توصیه ها
به مجلس شورای اسلامی ایران:
۱. بلافاصله هرنوع بررسی در مورد طرح “امر به معروف و نهی از منکر” را متوقف و این لایحه را برای همیشه از دستور کار مجلس خارج کنید.
۲. کلیۀ لوایح مورد بررسی در مورد اشتغال، آموزش عالی، و تنظیم خانوادۀ زنان را تا کسب اطمینان از اینکه علیه زنان هیچ نوع تبعیضی روا نمیشود و اینکه این قوانین با تعهدات بین المللی ایران در مورد حقوق زنان تطابق دارند، متوقف کنید.
۳. با سازمانهای زنان و فعالان جامعه مدنی در تصحیح این لایحه تعامل کنید و مطمئن شوید که قوانین شامل خواسته های مدافعان حقوق زنان نیز هستند.
۴. در مورد تمام اعمال واقدامات انجام شده توسط سایر موسسات مانند نیروی انتظامی و بسیجک ه به صورت غیرقانونی حقوق زنان را نقض کردهاند و خطر اقدامات خشونتآمیز علیه زنان راافزایش دادهاند تحقیق و تفحص کنید.
به قوۀ قضاییه و سازمانهای مجری قوانین در ایران:
۱. با جدیت به دنبال شناسایی ودست گیری عاملان حملات اسیدی باشید و به شیوه ای شفاف و به طور منظم مردم را در جریان وضعیت تحقیقات قرار دهید.
۲. افرادی را که به این جرم متهم هستند با جدیت و طبق ظرفیت کامل قانون مورد تعقیب قضایی قرار دهید و این پیام روشن را ارسال کنید که چنین حملاتی تحمل نخواهند شد.
۳. از پوشش خبری حملات اسیدی جرم زدایی کنید و کلیۀ محدودیتهای گزارشگری و تحقیق مستقل در خصوص موارد خشونت علیه زنان را مرتفع کنید و اجازه دهید محیطی ایجادشود که درآن چنین مسایلی به راحتی و به صورت علنی مورد بحث و گفتگو قرارگیرند.
به دولت روحانی:
۱. از اختیارات کامل دولت برای مقابله با افزایش خشونت علیه زنان ازطریق پاسخگو کردن کلیۀ بخشهای دولت استفاده کنید و به صورت علنی این سیاستها، لوایح، و اظهارات رسمی را که زمینۀ مناسبی برای چنین خشونتی ایجاد کرده است محکوم کرده و به چالش بکشید.
۲. از اختیارات رییس جمهور بر وزارت کشور که نیروی انتظامی را کنترل میکند استفاده کنید تا در مورد امنیت عمومی و امن بودن زنان کسب اطمینان کنید، و مطمئن شوید که مردم به طور منظم در جریان وضعیت تحقیقات درمورد حملات اسیدی قرار می گیرند، و اطمینان کسب کنید که تحقیقات به شیوه ای شفاف انجام میشوند و محیطی امن برای خبرنگاران فراهم کنید تا به صورت مستقل و آزاد چنین حملاتی را مورد تحقیق و بررسی قرار داده و اطلاع رسانی کنند.
۳. گروههای مدافع حقوق زنان و جامعۀ مدنی را در تدوین سیاستهایی که بر زنان تاثیر دارند توانمند و دخیل کنید و فعالیت ها و برنامه هایی که توسط جامعه مدنی ایران و سازمانهای حقوق زنانی که بر حذف خشونت علیه زنان متمرکز هستند آغاز یا انجام میشود را حمایت و تسهیل کنید.
۴. از اختیارات ریاست جمهوری بر وزارت علوم استفاده کنید تا کلا به سهمیه بندی و سیاستهای مبتنی بر جنسیت پذیرش دانشجو در آموزش عالی ایران خاتمه دهید.
به جامعۀ بین المللی:
۱. به حکومت ایران نشان دهید که توانبخشی کامل و ادغام مجدد ایران در جامعۀ بین المللی منوط به احترام ایران به تعهدات بین المللی خویش در مورد حقوق زنان است.
۲. از حکومت ایران بخواهید که به عنوان عضو کمیسیون وضعیت زنان، باید بدون هرگونه قید و شرطی کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW) را تصویب کند.
۳. از گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در امور خشونت علیه زنان خواستار تحقیق و تفحص در مورد افزایش خشونت علیه زنان در ایران شوید.
۴. کشورهایی مانند برزیل، دانمارک، ژاپن و سوییس که با ایران گفتگوهای دوجانبه در خصوص حقوق بشر دارند، باید در گفتگوهای خویش با ایران تمرکز ویژه ای بر مسایل حقوق زنان قراردهند، و به صورت مستقیم مراتب نگرانی خویش در خصوص لوایح تحت بررسی در مجلس ایران و سیاستهایی که به صورت منفی امنیت زنان را تحت تاثیر قرار میدهند را اعلام کنند.
۵. شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد باید حکم گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد درمورد وضعیت حقوق بشر در ایران را تمدید کند تا از وجود یک مکانیسم مستمر برای نظارت و گزارش در مورد وضعیت زنان در ایران کسب اطمینان کند.