جزییات فشار نیروهای امنیتی برخانواده احمدقابل درمراسم ترحیم
کمتر از دو هفته پس از درگذشت احمدقابل پژوهشگر و نواندیش دینی یکی از اعضای خانواده وی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که در جریان مراسم تحریم خانواده وی تحت فشار مسوولین امنیتی برای مصاحبه نکردن و حتی چگونگی مراسم ختم او بوده اند. او به کمپین گفت که آنها کرارا خواسته اند که در جریان مراسم ترحیم چه سخنانی مطرح نشود و اینکه حتی چه کسانی می توانند در مراسم صحبت کنند.
مامورین همچنین گفته اند که عکسی از آیت الله منتظری روحانی برجسته ای که در سال ۸۸ فوت شد در سالن برگزاری مراسم ترحیم نباشد. این عضو خانواده آقای در مورد محدودیت هایی که نیروهای امنیتی برای خانواده او درجریان مراسم ترحیم به وجود آوردند به کمپین گفت: « تمام مراسم بزرگداشت و تشییع جنازه زیر نظر اداره اطلاعات قرار داشت و دائما در تماس با خانواده بودند. روزنامه خراسان از چاپ آگهی فوت و اطلاعایه مراسمات خودداری کرد. اجازه تشییع جنازه در شهر مشهد داده نشد و در داخل بهشت رضا نیز مسیر کوتاهی اجازه تشییع دادند و ماشین حمل جنازه مامور شده بود جنازه را در محلی خاص تحویل دهد. مامورین اطلاعات با دوربین های متعدد از افراد شرکت کننده در مراسم تشییع جنازه و بزرگداشت ها فیلم برداری می کردند. حضور نیروهای امنیتی محسوس بود. حتی قبل از فوت ایشان و در بیمارستان هم حضور این نیروها مایه نگرانی خانواده هم شده بود.»
وی افزود: « وبسایت احمد قابل نیز که مطالب و مقالات علمی وی را منتظر می کرد درست روز فوتش هک شد و از دسترس خارج گردید. همچنین از برگزاری مراسم هفتمین روز درگذشت وی در تهران و مراسم بزرگداشت در نجف آباد اصفهان از طرف استانداری ممانعت به عمل آمد. اعضای خانواده نیز از مصاحبه با جهت سیاسی منع شده اند.»
احمدقابل از شاگردان آیت الله منتظری بود. احمدقابل که بسیاری او را به خاطر انتقاداتش از رهبر ایران سیدعلی خامنه ای به یاد می آورند- انتقاداتی که برای او زندان و اشکال مختلفی از محرومیت را به همراه آورد- مدرک اجتهاد در فقه خود را از استاد خود آیت الله منتظری در سال ۷۱ دریافت کرد. احکام و فتاوی او در خصوص حجاب و همچنین رد احکامی مانند سنگسار و ارتداد،سروصدای بسیاری را موجب شد. او همچنین در زمینه نظریه ولایت فقیه نیز مقالاتی منتشر کرده بود که طبق نظر او حیطه اختیارات ولی فقیه را کاملا به موارد مشخصی محدود می کرد.
احمد قابل اولین بار در سال ۷۶ در پی حصر آیت الله منتظری بازداشت شده بود. سال ۸۰ نیز بازداشت و ۱۲۵ روز در انفرادی بند ۲۴۰ اوین گذراند. او همچنین در سال ۸۳ به تاجیکستان مهاجرت کرد. در بازگشت در سال ۸۵ گذرنامه ش توقیف شد و تا زمان مرگش به او بازگردانده نشد. احمد قابل روز درگذشت آیت الله منتظری, ۳۱ آذر ۸۸, در حالی که راهی قم بودبازداشت شد و پس از مدتی که در بازداشتگاه اداره اطلاعات مشهد بود، به زندان وکیل آباد منتقل شد. وی که در فاصله چند روزه تا تشکیل آخرین دادگاهش به قید وثیقه آزاد شده بود، در مصاحبه های متعدد اعدام های پنهانی و گسترده در زندان وکیل آباد را افشا کرد.
دریکی از جلسات دادگاه وی را با دستبند و پابند به دادگاه آورده بودند که با اعتراض وی و خانواده طبق دستور قاضی این مورد تکرار نشد. قابل طبق حکم دادگاه انقلاب مشهد به ۳ سال زندان و جریمه نقدی محکوم شد و روانه زندان شد. به گفته عضو خانواده آقای قابل در اواسط بهار ۹۰ اولین علائم بیماری در زندان نمایان شد: « تعلل مسوولین دادگاه و زندان در ندادن مرخصی استعلاجی تا تیرماه به طول انجامید. پس از بررسی پزشکان و معاینات پزشکی، تومور مغزی تشخیص داده شد و او در بیمارستان رضوی مشهد تحت عمل جراحی قرار گرفت. وی برای دومین بار تابستان ۹۱ در بیمارستان میلاد تهران تحت عمل جراحی قرار گرفت اما سرانجام اول آبان ۹۱ پس از مرگ مغزی در گذشت.»