اظهارات وکیل زینب جلالیان درباره بیماری این زندانی کرد و تلاش نیروهای امنیتی برای اخذ اعتراف تلویزیونی

علی جلالیان و امیرسالار داوودی، پدر و وکیل زینب جلالیان، زندانی کرد به کمپین بین المللی حقوق بشردرایران گفتند که او برای جراحی و درمان چشمانش که به بیماری ناخونک مبتلا است نیاز به جراحی در خارج از زندان دارد.

علی جلالیان، پدر زینب جلالیان به کمپین گفت: “دختر من ۹ سال است که به مرخصی نیامده یعنی مرخصی به او نمی دهند هر چقدر هم که درخواست دادیم به ما نگفتند چرا مرخصی نمی دهند.”

زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱، زندانی کرد از سال ۱۳۸۷ در زندان به سر می برد. او به حبس ابد محکوم شده و در زندان خوی زندانی است. خانم جلالیان بیش از ۹ سال است که از مرخصی محروم است.  او در سال ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیر قانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه از طریق عضویت در پژاک به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تایید شد اما پس از پی گیری های وکلای او، حکم خانم جلالیان با یک درجه تخفیف مورد عفو قرار گرفته و تبدیل به حبس ابد شد. او در حال حاضر در زندان خوی، یکی از شهرهای استان اذربایجان شرقی زندانی است.

امیرسالار داوودی، وکیل او به کمپین گفت که از وزارت اطلاعات و سپاه، افرادی همچنان به موکلش مراجعه کرده و خواستار این می شوند که او در مقابل دوربین بنشیند و علیه خود مصاحبه کند.

آقای داوودی گفت: “خانم جلالیان همچنان مورد مراجعات پیاپی قرار می گیرد و متاسفانه اصرار می کنند که مصاحبه کند. من حتی متوجه نمی شوم چرا باید زینب مصاحبه کند؟ حتی یک بار به صورت مخفیانه مصاحبه ای با او کرده بودند به این صورت که زینب را نشانده بودند بعد خود زینب متوجه شده بود که دارند مخفیانه فیلم می گیرند. بعد رفته بودند فیلم را از جهات مختلف ادیت کرده و چیزی از توی آن درآورده بودند که خیلی جوانمردانه نبود. حتی برنامه مستندی هم پخش شده بود درباره زینب گفته بودند تروریست است. من واکنش نشان دادم به درخواست خود زینب که خیلی ملول و ناراحت شده بود و جزو معدود دفعاتی بود که زینب از من خواست به ماجرا ورود کنم. من هم اعلام کردم که ایشان یک فعال مدنی فرهنگی است و تنها چیزی که به او نمی‌چسبد همین تروریست بودن است و اینکه می گویند از زینب سلاح گرفته اند کذب محض است و بعدا در گزارش نهاد امنیتی این اصلاح شد که به هیچ وجه از زینب هنگام دستگیری سلاحی کشف نشده.”

اشاره آقای داوودی به فیلم مستندی است که در بیستم اردیبهشت ماه سال جاری از شبکه استانی آذربایجان غربی و با عنوان “سایه تروریسم” پخش شد.

امیرسالار داوودی در پاسخ به این سوال که مراجعات از سوی چه کسانی و کدام ارگان‌ها است به کمپین گفت: “تقریبا می توانم بگویم اطمینان دارم که هم از وزارت اطلاعات مراجعه می کنند هم از سپاه مراجعه می کنند یعنی هر دو جریان امنیتی مراجعه دارند و این مراجعات به هرحال نشان می دهد که مساله شان با خانم جلالیان یک مساله فراجریانی است یعنی ربطی به یک جریان در داخل حاکمیت ندارد. کلا زینب جلالیان از نظر حاکمیت خطرناک است و او را به عنوان یک تروریست و یک عضو پژاک به زعم خودشان می دانند و فکر می کنند بیرون از زندان بودن اش  می تواند برای شان خطرناک باشد. برای همین یک روز هم تاکنون به او مرخصی نداده اند.”

