حمله وهتاکی روزنامه کیهان علیه شیرین عبادی درواکنش به نامه وی به بان کی مون
همزمان با انتشار نامه ی شیرین عبادی به بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد و درخواست وی برای رد درخواست ایران در شورای حقوق بشر، روزنامه ی دولتی کیهان بار دیگر، موج جدیدی از هتاکی و اتهام را در ستون ویژه خود در روز چهار شنبه اول اردیبهشت، بر علیه برنده جایزه صلح نوبل منتشر کرد. دراین مطلب که تحت عنوان “شیرین کاری تازه متهمی که نقش شاکی را بازی می کرد” به چاپ رسیده است، از عبادی تحت عنوان “یک سلطنت طلب و مزد بگیر نهادهای اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل”، یاد شده که “به نیابت از اربابان آمریکایی از بان کی مون خواسته است مانع ورود ایران به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد شود.”
ایراد تهمت علیه شیرین عبادی و دیگر فعالان حقوق بشر در روزنامه های دولتی ایران درحالی صورت می گیرد که فعالان حقوق بشر و وکلای زندانیان سیاسی از انعکاس کوچکترین مسایل در خصوص نقض حقوق بشر وحتی چگونگی وضعیت موکلان در رسانه های کشور محروم هستند. عبادی طی سالهای گذشته بارها تهدید به مرگ شده است و خانواده وی از جمله خواهر و همسر وی مورد تهدیدات مکرر قرارگرفته اند. در آخرین مورد طی ماه های پس از انتخابات نوشین عبادی خواهر برنده جایزه صلح نوبل دستگیر وهفته ها در بازداشت سپری کرد. به او گفته شده بود که نباید با خواهر خود رابطه داشته باشد. مقامات دولتی ایران هیچگاه پاسخ نداده اند که چه کسانی تهدیدات مرگ آفرین را صورت داده اند وچه کسانی به خانه او حمله کرده و بر دیوار منزل وی شعار نویسی کرده اند.
شیرین عبادی، رییس کانون مدافعان حقوق بشر، در نامه خود، ضمن برشمردن موارد متعدد عدم وفاداری حکومت ایران به تعهدات مندرج در کنوانسیون های مختلف، درخواست کرده است که با رد درخواست دولت ایران برای عضویت در شورای حقوق بشر، عضویت ایران در این شورا را موکول به اجرای قطعنامه های صادره در خصوص نقض حقوق بشر در ایران و به ویژه قطع نامه شماره ۶۴/۱۷۶ مورخ ۱۸دسامبر ۲۰۰۹ نماید. رییس کانون مدافعان حقوق بشر، بان کی مون را در برابر این پرسش قرار داده که، ” آیا حکومتی که تا کنون به قطعنامههای سازمان ملل بی توجهی کرده و آنها را نادیده گرفته، می تواند نسبت به اجرای حقوق بشر در سایر ممالک قضاوت درستی داشته باشد؟”
نویسنده ستون ویژه ی کیهان، در مقابل استدلال های شیرین عبادی و انتقادات او، با اشاره به شکایت او از روزنامه ی کیهان و با انتساب افتراهای مختلف به او نوشته است: ” سئوال منطقی این است که وقتی یک عنصر دارای سوابق خیانت و فراری، مبانی اسلامی و حقوقی یک نظام سیاسی را نفی می کند و ناقض حقوق بشر می خواند، اقامه دعوای او در دادگاه همان نظام چه توجیهی می تواند داشته باشد. به عبارت دیگر منطقی این است که عناصری نظیر عبادی شکایت خود را نزد همان رژیم های استکباری و جنایتکاری ببرند که پول خیانت به امثال وی می پردازند. اگرچه پذیرش شکایت وی از سوی دستگاه قضایی کشور، نشانه ای غیرقابل انکار و مثال زدنی از آزادی قضا و قضاوت در نظام اسلامی ایران است”.
