سرقت وسایل شخصی، نقض حریم خصوصی با شنود و ادامه اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در زندان رجایی شهر
یک منبع مطلع به کمپین حقوق بشر در ایران گفت دست کم ۱۸ زندانی سیاسی-عقیدتی زندان رجایی شهر کرج در اعتراض به تحویل ناقص وسایل شخصی، وجود دستگاه‌های شنود و دوربین مداربسته و تهویه ضعیف سالن از در اعتصاب غذا هستند. محمد سیف‌زاده، وکیل دادگستری به کمپین گفت وجود دستگاه‌های شنود مصداق استراق سمع و طبق قانون اساسی غیرقانونی است.
یک منبع مطلع روز بیست و ششم مرداد به کمپین گفت دست کم ۱۸ زندانی سیاسی در زندان رجایی شهر همچنان در اعتصاب غذا هستند. یک منبع مطلع درباره دلایل اعتصاب غذای زندانیان به کمپین گفت: «زندان بعد دو هفته شروع به تحویل تدریجی و ناقص وسایل شخصی زندانیان کرده ولی خیلی از وسایل شخصی زندانیان سرقت شده که در بین این وسایل اقلام کاملا شخصی مثل عکس‌ها و دفترچه‌های یادداشت زندانیان هم که ارزش عاطفی داشته، توسط ماموران گارد شورش زندان دزدیده شده و یا مچاله یا پاره شده، مسئله بعدی وجود دوربین در راهروها و اتاق‌ها و حتی دستشویی و حمام بند است. اما چیزی که خیلی زندانیان را اذیت می‌کند ظن قوی وجود دستگاه‌ها شنود در اتاق‌ها و راهروها است که باعث شده زندانیان حتی جرات نکنند با هم مکالمه خصوصی داشته باشند، چیزهایی مثل تهویه ضعیف سالن و وضعیت بد بهداشتی و پزشکی سالن جدید هم هست، طوری که حتی بعضی زندانیان اعتصابی هم بعد از ۱۹ روز هنوز نوبت بهداریشان نرسیده است، کل سالن هم بعد سه هفته یک کولر نصب کردند که خیلی از زندانیان به دلیل گرمای هوا و نبود کولر در اتاق‌ها مجبورند در راهرو بخوابند.»
محمد سیف‌زاده، وکیل دادگستری که زمانی به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری در رجایی شهر زندانی بوده، به کمپین گفت وجود دستگاه‌های شنود نقض حریم خصوصی و مصداق استراق سمع محسوب می‌شود و غیرقانونی است و طبق قانون جرم است و مجازات دارد، سیف‌زاده روز بیست و شش مرداد به کمپین گفت: «طبق اصل بیست و پنج قانون اساسی هرگونه شنود و استراق سمع ممنوع است و بنابراین اگر این اتفاق بیفتد طبق قانون تخلف صورت گرفته و باید از سوی دستگاه قضایی مورد پیگرد قرار بگیرد. اگر هم این اتفاق برای پیشگیری از وقوع جرمی و یا کشف جرمی ضروری باشد، باید به دستور قاضی و با ذکر دلایل حکمش درباره هر فردی به صورت مشخص صادر شود، یعنی حتی قاضی هم نمی‌تواند بگوید همه افراد یک سالن یا همه افراد یک خیابان یا خانه را شنود کنید، بنابراین چنین کاری غیرقانونی است و حتی نقض قانون اساسی ایران است.»
اصل ۲۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌گوید «بازرسی و نرساندن نامهها، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هر گونه تجسس ممنوع است مگر به حکم قانون.»
