سه سال زندان سه سال تبعید وسه سال ممنوعیت از سخنرانی در جمع بیشتر از ۳ نفر برای احمد قابل
احمد قابل درخصوص اتهام های نیز که از آنها تبرئه شده است، گفت: «یکی بحث نشر اکاذیب در نوشته ها و سخنرانی هایم بود که ثابت شد درست نیست و از این اتهام تبرئه شدم دیگری نیز اهانت به آیت الله خامنه ای بود که مدرکی علیه من در پرونده وجود نداشت جز مورد اداره اطلاعات نجف آباد که در متن سخنرانی من دست برده بودند اما وقتی متن اصلی در اختیار دادگاه قرار گرفت قاضی متوجه شد من هیچ توهینی نکردم و از این مورد هم تبرئه شدم.»
احمد قابل، پژوهشگر دینی و از منتقدان دولت ایران که ۵ دی ماه به حکم قاضی کاووسی، رییس شعبه ۵ دادگاه انقلاب مشهد با قرار وثیقه ۵۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شده است پس از آزادی در گفت وگویی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در خصوص اتهام های خود گفت: « من اتهام جدیدی ندارم . اتهام جدید ادعا بود وقتی بررسی کردم دیدم همان اتهام های قبلی است. در دادگاه هایم نیز همان ۴ اتهامی که از اول به من زده شده بود مورد بررسی قرار گرفت که از دو از اتهام تبرئه شدم. البته من هنوز خودم حکم را ندیدم و همسرم برایم گفته است. دو اتهام دیگر که منجر به صدور حکم شده است یکی بحث تبلیغ علیه نظام است که مجازاتش یکسال زندان در قانون تعیین شده و دیگری بحث اقدام علیه امنیت ملی بود که آن هم سه سال زندان دارد یعنی نهایت چیزی که در قانون پیش بینی شده است برای من در نظر گرفته شد. سه سال زندان و سه سال تبعید به شهر محل مسکونیم و سه سال ممنوعیت از سخنرانی در جمعی بیش از سه نفر . این چیزی است که در دادگاه بدوی صادر شده است و معلوم نیست در دادگاه تجدید نظر چه پیش بیاید و آیا تغییراتی ایجاد شود یا خیر.»
آقای قابل ادامه داد: « از مجموع ۳۶ ماهی که من محکوم شدم، ۱۶ ماه آن را تبدیل به جریمه نقدی به مبلغ ۴ میلیون تومان کردند. غیر از این من اتهامی غیر سیاسی هم داشتم که مربوط به داشتن تجهیزات ماهوره در منزلم بود که به این دلیل هم ۱۰۰ هزارتومان جریمه شدم. در حقیقت من باید ۲۰ ماه در زندان می ماندم که حالا تصمیم گرفتند تا صدور حکم در دادگاه تجدید نظر با قرار وثیقه آزاد شوم.»
احمد قابل درخصوص اتهام های نیز که از آنها تبرئه شده است، گفت: «یکی بحث نشر اکاذیب در نوشته ها و سخنرانی هایم بود که ثابت شد درست نیست و از این اتهام تبرئه شدم دیگری نیز اهانت به آیت الله خامنه ای بود که مدرکی علیه من در پرونده وجود نداشت جز مورد اداره اطلاعات نجف آباد که در متن سخنرانی من دست برده بودند اما وقتی متن اصلی در اختیار دادگاه قرار گرفت قاضی متوجه شد من هیچ توهینی نکردم و از این مورد هم تبرئه شدم.»
این پژوهشگر دینی در خصوص وضعیت جسمیش درزندان هم گفت: «من قبل از اینکه دوباره به زندان بروم ۵۰ روز ی به شدت مریض بودم اما وقتی تا حدی بهبودی حاصل شد به دوستانم گفتم که مدتی شدید بیمار بودم، چون داشتم می رفتم زندان و می خواستم همه بدانند که اگر بیماریم در زندان تشدید شد فکر نکنند اتفاق بدی در زندان برایم افتاده است و آنها را نگران کنم. درمدتی که در زندان بودم داروهایم را که برایم فرستاده می شد می خوردم و بیماریم تشدید نشد. من معمولا وقتی به زندان می روم ناراحت نمی شوم چون فکر می کنم وظیفه ام را درست انجام داده ام و عده ای را وادار کردم که با من برخورد کنند. من در زندان آرامش بیشتری داشتم. شاید بخشی از بیماریم درخارج از زندان هم به دلیل شنیدن خبرهای بد و اتفاق های بود که نمی توانستم از کنار آنها بی تفاوت بگذرم.»
احمد قابل که از جمله کسانی بود که در خصوص اعدام های گسترده و پنهانی متهمان موادمخدری در زندان وکیل آباد مشهد پیش از این مطالبی را مطرح کرده بود. وی در خصوص اطلاع رسانی از وضعیت زندان وکیل آباد مشهد گفت: « من به زمان بیشتری برای فکر کردن وجمع بندی حرف های تازه ام احتیاج دارم. چون دلم می خواهد وقتی چیزی را منتشر می کنم یا مصاحبه می کنم آنقدر گفته هایم مستدل باشد که قضات هم متوجه شوند من بر اساس مستندات جدی حرفی را زده ام . دفعه قبل که مدت بیشتری در زندان بودم پس از یکماه حرف زدم و الان هم حداقل به دو هفته احتیاج دارم. در این چند روز پس از آزادی که فقط درگیر دیدار فامیل بودم.»
احمد قابل برای اولین بار روز ۳۰ آذر سال گذشته (۱۳۸۸) هنگامی که از مشهد برای شرکت در مراسم خاکسپاری آیت الله حسینعلی منتظری عازم قم بود، در راه و در شهر نیشابور بازداشت شد و به مدت شش ماه در زندان بود. آقای قابل شاگرد آیت الله حسینعلی منتظری بود. او دومین بار نیز ۲۳ شهریور ماه امسال و بعد از مراجعه به دادگاه انقلاب بازداشت شد. او در تعدادی از مصاحبه ها و مقالاتش به اعدام های گسترده و پنهانی در زندان وکیل آباد مشهد (به ویژه در مورد محکومان مرتبط با مواد مخدر) اشاره کرده و گفته بود در طول بازداشتش در زندان مشهد از اعدام تعداد زیادی از محکومان مطلع شده که تنها خبر مربوط به حدود یک دهم آنها در رسانه ها اعلام شده است .
