رمضان احمد کمال پس از خروج از کما، نیاز مبرم به مراقبت های ویژه و درمان کامل دارد
یک منبع آگاه به وضعیت رمضان احمد کمال، زندانی کرد سوری به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت این زندانی پس از وخیم شدن حالش روز نهم دی ماه از زندان رجایی شهر کرج به بیمارستان ساسان منتقل شد، در آنجا به کما رفت و پس از آن به بیمارستان امام خمینی منتقل شد. به گفته این منبع ظهر روز ۱۳ دی ماه او از حالت کما خارج شده اما به شدت نیاز به مراقبت های ویژه، درمان کامل و خروج گلوله های مانده دربدنش دارد و بخش اوژانس بیمارستان امام خمینی فاقد امکانات کافی برای انجام این خدمات درمانی است. همچنین به گفته این منبع در تمام این مدت او با زنجیر به تخت بیمارستان وصل بوده است.
رمضان احمد کمال، شهروند کرد اهل شهر کوبانی سوریه و ۳۳ ساله در سال ۱۳۸۷ در مرز ایران توسط مرزبانان ایرانی بازداشت شد. به گفته این منبع او به همراه سه نفر چریک کرد سوری دیگر اشتباهی وارد مرز ایران شده بود: «دو نفر از آنها توسط مرزبانان ایرانی کشته شدند. یک نفر موفق به بازگشت به داخل مرز عراق شده و ماموران پس از شلیک و اصابت پنج گلوله به رمضان احمد کمال وی را بازداشت کردند. گلوله ها به شکم، کتف چپ و ران او اصابت کرد، اما پس از بازداشت و طی این هفت سال هیچگاه برای خارج کردن گلوله ها مورد درمان کامل در خارج از زندان قرار نگرفت.»
رمضان احمد کمال به اتهام عضویت در گروه پ. ک. ک. (حزب کارگران کردستان) در دادگاه انقلاب شهر خوی به اعدام محکوم شد، اما این حکم در دیوان عالی کشور نقض و نهایتا احمد کمال به ۱۰ سال حبس محکوم شد. او در زندان های مهاباد، اوین، قزوین و زندان رجایی شهر کرج دورانی از حبس خود را سپری کرده است. رمضان احمد کمال به دلیل اینکه خانواده اش اهل سوریه هستند از زمان دستگیری تا کنون هرگز ملاقاتی نداشته است.
این منبع آگاه به وضعیت رمضان احمد کمال به کمپین گفت: «در زمان دستگیری او در مرز ایران، مرزبان ها به او پنج گلوله در ناحیه های ران، کتف دست چپ و شکم وارد می کنند که هیچ گاه هم بعد از دستگیری مورد درمان واقعی قرار نگرفت و شرایط غیربهداشتی زندان هم وضعیت او را بدتر کرد. حتی بعضی از گلوله ها در بدن او هنوز هست. همیشه درد داشته و بارها درخواست انتقال به بیمارستان را داده است.»
این منبع ادامه داد: «متاسفانه خانواده ای اینجا ندارد، بنابراین کسی بیرون نبود که پیگیر وضعیت درمانیش باشد و مثل خانواده های دیگر زندانیان برای او وقت دکتر بگیرد و هزینه هایش را پرداخت کند. مسولان زندان هم او را منتقل نمی کردند. هفت، هشت ماه پیش بالاخره او را برای گلوله ای که در کتفش بود به بیمارستان منتقل کردند اما علیرغم توصیه های پزشکان برای ماندن بیشتر او در بیمارستان، ماموران احمد را بعد چند روز دوباره به زندان برگرداندند. چند روز پس از بازگشت به بیمارستان دردهایش خیلی از قبل بیشتر شد.»
