نرگس محمدی همسر تقی رحمانی: نمی دانم چه کسی او را دستگیر کرده؛ ماموران جلوی کودکانم به همسرم توهین کردند

نرگس محمدی به کمپین گفت:«مشاجرات تند و کلمات توهین آمیز نسبت به تقی خیلی بود. و برای آنکه بچه هایم بیشتر از این آزرده نشوند مرتب از تقی درخواست می کردم سکوت کند و به آنها جواب ندهد. من در طول دوساعت بودن ماموران درمنزلم دو بار غش کردم و بعد از بردن تقی تشنج کردم. اتفاقات خیلی بدی برایم افتاد.»

چهارم اسفند دادگاه نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و عضو کانون مدافعان حقوق بشر در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پرعباسی در حالی برگزار شد که او پس از زندان از بیماری های فراوانی رنج می برد و همسرش، تقی رحمانی نیز دو هفته پیش بازداشت شد. نرگس محمدی در خصوص اتهام ها و فضای دادگاهش به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت:« فضای دادگاه آرام بود و سه ساعت طول کشید. اتهام های من فعالیت تلبیغی علیه نظام، اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرایم امنیتی و عضویت در شورای عالی نظارت کانون مدافعان حقوق بشر و همین طور راه اندازی شورای ملی صلح در این کانون بود. من به همراه وکلای از خودم دفاع کردم و حالا منتظر رای دادگاه هستم.»

نرگس محمدی درباره دفاعیات خود نیز به کمپین گفت: « بهرحال ایران اعلامیه جهانی حقوق بشر را پذیرفته است و در قبال این تعهد بین المللی مسول است. هر گروه مدافع حقوق بشری که در ایران فعالیت می کند برای کمک به اجرای حقوق بشر کار می کند، هدف ما نیز تحقق اعلامیه حقوق بشر بود. من از این منظر از خودم دفاع کردم.»

نرگس محمدی با اشاره به اینکه هنوز با گذشته ۶ ماه از آزادیش سلامت جسمی خود را به دست نیاورده است، گفت: « من درزندان دچار بیماری شدم و حالا شرایط جسمی مناسبی ندارم. اسناد و مدارک پزشکیم حکایت از حاد بودن حال من دارد. بخصوص بعد از بازداشت همسرم در ۲۰ بهمن و با اتفاقاتی که در منزلم روی داد بدتر هم شدم. من تحت درمان متخصص مغز و اعصاب و روان واعصاب هستم که اینگونه تنش ها در واقع پروسه بهمبود من را ناکام می گذارد و بیماری را تشدید می کند.من از ۲۰ بهمن دو بار در دو بیمارستان متفاوت بستری شدم.»

این فعال حقوق بشر با اظهار اینکه از انتخابات ریاست جمهوری در دو سال گذشته تحت فشارهای امنیتی بوده است،گفت: « حتی از محل کارم اخراج شدم، بارها احضار و بازجویی شدم و همه اینها باعث شد که من در این شرایط جسمی قرار گرفتم.من تحت مداوای ۶ پزشک هستم که مهمترین آنها متخصصان اعصاب و روان و مغز و اعصاب هستند. در زندان مشکلات تنفسی زیادی هم داشتم. الان متخصصان ریه هم به من دارو می دهند، روزی ۴ قرص برای ریه ام می خورم.»

نرگس محمدی با اشاره به اینکه حتی اجازه خروج از کشور برای مداوا را ندارد درباره علت بیماری هایش پس از گذشت دو سال از آزادیش گفت:« من بیش از آنکه تحت معالجه باشم تحت بررسی و مراقبت برای بیماری های متعددم هستم. دو هفته یکبار به یک بیمارستان مراجعه می کنم و ماهی یکباربه بیمارستان دیگر. هنوز چیز مشخصی پزشکان به من نگفتند. فقط بیشتر تحت درمان داروهای اعصاب وروان هستم. برای ادامه معالجم هم از دادستانی و هم وزارت اطلاعات چند بار درخواست کردم که با هر وثیقه ای که می خواهند پاسپورتم را دراختیارم بگذارند تا برای معالجه به خارج از کشور بروم که هنوز پاسپورتم را ندادند و من کماکان با این بیماری زندگی می کنم.»

