در مقابل احمدی نژاد دروغگو ایستادگی کنید
۲۸ سپتامبر ۱۳۸۹ — در خلال مصاحبه ای با کریستیان امان پور، خبرنگار شبکهء ای. بی. سی.، محمود احمدی نژاد در خصوص حکم سنگسار سکینهء آشتیانی دروغی آشکار گفت و اصل صدور حکم سنگسار را انکار کرد، با وجود اینکه مدارک مستدل بسیاری وجود دارد که این موضوع را اثبات می کند.
جامعهء بین المللی، رهبران جهان، و اعضاء مطبوعات که در نیویورک برای افتتاح اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد حضور دارند باید به شدت اعتراض خود را در برابر دروغ های آشکار محمود احمدی نژاد در بارهء وضعیت بحرانی حقوق بشر در ایران اعلام نمایند.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران بدینوسیله یک مدرک دادگاه سکینهء آشتیانی را که نشان می دهد حکم وی سنگسار بوده است منتشر می کند. این سند، فرم تقاضای تجدید نظر در خصوص حکم وی است که توسط وکیل وی، هوتن کیان، در دیوان عالی کشور در تاریخ ۱۶ تیرماه ۱۳۸۹ ثبت شده است. یک تصویر از این سند ذیلا نمایش داده می شود.
آقای احمدی نژاد به خانم امان پور گفت: “خانم محمدی هرگز به سنگسار محکوم نشده بود. این خبر ساختگی و ناصحیح بوده است…از ابتدا هم حکم سنگساری وجود نداشت و این خبر کاملا ساختگی بود.”
هادی قائمی، سخنگوی کمپین گفت: “در هر مصاحبه و در هر جلسه، شرکت کنندگان باید به آقای احمدی نژاد یادآوری کنند که دنیا دربارهء بی عدالتی شدیدی که نسبت به مردم ایران روا می شود و سرکوب شدید آنها توسط دولت وی به خوبی آگاه است.”
وی افزود: “در پاسخ به دروغ های واضح وی، آنها باید به او به روشنی و به بلندی بگویند که حرفهایش را باور نمی کنند.”
آقای احمدی نژاد همچنین سئوال خانم امان پور در خصوص چهار برابر شدن تعداد اعدام هایی که در زمان ریاست جمهوری وی صورت گرفته است را به چالش کشید. امان پور سئوال خود را بر مبنای گزارشات سالیانهء سازمان عفو بین الملل قرارداده بود که نشان می دهند در سال ۲۰۰۵، سال به قدرت رسیدن آقای احمدی نژاد، ۸۶ اعدام در طول سال صورت گرفته بود در حالی که در سال ۲۰۰۹، حد اقل ۳۸۸ اعدام صورت گرفته است.
آقای احمدی نژاد از پاسخگویی به این سئوال اجتناب کرد و گفت: “آنها از کجا می دانند؟ آنها که به ایران نیامده اند.”
کمپین خاطرنشان می کند که آمارهای سازمان عفو بین الملل از گزارشات منتشرشده در روزنامه های ایران استخراج می شوند، و بنابر این به خوبی ثبت گردیده اند. در واقع به دلیل ضعف اطلاع رسانی از برخی نقاط کشور، حدود و ثغور این ارقام پایین تر از اعداد واقعی می باشد.
کمپین همچنین محمود احمدی نژاد را به چالش می کشد تا اجازه بدهد سازمان های مستقل حقوق بشری وارد ایران بشوند. همگام با چند کشور انگشت شمار دیگر مانند میانمار، کرهء شمالی، و ترکمنستان، ایران از ورود ناظران حقوق بشر از نهادهایی مانند سازمان دیده بان حقوق بشر و سازمان عفو بین الملل که چند سال است متقاضی ویزا برای سفر به ایران بوده اند جلوگیری می کند.
دولت ایران همچنین به رغم تقاضاهای مکرر، از سال ۲۰۰۵ تا کنون به هیچ ناظر مستقل حقوق بشرسازمان ملل متحد اجازهء ورود به ایران را نداده است.
با وجود این محدودیت ها، مدافعان حقوق بشر در ایران به ارائهء شواهد و مستندات کامل به جهان در مورد سرکوب بی رحمانه و نقض شدید حقوق بشر در ایران ادامه می دهند.