آرش صادقی به تومور استخوانی مبتلا شده و از درمان مناسب محروم است
یکی از نزدیکان آرش صادقی با «مرگ خاموش و تدریجی» توصیف کردن وضعیت این فعال سیاسی در زندان رجاییشهر کرج، به کمپین حقوق بشر در ایران گفت علیرغم تشخیص وجود تومور استخوانی در کتف راست این زندانی سیاسی و هشدار پزشکان مبنی بر خطر پیشروی بیماری و ضرورت درمان سریع، مسئولان امنیتی-قضایی از اعزام او به بیمارستان مناسب خودداری میکنند.
یکی از نزدیکان آرش صادقی روز هفتم تیر به کمپین گفت او در زندان رجاییشهر کرج (گوهردشت) به نوعی تومور استخوانی در ناحیه کتف راست مبتلا شده اما علیرغم هشدار پزشکان زندان، قوه قضائیه با اعزام او به بیمارستانی مناسب مخالفت کردهاند.
این منبع گفت پزشکان بیمارستان شهید مدنی کرج، پس از انجام آزمایش و عکسبرداری، وجود تومور استخوانی در بازوی راست او را تایید کردهاند: «آرش بعد از چند روز درد شدید در کتف و بازوی راست، اواخر خرداد به بیمارستان منتقل شد، بعد از آزمایش و عکسبرداری مشخص شد که تومور استخوانی دارد، دکترها گفتند باید فورا برای آزمایش های بیشتر و تشخیص نوع تومور به مرکز مجهزتری مثل انستیتو کانسر منتقل شود چون ممکن است پیشروی کند، اما تا الان دادستانی مجوز اعزام صادر نکرده و حاضر به پذیرفتن خانواده آرش هم نشده.»
آرش صادقی ۳۸ ساله، که در زندان رجاییشهر کرج (گوهردشت) محبوس است، در آخرین پرونده، به دلیل فعالیتهای مسالمتآمیز سیاسی و اطلاعرسانی درباره وضعیت حقوق بشر در ایران، به ۱۵ سال زندان محکوم شده که طبق قانون تجمیع جرایم هفت سال و نیم آن قابل اجرا است. گلرخ ایرایی، همسر آقای صادقی نیز به اتهام توهین به مقدسات از طریق نوشتن یادداشتی منتشر نشده درباره سنگسار، به پنج سال زندان محکوم شده و در زندان زنان شهرری (قرچک) نگهداری میشود.
منبع نزدیک به این فعال سیاسی وضعیت آرش صادقی در زندان رجاییشهر را «مرگ خاموش و تدریجی» توصیف کرد و گفت او به دلیل عوارض ناشی از چندین اعتصاب غذای طولانی به بیماریهای مختلفی دچار شده است: «آرش چند بار اعتصاب غذا کرده و کلیه و معده و روده و ماهیچههای قلبش مشکل شدید دارد و مشت مشت دارو میخورد، صادقانه بگویم آرش در اثر درمان نامناسب، روز به روز ضعیفتر و مریضتر میشود و در زندان آرام آرام و خاموش از دست میرود.»
این منبع به کمپین گفت علاوه بر اهمال مسئولان قضایی، سازمان اطلاعات سپاه پاسداران به عنوان بازداشت کننده و شاکی آرش صادقی نیز با اعزام او به بیمارستان و یا به قول خودشان «دادن هرگونه امتیازی» مخالفت کردهاند: «نماینده دادستان حاضر نشده حتی خانواده را ببیند، بازجوی سپاه هم قبل از تبعید او به زندان رجایی شهر به آرش صادقی گفته باد ادن هر امتیازی به تو مخالفت میکنیم تا عبرت بگیری، البته درمان حق زندانی و وظیفه زندان است ولی ظاهرا در سیستم ایران یک امتیاز است که فقط از مابهتران به آن دسترسی دارند.»
آرش صادقی که بین سالهای ۸۸ تا ۹۵ چندین بار بازداشت و زندانی شده، هیجده خرداد ۱۳۹۵ برای تحمل حبس بازداشت و به زندان اوین منتقل شد و پس از یک اعتصاب غذای هفتاد روزه در اعتراض به بازداشت و زندانی شدن همسرش، به عنوان تنبیه به زندان رجاییشهر کرج تبعید شد، بدون این که از درمان مناسبی برای ترمیم عوارض اعتصاب غذا برخوردار شود.
اهمال و یا کارشکنی عمدی مسئولان قضایی-امنیتی جمهوری اسلامی در فراهم کردن امکانات درمانی مناسب برای زندانیان، تا کنون بارها از سوی فعالان سیاسی و مدنی و سازمانهای فعال حقوق بشر مورد انتقاد قرار گرفته است. به دلیل عدم شفافیت، آمار جامعی از همه مرگ و میر و آسیبهای ناشی از عدم دسترسی زندانیان به امکانات درمانی در دست نیست، اما به دلیل تمرکز رسانهها و فعالان حقوق بشر روی زندانیان سیاسی-عقیدتی، موارد زیادی از مرگ و عوارض غیرقابل برگشت زندانیان سیاسی-عقیدتی گزارش شده است.
در این میان، بیشترین آمار مرگ فعالان سیاسی و مدنی به دلیل ضعف امکانات درمانی در زندان رجاییشهر کرج گزارش شده است که تبعیدگاه زندانیان سیاسی-عقیدتی تهرانی محسوب میشود. امیرحسین حشمت ساران، محسن دگمهچی، منصور رادپور، محمدمهدی زالیه، افشین اسانلو و شاهرخ زمانی از جمله زندانیان سیاسی اند که طی ده سال اخیر در این زندان جان خود را از دست دادهاند.
درباره آرش صادقی در کمپین بیشتر بخوانید.