پس از ۱۱ روز، ۱۰ زندانی سیاسی از انفرادی به بند عمومی بازگشتند: نگرانی برای محدودیت های بعدی
همسر عبدالله مومنی، یکی دیگر از زندانیانی که به بند ۲۴۰ منتقل شده بود نیز روز گذشته به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت هر اتفاقی از این پس برای عبدالله بیفتد مسولان زندان اوین و دادستان تهران مسول این اتفاق هستند. خانم آدینه وند با اظهار اینکه از ۱۱ روز پیش که همسرش را به انفرادی منتقل کرده اند هیچ خبری از او ندارد و از ملاقات کابینی و تماس تلفنی محروم بوده است، گفت:« هر اتفاقی برای عبدالله بیفتد دادستانی مسولش است. من هیچ خبری از او ندارم و دیگر نمی دانم چه کنم.»
ده زندانی سیاسی زندان اوین که از روز ۸ اردبیهشت ماه به بند انفرادی ۲۴۰ این زندان منتقل شده بودند عصر چهارشنبه ۱۸ اردبیهشت ماه به بند عمومی منتقل شدند. اعضای خانواده سه تن از این زندانیان درمصاحبه با کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران جزییاتی را در این خصوص ارائه کردند. به گزارش وب سایت کلمه، این ده زندانی سیاسی پس از بازگشت به بند عمومی دست به اعتصاب خود پایان دادند. آنها در اعتراض به نگه داشته شدن در بند انفرادی از روز دوشنبه ۱۶ دست به اعتصاب غذا زده بودند.
این ده زندانی سیاسی عبارتند ازسعید مدنی، عبدالله مومنی، ابوالفضل عابدینی نصر، سیامک قادری، امیرخسرو دلیرثانی، محمدحسن یوسف‌پورسیفی، سعید عابدینی، کامران ایازی، محمد ابراهیمی و پوریا ابراهیمی. یک روز قبل از انتقال آنها به بند عمومی، مادر ابوالفضل عابدینی در گفتگو با کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که این کارها شکنجه های بی دلیل است: « بچه من که دیگر در زندان است، پشت درهای بسته، مگر چکار می تواند بکند که او را بیشتر از این آزار می دهند. به او ۱۲ سال حبس داده اند مگر شکنجه ای بالاتر از این برای یک جوان می شود؟ من که دیگر خسته شده ام و دیگر نرفتم برای پیگیری. هر بار رفته ام به دفتر دادستانی که دادستان را نتوانستم ببینم، به من می گویند پیگیری می کنند اما هیچ کاری نمی شود.»
ساره عیوضی، مادر ابوالفضل عابدینی گفت:« من دیگر نمی دانم واقعا چه بگویم. به بچه در این سه سال یک روز مرخصی نداده اند، به من هم هر چقدر اصرار کردم ملاقات حضوری ندادند. دیگر نمی دانم چه کنم، چه بگویم. خودمم مریض هستم و نمی دانم. »
همسر عبدالله مومنی، یکی دیگر از زندانیانی که به بند ۲۴۰ منتقل شده بود نیز روز گذشته به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت هر اتفاقی از این پس برای عبدالله بیفتد مسولان زندان اوین و دادستان تهران مسول این اتفاق هستند. خانم آدینه وند با اظهار اینکه از ۱۱ روز پیش که همسرش را به انفرادی منتقل کرده اند هیچ خبری از او ندارد و از ملاقات کابینی و تماس تلفنی محروم بوده است، گفت:« هر اتفاقی برای عبدالله بیفتد دادستانی مسولش است. من هیچ خبری از او ندارم و دیگر نمی دانم چه کنم.»
عصر روز هشتم اردبیهشت ماه معاون زندان اوین با ورود به بند، خواستار عزل سعید مدنی، نماینده زندانیان و وکیل بند ۳۵۰ شده است. در پی این دستور غیر قانونی، زندانیان در حمایت از وکیل بند منتخب شان اقدام به اعتراض و سر دادن شعار و سرود در بند کردند و خواستار پیگیری مطالباتشان از جمله برکناری معاون زندان و عدم دخالت وی امور بند ۳۵۰ شدند که پس از آن گارد ویژه به داخل بند یورش بردند و پس از ساکت کردن بقیه ده نفر از زندانیان را به انفرادی منتقل کردند. این ده زندانی قبل از انتقال به بند انفرادی اعلام کرده بودند که آنها در اعتراض به این حرکت دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
منصوره اتفاق، همسر سعید مدنی، در خصوص علت عزل همسرش به عنوان وکیل بند ۳۵۰ قبلا در گفتگویی به کمپین گفته بود: «همسرم به عنوان نماینده زندانیان بند ۳۵۰ مدتی پیش نامه ای اعتراض آمیز در خصوص وضعیت فروشگاه زندان و مشکلات دیگر زندانیان به دادستان تهران نوشت. واقعیتش این است که قیمت اجناس فروشگاه زندان بسیار گرانتر از قیمت اصلی است. گاهی حتی تا سه، چهار برابر قیمت های بیرون زندان است و به همین دلیل خیلی از زندانیان توانایی تهیه مواد مورد نیازشان را ندارند اما اعتراض در مورد وضعیت ظاهرا خوشاینده نبوده و گفته اند که باید آقای مدنی از وکیل بند بودن عزل شود و بعد هم که زندانیان اعتراض کردند و انفرادی برای ده نفرشان پیش آمد. »
در حالی ده زندانی سیاسی پس از ۱۱ روز انفرادی به بند عمومی بازگشتند که دفتر دادستانی به برخی از خانواده های این زندانیان گفته بود که آنها تا ۲۰ روز در انفرادی خواهند ماند و همچنین گفته شده بود که پس از آن با محدودیت ها دیگری این زندانیان مواجه خواهند شد و محکم تر با آنها برخورد خواهد شد چون دیگر مسولان نمی خواهند شاهد اعتراضی در زندان باشند. همسر سعید مدنی با اشاره به این صحبت ها و اظهار نگرانی در گفتگوی چند روز پیش خود به کمپین گفته بود:« حالا اینکه این محکم برخورد کردن به چه صورت خواهد بود ما نمی دانیم!»
