پدر لقمان مرادی، زندانی محکوم به اعدام: پسرم زیر شکنجه و پس از ۱۷ ماه مجبور به پذیرفتن قتل شده است

پدر لقمان مرادی، زندانی کرد که در دادگاه بدوی در تاریخ اول دی ماه به اتهام “محاربه و مفسد فی الارض” به اعدام در ملاعام محکوم شده است در خصوص اتهام فرزندش به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: « به او اتهام قتل زده اند در حالیکه تهمت و دروغ است. او دو سال پیش به عراق رفته بود و عضو گروه کومله شد، اما وقتی به سنندج برگشت دستگیر شد و دادگاه به او حکم یکسال زندان را داد اما پس از ۴ ماه پسرم با قرار وثیقه آزاد شد. خودم او را از زندان به خانه برگرداندم. اما یکماه بعد به او زنگ زدند که تو دوباره دستگیر می شوی، پسرم گفت که من گناهی نکردم و نمی ترسم. دوباره فردایش بهش زنگ زدند و باز گفتند تو گناهکاری و دستگیر می شوی، او هم گفت که من گناهی نکردم. اما روز سوم که از خانه بیرون رفت دستگیرش کردند. ما ۹ ماه اول هیچ خبری از او نداشتیم هر جا در مریوان و سنندج می رفتیم می گفتند پسرت اینجا نیست، ما نمی دانیم. تا بالاخره بعد از آنکه به زندان منتقل شد به خانه زنگ زد و ما فهیمدیم او کجاست. الان هم ۱۸ ماه است که از دستگیریش می گذرد.اوایل فکر می کرده که بازداشت دوباره او برای گذراندن همان یکسال حکمش است اما بعد فهمید که چه نقشه ای برایش کشیدند.»

عثمان مرادی، پدر این زندانی کرد که به همراه زانیار مرادی به اتهام اقدامات مسلحانه و قتل پسر امام جمعه مریوان در شب ۱۴ تیر ۸۸ به اعدام محکوم شده است درباره روند اتهام گفت: « ۹ ماه اول که در زندان اداره اطلاعات بود در پرونده اش خبری از اتهام قتل نبود بعد هم که برای هفت ماه زندان رفت باز هم چنین چیزی مطرح نبود اما او را دوباره به وزارت اطلاعات بردند و ۲۵ روز نگه داشتند. و آنقدر شکنجه و آزارش دادند که قتل را قبول کرد، یعنی قبول کرده برای آنکه از آن وضعیت نجات پیدا کند. ۱۷ ماه طول کشید تا این اعتراف را از او گرفتند.»

پدر لقمان مرادی در خصوص درخواستش از سازمان های حقوق بشر گفت: «من تمنا دارم از کسانی که در سازمان ملل و سازمان های حقوق بشری کار می کنند به پسرم کمک کنند، از این بچه ها دفاع کنند.اینها گناهی نکردند.وقتی چند ماه زیر شکنجه و آزار باشید هر چیزی را قبول می کنید، می توانند هر اعترافی از آدم بگیرند. حالا مسولان بروند و از پسرم در زندان دوباره بپرسند اگر او الان گفت که این کار را کرده است آنوقت آنها راست می گویند.»

پدر لقمان مرادی، زندانی دیگر در لیست اعدام گفت: « او قاتل نیست، تروریست نیست.من اصلا چنین اتهامی را قبول ندارم. مردمی هم که در مریوان پسرم را می شناسند این اتهام را قبول ندارند. پسر من راننده بود و خرج خانواده را می داد. من ۷ بچه دارم و خودمم مریضم. لقمان به مردم فقیر مریوان هم کمک می کرد. او کار بدی نکرده است. این اتهام دروغ است.»

عثمان مرادی گفت:«وقتی پسرم از حکمش باخبر شد زنگ زد و گفت به بقیه بگویید شما چه خدایی را می پرستید ،  به همان خدا قسم که من این کار را نکردم . من اصلا در روز قتل سرکار بودم و از مسیر قتل رد نشدم، وقتی به خانه برگشتم خبر را شنیدم. پسرم می گفت اگر من قاتل بودم یکماهی که در بیرون زندان بودم فرار می کردم، در خانه نمی نشستم که بیایند دستگیرم کنند؟  واقعا اگر آدم گناه کار باشد که در خانه اش نمی نشیند تا بیایند مچش را بگیرند. او زیر شکنجه مجبور به اعتراف شده است.»

عثمان مرادی درخصوص وضعیت فعلی پسرش در زندان رجایی شهر کرج گفت:« هشت روز است که تلفنش قطع شده و معلوم نیست کجاست. هیچ اطلاعی از پسرم نداریم. نمی دانیم که حالش خوب است، مریض است. نمی دانیم. از سه ماه پیش هم اجازه ملاقات ندادند. مادرش همیشه قبل از آن به ملاقاتش می رفت. من خودم ۱۸ ماه است که پسرم را ندیدم چون بیماری کبد داشتم و تحت درمان بودم، نمی توانستم به ملاقات بروم و به پسرم کمک کنم الان هم که می توانم دیگر اجازه نمی دهند.»

پدر لقمان مرادی زندانی بازداشت شده درباره انتقال پرونده پسرش به تهران نیز گفت:« نمی دانیم برای چه پرونده پسرم را به تهران بردند، او اینجا دستگیر شد و در زندان سنندج بود اما سه ماه پیش او را به زندان رجایی شهر کرج منتقل کردند و از آن به بعد ممنوع ملاقات شد.»

پدر لقمان مردای درباره پیگیری وضعیت پسرش گفت: « بچه من ۲۵ سالش است، او نه قاتل است و نه تروریست. این بچه تا به حال به پاسگاه و زندان هم نرفته بود. نمی دانم چرا اتهام قتل به او زدند، من خودم بی سوادم و از قانون سر در نمی آورم وکیلش روی پرونده اش اعتراض گذاشته و در خواست عفو نیز داده است که هنوز جوابش از دیوان عالی کشور نیامده است. ونمی دانیم حکمش را می شکنند یا نه.»

لقمان مرادی و زانیار مرادی روز چهارشنبه اول دی ماه، به حکم قاضی صلواتی در دادگاه شعبه ۱۵ انقلاب تهران به اتهام عضویت در حزب “کومله” و دست داشتن در قتل پسر امام جمعه مریوان در شامگاه ۱۴ تیر ۱۳۸۸ به اعدام محکوم کرده است. این درحالیستکه این دو زندانی اعلام کرده اند که زیر شکنجه مجبور به پذیرفتن قتل شده اند.