وضعیت وحشتناک زندان وکیل آباد مشهد در نامه هاشم خواستار به رئیس قوه قضائیه:این زندان شبیه اردوگاه های مرگ هیتلر است

هاشم خواستار زندانی سیاسی با ارسال نامه ای از زندان وکیل آباد مشهد که نسخه ای از آن به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران ارسال شده است به رییس قوه قضاییه موارد تکان دهنده ای را از وضعیت زندانیان در این زندان مطرح کرده است.

سید هاشم خواستارزندانی عقیدتی که هم اکنون در زندان مرکزی مشهد (وکیل آباد) به سر می برد در نامه ای به رییس قوه قضاییه کشور جزییاتی را در خصوص وضعیت اسف بار این زندان مطرح کرده است. در این نامه که کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران نسخه ای از آن را دریافت کرده آمده است که هم اکنون بیش از چهار برابر ظرفیت این زندان زندانیان در شرایطی دوران زندانی خود را می گذارنند که از کمترین امکانات اولیه زندگی محروم هستند. این زندانی عقیدتی وضعیت زندان وکیل آباد مشهد را با « ارودگاه های مرگ هیتلر» مقایسه کرده است.

بیانیه کمپین در همین ارتباط: نامۀ هاشم خواستاردر مورد شرایط غیر انسانی و اعدام های پنهانی در زندان مشهد

هاشم خواستار که نماینده معلمان در کانون صنفی فرهنگیان خراسان می باشد همچنین در این نامه گفته است که در تاریخ ۱۹ مرداد ماه ۸۹، ۶۳ زندانی در این زندان اعدام شده اند. این اولین بار است که یکی از زندانیان این زندان اعدام گسترده در این زندان را مورد تائید قرار می دهد. مقامات ایرانی سال گذشته در برابر خبرهای مربوط به انجام اعدام در زندان وکیل آباد مشهد سکوت کردند. اگر چه در گزارشی که روز ۱۴ مارس توسط دبیر کل سازمان ملل در جریان اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل مطرح شد، آمده بود که مقامات قوه قضاییه ایران در پاسخ به سوال کارکنان کمیساریای عالی حقوق بشر انجام ۶۰ اعدام را در این زندان مورد تایید قرار داده اند. آقای خواستار در نامه خود اشاره ای نکرده است که در ماه های دیگر سال چه تعداد اعدام انجام شده است.

سیدهاشم خواستار در این نامه نوشته است: « زندان وکیل آباد مشهد، قبل از انقلاب دارای ۴ بند بوده که به وسیله مهندس آلمانی ساخته شده است که حدودا ۱۵۰۰ زندانی داشته و همچون پارک بوده است. به گفته مسئولین فعلی این زندان برای ۲۵۰۰ زندانی ساخته شده، در حالی که به گفته خود مسئولین در حال حاضر حدود ۱۳۰۰۰ زندانی دارد و تنها امسال نسبت به پارسال ۴۵۰۰ زندانی به آمار زندانیان اضافه شده است.»

این زندانی عقیدتی همچنین در شرح وضعیت نگهداری زندانیان در این زندان آورده است: « سالن ۴ بند قرنطینه که در تیر ماه ۸۷ آنجا بودم ۲۰۰ متر مربع مساحت و ۲۰۰ نفر جمعیت داشت که می گفتند به ۲۵۰ نفر رسیده و در تاریخ۸۹/۰۹/۱۳  ، ۴۵۶ زندانی داشته که سرانه هر فرد از فضای آن نیم متر مربع می باشد و این مساحت فقط گنجایش نصف گوسفند را در آغول دارد. قبلا که هوا گرم بود از هوا خوری که وسایل ورزشی درآن نصب بود و ایرانیت روی آن گذاشته بودند استفاده می کردند، اما با سرد شدن هوا دیگر از آن استفاده نمی کنند و مجددا با گذاشتن بخاری، به عنوان فضای اسکان زندانیان استفاده می کنند.»

وی افزوده است: « سالن ۴ هشتاد تخت یکنفره دارد که به صورت دو نفره از هر تخت استفاده می کنند و زندانیان به صورت کتابی فشرده و بین تخت ها و زیر تخت ها می خوابند. سالن ۱ که مخصوص افراد معتاد است در آن زمان ۳۰۰ نفر و اکنون به روایتی ۱۱۰۰ نفر زندانی دارد. در سالن ۴ بند ۵ که ۱۳ اتاق ۱۵ تختی دارد، جمعیت آن به ۹۵۰ نفر رسیده است که در مسجد و جلوی توالت ها می خوابند و سالن ۱ و ۲ و ۳ هم بهتر از سالن ۴ نیست. بند ۴ هم آنقدر زندانی دارد که جلوی توالت و روی پله ها و ایستگاه پله ها می خوابند هنگام حمام یکنفر زیر دوش و ۱۰ نفر در صف هستند.»

وی در شرح وضعیت نامناسب بهداشتی زندان می نویسد: « یکی از زندانیان به نام احمدشاه نادری ( افغانی ) تعدادی شپش با خودش برده بود که در ملاقات حضوری به خانواده اش نشان دهد که چطور جایی زندگی می کند اتفاقا گرفتار مأمورین بازرسی می شود او را نزد یکی از مسئولین زندان می برند و به او می گویند “می توانی ۵۰۰ شپش در پنج شب بیاوری ؟” می گوید می توانم و او هر شب به راحتی ۱۰۰ شپش نزد مسئول مربوطه می فرستد و سرانجام با ۱۰۷ گرم کریستال با ۶۲ نفر دیگردر  ۸۹/۰۵/۱۹ ر  اعدام شد.»

این زندانی سیاسی نوشته است: « آیا این زندان که مشابه آن در ایران کم نیست ننگ ملت ایران و بشریت نیست ؟! زندان آیینه تمام نما از نحوه اداره کشور است و کشور هم بهتر از این اداره نمی شود، به کجا می رویم ؟! آقای محمد جواد لاریجانی، رئیس ستاد حقوق بشر قوه قضاییه آدم بسیار شجاعی هستند که در سازمان ملل از رعایت حقوق بشر در ایران از جمله زندان ها دفاع می کند!»