سه دانشجوی بهایی محروم از تحصیل به پنج سال زندان محکوم شدند
روحیه صفاجو، تارا هوشمند و سرمد شادابی، سه شهروند بهایی و محروم از تحصیل طبق حکم قاضی مقیسه به پنج سال حبس محکوم شدند. خواهر روحیه صفاجو به کمپین گفت هر سه آنها به دو اتهام «اقدام علیه امنیت ملی از طریق عضویت در فرقه ضاله بهاییت» و «نشر اکاذیب» به اشد مجازات محکوم شدند. این حکم در تاریخ ۱۳ آبان ۹۶ به وکلای آنها ابلاغ شده است. طبق گفته خانم صفاجو، وکلای آنها طی مهلت قانونی به این حکم اعتراض خواهند کرد.
مریم صفاجو، خواهر روحیه صفاجو با اظهار نگرانی از تایید این حکم در دادگاه تجدید نظر به کمپین گفت: «در نهایت بی‌انصافی و بدون توجه به سن آنها و اینکه تا به حال سابقه کیفری نداشته‌اند به بیش‌ترین حد مجازات یعنی ۵ سال محکوم شدند. این نگرانی است که مثل کسانی که قبلا حکم‌شان بدون ذره‌ای تغییر تایید شده حکم این سه نفر هم عینا تایید شود.» اتهامات آنها بر اساس مذهب، نوشته‌هایشان در شبکه‌های مجازی و سفرهای شخصی شکل گرفته است.
روحیه صفاجو، تارا هوشمند هر دو ۲۱ ساله و سرمد شادابی ۲۲ ساله در سال ۹۳ پس از شرکت در آزمون سراسری، قادر به رویت رتبه خود و انتخاب رشته نشدند و پس از پرس و جو از مقامات آموزش عالی متوجه شدند به دلیل مذهب بهاییت از تحصیل محروم شده‌اند. هر سه به دلیل اینکه مواد ۱۹ ،۲۰ و ۲۳ قانون اساسی درباره آنها رعایت نشده، طی نامه‌های به دفتر ریاست جمهوری، وزارت علوم، سازمان سنجش و ستاد حقوق بشر قوه قضاییه خواستار رسیدگی به این نقض شدند اما تاکنون هیچ پاسخی دریافت نکرده‌اند.
به گفته مریم صفاجو آنها در شهریور ماه ۹۳ با علیرضا محجوب، نماینده مجلس برای رسیدگی به اخراج غیرقانونی‌شان ملاقات کردند، اما این نماینده مجلس آنها را «با توهین و تحقیر از اتاقش بیرون کرد.»
هر سه جوان پس از نامه‌نگاری به مقامات و نوشتن این رخدادها در صفحات فیسبوک خود روز ۱۸ اسفند ۹۴ در اسفند ۹۴ بازداشت شدند و یک ماه بعد در فروردین ۹۵ با قرار وثیقه آزاد شدند. مبلغ وثیقه برای روحیه صفاجو و تارا شادابی ۵۰ میلیون تومان و برای آقای سرمد شادابی ۲۰۰ میلیون تومان بود.
پس از آزادی، این سه تن شش بار به دادگاه انقلاب احضار و دو جلسه دادگاه برایشان برگزار شد. آخرین جلسه دادگاه آنها در تاریخ چهارم مهرماه ۹۶ بود و یک ماه بعد در تاریخ ۱۳ آبان حکم پنج سال حبس به وکلای آنها ابلاغ شد.
مریم صفاجو درباره مستنداتی که این سه جوان بهایی بر اساس آنها به دو اتهام «نشر اکاذیب» و «اقدام علیه امنیت ملی از طریق عضویت در فرقه ضاله بهاییت» به پنج سال حبس محکوم شدند به کمپین گفت: «در توضیح رای دادگاه به مستنداتی اشاره شده که طبق قانون هیچ‌کدام جرم نیست مثل خانواده بهایی داشتن، سفر به کشور هند و دیدن مشرق الاذکار که آن زمان من هند بودم و روحیه به دیدن من آمده بود و به دیدن تمام جاذبه‌های توریستی دهلی و بمبئی رفتیم که معبد بهایی هم جزو یکی از آن‌هاست یا دلیل دیگر این اتهام این هست که یکی دیگر از این سه نفر در صفحه شخصی خودش پیامی از بیت العدل به اشتراک گذاشته و توضیحاتی از این دست که در هیچ دادگاهی قابل قبول نیست.»
طبق حکم صادره آنها بر اساس ماده ۴۹۹ قانون مجازات اسلامی به این دو اتهام محکوم شدند و اشد مجازات را گرفته‌اند.
طبق ماده ۴۹۸ «هر کس با هر مرامی، دسته، جمعیت یا شعبه جمعیتی بیش از دو نفر در داخل یا خارج از کشور تحت هر اسم یا عنوانی تشکیل دهد یا اداره نماید که هدف آن برهم زدن امنیت کشور باشد و محارب شناخته نشود به حبس از دو تا ده سال محکوم می‌شود.»
ماده ۴۹۹ نیز می‌گوید: «هرکس در یکی از دسته‌ها یا جمعیت‌ها یا شعب جمعیت‌های مذکور در ماده (۴۹۸) عضویت یابد، به سه ماه تا پنج سال حبس محکوم می‌گردد مگر اینکه ثابت شود از اهداف آن بی‌اطلاع بوده است.»
روحیه صفاجو خطاب به محمد جواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه در صفحه فیسبوک خود در اگوست ۲۰۱۴ نوشته است: «آقای لاریجانی عزیز من در درجه اول “انسانم” و طبق قانون حقوق ” بشر” حق تحصیل دارم، در درجه دوم” ایرانی ” هستم و طبق قانون “اساسی ایران” فارغ از هر اعتقاد و باوری حق تحصیل دارم ، در درجه سوم ” دختر” هستم و طبق قانون ” وزارت علوم” حق تحصیل دارم ، در درجه چهارم ” بهایی” هستم و طبق قانون وزارت علوم و سنجش حق تحصیل ” ندارم” زیرا اشهد نگفته‌ام. گاهی احساس می‌کنم دچار چندگانگی شده‌ام، گاهی ایرانی‌ام و از حقوق ایرانی برخوردارم و گاهی ” بهایی ” ام و از حقوق ایرانی و حتی انسانی ام برخوردار نمی‌شوم.»
او در بخش دیگری از این متن فیسبوکی نوشته است: «چرا من پاسپورت،شناسنامه، دفترچه بیمه،کارت ملی،گواهی تحصیل و … ایرانی دارم اما قانون اساسی ایران شامل حالم نمی‌شود؟» او در ابتدای این نوشته اشاره کرده که به محمد جواد لاریجانی در تاریخ ۲۱ فروردین ماه ۱۳۹۳ نامه نوشته اما هیچ گاه پاسخی نگرفته است.
