دادستان تهران برخلاف قولش از اعطای مرخصی درمانی به کمال فروغی، زندانی سیاسی امتناع می‌کند
فرزند کمال فروغی، شهروند ایرانی- انگلیسی تباری که از اردبیهشت ماه ۱۳۹۰ بدون یک روز مرخصی در زندان اوین به سر می‌برد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت پدرش علیرغم قول مقامات قضایی برای اعطای مرخصی درمانی هنوز در زندان است، در حالیکه در طی ۲۰۸۷ روز حبس خود حتی یک روز مرخصی نداشته است.
فرزند کمال فروغی، شهروند ایرانی- انگلیسی تباری که از سال ۲۰۱۱ بدون یک روز مرخصی در زندان اوین است به کمپین گفت: «به وکیل پدرم در جلسه‌ای که روز شنبه هفتم ژانویه (۱۸ دی ماه) در دفتر دادستانی تهران داشته، گفته شده بود پدرم روز پنجشنبه ۱۲ ژانویه (۲۳ دی ماه) به مرخصی درمانی خواهد آمد اما با گذشت هشت روز از اینن تاریخ همچنان او در زندان اوین به سر می‌برد.»
کمال فروغی، متولد ۱۳ سپتامبر ۱۹۳۹، شهروند ایرانی- انگلیسی تبار و مهندس عمران در تاریخ ۱۵ اردبیهشت ۱۳۹۰ (پنجم می ۲۰۱۱) از سوی ماموران سپاه پاسداران در آپارتمان محل سکونتش در تهران بازداشت شد و به مدت ۱۸ ماه در سلول انفرادی بند دو- الف سپاه پاسداران در زندان اوین بود. پس از آن او به بند ۳۵۰ این زندان منتقل شد وو تاکنون در انجا به سر می‌برد. آقای فروغی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به اتهام «جاسوسی» به هفت سال حبس محکوم شد.
فرزند این زندانی که به اتهام جاسوسی به هفت سال حبس محکوم شده به کمپین گفت: «پدرم ۱۱۰۰ روز است که مستحق آزادی مشروط است اما هنوز پس از گذشت ۲۰۸۷ روز در حبس است. تاکنون بارها به وکیل او قول‌هایی برای مرخصی و حتی آزادی او داده‌اند اما تاکنون عملی نشده است.»
کامران فروغی با اظهار نگرانی شدید از وضعیت سلامت پدر ۷۷ ساله اش به کمپین گفت: «پدرم را در تاریخ اول ژانویه به بیمارستان برای معاینات پزشکی منتقل کرده اند و ما بسیار از این بابت خوشحالیم اما پزشکان به او گفته اند که باید مجددا برای آزمایش‌های بیشتر به بیمارستان بازگردد اما تاکنون او را منتقل نکرده‌اند. ما به شدت نگران وضعیت او هستیم.»
به گفته فرزند کمال فروغی او از زمان بازداشت اردبیهشت ۱۳۹۰ تاکنون هیچ ملاقاتی جز ملاقات با وکیلش هرازگاهی نداشته است. کامران فروغی خطاب به مسوولان قضایی کشور ایران گفت: «ما یک تقاضا ساده از آنان داریم. تقاضا می کنیم اجازه بدهند پدرم به خانه بازگردد، اجازه دهند روزهای باقی مانده عمرش را در کنار خانواده‌اش باشد و تنها در زندان اوین نمیرد.» به گفته کامران فروغی پدرش برای اولین بار سه سال پس از بازداشت در تابستان ۲۰۱۴ با آنها تماس گرفته است.
کامران فروغی پیش تر در گفتگویی با کمپین در تاریخ سوم آبان ۱۳۹۵ با اظهار اینکه تقاضای آزادی پدرش را به شکل مشروط دارد گفته بود: «هیچ دلیل منطقی و قانونی برای اینکه بیش از این پدرم در زندان باشد وجود ندارد. او ۱۸ ماه در انفرادی بود و بعد بدون مستندات کافی به هفت سال حبس برای اتهام جاسوسی محکوم شد. اما اگر مقامات بخواهند او را همچنان نگه دارند دومین تقاضایمان حق استفاده او از مرخصی است چون او تاکنون از این حق محروم بوده است. همچنین سومین درخواست مان مراقبت‌های پزشکی مناسب در خارج از زندان است.» اما تاکنون به او یک روز مرخصی نیز داده نشده و مراقبت‌های پزشکی او نیز نیمه کار باقی مانده است.
فرزند این زندانی ۷۷ ساله همچنین در گفتگو قبلی خود درباره مستندات اتهام جاسوسی پدرش به کمپین گفته بود:«هرگز مقامات قضایی ایران توضیحی درباره مستندات اتهام جاسوسی او ارائه نکردند و ما نمی دانیم بر چه اساسی این اتهام وارد شده است. اما از پدرم در بازجویی‌ها پرسیده شده چرا مرتب بین دو کشور مسافرت می کرده، چرا دوستانن انگلیسی دارد و چرا پاسپورت انگلیسی دارد.»
در حال حاضر چندین زندانی دو تابعیتی دیگر از جمله سیامک نمازی، باقر نمازی، نازنین زاغری، رویا صابری نژاد نوبخت، کامران قادری، رضا شاهینی، احمد رضا جلالی و کارن وفاداری با اتهام های مختلف و حکم های سنگین در زندان اوین به سر می برند.
