بی احترامی به خانواده فیض الله عرب سرخی هنگام ملاقات: «به وضعیت زندانیان بیمار رسیدگی کنید»
مریم شربتدار قدس همسرفیض الله عرب سرخی زندانی عقیدتی به کمپین گفت:«فیض الله مرخصی ندارد، ما ملاقات حضوری با او نداریم، تماس تلفنی نداریم، در این شرایط وقتی چند ساعتی او را به بیمارستان برای مداوا می آورند خب خیلی دوست داریم که کنارش باشیم و چند کلمه ای با او صحبت کنیم. اما آن مامور با رفتار بسیار توهین آمیزش حتی اجازه نداد که کنارش بیایستیم. این در حالی بود که دادستان و بازجویان پرونده اش موافقت خود را اعلام کرده بودند.»
همسر فیض الله عرب سرخی، زندانی سیاسی بیمار که روز چهارشنبه ۱۴ تیرماه نامه سرگشاده ای خطاب به رییس سازمان زندان ها در خصوص رفتار توهین آمیز و خشن ماموران زندان اوین نوشته است به کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران در خصوص این برخوردهای توهین آمیز گفت:« روز سه شنبه۱۳ تیرماه همسرم را از زندان به بیمارستان برای انجام معالجه دندانهایش آوردند اما ماموری که با او بود جلوی چشم آدم های دیگر رفتار بسیار توهین آمیز و زننده ای با ما داشت. آنقدر زشت بود که حالم بد می شود به زبان بیاورم. با لحن خیلی بد همه ما را که به دیدن فیض الله رفته بودیم پخش و پلا کرد، حتی اجازه نمی داد که من کنار همسرم بایستم. حتی نوه چهار ساله فیض الله که دوید تا بپرد در بغل پدربزرگش که روی صندلی نشسته بود با لحن خیلی بدی از اتاق بیرون کرد و بر سر منشی دکتر که دست بچه را گرفته بود تا از اتاق بیرون ببرد، داد زد که من اینجا تصمیم می گیرم.»
مریم شربتدار قدس گفت:«فیض الله مرخصی ندارد، ما ملاقات حضوری با او نداریم، تماس تلفنی نداریم، در این شرایط وقتی چند ساعتی او را به بیمارستان برای مداوا می آورند خب خیلی دوست داریم که کنارش باشیم و چند کلمه ای با او صحبت کنیم. اما آن مامور با رفتار بسیار توهین آمیزش حتی اجازه نداد که کنارش بیایستیم. این در حالی بود که دادستان و بازجویان پرونده اش موافقت خود را اعلام کرده بودند.»
فیض الله عرب سرخی، عضو سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و معاون وزیر بازرگانی دولت محمد خاتمی، ۱۶ تیرماه سال ۸۸، در جریان سرکوب های پس از انتخابات بازداشت و به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد. او اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین به سر می برد در حالیکه از بیمارهای مختلفی در رنج است.
همسر فیض الله عرب سرخی در پاسخ به اینکه آیا در همان روز مسئله را پیگیری کرده است، گفت:«ما هیچ امکان تماسی با مسولان قضایی کشور نداریم و دادستان به ما جوابی نمی دهد. بنابراین تنها امکان ارتباطم یکی ازبازجویان همسرم بود که با او در همان بیمارستان تماس گرفتم و رفتار مامور زندان را گزارش دادم ایشان هم به مافوق مامور تماس گرفت اما جالب این است که حتی این مامور به حرف مافوش هم گوش نکرد و پشت تلفن وقتی مافوقش با او تماس گرفت که ببیند چه اتفاقی افتاده است، گفت به من درباره اجازه ملاقات چیزی گفته نشده است. بدتر از همه این بود که نوه ام در آخرین لحظه از پله ها پشت سر پدربزرگش دوید تا او را بغل کند اما مامور با لحن خیلی بدی گفت بچه را بگذار پایین. بچه شوک شده بود. صحنه خیلی بدی بود.»
مریم شربتدار قدس گفت:« تنها راهی که برای رسیدگی این بی حرمتی به ذهنم می رسید نوشتن نامه ای به رییس سازمان زندان ها بود که در یک روز پس از ماجرا منتشر کردم و البته که جوابی هم نگرفتم.»
مریم شربتدار قدس در بخشی از نامه اش خطاب به رییس سازمان زندان ها که در تاریخ چهارشنبه ۱۴ تیرماه در سایت کلمه منتشر شده ، نوشته است: سؤالم اینست که آیا اجازه می دهید در شرایطی که همۀ هماهنگی ها از سوی دادستانی، سپاه و سازمان زندان ها جهت اعزام یک بیمار برای درمان، انجام شده و مجوزهای مربوطه صادر گشته است، تنها یک مأمور ساده و دون پایه، اینچنین با آبروی نظام بازی کند به گونه ای که مردم و رهگذران زیادی شاهد این صحنه در آن مکان بودند؟ (منبع)
مریم شربتدار قدس در خصوص وضعیت نگران کننده همسرش گفت:« فیض الله از درد شدید کتف و زانو در رنج است. ما بارها برای معالجه او در بیرون از زندان اقدام کردیم اما هنوز بی نتیجه مانده است، حتی بازجوهای پرونده اش نیز موافقت خود را اعلام کرده بودند دیگر نمی دانم مشکل از کجاست.»
همسر فیض الله عرب سرخی در خصوص درخواستش از مقامات قضایی کشور گفت:« درخواستم فقط مختص همسرم نمی شود. بلکه شامل حال خیلی از زندانیانی می شود که بدون دلیل منطقی و قانونی اکنون در زندان هستند، آدمی مانند بهزاد نبوی با بیماری و سن و سالش در سلول انفرادی است و کسی از او خبری ندارد و یا محسن امین زاده و مهدی سحرخیز در بیمارستان با تیمی از ماموران حضور دارند که من یک روز شاهد رفتار یکی از آنها در این هفته بودم. درخواست من این است حالا که آنها را دستگیر کرده اند حداقل حقوق اولیه شان بر اساس قانون کشور اجرا شود. تعدادی از زندانیان بیمار هستند که قبل از زندان آن بیماری ها را نداشتند لطفا به آنها رسیدگی شود مگر اینکه بخواهند تعمدا برای سلامت شان اتفاقی بیفتد.»
