گزارش کمپین از همایش «فرهنگ آزادی های مدنی ، حقوق بشر و دموکراسی درایران » در دانشگاه مریلند

همایش سه روزه «فرهنگ آزادی های مدنی، حقوق بشر و دموکراسی در ایران» از صبح جمعه به وقت محلی، در دانشگاه مریلند آغاز شد. این همایش سه روزه با شرکت فعالان مدنی و حقوق بشر ، روزنامه نگاران ، اساتید سرشناس و دوست داران ایران همراه است و از سوی مرکز ایران شناسی روشن در دانشگاه مریلند سازماندهی شده است. این همایش با سخنان اعضای نشست اول شامل شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل، رضا افشاری استاد دانشگاه و نویسنده، هادی قائمی مدیر کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران و یکی از شناخته شده ترین چهره های ایرانی کارشناس حقوق بشر در عرصه بین المللی، سهراب رزاقی نویسنده و مدرس سابق دانشگاه در ایران و آسیه امینی محقق و فعال حقوق بشر و حقوق زنان، آغاز شد.

شیرین عبادی، حقوقدان در صحبت های خود با اشاره به اینکه حکومت ایران سه استدلال برای نقض حقوق بشر دارد، گفت: « این حکومت همواره می گوید حقوق بشر مفهومی غربی ست و چون ما کشوری اسلامی هستیم و اسلام هم چیزی تحت عنوان حقوق بشر ندارد پس اصلا محلی برای طرح این مسئله هم وجود ندارد . اما سوال این است که پس چرا حکومت اسلامی ایران درخواست کرده که در شورای حقوق بشر باشد و چرا از کنفوانسیون های حقوق بشر خارج نمی شود. سرا ن حکومت ایران در استدلال دیگرشان هر زمان نقضی صورت بگیرد و کشورهای دیگر واکنش نشان دهند سریع می گویند این مسئله داخلیست و کشورهای دیگر اجازه دخالت ندارند. »

این حقوقدان در طرح استدلال سوم خود در خصوص واکنش حکومت ایران در نقض حقوق بشرگفت:« جالب تر اینکه آنها در موارد نقض حقوق بشر می گویند که کشورهای دیگر هم ناقض حقوق بشر هستند . با این حال صدای حقوق بشر خاموش شدنی نیست. دولت ایران این را بداند که اگر هر یک از ما هم به نحوی از بین برویم، این صدا خاموش شدنی نیست و به جای ما صدها هزار نفر دیگر به صدا در خواهند آمد.»

هادی قائمی ، فعال سرشناس حقوق بشر با اشاره به اینکه برخلاف تلاش های حکومت برای بی اهمیت نشان دادن حقوق بشر در ایران رشد گفتمان در این حوزه به شدت افزایش پیدا کرده است، گفت: « وقایع دهه ۶۰ و کشتارهای وسیع، جنگ ایران و عراق و همچنین قوانینی که پس از انقلاب تعیین شد از عوامل موثر در شکوفایی این گفتمان در نسل جدید ایرانی است. و باید خوشحال باشیم که نسل جدید وقایع گذشته از حافظه اش پاک نشده و همچنان نیروهای اعتراضی در ایران در حال بازتولید هستند و به جای هر صدای اعتراضی که به زندان می رود صدای دیگر متولد می شود.»

هادی قائمی اما مساله هسته ای ایرا ن را به عنوان مصونیتی در برابر جهان عنوان کرد که به این دلیل کشورهای دیگر فعلا از بحث درباره مسائل حقوق بشری در ایران خودداری می کنند.
آسیه امینی فعال جنبش زنان و روزنامه نگار مدافع حقوق بشر بر اهمیت و نقش جنبش زنان در مسیر جنبش های مدنی ایران تاکید کرد و به مقایسه جنبش زنان ایران با جنبش سبز اعتراضی پرداخت و گفت: « جنبش زنان توانست با گروه های مختلف فکری اتلافی صورت دهد و این اتلاف به مبارزه برای تصحیح حقوق نابرابر و اصلاح قوانین حاضر برآمدند اما جنبش سبز هنوز نتوانسته در خود اتلافی صورت دهد و خارج از باورها و ایدلوژی ها بتواند روی یک محور در فعالیت های خود متمرکز شود.»

سهراب رزاقی دیگر شرکت کننده این نشست نیز با متمایز دانستن مختصات حقوق بشر در ایران از سایر گفتارها گفت: این گفتار زبان مشترک بشریت در دنیاست و برای پیشبرد آن در ایران باید استراتژی تعیین کرد. او از جمله بر لزوم تدوین و ترویج برنامه عمومی برای نسل سوم و تشکیل سازمان ها و شبکه همکاری فعالان حقوق بری در داخل و خارج از ایران و یافتن افراد قدرتمند، و بازسازی شبکه های تخریب شده حقوق بشر در ایران پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری، تاکید کرد.

