آرنوش ازرحیمی، دانشجوی محروم از تحصیل: بازجویان به دنبال شنیدن پاسخ از ما نبودند به همه ما حکم های شبیه به هم داده شد

آرنوش ازرحیمی، دانشجوی محروم از تحصیل ، نایب رییس انجمن اسلامی دانشگاه مازندان و قائم مقام شاخه جوانان ستاد انتخاباتی موسوی در استان مازنداران به دلیل فشارهای امنیتی به همراه چهار نفر از هم دانشگاهی های خود کشور را ترک کرده است از دلایل محرومیت خود از تحصیل و فضای بازجویی های کمیته انظباطی دانشگاه و اداره اطلاعات مازندران به کمپین بین المللی حقوق بشر درایران سخن گفت.

آرنوش ازرحیمی، دانشجوی رشته جامعه شناسی دانشگاه سراسری مازندارن که از دو هفته پیش به همراه علی نظری، سیاوش صفوی و زینب حسن پور دیگر دانشجویان و اعضای انجمن اسلامی این دانشگاه به دلیل فشارهای به عمل آمده کشور را ترک کردند  درخصوص دو ترم محرومیت از تحصیلش به کمپین بین المللی حقوق بشر درایران گفت:« فعالیت دانشجویی در روزهای قبل از انتخابات کاملا آزاد بود و دانشگاه هیچ برخوردی با ما نداشت. اما بعد از انتخابات وقتی ما اعضای انجمن اسلامی تجمع اعتراض آمیزی در دو روز ۲۵ و ۲۶ خرداد ماه در اعتراض به بازداشت یک نفر از دانشجویان دانشگاه مازندران و همچنین نتیجه حماقت بار انتخابات برگزار کردیم طی آن حدود ۱۰۰ نفر شرکت کننده در این تجمعات بازداشت شدند و ۸  نفر از آنها با احکام شدیدی مواجه شدند. من نیز به همراه برخی از دوستانم پس از بازجویی های فراوان یک ترم از تحصیل محروم شدم. وعلی نظری و سیاوش صفوی که اکنون با من هستند حکم ۶ ماه زندان تعلیقی گرفتند.»

آرنوش ازرحیمی در ادامه گفت: « قبل از این هم یک ترم دیگر از تحصیل محروم شده بودم که به سال ۸۷ و برگزاری تجمع اعتراض آمیز انجمن اسلامی دانشگاه به دلیل گازگرفتی دو دختر دانشجو در خوابگاه برمی گردد. بعد از برگزاری این تجمع حراست دانشگاه و وزارت اطلاعات مازندران من و چند نفر دیگر را چند بار احضار کرد و پس از آن حکم یک ترم محرومیت از تحصیل را دادند.»

اما پیامد فعالیت های دانشجویی فقط به محرومیت دو ترم از تحصیل بر نمی گردد. این دانشجو در خصوص مشکلات دیگری که فعالیت های او در پی داشته است به کمپین گفت: « من در رشته کارشناسی ارشد رشته جامعه شناسی شرکت کردم که هیچ وقت کارنامه اش به دستم نرسید و وقتی پرس و جو کردم به هیچ جوابی نرسیدم.فقط یکبار یکی از کارمندهای دانشگاه گفت به دلیل فعالیت های تو در دانشگاه کارنامه ات صادرنشده ، درضمن حتی مدرک مقطع کارشناسیم را نیز با وجود اینکه تمام واحد ها را گذارنده بودم به من ندادند و می گفتند باید به حراست دانشگاه بروی و تعهد بدهی که دیگر کار سیاسی نمی کنی.»

آرنوش ازرحیمی در خصوص فضای بازجویی هایش در کمیته انظباطی دانشگاه گفت: « کمیته انظباطی دانشگاه علیرغم اینکه باید فضای دانشجویی داشته باشد زیر نظر وزارت اطلاعات و سپاه مازندران بود. مسئول کمیته انظباطی دانشگاه مازندران فردی دانشگاهی نبود ما بچه ها از طریق لابی های که کردیم متوجه شدیم او که به آقای رضوان معروف بود مسول وزارت اطلاعات شهرستان بابلسر است و در واقع ما بازجویی های امنیتی در فضای دانشگاه می شدیم. راستش من هر چقدر از خودم دفاع می کردم فایده نداشت.به نظر می رسید آنها اصلا نمی خواستند حرف های ما را بشنوند تمام اتهام های که به ما می زدند یکسان بود، همه ما دانشجویانی که به این کمیته احضار شدیم در پرونده های خود اتهامات توهین به مقدسات ، اخلال در نظم عمومی دانشگاه و نشر اکاذیب و اقدام علیه امنیت ملی را داشتیم. در ضمن کمیته انظباطی باید دارای نماینده ای از سوی دانشجویان باشد که اصلا این نماینده وجود نداشت. همچنین طبق قانون دانشگاه دو حقوقدان در این کمیته ها وجود دارد که باید ازسوی اساتید انتخاب شوند و منتسب به جناح خاصی نباشند در حالیکه این دو حقوقدان مستقیم از سوی رییس دانشگاه انتخاب شده بودند و اساتید در انتخاب آنها هیچ نقشی نداشتند.»

آرنوش ازرحیمی،که این روزها به همراه دوستانش در انتظار آینده نامعلوم در ترکیه هستند در خصوص سوال های که در کمیته انظباطی دانشگاه می شد گفت: « به نظرم می رسید که واقعا آنها دنبال پاسخ های ما نبودند. ما هر چقدرهم از خود دفاع می کردیم فایده نداشت. سوال های که ازمن و بعد متوجه شدم از بچه های دیگر هم پرسیده بودند این بود که از کجا خط می گیرم ؟ حتی انگ مالی هم به من زدند که از آمریکا وانگلیس و ایرانی های خارج از کشور پول می گیرم. همین طور به من انگ رابطه با سازمان مجاهدین خلق هم زدند.»

این دانشجو از فشارها بر خانواده دانشجویان نیز گفت: «حتی خانواده های ما هم چندین بار تهدید شدند. خانواده من بعد از آنکه برای دومین بار یک ترم از تحصیل محروم شدم به وزارت اطلاعات فرا خوانده شدند تا تعهد بدهند که دیگر من فعالیت سیاسی نمی کنم وگرنه به کل از تحصیل و زندگی محروم می شوم . خانواده من هم از نگرانیشان این تعهد را داده بودند مانند خیلی از خانواده های دیگر.»

او که پس از انتخابات چندین دوره مورد بازجویی اداره اطلاعات مازندران هم قرار گرفته است، گفت: « در اداره اطلاعات من چشم هایم بسته و روبه دیوار بودم و فقط صدای یک نفر را می شنیدم که سوال ها را می پرسیدم با این حال حس می کردم که آدم های دیگری هم داخل اتاق هستند ولی فقط یک نفر حرف می زند. در آنجا هم از همان سوالات شبیه به کمیته انظباطی دانشگاه از من می شد.»

او درخصوص وضعیت دانشجویان دیگری که اکنون یا در مرخصی به سر می برند و یا با قرار وثیقه آزاد شده اند، گفت: « دلیل اصلی ترک نکردن ایران از سوی آنها به دلیل وثیقه های سنگینی است که برای آزادی موقت شان متقبل شده اند. آنها در مقابل این وثیقه های سنگین به خانواده های خود مدیون هستند و به همین راحتی نمی توانند ایران را ترک کنند.»

آرنوش ازرحیمی دانشجوی بدون مدرک ،۲۲  ساله اکنون منتظر مصاحبه خود با سازمان های حقوق بشری است تا تکلیفش برای آینده نامعلوم روشن شود.