مدیر«پروژه ائتلاف دموکراسی»، سازمان ناظر شورای حقوق بشر: احتمال اختلاف نظر در وزارت خارجه ایران برای جلوگیری از صدور قطعنامه علیه ایران
دخی فصیحیان، مدیرسازمان «پروژه ائتلاف دموکراسی» که سازمانی ناظر برعملکرد شورای حقوق بشر است به کمپین گفت ممکن است بخش هایی از وزارت خارجه ایران به دلیل نارضایتی علاقه ای به متوقف کردن کشورهای دیگر برای صدور قطعنامه حقوق بشر علیه ایران نداشته اند.
دخی فصیحیان مدیرکل پروژه ائتلاف دموکراسی (Democracy Coalition Project) که محورفعالیت آن نظارت بر کارکردشورای حقوق بشر سازمان است در گفت وگو با کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران با اشاره به گزارش دبیرکل سازمان ملل درباره مواردنقض حقوق بشر در ایران و نیز تلاش برای انتصاب یک نماینده ویژه برای نظارت و گزارش وضعیت وخیم موجود درکشور در این حوزه گفت که دولت های گوناگون به این نتیجه رسیده اند که صرف نظر از آنچه دولت ایران می گوید مردم به این مکانیسم ویژه نیاز دارند. او همچنین گفت گزارش دبیرکل گزارشی قوی است و نشان دهنده توجه جدی سازمان ملل به این موضوع.او همچنین گفت که این احتمال وجود دارد که بخش هایی از وزارت خارجه به دلیل نارضایتی از وضعیت موجود تلاشی برای متوقف کردن صدور قطعنامه علیه دولت ایران درشورای حقوق بشر نکرده باشند.
سازمان «پروژه ائتلاف دموکراسی» که مقر آن درشهر واشینگتن است هر سال به صورت مداوم کارنامه شورا و کشورها را در مورد نقض حقوق بشر بررسی و منتشر می کند. این نهاد غیردولتی به عنوان منبعی برای بررسی عملکردشورای حقوق بشر و بررسی موارد قوت وضعف آن به شمارمی رود و طی دو سال گذشته در آگاه سازی کشورهای مختلف جهان و درباره وضعیت نقض گسترده حقوق بشر در ایران فعالیت گسترده ای داشته است.
خانم فصیحیان که طی ماه های گذشته فعالیت گسترده ای در زمینه گفت وگو و آگاه سازی دیپلمات های کشورهای عضوشورای حقوق بشر داشته است به کمپین در خصوص اهمیت انتصاب یک مکانیسم ویژه گفت: « فکر می کنم قطعنامه ای که هفته دیگر صادر خواهد شد به خاطر تلاش زیاد سازمان های حقوق بشر ایرانی و بین المللی مطرح شده که خیلی سعی کردند کشورهایی که عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل هستند را متوجه کنند که به یک مکانیسم ویژه ای نیاز است که فرد معینی منصوب شود که فقط روی ایران تحقیق کند و مشخص کند در کشور چه اتفاقاتی رخ می دهد.»
دخی فصیحیان از احتمال اینکه برخی از بخش های وزارت خارجه ایران حتی ممکن است مقاومتی در برابر صدور قطعنامه نداشته باشند واز آن حمایت کنند نیز سخن گفت. او به کمپین گفت: « ما دیدیم که دیپلمات های ایرانی طی دو سال گذشته از مقام خود استعفا کرده اند و بعضی از آنها که صحبت کردند گفته اند که در وزارت خارجه خیلی ها ناراضی هستند از وضعیت ایران و داریم می بینیم که هیچ موفقیتی در انتظار دولت ایران نیست که بتواند جلوی این قطعنامه را بگیرد. خیلی ها می توانند بگویند شاید به خاطر این است که وزارت خارجه وخیلی از کارمندانشان زیاد خودشان راضی نیستند وبدشان نمی آید که سازمان ملل بیشتر روی وضعیت حقوق بشر در ایران تمرکز کند .»
این مکانیسم ویژه برای کشورهایی که وضعیت ناگواری در حوزه حقوق بشر دارند همچون مثل کره شمالی، برمه و سودان در حال حاضر برقراراست. مکانیسم یاد شده پیش از این نیز برای ایران وجود داشت ولی به نظر می رسد شورای حقوق بشر تصمیم گرفته است که در زمان کنونی بار دیگر مکانیسم یاد شده را برقرارسازد.
مدیرسازمان «پروژه ائتلاف دموکراسی» درخصوص تلاش های دولت ایران برای جلوگیری از ایجاد درشورای حقوق بشر سازمان ملل گفت: « ما دقیقا نمی دانیم که ایران چقدر تلاش کرده است. اما حمایت زیادی در شورای حقوق بشر برای قطعنامه وجود دارد. انتظار می رفت که ایران سعی بیشتری بکند که این اتفاق نیافتد ولی به نظر می رسد موفق نشدند. شاید به خاطر اینکه خیلی از کشورهای دنیا به وضوح مشاهده می کنند که چه اتفاقاتی در ایران درحال وقوع است و به همین جهت تصمیم گرفته اند صرف نظر از آنچه دولت ایران می گوید از این مکانیسم ویژه حمایت کند. به علاوه روابط بین المللی ایران ضعیف و ضعیف تر می شود. دولت ایران نتوانسته رابطه دوستانه ای با کشورهای مختلف برقرارکند. بنابراین نمی بینم از ایران در چنین مجامعی حمایت شود. ایران در واقع دوست زیادی در سازمان ملل ندارد»
وی درخصوص اهمیت گزارش دبیرکل سازمان ملل که طی روزهای گذشته به شورای حقوق بشر این سازمان ارائه شدگفت: « اهمیت گزارش دبیر کل خیلی مهم است. چون اولین بار است که دبیرکل روی موضوع حقوق بشردولت ایران در سازمان ملل صحبت کرده است. این گزارش از گزارش های قبلی قوی تر بوده است و تاکید می کند که باید بیشتر روی موضوع حقوق بشر ایران تمرکز شود.»
خانم فصیحیان در پایان افزود: « من فکر می کنم به خاطر تلاش های سازمان های حقوق بشر و تلاش های ایرانیان دنیا الان متوجه شده که وضعیت حقوق بشر در کشور چگونه است اگر چه رسیدن به این نقطه طول کشیده است. از سال ۲۰۰۹ که وضعیت حقوق بشر در ایران وارد مرحله بحرانی شد فعالیت های خیلی گسترده ایی در خارج از کشور توسط سازمان های حقوق بشری و افراد برجسته ایرانی که درتماس دائم با وضعیت روز ایران و موارد نقض حقوق بشر وهمچنین فعالان خاموش حوزه حقوق بشربودند صورت گرفت و این هشدار با دولت های بسیاری مطرح شد که وضعیت هر روز وارد مرحله بدتری می شود. طبق مشاهدات من موضع کشورهای مختلف مطابق این است که بسیاری از کشورها براین باورند که مردم ایران به این قطعنامه نیاز دارند و اینطور نیست که این قطعنامه مثلا حمله ای علیه دولت ایران باشد. بسیاری از کشورها احساس می کنند که چاره ای دیگری نیست چرا که دولت ایران اجازه نمی دهد نمایندگان سازمان ملل وارد ایران شوند و دیگر نمی توان با گفت وگو دولت ایران را متقاعد کنند که به این وضعیت خاتمه بدهد. بنابراین تصمیم گرفته اند که چنین فردی را منصوب کنند.»