نرگس محمدی درباره علت دستگیری تقی رحمانی، هسمرش نیز گفت: «من از اتهامش خبر ندارم. و مراجعه من به دادستانی هنوز منجر به جوابی نشده است فقط آقای دادستان گفتند که دستور پیگیری نامه من را داده است. الان دو هفته از بازداشت تقی رحمانی گذشته و هنوز به سوال های اساسی و اولیه من جواب داده نشده است، من هنوز نمی دانم همسرم به چه جرمی بازداشت شده، نهاد بازداشت کننده و محل نگهداری و وضعیت همسرم چگونه است. بنابراین دوباره به دادستانی مراجه می کنم تا بلکه جوابی از ایشان بگیرم. من هنوز نمی دانم چه نهادی تقی را بازداشت کرده است و به چه جرمی . من هنوز از اینها اطلاعی ندارم.»

عضو شورای صلح کانون مدافعان حقوق بشر با اظهار اینکه یکبار تقی رحمانی به منزل تماس گرفته است، گفت: « می گفتند حالشان خوب است و تا جاییکه من متوجه شدم در انفرادی نگه داشته می شود. »

همسر تقی رحمانی درباره پاسخ دادستان تهران به نامه جنجالی او که خطاب به دادستان پس از بازداشت همسرش نوشته بود و در آن از رفتارهای غیر انسانی ماموران در خانه اش گفته است ، گفت: «آقای دادستان با تاکید گفت که دستور پیگیری نامه را داده است و خواست تا منتظرباشم اما هنوز پاسخی داده نشده است.»

نرگس محمدی همچنین در خصوص اینکه پس از نوشتن نامه جنجالی خود به دادستان تهران آیا تهدید شده است، گفت: « نه خیر. من فقط نامه ای به فرمانده نیروی انتظامی نوشتم و موارد مشکوکی که در ماههای اخیر اطراف منزلم و درمورد همسایه طبقه پایینیم دیدم را شرح دادم و خواستم آنها پیگیری کنند . نامه من در سایت ها هست.»

نرگس محمدی که دوقلوی چهارساله دارد، درباره وضعیت نگهداری بچه ها گفت: «. پدرشان که نیست و من هم از زمان بازداشت پدرشان دو بار در بیمارستان بستری شدم و کنارشان نبودم. آنها به لحاظ روحی و روانی آسیب زیادی خورده اند. بارها شب ها با کابوس آقا دزده و آقا بده با گریه از خواب بیدار می شوند، بی تاب پدرشان هستند. من از خانواده ام کمک می گیرم چون نه از لحاظ جسمی قادر به نگهداری بچه ها هستم و نه امکان زمانیش را دارم، چون وضعیت دادگاه خودم و بازداشت همسرم را پیگیری می کنم بهرحال این روزها مشکلات عدیده ای دارم که از خانواده ها کمک می گیرم.»

همسر تقی رحمانی درباره برخوردهای روز بازداشت تقی رحمانی در خانه اش که بخشی از آن را در نامه اش به دادستانی آورده است، گفت: «درگیری های لفظی شدید بود. و یکبار به جای رسید که من فریاد می زدم ، نعره می کشیدم و بچه هایم جلوی چشم های من به ترس و لرز افتاده بودند. ماموران با کلمات توهین آمیز با همسر من برخورد می کردند درحالیکه آنها خیلی کوچکتر از تقی بودند و همه این صحنه ها را بچه های من دیدند. آنها شاهد درگیری پدرشان با ماموران شدند و شاهد توهین به پدرشان بودند و من با گذشت دو هفته هنوز نتوانستم آنها را به زندگی عادی برگردانم .»

نرگس افزود:«مشاجرات تند و کلمات توهین آمیز نسبت به تقی خیلی بود. و برای آنکه بچه هایم بیشتر از این آزرده نشوند مرتب از تقی درخواست می کردم سکوت کند و به آنها جواب ندهد. من در طول دوساعت بودن ماموران درمنزلم دو بار غش کردم و بعد از بردن تقی تشنج کردم. اتفاقات خیلی بدی برایم افتاد.»