این منبع آگاه ادامه داد: «هم بندی هایش در زندان از چند ماه پیش پیگیر وضعیت او بودند تا بالاخره دادستان تهران با انتقال او به بیمارستان ساسان موافقت کرد. روز چهارشنبه ماموران او را به بیمارستان ساسان منتقل کردند اما مدیریت این بیمارستان گفت تخت خالی ندارند. در همان لحظاتی که منتظر بودند آیا او در بیمارستان بستری می شود یا نه، احمد به حالت کما رفت اما با این شرایط هم بیمارستان ساسان او را قبول نکرد و بعد ماموران او را به بیمارستان امام خمینی بردند. احمد در بخش اورژانس این بیمارستان در حالیکه در کما بود بستری شد. سوال ما این است که چرا بخش اورژانس؟»
این منبع با اظهار اینکه رمضان احمد کمال نیاز به درمان در بخش ویژه دارد به کمپین گفت: «بخش اورژانس بسیار شلوغ است. احمد کمال با توجه به شرایط جسمیش نیاز به بخشی آرامتر دارد. متاسفانه چون خانواده ای ندارد، کسی را اینجا ندارد و تک و تنها است و زبان فارسی هم به جز چند جمله بلد نیست، دستش از همه جا کوتاه است.»
بهمن احمدی امویی، روزنامه نگار در مطلبی که در بلاگ خود با عنوان «رمضان احمد کمال، درد و غریبی» نوشته است، به این نکته اشاره می کند که با او مدتی در بند ۳۵۰ زندان اوین و زندان رجایی شهر کرج هم بند بوده و شاهد بوده که بخشی از بدن این زندانی از کار افتاده و حتی تعدادی از گلوله ها هنوز در بدنش است.
این روزنامه نگار که روز نهم دی ماه به ملاقات او در بیمارستان امام خمینی رفته، در بلاگش «ما روزنامه نگاریم» نوشته است : «لوله خرطومی اکسیژن با چسبی به دهان و سرم از طریق یکی از رگ‌های دست راست هوا و غذا به او می‌رسانند. پای راستش به تخت زنجیر شده و صدای خس، خس نفسی که به زحمت می‌رود و می‌آید شنیده می‌شود.یک دکتر و دو سه پرستار دورش جمع شده‌اند. پلک‌هایش را باز می‌کنند. دکتر به قفسه سینه‌اش فشار می‌آورد و مرتب نامش را صدا می زند: رمضان!رمضان… اما پاسخی نمی‌گیرد.»
بهمن احمدی امویی در بخش دیگری از مطلبش نوشته است: «رمضان احمد کمال چریک زندانی سیاسی کرد سوری که بیش از هفت سال است در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی دست‌به‌دست می‌شود ، در بیهوشی کامل و در اورژانس بیمارستان امام خمینی تهران بستری است. کسی که سال‌ها با او در ۳۵۰ و رجایی شهر هم بند بودم .چندجمله‌ای فارسی صحبت می‌کند .جزء گروهی بودند که با دولت بشار اسد مبارزه می‌کردند و بعدها با پیوستن به پ. ک. ک. در تمام محدود کردستان عمل می‌کردند. او از دیروز بعدازظهر ( چهارشنبه ۹ دی‌ماه ) و تا الآن که این چند خط را می‌نویسم در بیهوشی قرار دارد . به‌شدت ضعیف شده و به گفته دکتری که ابتدا او را در بیمارستان ساسان مداوا کرده ، علائم حیاتی‌اش خوب است اما سطح هوشیاری‌اش به‌شدت پائین است.»
رمضان احمد کمال روز ۲۵ اسفند ۱۳۹۳ از زندان قزوین به بند ۱۲ رجایی شهر کرج منتقل شد و از آن زمان تا روز نهم دی ماه در آن زندان به سر می برد. این زندانی چندین بار به دلیل عدم توجه مسولان زندان به وضعیت سلامتش دست به اعتصاب غذا زده بود. او یکبار در آذر ماه ۱۳۸۸ به مدت ۴۰ روز و بار دیگر در اسفند ماه ۱۳۹۳ مدتی در اعتصاب غذا در زندان قزوین بوده است.
