پیامد‌ها
مجموعه تحولاتی که در حوزه فیلترینگ در دوره چهار ساله حسن روحانی رخ داده است، نشان دهنده ادامه روند محدودسازی دسترسی کاربران اینترنتی به اطلاعات آزاد و ارتباطات شخصی امن و قابل اعتماد است. به علاوه حرکت سریع دستگاه‌های دولتی برای اجرای پروژه سانسور و کنترل محتوایی که برای کاربران ایرانی در روی اینترنت در اختیار آنها قرار می‌گیرد، در قالب پروژه شبکه ملی اطلاعات، چشم انداز آزادی دسترسی آزاد به محتوای اینترنت برای کاربران ایرانی را تیره و تاریک می‌کند.
بر اساس بررسی‌های کمپین در تاریخ ۹ دی ۱۳۹۶ حجم زیادی از درخواست‌های دسترسی به سرویس‌های موجود در اینترنت جهانی با اختلال رو به رو می‌شد و بسته‌های ترافیک اینترنت از شبکه خارج می‌شدند. ایران از بعد از راه اندازی شبکه ملی اطلاعات عملا ترافیک اینترنت را به دو قسمت داخلی و خارجی تقسیم کرد که هدف از این کار نگه‌داشتن حداکثر ترافیک کاربران اینترنت ایران در داخل ایران بود. با وجود اینکه انجام چنین کاری برخلاف حقوق کاربران ایرانی نیست و به آنها امکان دسترسی داشتن به یک اینترنت سریعتر و بهتر را می‌دهد، اما همین تفکیک به حکومت ایران این امکان را نیز می‌دهد تا هر زمانی که خواستند بتوانند شبکه اینترنت جهانی را با اختلال مواجه کنند و یا حتی آن ار کاملا قطع کنند بدون اینکه شبکه داخلی با مشکلی رو به رو شود.
اگر چه کاربران می‌توانند با استفاده از روش‌هایی مانند فیلترشکن یا وی.پی.ان، فیلترهای اعمال شده به روش سنتی را دور بزنند (تا مثلا به فیس بوک دسترسی داشته باشند) اما همچنان اقدامات ضدآزادی دسترسی به اینترنت در دولت آقای روحانی را کمرنگ نمی‌کند. رییس جمهور ایران در حالی بارها از حقوق شهروندان در حوزه اینترنت دفاع کرده است، که در دولت او یکی از پیچیده‌ترین و پرخرج‌ترین پروژه های ملی برای سانسور، کنترل و محدود کردن دسترسی کاربران ایرانی به اینترنت گسترش یافته است. فیلتر کردن شبکه‌های اجتماعی از جمله اینستاگرام و همچنین تلگرام در جریان ناآرامی‌ها و تظاهرات مردمی در شهرهای مختلف ایران، و اختلال جدی در ارتباط اینترنتی کاربران ایرانی با خارج از کشور، بهترین نمونه از استفاده دولت حسن روحانی و حکومت ایران در کل، از شبکه ملی اطلاعات به عنوان ابزاری است که هر زمان که اراده کنند بتوانند ارتباط ایران را با خارج از کشور قطع کنند.