به گفته اقای داوودی، نگاه مسولان امنیتی ایران به زینب جلالیان نگاهی امنیتی است. او توضیح داد: “مساله این است که نگاه شان به زینب نگاه امنیتی است و فکر می کنند که احتمالا باید امتیازات لازم را از زینب بگیرند فکر می کنند به قدر کافی باید زینب را خلع سلاح کنند به زعم خودشان و بعد موجبات آزادی اش را فراهم کنند. هرچند من فکر می کنم اگر زینب حتی به خواسته های آنها هم تن در بدهد باز هم موجبات آزادی اش فراهم نخواهد شد.”

او درپاسخ به این سوال که خواسته کسانی که مراجعه و از خانم جلالیان می خواهند مصاحبه کند چیست؟ گفت: “متاسفانه خواسته شان تا حدی خواسته نامشخصی است من حتی به عنوان وکیل زینب نمی دانم دقیقا چی می خواهند با من هم تماس نمی گیرند با دکتر شریف(محمد شریف) هم تماس نمی گیرند که با ما وارد مذاکره شوند. می روند سراغ خود زینب و می گویند که تو بیا بنشین مصاحبه کن. بخشی از مصاحبه اینکه درباره خودت حرف بزن ابراز ندامت کن بگو اشتباه کردم. بخشی هم احتمالا درباره گروههای دیگر و کسان دیگر است که فکر می کنند شاید زینب به این گروهها وابسته باشد و از این طریق بخواهند آن گروه یا آن جریان سیاسی را بزنند. این رفتار معقولی نیست من توصیه می کنم اکیدا که بهتر است اجازه دهند زینب به عنوان یک زندانی، حقوق عادی خودش که به موجب قانون از آن بهره مند است را داشته باشد و این مراجعات را هم کنار بگذارند. یا اینکه اگر واقعا حامل پیشنهادی دقیق هستند ما اعلام آمادگی کردیم که بیایید بنشینیم حرف بزنیم.”

وکیل زینب جلالیان توضحی داد: “درباره مصاحبه من از طریق خود زینب پیشنهاد کردم که باشد مصاحبه می کنیم خیلی هم خوب است چرا نکنیم؟ منتهی در حضور من و دکتر شریف مصاحبه انجام شود دوم اینکه شما رسانه می آورید بیاورید ما هم یک رسانه و خبرنگار می آوریم. سوالات را در حضور ما بپرسید ما هم امکان جواب دادن داشته باشیم آن خبرنگار که ما می اوریم هم امکان مخابره این مصاحبه را داشته باشد.ا قبول نکردند و اصرار دارند که باید حتما با زینب به صورت خصوصی صحبت کنند. زینب هم دختری نیست که بنشیند نگاه کند یک دختر به شدت مستقل و به شدت قوی است و می تواند خیلی بی تعارف برخورد کند نتیجتا قبول نمی کند و وضعیت به این شکل است.”

آقای داوودی، استفاده از مرخصی را حق زندانی دانسته و گفت: “این نقص سیستم است که دائما می خواهند زینب کارهایی بکند که از یک زندانی که دارد حکم اش را می کشد درخواست شدنی نیست. مرخصی حق زینب است و نمی توان مشروط به مصاحبه و یا هر چیز دیگری کرد.”

او درباره وضعیت جسمانی موکلش گفت: “زینب از دو ناحیه چشم و وضعیت عمومی به نوعی رنج می برد. مساله چشمان اش البته آنچه که در رسانه ها در مورد نابینا شدن اش منتشر کرده اند نادرست است. زینب نابینا نشده اما مبتلا به یک بیماری است به اسم ناخونک که عبارت است از گوشت اضافه ای که در سفیدی چشم ایجاد می شود در نتیجه آلودگی و دو روش درمانی دارد براساس آنچه که من شخصا پی گیری کرده ام یک روش، درمان قطعی است که بحث عمل جراحی است که باید گوشت اضافی برداشته شود و ریشه اش از بین برود و دوم درمان مقطعی است. که صرفا کنترل کننده بیماری است و به نوعی از رشد بیماری جلوگیری می کند از طریق شستشو دادن چشم از طریق اشک مصنوعی و تمیز نگه داشتن چشم و کمتر کار کشیدن از چشم که این روش هم مستلزم این است که دائما و مرتبا اشک مصنوعی در اختیارش قرار دهند.”

