بازداشت تعدادی از کارگران در روز جهانی کارگر در مقابل مجلس شورای اسلامی و شهر سقز
به روز شده در دوازدهم اردیبهشت ۱۳۹۷: هشت فعال سیاسی که روز یازدهم اردیبهشت و در گردهمایی روز جهانی کارگر روبروی مجلس شورای اسلامی بازداشت و به بازداشتگاه وزرا منتقل شدند، روز دوازدهم اردیبهشت پس از بازپرسی در دادسرای اوین، با قرار کفالت آزاد شدند. یک منبع مطلع اسامی دقیق بازداشت شدگان را محسن ثقفی، تهمینه خسروی، پیمان کریمی، مصطفی آقایی، پارسا کرمانیان، عالیه اقدام‌دوست، محمدعلی شاکریان و حسین آذرگشسب اعلام کرد و گفت این افراد پس از بازداشت ابتدا به پایگاه هفتم پلیس امنیت و شب به بازداشتگاه وزرا منتقل شده‌اند. این منبع به کمپین گفت علیرغم ماهیت کاملا آرام و مسالمت آمیز تجمع، برخورد نیروی انتظامی توهین آمیز بوده است.
در روز جهانی کارگر (۱۱ اردبیهشت ماه– اول ماه مه) طبق گزارش‌ها از تهران، تجمع مسالمت‌آمیز کارگران در مقابل مجلس شورای اسلامی با یورش مامورن نیروی انتظامی و امنیتی مواجه شد و تعدادی از کارگران بازداشت شدند. همچنین سایت اتحادیه آزاد کارگران از حمله ماموران به تجمع کارگران در شهر سقز و بازداشت برخی از کارگران خبر داده است.
امسال نیز مانند سال‌های قبل به کارگران مجوز راهپیمایی مسالمت‌آمیز در روز جهانی کارگر داده نشد با این حال بسیاری از کارگران و معلمان از ساعت ۱۰ صبح در مقابل مجلس شورای اسلامی دست به تجمع مسالمت‌آمیز زدند که با یورش نیروی انتظامی و امنیتی مواجه شدند.
سایت اتحادیه آزاد کارگران ایران گزارش داده صدها نفر از کارگران، بازنشستگان و معلمان» با در دست داشتن بنرها و پلاکاردهایی که حاوی جملاتی از مطالباتشان بوده حاضر شدند. آنها همچنین شعارهای مانند «نان مسکن آزادی حق مسلم ماست»، «حقوق‌های نجومی فلاکت عمومی»، «معلم زندانی آزاد باید گردد» و «خط فقر پنج میلیون حق ما یه میلیون» سرداده‌اند.
حدود ساعت ۱۱ پس از قرائت قطعنامه تشکل‌های مستقل کارگری، ماموران انتظامی و امنیتی با یورش به تجمع‌کنندگان و پاره کردن پلاکاردها و بنرها، کارگران را به نقطه‌ای در جلوی مجلس رانده‌اند و دور تادور آنها دیواری از فنس کشیده و تعدادی از انها را بازداشت کرده‌اند. براساس گزارش سایت اتحادیه ازاد کارگران، بازداشت‌شدگان به داخل مجلس منتقل شده‌اند و بقیه حاضران نیز با یورش ماموران نیروی انتظامی و تهدید آنها مجبور به ترک محل شدند.
همچنین «یورش و راندن اجباری آنان» از سوی نیروهای انتظامی و امنیتی «از محل تجمع تا داخل مترو» ادامه داشته است.
اتحادیه آزاد کارگران اسامی هفت کارگر را ذکر کرده که عبارتند: حسین آذرگشسب، محسن تقفی، پیمان احمدی، مصطفی آقایی، افشین حیرتیان، تهمینه خسروی و بابک (…) اما خبرگزاری ایلنا از بازداشت شش نفر بدون عنوان نام اطلاع داده است. همچینن تاکنون اعلام شده در سقز، عثمان اسماعیلی، فعال کارگری به همراه چند کارگر دیگر بازداشت شدند.
