محکومیت ذبیح الله رئوفی شهروند بهایی ساکن سنندج به یک سال زندان و تبعید
یک منبع مطلع به کمپین حقوق بشر در ایران گفت دادگاه تجدیدنظر استان کردستان با تایید رای دادگاه بدوی، ذبیح الله رئوفی، شهروند بهایی ۶۹ ساله ساکن سنندج را به یک سال زندان تعزیری و یک سال تبعید به شهرستان میناب محکوم کرد.
ذبیح الله رئوفی اواسط شهریور ۹۴، از سوی وزارت اطلاعات در سنندج، به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی از طریق تبلیغ بهاییت بازداشت و پس از یک هفته بازجویی بدون حضور وکیل، با سپردن وثیقه تا زمان دادگاه، آزاد شد. منبع نزدیک به آقای رئوفی به کمپین گفت دادگاه در مرحله بدوی و تجدیدنظر به دفاعیات وکلا توجهی نشان نداده است.
این منبع به کمپین گفت مستند حکم صادر شده از سوی دادگاه، گزارش ضابطان قضایی (بازجوهای وزارت اطلاعات) و اعترافاتی است که نزدیکان ذبیح الله رئوفی در اداره اطلاعات سنندج، در سلول انفرادی و بدون حضور وکیل انجام داده‌اند.
این شهروند بهایی به کمپین گفت وزارت اطلاعات سنندج در شهریور ماه ۹۴ تعدادی از شهروندان غیربهایی را به دلیل رفت و آمد بازداشت کرده و آنان را وادار کرده است علیه ذبیح الله رئوفی اعتراف کنند: «چند نفر از کسانی که با آقای رئوفی رفت و آمد داشتند، بازداشت شدند، در اداره اطلاعات درباره تبلیغ بهاییت توسط ذبیح الله پرسیدند، با این که اغلب افراد تبلیغ را رد کردند و گفتند آقای رئوفی فقط اگر سوال بپرسیم جواب می‌دهد، اما وزارت اطلاعات گفته همین جواب دادن نوعی تبلیغ است و ما قبلا به بهاییان هشدار دادیم به سوالات غیربهاییان درباره بهاییت پاسخ ندهند.»
دادگاه نخست ذبیح الله رئوفی بیست و سه آذر ماه ۹۴ در دادگاه انقلاب سنندج برگزار شد. پنج روز بعد و در ۲۹ آذر، پروانه رحمانی، همسر آقای رئوفی نیز از سوی وزارت اطلاعات، بازداشت شد.او در دادگاه نخست به اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس تعزیری محکوم شده و پس از اعتراض، منتظر رای دادگاه تجدیدنظر است.
ذبیح الله رئوفی در سال ۱۳۸۸ نیز به اتهام تبلیغ علیه نظام محاکمه و اوایل آبان این سال به شش ماه حبس در تبعید محکوم شد، او ۱۶ آذر ۸۸ برای تحمل حبس شش ماهه و تبعید، به زندان تویسرکان در استان همدان منتقل شد و پس از آزادی دوران تبعید شش ماهه خود را نیز در همین شهر سپری کرد.
بهاییان بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان را در ایران تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.
هفت مدیر جامعه بهایی به نام‌های فریبا کمال‌آبادی، مهوش ثابت، سعید رضایی، بهروز توکلی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی و وحید تیزفهم در اردیبهشت ۸۷ بازداشت شدند و در شعبه ۲۸دادگاه انقلاب به ریاست قاضی محمد مقیسه هر کدام به ۲۰سال حبس محکوم شدند. اتهامات آنها جاسوسی، فعالیت تبلیغی علیه نظام، راه‌اندازی و گسترش تشکیلات غیرقانونی» معرفی شد.این احکام در شعبه ۵۴دادگاه تجدید نظر با رد اتهام جاسوسی به ۱۰سال حبس کاهش یافت. در حال حاضر، به جز عفیف نعیمی ۵۶ ساله، همه مدیران جامعه بهاییان ایران با پایان یافتن حبس، آزاد شده‌اند.
