یک سال و نیم حبس بدون مرخصی برای مهدی خدایی
پدر مهدی خدایی زندانی عقیدتی و فعال دانشجویی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که ۵۰۰ روز از زندانی شدن پسرش می گذرد و وی هنوز به مرخصی نیامده است. وی به کمپین گفت: « بعد از بازداشت پسرم در اسفند هشتاد و هشت، مکررا به دادستانی تهران برای پیگیری وضعیت او مراجعه کردم اما به هیچ عنوان جواب صریحی که روشن کننده وضعیت مهدی باشد دریافت نکردم تا اینکه خود مهدی فروردین ۱۳۸۹ از بازداشتگاه بند دو الف اوین با ما تماس گرفت و فهمیدیم که حال وی خوب است.»
مهدی خدایی، فعال حقوق بشر و دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه آزاد شهرری، در دادگاه بدوی به اتهام تبلیغ علیه نظام و امنیت ملی از طریق عضویت در مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در سال ۸۹ به سه سال زندان محکوم شد که حکم یاد شده در دادگاه تجدید نظر نیز تایید شد. وی در سال۸۸ نیز دریک پرونده جداگانه به علت فعالیت دانشجویی به ۴ سال زندان محکوم شد. با توجه به تایید هر دو حکم در دادگاه تجدیدنظر استان تهران وی هم اکنون در حال گذراندن د وره ۷ سال زندان خود می باشد.
پدرآقای خدایی در خصوص وضعیت پسرش در طول بازداشت گفت: «چهارماهه اول بازداشت پسرم فقط هفته ای یک بار اجازه تماس داشت. بعد از چندبار مراجعه به دادستانی تهران بالاخره موفق شدیم خرداد ماه ۱۳۸۹ اولین قرار ملاقات را بگیریم،روحیه مهدی بسیار خوب بود.»
پدر این زندانی عقیدتی در خصوص پیگیری های خانواده برای مرخصی پسرش به کمپین گفت: «۱۷ ماه از بازداشت پسرم می گذرد اما هنوز مهدی از حق مرخصی محروم است. بارها در این خصوص پیگیری کردیم اما هیچ تاثیری نداشت. اخرین ملاقاتی که با پسرم داشتیم ۱۷ مرداد ماه ۱۳۹۰ بود،مهدی در این ملاقات گفت او وتمام زندانیان سیاسی از خبر مرخصی بهاره هدایت و احمد زید آبادی بسیار خوشحال شده اند.» وی افزود که روحیه پسرش بسیار خوب است همچنین با توجه به مرخصی های اخیر برای بعضی از زندانیان بسیار امیدوار است که او بعد از حدود یک و نیم بتواند به مرخصی بیاید.
اقای خدایی با اشاره به مدت محکومیت فرزندش، وضعیت خانواده و انتظارات خود برای مرخصی وی گفت: «هفت سال مدت زیادی است، برای آینده مهدی بسیار نگرانیم. هفت سال حکم بخاطر فعالیت در حوزه حقوق بشر، با توجه به این حکم سنگین این حق پسرم هست که مرخصی داشته باشد طی این مدت فقط توانستیم در اوین او را ملاقات کنیم ،مادرش خیلی از این وضعیت ناراحت است اما چه کنیم که با توجه به پیگیری های زیاد هنوز باید تنها منتظر باشیم و صبور.»