مهدی فراحی شاندیز در زندان رجایی شهر از تماس تلفنی با خانواده و ملاقات با آنها محروم است
یک منبع مطلع به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که مهدی فراحی شاندیز، زندانی سیاسی زندان رجایی شهر کرج، از دوازدهم اردیبهشت ممنوع الملاقات شده و طی بیش از سه هفته تماس تلفنی نیز با خانواده‌اش نداشته است.
به گفته این منبع مطلع، مهدی فراحی شاندیز که سه بار به اتهام توهین به رهبری ودر مجموع به ۹ سال حبس محکوم شده، روز دوزادهم اردیبهشت ماه پس از اعتراض به رفتار یکی از نگهبانان زندان، به سلول انفرادی و سپس به بند دیگری در زندان رجایی شهر منتقل شده و پس از آن تماس تلفنی او با خانواده‌اش قطع و از ملاقات نیز محروم شده است.
این منبع مطلع به کمپین گفت: “دوازدهم اردیبهشت تعدادی از زندانیان سالن ۳۲ بند ۱۰ زندان رجایی شهر به آزار و اذیت غیرقانونی زندانیان از طرف یکی از نگهبانان زندان اعتراض کردند، آقای فراحی شاندیز بعد از این اعتراض به سلول انفرادی منتقل شد و بعد از یک هفته به بند اطلاعات سپاه زندان رجایی شهر احضار شده و الان در بند ۱۰ سالن ۳۳ است ولی هنوز امکان تماس تلفنی و ملاقات ندارد.”
یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی نیز به کمپین گفت: “آقای فراحی شاندیز معمولا مرتب با خانواده اش تماس تلفنی داشت ولی این تماس ها از دوازده اردیبهشت قطع شده، روز ۲۷ اردیبهشت خانواده اش ،طبق معمول، برای ملاقات به زندان رفتند ولی مسئولین زندان گفته اند که این زندانی ممنوع الملاقات است و تا اطلاع ثانوی نمی توانید او را ملاقات کنید.”
این منبع به کمپین گفت که بی خبری و خودداری از اطلاع رسانی مسئولین زندان موجب نگرانی خانواده مهدی فراحی شاندیز شده است: “مسئولین حاضر نشده اند توضیح بدهند که چرا ممنوع الملاقات شده، ممنوع الملاقات شدنش را به اطلاع خانواده نرسانده اند که در جریان باشند و این همه راه را بیهوده از تهران تا زندان رجایی شهر طی نکنند و حتی حالا هم اعلام نکرده اند که این محرومیت از ملاقات و تلفن به چه دلیل و طبق کدام قانون بوده است و تا کی قرار است طول بکشد، همه اینها غیرقانونی است و خانواده اش را نگران کرده است.”
ماده ١٨٢ آیین نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی، ملاقات هفتگی با زندانی را حق خانواده دانسته و ماده ۱۸۰ این قانون نیز ممنوعیت ملاقات را فقط با حکم کتبی قاضی و در صورتی مجاز دانسته که تأثیر منفی بر جریان محاکمه بگذارد. براساس ماده ۱۸۲، «زوج یا زوجه، پدر، مادر، برادر، خواهر و فرزندان محکوم یا متهم و همچنین پدر و مادر همسر وی حق دارند بر اساس شرایط ملاقات‌های هفتگی با محکوم ملاقات کنند و سایر بستگان و دوستان محکوم در صورت درخواست، با کسب اجازه از طرف رییس موسسه یا زندان یا قاضی ناظر می‌توانند ملاقات کنند.» تبصره ماده ۱۸۰ همین آیین نامه نیز می گوید «چنانچه ملاقات یا مکاتبه متهمی خلاف حسن جریان محاکمه باشد، قاضی مربوط می‌بایست به طور کتبی ملاقات با محکوم یا مکاتبه وی را ممنوع اعلام کند.»
مهدی فراحی شاندیز، ۵۵ ساله، ساکن تهران و معلم خصوصی دبیرستان، تا کنون سه بار به اتهام «توهین به رهبری» جمعا به ۹ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
آقای فراحی شاندیز نخستین بار ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۳۸۸ در مراسم روز جهانی کارگر در پارک لاله تهران دستگیر شد و با تفتیش مأموران امنیتی مدارک، وسایل شخصی و کتب وی ضبط شد، او در پی این دستگیری به ۹ ماه حبس محکوم شد که بیشتر آن را درسلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ اوین گذراند و بهمن ماه ۸۸ از زندان آزاد شد.
او در خرداد ۱۳۸۹ پس از مراجعات مکرر به دادگاه انقلاب برای گرفتن لوازم و مدارک توقیف شده‌اش (گذرنامه، شناسنامه، کارت ملی، کامپیو‌تر و…) با ممانعت آنها از ورود به شعبه مورد نظر مواجه شد و پس از مقاومت، دستگیر و در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به اتهام توهین به رهبری و اخلال در نظم به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شد.
۱۲ دی ماه ۱۳۹۰ حکم حبس این زندانی اجرا شد و او راهی زندان اوین شد، دو پرونده بعدی او مربوط به بهمن ماه ۱۳۹۱ و زمانی بود که فراحی شاندیز در اوین زندانی بود، حفاظت اطلاعات زندان اوین، به دلیل سر دادن شعار «مرگ بر خامنه ای» دو پرونده دیگر علیه او تشکیل داده و او در هر دو پرونده به اتهام توهین به رهبری به ۳ سال حبس محکوم شد.
یک منبع مطلع پیشتر به کمپین گفته بود آقای شاندیز در هیچ کدام از این پرونده ها به وکیل دسترسی نداشته و دریکی از این پرونده ها در حالی به سه سال حبس قطعی محکوم شده که حتی به دادگاه احضار نشده، حکمی به او ابلاغ نشده و فرصت تجدیدنظرخواهی نیز نداشته است، ولی حکم قطعی شده و به اجرای احکام زندان فرستاده شده است.
مهدی فراحی شاندیز ۲۶ خرداد ۱۳۹۳ از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد و تا کنون از مرخصی محروم بوده است. زندان رجایی شهر کرج که با نام زندان گوهردشت نیز شناخته می شود، یکی از زندان‌های امنیتی ایران است که ویژه محکومین جرائمی مانند قتل، سرقت مسلحانه و مواد مخدر است، ولی در حال حاضر تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی نیز با عناوین «تنبیه یا تبعید» در این زندان نگهداری می شوند.