گفتنی است که دادگاه رسیدگی به شکایات شیرین عبادی از روزنامه حکومتی کیهان، روز ۲۹ فروردین برگزار شد. صالح نیکبخت، وکیل دادگستری در این جلسه گفته بود: “شریعتمداری هم بازجوست و بازجویی کرده و میکند و هم دادستان است و مسئول تعقیب متهمان ، هم قاضی تحقیق که استنطاق نکرده برای افراد قرار مجرمیت صادر میکند.”
در نامه شیرین عبادی به دبیرکل سازمان ملل و اعضای مجمع عمومی، تبعیض جنسیتی در قوانین مصوب جمهوری اسلامی، تبعیض مستمر و نقض حقوق پیروان مذاهب و ادیان مختلف، اعمال مجازات هایی چون سنگسار، قطع دست و پا، به صلیب کشیدن، شلاق زدن برای محکومین، اعمال سانسور گسترده در نشریات و عدم اجازه چاپ بسیاری از کتب به نویسندگان و تخلف از قانون مطبوعات، اعمال نفوذ شورای نگهبان در قوانین انتخاباتی و رد سلیقه ای صلاحیت کاندیداها پیش از اخذ آرای مردم و بسیاری از موارد دیگر، به عنوان مصادیق تخلفات قانونی دولت جمهوری اسلامی ایران از کنوانسیون هایی که از سالها پیش به آن ملحق شده، برشمرده شده است.
عبادی همچنین در بخش نقد عملکرد اجرایی حکومت جمهوری اسلامی ایران، به نقض قوانین جاری و تشدید قانون شکنی های ماموران دولتی در یک سال اخیر نیز اشاره کرده است. او در این نامه ، به اعمال خشونت های بی سابقه در برخورد با معترضان و از جمله گلوله و زندان و بی تفاوتی در اقدام برای “دستگیری قاتلین و کاهش خشونتها از سوی قوه قضاییه و سایر مسئولان حکومتی”، “بازداشت تعداد کثیری از فعالین سیاسی، مدنی و فرهنگی با دلایل واهی” و صدور احکام زندان برای معترضان، “تبدیل ایران به زندان بزرگ روزنامه نگاران” و “فیلترینگ سایتهای اینترنتی”، بازداشت و محرومیت از تحصیل دانشجویان، سرکوب فعالان زن و ایجاد بیش از یکصد پرونده ی کیفری برای آنان و تضییع حقوق اقلیتها، اشاره کرده است.
برنده جایزه صلح نوبل همچنین در بخش دیگری از نامه ی خود وضعیت مدافعان حقوق بشر را از سایر گروه ها بدتر دانسته و تصریح کرده است:”مسئولین حکومتی تحت هیچ شرایطی مایل نیستند اخبار نقض حقوق بشر به خارج از ایران درز کند و به همین دلیل است که اکثر مدافعین حقوق بشر شناخته شده ایران یا در زندان هستند یا ممنوع الخروج شده یا مجبور شده اند به طریق مخفی و زیر زمینی زندگی کنند و متاسفانه برای چند نفر از آنان نیز به اتهام محاربه کیفر خواست صادر شده است که جزای چنین جرمی اعدام است”. او در ادامه تاکید می کند: “دولت ایران سالهاست که به گزارشگران حقوق بشر اجازه ی ورود به ایران را نداده است”.
شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد یکی از نهادهای مجمع عمومی سازمان ملل متحد و از ارکان فرعی مجمع عمومی است که وظیفه آن بررسی وضعیت حقوق بشر درکشورهای عضو این سازمان و توصیه برای بهبود این وضعیت است. سهم کشورهای آسیایی از مجموع ۴۷ عضو این شورا بنا بر تقسیم منطقه ای ۱۳ کشور است و رایگیری مخفی برای انتخاب اعضای جدید، روز ۲۳ اردیبهشت (۱۳ مه) در مجمع عمومی سازمان ملل متحد انجام خواهد شد. اگر دست کم ۹۷ عضو سازمان ملل رای مثبت دهند، ایران برای سه سال، عضو این شورای خواهد شد. بسیاری از فعالان حقوق بشر بر این عقیده اند که عضویت ایران در این شورا اعتبار آن را زیر سوال خواهد برد.