منبع مطلع به کمپین گفت تعدادی از زندانیان که در سلول‌های انفرادی و در اعتصاب غذا بودند، به بند بازگشته‌اند اما اعتصاب دست کم ۱۸ زندانی همچنان ادامه دارد: «امروز (۲۵ مردادماه) ملاقات بودیم، شش زندانی که در انفرادی بودند، به بند بازگشتند و الان بیش از ۱۵ زندانی هنوز اعتصاب غذا هستند، شش تا از اینها کسانی هستند که اعتصابشان را رسما به زندان اعلام کردهاند و هنوز پس نگرفته‌اند ولی حدود ده زندانی هم هستند که نامه رسمی اعتصاب غذا به زندان ارائه ندادند ولی فقط آب و قند و نمک مصرف می‌کنند، خواسته شان هم بازگشت به بند قبلی است چون گفته‌اند این وضعیت بند جدید قابل تحمل نیست ولی من در ملاقات همه اسامی را به یادم نمانده است.»
جعفر (شاهین) اقدامی، سعید ماسوری، ابوالقاسم فولادوند، صادقی، رضا اکبری منفرد، امیر قاضیانی شش زندانی هستند که رسما با نامه به زندان اعلام اعتصاب غذا کردهاند و زانیار مرادی، لقمان مرادی، سعید شیرزاد و شاهین ذوقی تبار و تعداد دیگری از زندانیان هستند که رسما اعلام نکرده‌اند ولی فقط مایعات و قند و نمک مصرف می‌کنند.
این منبع به کمپین گفت زندان رجایی شهر کرج داروهای تعدای از زندانیان بیمار و مسن را به زندانیان تحویل نداده است: «داروهای ساده‌ای که در بهداری زندان بوده به زندانیان داده‌اند ولی بعضی از زندانیان که داروهای خاص مصرف می‌کنند، هنوز داروهایشان را تحویل نگرفته‌اند، در بعضی موارد زندان داروها را از خانواده تحویل گرفته ولی به زندانی تحویل نداده ولی در بعضی موارد زندان حتی از تحویل دارویی که با نسخه پزشک بوده هم خودداری کرده است.»
نیروهای گارد ویژه زندان روز یکشنبه هشتم مرداد با مستقر شدن در سالن ۱۲ (محل نگهداری زندانیان سیاسی عقیدتی) بدون هشدار قبلی، زندانیان را بدون اجازه به همراه داشتن وسایل شخصی، با اعمال خشونت فیزیکی به سالنی جدید منتقل کردند. یک منبع مطلع به کمپین گفت سالن جدیدی که زندانیان سیاسی به آن منتقل شده‌اند، سطح امنیتی بالاتری از حد معمول دارد: «این سالن مثل سالن قدیم تلفن ندارد ولی دستگاه‌های کور کننده ارتباط موبایلی و اینترتی در این بند بیشتر است، همه سلول‌ها دوربین مداربسته دارد، همه پنجره‌ها با دقت با نرده بسته شده‌اند و حتی رد و بدل کردن نامه هم غیرممکن است، چون این سالن در طبقه سوم قرار دارد، خودبخود راه‌های کمتری برای ارتباط با بقیه زندانیان دارند، در حالی که بقیه بندها و مجرمان عادی دوربین مداربسته ندارد و پنجره‌ها هم معمولی محافظت می‌شود و عبور و مرور بین بندها هم راحت‌تر است.»
یک عضو خانواده زندانیان سیاسی پس از ملاقات در روز هیجدهم مرداد به کمپین گفت اغلب زندانیان وضعیت روحی و جسمی خوبی نداشته‌اند: «هنوز بعد ده روز وسایل قانونی مثل تلویزیون و دستگاه‌های تصفیه آبی که زندانی‌ها خودشان خریدند را به آنها تحویل ندادند و از همه مهم‌تر هنوز وسایل و لباس و حتی داروهایشان را دریافت نکرده‌اند، مخصوصا که بعضی از زندانیان به دلیل بیماری باید مرتب دارو مصرف کنند. زندانیان به جز همان لباسی که موقع انتقال به تن داشتند، لباس دیگری ندارند و خیلی‌ها برعکس همیشه با شلوارک یا لباس زیر و ریش و موی نامرتب به ملاقات آمده بودند و وقتی پرسیدیم چرا گفتند حتی لباس و تیغ یا ماشین ریش‌تراشی نداریم، به شدت نگران بودند و با این که تلاش می‌کردند به ما روحیه بدهند ولی بیشتر از همیشه از ما می‌خواستند که چه با مراجعه به دادستانی چه در رسانه‌ها این وضعیت را اطلاع‌رسانی کنیم.»