نشست بعدی این همایش با حضور آرش نراقی، کارشناس فلسفه دینی برگزار شد. نراقی در سخنان خود گفت:« خمینی با ارائه دکترین ولایت مطلقه فقیه در ایران، ولایت فقه را تحت الشعاع قرار داد. مشکل اصلی دیکتاتوری های ولایتی یا پدرسالار این است که امنیت و معیشت انسان ها در دست دیکتاتور است.

این کارشناس علوم دینی همچنین پیش بینی کرد که آینده جنبش های مدنی در ایران متعلق به جنبش زنان است و زنان را محرکه ای حرکت های سیاسی دانست.

سومین نشست روز جمعه با حضور خانم ها مهناز افخمی موسس و رئیس سازمان بین المللی «مشارکت یادگیری زنان»، فرشته قاضی، روزنامه نگار، فریده پورعبدالله و سهیلا وحدتی فعالان حقوق زنان برگزار شد.

فرشته قاضی با تاکید تاثیر جنبش زنان بر جنبش سبز به گروه مادران عزادار یا مادران پارک لاله اشاره کرد که از دل حوادث پس از انتخابات بیرون آمدند و گفت: « ۳۱ سال فقط از حقوق زندانیان سیاسی گفته شده و کسی به سراغ حق مادران ، زنان و خواهران آنها نرفته بود. مادران عزا دار برایشان مهم نبود که مادری بچه خود را در دهه ۶۰ از دسته داده یا در کهریزک یا کف خیابان های تهران در وقایع سال گذشته . آنها فارغ از چند گانگی اندیشه های سیاسی به سراغ یکدیگر رفتند و همه با هم خواستار حق خواهی از حکومتی شدند که بچه هایشان را در دوره های مختلف گرفته است.»

این روزنامه نگار با اشاره به اینکه در فضای که با کمبود اطلاع رسانی مواجه است مادران عزادار به بهترین شکل در یک سال گذشته درباره وضعیت زندانیان و زندان اطلاع رسانی کردند ، گفت : «در این مدت خیلی ها از آنها مورد بازجویی قرار گرفتند یا زندانی شدند اما حرکتشان را ادامه دادند.»

سهیلا وحدتی دیگر سخنران جلسه با اشاره به اینکه بدون نگاه زنانه نمی توان وضعیت زنان را تغییر داد، گفت:« متاسفانه زنان خارج از کشور به دلایل مختلف همیشه یک گام عقب تر از وضعیت موجود هستند و به جای بررسی وضعیت امروز و آینده ، رخدادهای گذشته را بررسی می کنند چرا که این راهی مطمئن تر و آسان تر برایشان است چون آنها که داخل کشور نیستند مرتب در تحلیل های خود به این نکته می رسند که برداشت های ما تا چه حد منطبق بر واقعیت موجود است وهمین مسئله آنها را متمایل به گذشته می کند.»

و اما در نشست چهارم و آخرین نشست از روز اول رضا افشاری، نویسنده و مدافع حقوق بشر و فاطمه کشاورز استاد دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیز و تحت عنوان به صحبت پرداختند. در این نشست درباره مسائلی چون حجاب اجباری یا کشف حجاب صحبت شد.

در نهایت نیز جان لیمبرت، دیپلماتی که در آغاز حکومت اسلامی به عنوان یکی از کارمندان سفارت آمریکا به گروگان گرفته شده بود صحبت کرد و به سوال های مخاطبان پاسخ داد.
جان لیمبرت درسخنان خود درباره تحریم های اقتصادی بین المللی اعمال شده بر تهران گفت: «بدون شک ایران تحریم ها را دوست ندارد هرچند دائما دولتمردان تحریم ها را بی اثر و بی اهمیت می خوانند. تحریم ها قطعا از لحاظ روانشناسی سیاسی موثر است به گونه ای که تهران دائما و در زمان های مختلف خواستار لغو تحریم ها شده است .»

او با ارزیابی کردن نگاه مثبت اوباما به ایجاد رابطه با ایران ، به نقل از یک دیپلمات ارشد ایرانی که نامش را فاش نکرد گفت: «با توجه به رویکرد مثبت واشنگتن در دولت اوباما برای ایجاد رابطه با ایران، یک جای کار ایراد دارد و این ایراد قطعا در تهران باید جست و جو شود.»