از سوی دیگر خبرگزاری ایلنا در خبری با تایید تجمع و بازداشت کارگران نوشته است آنها برای اینکه «خواسته‌ها و مشکلات‌شان را به گوش مسوولان برسانند» در مقابل خانه ملت تجمع کردند. با این حال در این خبر «یک منبع آگاه در نیروی انتظامی» دلیل بازداشت این تعداد را «ما تنها کسانی را که قصد برهم زدن این تجمعات و ایجاد اغتشاش را داشتند، بازداشت کردیم.» با این حال طبق خبرهای دیگر نیروی انتظامی پس از بازداشت تعدادی از کارگران، بقیه کارگران را نیز با تهدید به بازداشت و ضرب و شتم مجبور به ترک محل کرده است.
در بخشی از قطعنامه تشکل‌های مستقل کارگری که در روز جهانی کارگری قرائت شد، آمده است: «امسال ما کارگران در شرایطی اول ماه مه را گرامی می‌داریم که علاوه بر تداوم و تشدید فقر و فلاکت و گرانی، شیرازه‌‌های اقتصاد و اداره جامعه به شکل غیرقابل کنترلی در حال از هم گسیختگی است و جناح‌های مختلف قدرت به رغم اعترافات آشکار و نهان به این حقیقت غیرقابل انکار، هیچ برنامه‌ای جز تحمیل فقر و فلاکت بیشتر به میلیون‌ها کارگر و مردم زحمتکش ایران و سرکوب اعتراضات آنان ندارند.»
در بخش دیگری از این قطعنامه با اشاره به مزد نابرابر طبقه کارگر با تورم حاضر در جامعه آمده: «حداقل مزد کارگران چهار برابر زیر خط فقر است و این دستمزد شرم آور در اغلب مراکز تولیدی و صنعتی با ماهها عقب افتادگی و به ضرب و زور اعتراضات مداوم کارگران پرداخت می شود و در بسیاری از مراکز تولیدی و خدماتی همین حداقل مزد نیز پرداخت نمی شود.»
در این قطعنامه با اشاره به اعتراضات دی ماه ۹۶ درخواست‌های خود را با امید برای «پایان دادن به شرایط فلاکت‌بار موجود» در ۱۲ بند عنوان کردند، آنها خواستار افزایش فوری حداقل دستمزد به پنج میلیون تومان، پرداخت ببیمه بیکاری، پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره علیه فعالان کارگری، معلمان و آزادی بی‌قید و شرط همه معلمان در بند، آزادی بی‌قید و شرط ایجاد تشکل‌های مستقل، اعتصاب، اعتراض، راهپیمایی و تجمع.
در میان این خواست‌ها «برچیده شدن حجاب اجباری، برچیده شدن تمامی قوانین تبعیض‌آمیز نسبت به زنان و آزادی فعالان سیاسی و اجتماعی در بند، آزادی اندیشه و بیان و احزاب و مطبوعات . رسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجران افغانستانی و دیگر مهاجران» هم ذکر شده بود. بند آخر مربوط به رفع ممنوعیت و محدودیت برای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر از سوی دولت ایران بود.
اول ماه می برابر با ۱۱ اردیبهشت به عنوان روز جهانی کارگر برگزیده شده و در اغلب کشورها تعطیل و با تجمع و مراسم کارگری همراه است. جمهوری اسلامی ایران علیرغم آزادی تجمعات در قانون اساسی، اجازه برگزاری مراسم کارگری را به تشکل‌های مستقل و فعالان کارگری نمی‌دهد و در صورت برگزاری تجمع نیز با احضار یا بازداشت آنان و اتهاماتی چون تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی آنان را مورد تعقیب قضایی قرار می‌دهد.
در روزهای گذشته منابع مختلف خبر از احضار دست‌کم ۱۴ فعال کارگری در استان‌های خوزستان و کردستان به مراجع قضایی در آستانه روز جهانی کارگر خبر داده بود.
