انتقال منصور آروند، زندانی کرد به سلول انفرادی و نگرانی از احتمال اجرای حکم اعدام
سوران آروند، برادر این زندانی کرد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «ما نگرانیم که او را برای اجرای حکم اعدام به بند انفرادی برده باشند چون حکم به دایره اجرای احکام فرستاده شده و هر لحظه می توانند اعدامش کنند.» سوران آروند به کمپین گفت که تا کنون مقامات اداره اطلاعات ارومیه و مسولان زندان هیچ پاسخ روشنی به خانواده این زندانی در خصوص علت این انتقال نداده اند اما بارها به خانواده اش و او و برادران دیگرش در خارج از کشور تماس گرفته و تهدید کرده اند که با رسانه ها در مورد این زندانی گفتگو نکنند. عکس منصور آروند
منصور آروند، زندانی کردی که به اتهام محاربه به اعدام محکوم است صبح هشتم آبان ماه بدون هیچ توضیح مشخصی به سلول انفرادی زندان ارومیه منتقل شده و تاکنون خانواده اش از او خبری ندارند. سوران آروند، برادر این زندانی کرد با اظهار نگرانی به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «ما نگرانیم که او را برای اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی برده باشند چون حکم به دائره اجرای احکام فرستاده شده و هر لحظه می توانند اعدامش کنند.» سوران آروند به کمپین گفت که تا کنون مقامات اداره اطلاعات ارومیه و مسولان زندان هیچ پاسخ روشنی به خانواده این زندانی در خصوص علت این انتقال نداده اند. آنها بارها به خانواده اش و به او و برادر دیگرش در خارج از کشور تماس گرفته و تهدید کرده اند که با رسانه ها در مورد این زندانی گفتگو نکنند.
منصور آروند، ۳۸ ساله و متاهل در تاریخ ۲۴ خرداد سال ۱۳۸۹ توسط ماموران امنیتی شهر مهاباد دستگیر شد و به بازداشتگاه اداره اطلاعات مهاباد منتقل شد. او در شعبه یک دادگاه انقلاب مهاباد به ریاست قاضی جوادی کیا به اتهام همکاری با حزب دموکرات کردستان ایران، تبلیغ علیه نظام و محاربه به اعدام محکوم شد. حکم اعدام این زندانی کرد به او در تاریخ ۲۳ شهریور ماه ۱۳۹۱ در زندان ابلاغ شد و دادگاه تجدید نظر نیز این حکم را تایید کرد و در نهایت حکم به دایره اجرای احکام فرستاده شد. در حال حاضر این زندانی کرد در زندان ارومیه به سر می برد. به گفته برادر این زندانی این زندانی از عفونت یکی از کلیه هایش و عاصم شدید در رنج است و نیاز به رسیدگی پزشکی دارد.
سوران آروند که در کشور سوئد زندگی می کند به کمپین گفت: «هم بندی‌های برادرم با خانواده ام تماس گرفتند و خبر انتقال برادرم را به انفرادی دادند. برادرم هر روز تقریبا با خانواده ام می توانست از زندان تماس تلفنی بگیرد اما از هشتم آبان ماه هیچ تماسی نگرفته است. به پدر ۶۷ ساله ام فشار آورده اند که به من و برادرم که در خارج از ایران زندگی می کنیم بگوید که ما حق مصاحبه با رسانه ها در مورد وضعیت برادرم را نداریم و حتی خودشان هم با من و برادرم تلفنی تماس می گیرند و تهدیدمان می کنند.»
سوران آروند همچنین با اظهار اینکه آنها اجازه انتخاب وکیل برای برادرش را نداشته اند به کمپین گفت: «خانواده من با آقای صالح نیکبخت برای قبول وکالت پرونده برادرم صحبت کرده بودند و ایشان هم پذیرفته بود اما وقتی در شعبه دادگاه نام آقای نیکبخت برای وکیل پرونده مطرح شد آنها ایشان را به عنوان وکیل قبول نکردند و خودشان علیرغم اعتراض های ما وکیل تسخیری انتخاب کردند. خانواده ام حتی هیچ تسلطی بر روی دادگاه برادرم نداشتند و ۴ جلسه دادگاه به صورت غیر علنی برگزار شد که طی آن برادرم به اعدام محکوم شد.»
