بیش از یک هفته بازداشت و بی‌خبری از شهناز اکملی در زندان اوین
یک منبع مطلع به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که با گذشت بیش از یک هفته از بازداشت شهناز اکملی (کریم‌بیگی) این فعال مدنی «بدون دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده» در اوین زندانی است و نیروهای امنیتی و مسئولان قضایی تا کنون با آزادی او به قید وثیقه مخالفت کرده‌اند.
شهناز اکملی مادر مصطفی کریم‌بیگی از کشته‌شدگان اعتراضات عاشورای سال ۱۳۸۸ در جریان جنبش سبز و از مادران فعال در اعتراضات مدنی و مسالمت‌آمیز است که روز چهارشنبه ششم بهمن ماه(۹۵) توسط نیروهای امنیتی وزارت اطلاعات بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
شهناز اکملی یک روز پس از بازداشت در تماس تلفنی کوتاهی با خانوادهاش از حضور خود در زندان اوین خبر داد و گفت که به او قول داده‌اند که با قرار وثیقه آزاد شود ولی پس از مراجعه خانواده کریم‌بیگی به دادسرا به آنها گفته شده بود «فعلا بازداشت است.»
به گفته منبع مطلع «مأموران وزارت اطلاعات پس از بازرسی منزل و ضبط تعدادی از وسائل شهناز اکملی، او را به مکان نامشخصی منتقل کردند.»
این منبع درباره اتهامات و دلایل بازداشت این فعال مدنی به کمپین گفت: «دقیقا مشخص نیست چون اتهام و دلیل بازداشت را نگفتند ولی از شب قبل، حضور چند مأمور لباس شخصی در اطراف خانه محسوس بود.»
مصطفی کریم‌بیگی، پسر ارشد شهناز اکملی، ششم دی ماه ۱۳۸۸ که همزمان با مراسم مذهبی «عاشورا» بود در تهران حین حضور در اعتراضات مردمی به نتایج انتخابات ریاست جمهوری و جنبش سبز هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد. خانواده مصطفی کریم بیگی گفته‌اند که پیکر او کالبد شکافی شده بود و اثر گلوله در پیشانی‌اش مشهود بود. مأموران امنیتی همچنین اجازه دفن مصطفی کریم بیگی را در تهران و شهر محل زندگی اش ندادند و خانواده اش او را در روستایی در اطراف تهران به خاک سپردند.
اعتراض و دادخواهی خانواده مصطفی کریم بیگی برای شناسایی عاملان قتل فرزندشان و برقراری عدالت به نتیجه ای نرسید ولی شهناز اکملی، مادر مصطفی، هر سال با برگزاری مراسم یادبود برای فرزندش و با حضور موثر در اجتماعات مادران کشته شدگان اعتراضات پس از انتخابات سال ۸۸ و نیز ارتباط با خانواده برخی دیگر از قربانیان دستگاه های امنیتی و انتظامی و نظامی از جمله مادر ستار بهشتی، ضمن اعتراض به بی‌عدالتی نقش فعالی در حمایت از زندانیان سیاسی و عقدیتی و دفاع از حقوق آنها داشت و به همین دلیل بارها از سوی نهادهای امنیتی با تذکر و تهدید روبرو شده بود.
«مادران خاوران»، «مادران پارک لاله» و «مادران صلح» گروه‌های مختلفی از مادرانی بوده اند که طی سه دهه گذشته با هدف دادخواهی در ایران فعالیت کرده‌اند. این مادران عموما پس از قتل و یا اعدام و یا زندانی شدن فرزندانشان به دست عوامل حکومتی و یا ناشناس با هدف مطالبه عدالت فعال شدهاند و با گره‌زدن خواست‌های فردی خود با دادخواهی جمعی، هویت اعتراضی عام پیدا کرده‌اند. نهادهای امنیتی ایران نه تنها تا کنون به خواسته‌های آنان مبنی بر رسیدگی و اجرای عدالت پاسخ نداده اند بلکه به فعالیت ها و اعتراضات آنها به چشم تهدیدی امنیتی نگاه کرده و آنها را سرکوب می کنند. منصوره بهکیش، راحله راحمی پور و سیمین عیوض زاده از جمله دیگر «مادران» فعالاند که طی یک سال گذشته به دلیل اعتراضات مسالمت آمیز و دادخواهی احضار، بازداشت یا زندانی شدهاند.