حملۀ سیستماتیک به دانشگاه اینترنتی بهاییان، ۳۰ مدرس دستگیر شدند
بهاییان دستگیر شده باید بلافاصله آزاد شوند
سیاست های تبعیض آمیز آموزشی باید خاتمه یابند
(۲خرداد ۱۳۹۰) کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران امروز گفت مقامات ایرانی باید به حمله به موسسۀ آموزش عالی بهائیان خاتمه بدهند و به سیاست های تبعیض آمیزی که اعضاء دیانت بهائی را از دسترسی به آموزش عالی محروم می کنند پایان دهند. کمپین افزود مقامات ایرانی باید فورا کلیۀ بهائیانی که با این موسسه کار می کردند و در جریان حملات اخیر دستگیر شده اند را آزاد نمایند.
طبق گزارش جامعۀ بین المللی بهائیان، مقامات ایرانی حد اقل ۳۰ بهائی که به ابتکار جامعۀ خویش دست به ارائۀ آموزش عالی به دانشجویان بهائی که از پذیرش در دانشگاهها محروم شده اند زده بودند را در یک سری حملات همزمان در تهران، کرج، اصفهان، و شیراز دستگیر کرده اند.
دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ بین المللی بهائیان در ژنو، گفت که کلیۀ افرادی که در آخرین یورش دستگیر شده اند با موسسۀ آموزش عالی بهائیان در ارتباط بوده اند. این موسسه یک دانشگاه مکاتبه ای/اینترنتی است که در سال ۱۳۷۶ در پاسخ به سیاست های دولت در خصوص محروم ساختن دانشجویان بهایی از امکان ادامۀ آموزش عالی تاسیس شد. مقامات ایرانی قبلا نیز در سال ۱۳۷۷ موسسۀ آموزش عالی بهائیان را طی چندین حمله و دستگیری مورد هدف قرار داده بودند. دایان علایی گفت: “این موسسه پاسخ بسیار خلاقانه و بدون خشونتی به تلاشهای جاری مقامات ایرانی برای سرکوب رشد انسانی طبیعی جامعۀ بهائیان بوده است.”
هادی قائمی، سخنگوی کمپین گفت: “این حمله که به صورت برنامه ریزی شده در چند شهر علیه یک دانشگاهِ جایگزین صورت یافته است که متاسفانه نمایانگر تلاش مستمر مقامات ایرانی در راستای جلوگیری از دسترسی بهائیان به تحصیلات عالی است.” وی همچنین گفت: “بهائیان نه تنها از حضور در دانشگاههای عادی ایران محرومند، بلکه حکومت ایران همچنان در صدد است که حتی تلاشهای داخلی جامعۀ بهائیان برای ارائۀ آموزش عالی را نیز ممنوع کند.”
مقامات ایرانی بارها اقدامات خویش در خصوص انجام تبعیض مذهبی در فرآیند پذیرش دانشگاهها را انکار کرده اند. سیدعلی رییس الساداتی، معاون دادگستری ایران، در بررسی دوره ای جهانی کشور ایران در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در بهمن ۱۳۸۹ گفت: “محدودیتهایی که علیه بعضی دانشجویان بهائی اعمال شده، ابدا مربوط به اعتقادات مذهبی آنها نبوده است. این محدودیت ها به دلیل عدم موفقیت آنها در برآوردن مقتضیات ورود به دانشگاهها و این واقعیت است که آنها اعضاء یک فرقۀ غیرقانونی با فعالیتهای ضد حقوق بشری بوده اند.”
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران سابقا در گزارش دیماه ۱۳۸۹ خود “ستاره های مجازات” این نکته را که حکومت ایران در پذیرش و ثبت نام آموزش عالی به صورت سیستماتیک علیه صدها دانشجوی بهائی، در کنار فعالان دانشجویی، تبعیض قائل می شود را مستند ساخته است. تحت “مقررات گزینش متقاضیان ورود به دانشگاه،” دانشجویانی که به دانشگاه وارد می شوند باید اعتقاد خود به “اسلام یا سایر ادیان رسمی (مانند مسیحی، یهودی، و زرتشتی)” اعلام نمایند. بدین ترتیب کمیتۀ پذیرش وزارت علوم باید کلیۀ متقاضیان بهائی را از ورود به دانشگاه منع نماید. بهائیانی که مورد پذیرش قرار می گیرند، پس از کشف باورهای مذهبیشان دائما از دانشگاهها اخراج می شوند.
هادی قائمی گفت: “تبعیض ایران علیه بهائیان در زمینۀ تحصیلات، جزیی از سیاست های آزار مذهبی و یک تخلف واضح از تعهدات بین المللی ایران محسوب می شود.” وی افزود: “این حملات به موسسۀ آموزش عالی بهائی باید متوقف شود و مقامات باید بلافاصله بهائیانی که تازه دستگیر شده اند را آزاد کنند.”
مطابق اصل ۱۸ میثاق حقوق مدنی و سیاسی که ایران در سال ۱۳۵۶ به آن پیوسته است، “هرکس حق آزادی اندیشه، عقیده، و مذهب را دارا خواهد بود و هیچکس نباید مورد فشاری که باعث تحدید آزادی وی برای داشتن یا انتخاب مذهب یا عقیدۀ منتخب خویش بشود قرار بگیرد.” کمیتۀ حقوق بشرسازمان ملل افزوده است: “کاربرد اصل۱۸ محدود به مذاهب سنتی نمی باشد،” و مذاهب “نوبنیاد” و “اقلیت های مذهبی” را نیز در بر میگیرد. کمیته همچنین ذکر کرده است: “سیاست ها و یا شیوه هایی که …باعث محدودیت در دسترسی به تحصیل باشند…با این اصل ناسازگار هستند.”
اصل ۱۳ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی، که “حقوق همۀ افراد نسبت به تحصیل را شناسایی میکند،” اعلام میدارد که “آموزش عالی به صورت مساوی و بر اساس ظرفیت در دسترسی همگان قرارخواهد گرفت.” ایران در سال ۱۳۵۴ به میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی پیوست. توضیح عمومی شمارۀ ۱۳ کمیتۀ حقوق اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی تشریح می کند که: “موسسات و برنامه های آموزشی باید بدون تبعیض در دسترس همگان باشند.” در سال ۱۳۷۲، کمیتۀ حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بالاخص در بارۀ “بازداشتن بهائیان از پذیرش در دانشگاهها” ابراز نگرانی کرده بود.