نرگس محمدی با اظهار اینکه به عنوان فعال حقوق بشر وقتی این اتفاق ها را می بیند آزرده می شود، گفت:« من الان دارم گلایه اخلاقی می کنم. من فعال حقوق بشر هستم و اجرای حقوق بشر را برای هر کسی ، بچه و پیرمرد می خواهم . و حالا وقتی اتفاق های که سر بچه ها، خودم و همسرم آمد می بیینم دل آزرده می شوم.»

نرگس محمدی ، همسر تقی رحمانی ازنگرانی بزرگ این روزهایش گفت: «نگرانی عمده من بازداشت تقی است . من فعالیت های حقوق بشری داشته ام که با من برخورد شده و الان منتظر حکمم هستم . اما تقی رحمانی ۱۵ سال متحمل حبس بوده است. دهه ۶۰ با ویژگی خاص زندان آن دوره را گذارنده است و فشارها وشکنجه های جسمی و روحی بسیاری را متحمل شده است اما واقعیت این است هر بار که اززندان آزاد شده برای تحقق آزادی بیان ، دموکراسی و حقوق بشر به شیوه کاملا مسالمت آمیز و مبتنی بر گفتگو راهش را ادامه داده است و بارها بازداشت شده است . این پنجمین باری است که تقی بازداشت شده است . در بازداشت های گذشته او سلول های انفردای طولانی مدتی را تحمل کرده است . سال ۷۹ که بازداشت شد هفت ماه پی در پی در سلول انفردای بود، حتی در سه ماه اول در سلولش کتاب قران هم نداشته است تنها کتابی که همیشه در بندها است. تقی در سلولی به اندازه قد خودش و به اندازه باز کردن دو دست هفت ماه گذراند. من یادم است وقتی پس از ۷ ماه به ملاقات او رفتم او را نشناختم حتی مادرش هم او را نشناخت چون جسمش به شدت فرسوده شده بود. در بازداشت بعدی چهار ماه شبیه همان سلول را تحمل کرد.»

نرگس محمدی با اشاره به اینکه اینگونه رفتار خشونت آمیز با همسرش ناروا است، گفت:« با وجود این حبس های پی در پی به مدت ۱۵ سال تقی هرگز از خط مشی خود منحرف نشده است. تقی هیچ وقت تابع خشونت نشد. خشونتی که برسر فرزند و همسر و خانواده او می آید. من ایمان دارم اگر تقی رحمانی این بار هم آزاد شود دوباره شیو ه های مدنی ومسالمت آمیز بر ای تحقق درموکراسی در ایران را در پیش می گیرد. اینها من به عنوان همسر تقی نمی گویم من به عنوان شاگرد او می گویم. اینگونه رفتار خشونت آمیز با تقی رحمانی ناروا است و من در مقابل این رفتارها نه تنها معترض هستم بلکه بسیار متاثرم. چون ما برای صلح و اصلاح جامع تلاش می کنیم.»

نرگس محمدی گفت: «تقی رحمانی ۱۵ سال حبس داشته و ۵۰ سال سن دارد و حداقل در این کشور ۳۵ سال است که علیه خشونت مبارزه می کند وهرگز به راه خشونت ، اسلحه و مبارزات چریکی نرفته است و تنها راه مسالمت آمیز مدنی را خواسته است. برای من قابل قبول نیست که چرا اینهمه با تقی رحمانی با خشونت رفتار می شود. چرا فقط نصیب او از زندگی و مبارزه اش زندان است. البته تقی زندان را هم بخشی از زندگی خودش می داند و پذیرفته است و لی بهرحال تقی رحمانی دو بچه ۴ ساله هم دارد که با رفتارهای ماموران آزرده شده اند. ماخودمان آزرده شدیم دیگر چه برسد به بچه ها. در برخورد با خانواده های سیاسی ها حقوق خانواده نادیده انگاشته می شود در حالیکه بچه های من چه گناهی دارند . یکبار ۲۰ خرداد وقتی من بازداشت شدم بچه هایم لرزیدند و گریان از آغوش من کشیده شدند و دوباره ۲۰ بهمن در جلوی چشمان آنها پدرشان را با توهین بردند.»