یک فعال کارگری به کمپین در گزارشی که روز ششم اردبیهشت ماه ۹۷ منتشر شد، گفته بود احضار این فعالان کارگری در آستانه روز جهانی کارگر با هدف تهدید و ترساندن آنان از برگزاری تجمع صورت گرفته است: «هر سال همینطور است و قبل از یازده اردیبهشت فعالان کارگری را که پرونده قبلی دارند احضار می‌کنند، کسانی را هم که پرونده ندارند تلفنی تماس می‌گیرند و هشدار می‌دهند.
تجمع در مقابل خانه کارگر و گفته‌های برخی از کارگران
همزمان با تجمع در مقابل مجلس شورای اسلامی، بسیاری از کارگران نیز با راهپیمایی در مقابل خانه کارگر تجمع کردند که این تجمع به آشوب کشیده نشد.
حسن صادقی رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری در این تجمع با اعتراض به نداشتن مجوز راهپیمایی در روز جهانی کارگر گفت: این چه منطقی است که به کارگران در روز خودشان مجوزی برای راهپیمایی و بیان خواسته‌ها و مطالباتشان نمی‌دهند.»
صادقی با کنایه به قول‌ها و گفته‌های حسن روحانی نیز گفت: «وقتی رئیس‌جمهور در روز معرفی کارگران نمونه عنوان می‌کند ۵۲ هزار میلیارد تومان از درآمد نفتی به کارگران بازنشسته پرداخت می‌شود یادمان باشد منظور ایشان کارگران بازنشسته تامین اجتماعی نیست و این به سایر صندوق‌ها ارتباط دارد. شما بهتر از من می‌دانید بیش از ۱۴۶هزار میلیارد تومان مطالبات تامین اجتماعی از دولت است که تا امروز صفر نشده است.»
خبرگزاری ایلنا برخی از گفت‌وگوها با کارگران معترض را در مقابل خانه کارگر منتشر کرده است. یکی از کارگران از حق ناچیز مسکن گفته است: «حق مسکن ۴۰ هزار تومانی به کجایمان می‌رسد؟ این رقمی که به عنوان حق مسکن و سرپناه برایمان تعیین کرده‌اند، پول بلیت اتوبوس‌مان هم نمی‌شود.» آنقدر ناراحت و ناامید است که قید دریافت همین رقم را هم می‌زند: «این رقم را یا کلا برش دارند و به کارگران نبپردازند یا اینکه حق مسکن معقولی را بپردازند.»
دختر جوان کارگری نیز در این تجمع گفته است: «من دختر کارگی هستم که ماهی یک میلیون تومان حقوقش است و به هیچ جا نمی‌رسد. بنویس که ما می‌خواهیم درد کارگران را بفهمند و بدانند که شعارها و حرف زدن‌های بی‌حاصل به درد ما نمی‌خورد.»
کارگر دیگری نیز از قطع بیمه‌هایش به طور متوالی گفت: «بیمه رباط کریم خیلی ما را اذیت می‌کند و کسی هم نیست که به دادمان برسد؛ هر سه ماه یک بار بیمه‌هایمان را قطع می‌کنند و حتی به ما اعلام هم نمی‌کنند که یک ماه مانده با تمام شدن قراردادهایتان این کار را می‌کنیم. ما وقتی متوجه می‌شویم که فیش‌هایمان را می‌گیریم»
حسن روحانی، رییس جمهور در مراسم دولتی روز جهانی کارگر سال گذشته (۹۶) خطاب به کارگران گفت: «منافع کارگران را مدنظر قرار می‌دهیم. امنیت شما را مدنظر می‌دهیم. منظورم از امنیت، امنیت شغلی است.» با این حال یک سال بعد هنوز امنیت کارگران حتی به حد نسبی نیز تامین نشده است.
از سوی دیگر نه تنها مشکلات صنفی، حقوقی، بیمه کارگران تغییر نمی‌کند بلکه نمایندگان کارگران معترض نیز بازداشت و تهدید به حکم‌های طولانی مدت می‌شوند. طی سال‌های گذشته تعداد زیادی از فعالان کارگری و صنفی مانند اسماعیل عبدی، جعفر عظیم‌زاده، ابراهیم مددی، شاپور احسانی راد و محمود صالحی به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز سندیکایی و کارگری با اتهاماتی امنیتی بازداشت، محاکمه و یا زندانی شده‌اند.
