همسر احمد قابل، پس از حکم دادگاه بدوی: او مجرم نیست و این حکم ها را قبول ندارد و اگر باز هم لازم باشد نظام را نقد می کند

همسر احمد قابل درخصوص واکنش احمد قابل نسبت به حکمش به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت:« حاج آقا معمولا واکنشی نشان نمی دهند. ایشان آمادگی هرحکمی را داشتند. من وقتی برای او تلفنی حکمش را خواندم خیلی هم در جریان حکم نبودم بعد از تماس تلفنی پیش وکیلش رفتم و در جریان کاملتری از حکم قرار گرفتم که دیگر هم ارتباطی با حاج آقا نداشتم که به ایشان بگویم و ملاقات هم که روز شنبه ها است.»

مرضیه پاسدار، همسر اندیشمنددینی احمد قابل در خصوص حکم صادر شده هفته گذشته در دادگاه بدوی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «به نظر ما آقای قابل مجرم نیست و همین مقداری هم که در زندان مانده است خلاف قانون وشرع بوده است. ما از جمهوری اسلامی بیشتر از این انتظار داریم، رفتار انسانی تر و معقول تری .» این در دادگاه در حالی تشکیل شد که متهم در سلول خود بوده است. احمد قابل چندین بار به دلیل رفتارهای”ناشایست” ماموران زمان بازجویی بدنی او برای خروج از زندان معترض شده و خواسته بود دیگر او را به دادگاه نیاورند.

دادگاه بدوی احمد قابل، نویسنده و پژوهشگر مسائل دینی درغیاب او در روز سه شنبه تشکیل و او به اتهام “تبلیغ علیه نظام” و “اهانت به رهبری” به بیست ماه زندان، سه سال ممنوع الخروجی از محل زندگی (تبعید)، سه سال ممنوعیت از مصاحبه و سخنرانی و همچنین به دلیل داشتن گیرنده ماهواره، به جریمه نقدی و مصادرۀ کامپیوتر شخصی محکوم کرد.

مرضیه پاسدارهمسر احمد قابل درخصوص واکنش احمد قابل نسبت به حکمش به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت:« حاج آقا معمولا واکنشی نشان نمی دهند. ایشان آمادگی هرحکمی را داشتند. من وقتی برای او تلفنی حکمش را خواندم خیلی هم در جریان حکم نبودم بعد از تماس تلفنی پیش وکیلش رفتم و در جریان کاملتری از حکم قرار گرفتم که دیگر هم ارتباطی با حاج آقا نداشتم که به ایشان بگویم و ملاقات هم که روز شنبه ها است.»

مرضیه پاسدار با بیان اینکه احمد قابل این حکم ها را قبول ندارد به کمپین بین المللی حقوق بشر درایران گفت: « حاج آقا نه احکام صادر درباره خودشان و نه کسانی شبیه خودشان را قبول دارد. او معتقد است که این حکم ها خلاف قانون وشرع است. آقای قابل حق شرعی و قانونی خود می دانسته که هر جا نیاز دید به نظام توصیه های داشته باشد. اگر جای اشتباهی دید از آن حرف بزند و نظام را نقد کند و باز هم آقای قابل این کار را انجام می دهد. او به دلیل همین که از سر دلسوزی اشتباهات نظام را متذکر شده مستحق تشویق است و نه مجازات.»