مهناز پراکند بعد از آزادی مهوش ثابت: مقامات قضایی از بازداشت ناعادلانه، حقوق بهاییان زندانی را نادیده گرفتند
مهناز پراکند، وکیل دادگستری به کمپین حقوق بشر در ایران گفت موکلش مهوش شهریاری (ثابت) با پایان محکومیت ده‌ساله، روز بیست و هفتم شهریور از زندان اوین تهران آزاد شد. مهناز پراکند یکی از وکلای این شهروند بهایی به کمپین گفت حبس «ناعادلانه» و ده ساله خانم ثابت، بیست و هفتم شهریور، به پایان رسیده است: «خانم ثابت (دیروز) قانونا زندانش تمام شد، چون خانم ثابت و بقیه یاران ایران اول به بیست سال زندان محکوم شده بودند، طبق قانون تجمیع اتهامات زندانشان قانونا به ده سال تبدیل شد و خانم ثابت چون زودتر از بقیه بازداشت شد، زودتر هم آزاد شد.»
مهوش شهریاری (ثابت)، شصت و پنج ساله، یکی از مدیران جامعه بهایی (یاران ایران) است که در اسفند ماه ۱۳۸۶ و به عنوان اولین فرد از اعضای این گروه بازداشت شد. فریبا کمال آبادی، جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم شش تن دیگر از اعضای «یاران ایران» نیز در اردیبهشت ۱۳۸۷ بازداشت شدند. این تشکیلات اداری که طی یک انتخابات از میان شهروندان بهایی ایران انتخاب شده بودند، جایگزین محفل ملی بهاییان شد که با آزار و اذیت مقامات قضایی و امنیتی ایران منحل شده است.
مهناز پراکند روند بازداشت تا آزادی مهوش شهریاری و بقیه اعضای یاران ایران را ناعادلانه توصیف کرد و به کمپین گفت مقامات قضایی در همه مراحل به حقوق موکلش توجه نکرده‌اند. خانم پراکند گفت این شهروندان بهایی در دوران بازجویی ماه‌ها در سلول انفرادی مانده‌اند و از دسترسی به مشاوره حقوقی و ملاقات با وکیل محروم بوده‌اند.
همه رهبران جامعه بهایی پس از ماه‌ها سلول انفرادی و بازجویی، در سال ۱۳۸۸ با اتهاماتی مانند ارتباط با کشورهای بیگانه، تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت ملی و تشکیل گروه غیرقانونی از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه محاکمه و به بیست سال زندان محکوم شدند. دادگاه این شهروندان را از اتهام همکاری با و جاسوسی برای اسرائیل تبرئه کرد. این حکم پس از قطعی شدن با اعمال ماده ۱۳۴ جدید قانون مجازات و اصل «تجمیع اتهامات» به ده سال کاهش یافت. طبق ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، در صورت داشتن دو اتهام، متهم پس از صدور حکم قانونا باید فقط محکومیت بزرگ‌ترین اتهام را تحمل کند.
مهناز پراکند به کمپین گفت علاوه بر شرایط بازجویی، دادگاه آن‌ها نیز غیرعلنی بوده و در آن علیرغم توجه بین المللی، استانداردهای یک محاکمه عادلانه رعایت نشده است: «مراحل قبل از دادگاه که پر از نقض حقوق متهم بود، از سلول انفرادی درازمدت گرفته تا قطع تماس با خانواده، در مرحله دادگاه هم با این که توجه و فشار بین المللی باعث شده بود تلاش کنند دادگاه را واقعی برگزار کنند، ولی دادگاه غیرعلنی بود، به دفاعیات وکلا توجه خاصی نشد و استانداردهای یک دادگاه عادلانه رعایت نشد، چه از نظر قوانین داخلی و چه از نظر قوانین بین المللی.»
مهناز پراکند به کمپین گفت مقامات قضایی پس از قطعی شدن حکم نیز حقوقی مانند آزادی مشروط و یا مرخصی درمانی مناسب را از آنان سلب کرده‌اند. به گفته خانم پراکند، مهوش شهریاری و بقیه رهبران جامعه بهایی طبق قانون مجازات اسلامی، پس از گذراندن یک سوم زندانشان قانونا حق برخورداری از آزادی مشروط را داشته‌اند ولی قوه قضائیه ایران از آزادی مشروط آنان نیز خودداری کرده است.
هم اکنون شش تن از رهبران جامعه بهایی ایران در آخرین روزهای زندان ده ساله خود در زندان‌های اوین و رجایی شهر کرج به سر می‌برند. قانون اساسی جمهوری اسلامی آیین بهایی را به عنوان یک دین به رسمیت نمی‌شناسد و با آنان برخورد امنیتی دارد. محرومیت از تحصیل در دانشگاه، تبعیض در اشتغال و برخورد قضایی با فعالیت‌های مذهبی، بخشی از تبعیض روزمره‌ای است که شهروندان بهایی در ایران تحمل می‌کنند.