سوران آروند که مدعی است برادرش یک فعال مدنی بوده است، در مورد فعالیت های او در کردستان اینطور توضیح داد: «در کردستان هروئین بسیار راحت و با قیمت ارزان پیدا می شود و چون اکثر جوان‌های کرد هم شغل ندارند سریع به مواد مخدر کشیده می شوند. برادرم تلاش می کرد تا با تشویق جوانان به ورزش آنها را از اعتیاد دور کند و برایشان کار پیدا می کرد اما رژٓیم جمهوری اسلامی نمی خواهد که جوانان کردستان سرحال باشند و ترجیح می دهد آنها بیشتر خمار و گرفته باشند وکسی که بر علیه آن تلاش می کند سریع برایش اتهام درست می کند تا از دستش راحت شود. به برادر من هم چنین اتهاماتی زدند تا از دستش راحت شوند.»
سوران آروند با اشاره به اینکه در مغازه برادرش اسلحه پیدا شده است و یکی از موارد اتهامی همین وجود سلاح بوده، گفت: «منصور یک مغازه لوازم ورزشی در مهاباد داشت و مربی بدنسازی بود. برادرم از کشتی گیران و بدن سازان معروف کردستان است. اما یک روز ماموران اطلاعات به مغازه برادرم حمله کرده و او را دستگیر کردند و در انبار مغازه اش دو گونی حاوی مدارک حزبی و تعدادی اسلحه از جمله کلاشینکف و آرپی‌جی پیدا کردند اما آنها متعلق به برادرم نبودند و از وجودشان در انبار مغازه اش بی اطلاع بوده است.»
سوران آروند در پاسخ به این سوال که آیا برادرش اتهام های خود را پذیرفته است به کمپین گفت: «تحت هیچ شرایطی برادرم اتهاماتش را نپدیرفته است. منصور را حتی به شبکه پرس.تی.وی بردند و در مصاحبه ای از او در مورد گونی مدارک و سلاح پرسیدند که او در همان مصاحبه گفت من حتی روحم هم خبر نداشته که آنها در زیر زمین مغازه ام هستند و گفت آنها متعلق به او نیست و نمی داند از کجا وارد انبار شده است. برادرم در طول هفت ماه اول دستگیریش توسط ماموران اطلاعات مهاباد و زندان اوین شکنجه شد. پس از اینکه نتوانسته بودند از او در زندان مهاباد اعتراف بگیرند او را به اوین فرستادند که در آنجا زیر شکنجه به بیمارستان تهران منتقل شد با این حال هیچ وقت اتهاماتش را نپذیرفت.»
برادر منصور آروند گفت: «پای برادرم را با دریل سوراخ کرده بودند. ناخن هایش را کشیده بودند. ما در آن دوران اصلا از برادرم خبر نداشتیم. خانواده ام نمی دانستند که حتی زنده است یا مرده. خودش بعدها وقتی اجازه ملاقات با خانواده ام را یافته بود به آنها گفت که چه بر سرش آوردند.»
سوران آروند در خصوص درخواستش از مقامات قضایی کشور گفت: «تنها درخواست خانواده من این است که برای منصور دادگاه علنی، عادلانه و منصفانه برگزار شود. او یک شهروند خوب و شناخته شده مهاباد بود و باید دادگاهش علنی برگزار شود. ما همین طور از سازمان های حقوق بشری می خواهیم که تلاش کنند تا جلوی حکم اعدام برادرم و دیگر جوانان کردی که فقط به دلیل داشتن ایدلوژی خاص به اعدام محکوم می شوند گرفته شود.»
