مادر آفرین چیت ساز، روزنامه نگار: دخترم شش ماه در سلول انفرادی بود؛ او را زدند تا اعتراف بگیرند

مادر آفرین چیت ساز، ستون نویس روزنامه ایران که در تاریخ ۱۱ آبان به همراه چند روزنامه نگار دیگر بازداشت و اخیرا به ۱۰ سال حبس محکوم شده است به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: «ما از این حکم در شوک هستیم. آفرین گفت کاش من مرده بودم. دخترم بسیار افسرده و بیمار است و ما هنوز نفهمیدیم چرا او بازداشت شده و بر پایه چه منطقی می گویند او علیه امنیت کشورش اجتماع کرده و با بیگانگان ارتباط داشته است. آفرین به این حکم اعتراض کرده است.»

آفرین چیت ساز، ستون نویس روزنامه ایران که در تاریخ ۱۱ آبان ماه در منزلش بازداشت و به بند دو– الف سپاه پاسداران در زندان اوین منتقل شد، طبق حکمی که روز هفتم اردبیهشت ماه رسانه ای شد به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و ارتباط با دول بیگانه» به ۱۰ سال حبس محکوم شده است. به گفته مادر خانم چیت ساز او از دو هفته پیش از سلول انفرادی بند دو-الف سپاه به بند زنان زندان اوین منتقل شده است.

مریم آزاد پور درباره نحوه دستگیری فرزندش گفت: «عصر روز ۱۱ آبان ماه قرار بود با هم به دندانپزشکی برویم اما از او خبری نشد. تا شب بارها با او تماس گرفتم اما به تلفنش جواب نمی داد. شب به خانه اش رفتم. آقای محمد نوری، سردبیر روزنامه ایران هم آمدند. با هم در را شکستیم و داخل شدیم. فکر می کردم با صحنه بدی مواجه خواهم شد، خدا را شکر آن چیزی که فکر می کردم را ندیدم. اما با منزل بهم ریخته اش مواجه شدم. آنجا بود که حدس زدیم حتما ماموران او را بازداشت کرده اند. آقای نوری به هر که فکر می کرد تماس گرفت اما جوابی نگرفت. نزدیک صبح چاره ای نداشتم جز اینکه به خانه پیش همسر بیمارم برگردم.»

خانم آزاد پور در ادامه گفت: «ساعت ده صبح از اطلاعات امنیت اوین به منزل تماس گرفتند و گفتند دخترتان برای شما بسیار بی تاب است، دو دقیقه با او صحبت کنید. فقط توانستم صدایش را بشنوم بعد از آن تا یکماه هیچ خبری از دخترم نداشتم. پس از یکماه توانستیم با او ملاقات کنیم و تا زمانیکه به بند عمومی منتقل شود چند بار با او ملاقات داشتیم اما همه ملاقات ها با حضور یک بازجو بود. در همین ملاقات ها متوجه شدم که هشت مامور به خانه اش رفته اند تا یک دختر جوان را دستگیر کنند.»

مادر آفرین چیت ساز با اظهار اینکه حال دخترش خوب نیست، گفت: «آفرین بسیار افسرده و بیمار است. شش ماه در سلول انفرادی دو متر در ۱۷۵ متر بوده که فقط روزی دو بار به مدت نیم ساعت وقت تنفس در حیاط خلوت بند را داشته که دور تا دورش فقط دیوار بوده و بس. در تمام این شش ماه فقط با همان یک دست لباسی که دستگیر شده بود، در سلول بود. حتی قبول نمی کردند ما یک دست لباس دیگر به او بدهیم. البته حالا به بند عمومی آمده که در مقایسه با وضعیت قبلی خیلی بهتر است. غیر از بهم ریختگی روحی، آفرین کلیه درد و تپش قلب شدید دارد. چندین بار به بهداری زندان رفته اما آنجا فقط مسکن به او داده اند.»

مریم آزادپور با اظهار اینکه دخترش در بازجویی ها مورد آزار قرار گرفته است به کمپین گفت:‌ «در حالی که چشمان فرزندم بسته بوده با بطری آب او را زده اند تا اعتراف بگیرند. اما این اذیت ها از سوی بازجوی اصلیش نبوده است. بازجوی اصلی بسیار با او و ما با احترام رفتار می کرد. ما این رفتارها را از طریق مطرح کردن با قاضیش پیگیری خواهیم کرد.»

مادر افرین چیت ساز با اظهار اینکه این روزنامه نگار اتهامش را در دادگاه نپذیرفته است به کمپین گفت: «آفرین فعال سیاسی نیست. آفرین ایران را دوست داشت و به نظام جمهوری اسلامی و آقای روحانی علاقمند بود. به آفرین اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی را زده اند اما سوال من این است که آفرین با چه کسی می توانسته علیه امنیت ملی اجتماع کند. به او اتهام سخیف همکاری با دولت های بیگانه را زده اند اما آفرین اصلا نیازی به چنین حرکت هایی نداشت. بله، آفرین بارها به خارج از کشور سفر کرده چون از نظر خانوادگی امکانش را داشته است و اگر می خواست می توانست به راحتی از ایران برود اما ایران را دوست داشت و می خواست بماند. آفرین روزنامه نگار بود، نقاشی می کرد و گاهی مستند می ساخت، همین.»

خانم آزاد پور در ادامه گفت:‌ «ماموران در روز دستگیری او به همراه خیلی چیزهای که ضبط کرده اند، مدرک کارگردانی او را که ۱۷ سال پیش گرفته، با خود برده اند. برای من بسیار جای سوال دارد که آخر این مدرک به چه دردشان می خورد. من اصلا از سیاست سر در نمی آورم اما این را هم نمی فهمم که مدرک کارگردانی دخترم چه ارتباطی می توانسته با اتهامش داشته باشد.»

احسان مازندرانی، آفرین چیت ساز، احسان (سامان) صفرزایی به همراه عیسی سحرخیز روزنامه نگار و فعال سیاسی (که حکم وی هنوز صادر نشده است) در روز ۱۱ آبان ماه ۱۳۹۴ توسط ماموران سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شدند و هیچیک از آنها تاکنون آزاد نشده اند.