وکیل زینب جلالیان افزود: “من با زینب مرتبا تماس دارم و طی صحبت هایی که با او داشته ام درمان قطعی تا الان صورت نگرفته ولی اشک مصنوعی که مستلزم کنترل بیماری است در اختیار او گذاشته شده است. یعنی زینب درخواست داده و در اختیار او قرار داده اند. اما توقع ما این است که درمان دقیق‌تر و اصلی‌تر و اصولی‌تری صورت بگیرد تا اینکه بخواهد صرفا موضوع از طریق کنترل بیماری پیش برود. یعنی زینب به مرخصی بیاید و بتواند در مرخصی چشمانش را درمان کند.”

او وضعیت عمومی زینب جلالیان را هم نامساعد خوانده و گفت: “زینب انواع بیماری های ریز و شاید خیلی ناجدی را برخوردار است روی زبان اش جوش های چرکی زده می شود یا وقتی صبح از خواب بلند می شود آنطور که برای من روایت کرده دهانش پنیرک می زند، حالت کف کردگی و این دو مساله باعث شده یک مقدار ما نگران شویم. البته زینب به دلیل روحیات خاص خودش کمتر در مورد این طور مسائل حرف می زند اما این مساله اینقدر امانش را بریده بود که به من اطلاع داد. در این مورد بهداری زندان همکاری کرد و ایشان را اعزام کردند و آزمایش در مورد ایشان انجام شد حتی آزمایشات خیلی دقیق تر دیگری هم انجام شد. و همه چیز خدا را شکر خوب بود و هیچ بیماری یا ویروسی در بدن زینب کشف نشد.  اما پزشکان آنجا هم متوجه نشده بودند مشکل چی است البته طبیعی هم است که متوجه نشوند چون خوی خیلی شهر مدرن و دارای امکاناتی نیست و ما همیشه خواسته ایم زینب به شهرهای بزرگتری مثل تهران یا تبریز یا ارومیه یا کرمانشه منتقل شود جهت چکاب کامل در مورد همین جوش ها و پنیرک یا کف دهان. من حتی دهان شوییه ای تهیه کردم و برایش فرستادم اما فکر نمی کنم خیلی افاقه کرده باشد. طی آخرین صحبتی که من با پزشکان داشتم گفتند اگر خون اش چیزی نشان نداده احتمالا ربط به تغذیه اش داشته باشد یا مسائلی در روده اش.”

او افزود: ” یک مقدار خود زینب هم خیلی در مورد مسائل بیماری اش خوب عمل نمی کند دختر سخنگوشی است غرور ویژه ای دارد و خیلی درباره بیماری اش صحبت نمی کند فوبیا هم دارد که اگر به تهران یا کرمانشاه منتقل اش کنند جهت درمان، شاید دیگر او را برنگردانند و آنجا نگه دارند. همین مساله در کنار اینکه به هرحال مقامات زندان هم خیلی تمایلی به نگاه عمیق به مساله بیماری زینب ندارند همه دست به دست هم داده منجر به این شده که وضعیت عمومی زینب، وضعیت خوب و مطلوبی نباشد.به هرحال بحث بهداشت زندان، بحث تغذیه زندان ، بحث های عصبی زندان خیلی مهم است تصور کنید ۸ سال و ۹ سال بدون مرخصی ماندن در زندان تاثیر گذار است و ممکن است روی قسمت های مختلف بدن اثر بگذارد.”