در تبریز، به اداره اطلاعات احضار شدند. در روز ۶ اردیبهشت ماه، خانه مرتضی پور مورد تفتیش قرار گرفت ووسایل شخصی ایشان از جمله کیس کامپیوتر و اوراق و دستنوشته هایش ضبط شد.
در هفته گذشته نیز دو معلم از کانون صنفی کرمانشاه؛ علی صدیقی و محمد توکلی بخاطر اعتراضات معلمان در سال ۱۳۸۵ تحت عنوان سازماندهی تجمعات غیر قانونی، احکام زندان و شلاق دریافت کردند. سایر پرونده های امنیتی این معلمان همچنان تحت بررسی است.
در روز ۲۷ فروردین ماه، گروهی از اعضای شورای مرکزی شورای همآهنگی کانون های صفنی معلمان ایران در شهر یزد دیدار کردند تا بیانیه روز معلم را بنویسند. در میانه نشست، آنها از طریق تلفن حراست شهرستان مورد تهدید قرار گرفتند و از آنها خواسته شد که سریعا نشست خود را متوقف کنند. در این بیانیه از معلمان خواسته شده که در روزمعلم در دوازدهم اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذا بزنند.
تعدادی از معلم ها بخاطر فعالیت های صنفی، حقوق بشری و سیاسی خود در زندان بسر می برند؛ رسول بداقی، هاشم خواستار، عبدالله مومنی، ومحمد داوری. دومعلم دیگر نیز حکم اعدام دریافت کرده اند؛ فرزاد کمانگر و علیرضا قنبری.
گروهی متشکل از ۱۰ سازمان اتحادیه کارگری در بیانیه مشترکی به مناسبت روز جهانی کارگر نگرانی ها و خواسته های خود را اعلام کردند.
این گروه ائتلافی همچنین خواستار پایان دادن به احکام اعدام، اصلاح قوانین تبعیض آمیز علیه زنان و آزادی فعالان اتحادیه های کارگری از جمله منصور اسانلو، ابراهیم مددی و علی نجاتی شدند.
ارون رودز در مورد وضعیت کارگران در ایران گفت :”شایسته است که سرکوب غیر قانونی و بی رحمانه فعالان و اعضای اتحادیه های کارگری و استثمار کارگران در ایران توسط جامعه بین المللی محکوم شود، از طرف دیگر قربانیان تجاوز به معیارهای کار در ایران باید توسط مردم دنیا و کارگران در سراسر جهان حمایت شوند.”