این منبع به کمپین گفت محرومیت از هواخوری روزانه و تهویه نامناسب سالن در کنار کمبود مراقبت‌های پزشکی و بهداشتی سلامتی زندانیان و به ویژه زندانیان مسن و بیمار را به خطر انداخته است: «زندانیان در طول ده روز گذشته سه بار هواخوری رفته‌اند، در سالن هم همیشه بسته است و تمام پنجره‌های کوچک اتاق‌ها هم از داخل و بیرون با توری‌های ضخیم پوشانده شده و هوای سالن أصلا عوض نمی‌شود و بوی نم می‌دهد و دسترسیشان به فروشگاه هم بسیار محدود شده است.»
بیش از پنجاه زندانی سیاسی و عقیدتی زندان رجایی شهر در حالی با گذشت بیش از ده روز هنوز وسایل خود را دریافت نکرده یا ناقص دریافت کردهاند که ماده ۳۷ آیین نامه اجرایی سازمان زندان‌ها از «دقت و مراقبت کافی در تحویل صحیح و سالم امانت‌های محکومان به هنگام آزادی یا انتقال آنان و ارسال صورت مجلس تنظیمی با امضاء محکوم به دفتر مراکز حرفه آموزی و اشتغال یا زندان» سخن گفته است.
منبع مطلع روز هیجدهم مرداد به کمپین گفت یکی از دلایلی که بر روحیه زندانیان فعلی ساکن سالن ده رجایی شهر تاثیر منفی گذاشته این واقعیت است که زندانیان مرحله قبلی آن همگی اعدام شده‌اند: «این همان بند حدود ۲۰ زندانی سنی مذهبی است که سال گذشته (۱۳۹۵) همگی اعدام شدند و تا الان خالی بوده و مسئولان مشغول آماده‌سازی و جوشکاری نرده و حفاظ و کار گذاشتن میکروفن‌ها در آن بودند و دقیقا در مرداد زندانیان عقیدتی سیاسی را به آنجا منتقل کردند، یعنی همه مشکلات یک طرف ولی این که روی تختی باید بخوابید که نفر قبلی‌اش اعدام شده هم یک طرف.»
اشاره منبع کمپین به دست‌کم ۲۰ زندانی سنی‌مذهب است که به اتهام دست داشتن در ترور و در یک روند مبهم و غیرشفاف به اعدام محکوم شده بودند و روز دوازدهم مرداد ۱۳۹۵ به صورت گروهی در زندان رجایی شهر کرج به جوخه اعدام سپرده شدند.
زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) در استان البرز واقع شده و زندانی با ضریب امنیتی بالا است. عمده مجرمان این زندان را مرتکبان جرائمی مانند قتل، سرقت مسلحانه و تجاوز تشکیل داده است، اما بیش از پنجاه زندانی با جرائم سیاسی و عقیدتی نیز در این زندان در تبعید به سر می‌برند که اکثریت آنان از فعالان مدنی و کارگری، شهروندان بهایی، اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق و یا زندانیان سیاسی کرد هستند. این ۵۰ زندانی که تا پیش از این نیز با محدودیت‌های بیشتری از زندانیان عادی (مانند قطع تلفن) روبرو بودند، با انتقال به سالنی بسته‌تر آنقدر محدود شده‌اند که حتی نمی‌توان خبر اعتصاب غذایشان را پیگیری کرد.
