نازنین زاغری دچار اضطراب و افسردگی شدید است: «به پرونده پزشکی دسترسی نداریم»
ریچارد راتکلیف همسر نازنین زاغری پنج روز پس از بازگشت همسرش از بیمارستان به زندان اوین در تاریخ دوم مرداد ماه به کمپین حقوق بشر در ایران گفت نازنین دچار افسردگی شدید، اضطراب تقریبا دائمی و حملات عصبی است و داروهای متعددی مصرف می‌کند. آقای راتکلیف به کمپین گفت: «متاسفانه خانواده نازنین و حتی خود او تاکنون هرگز به پرونده پزشکی‌اش دسترسی نداشته و ما واقعا نمی‌دانیم در پرونده پزشکی او چه نوشته شده است.اما گفته‌اند او دچار این بیماری‌هاست و داروهای متعددی مصرف می‌کند.»
همسر نازنین زاغری مشکلات روحی و اعصاب او را «نتیجه مستقیم دوره‌ای که نازنین در سلول انفرادی بود» دانست و گفت براساس گفته پزشکان نازنین «نمی‌تواند در فضاهای سربسته و محدود سر کند و اعصابش به هم می‌ریزد.»
ریچارد راتکلیف گفت نازنین در آخرین تماس تلفنی‌شان در روز چهارشنبه اول مرداد به او گفته است: « نازنین گفت خوشحال است که از بیمارستان بیرون آمده اما همچنان بیشتر زمان‌ها دچار اضطراب شدید است.»
آقای راتکلیف گفت: «نازنین تمام تغییرات سیاسی بریتانیا را دنبال کرده و به من گفت نگران است که ما دوباره فراموش شویم.»
یک روز پس از بازگشت خانم زاغری از بیمارستان به زندان،، مادر و گابریل دختر کوچکش توانستند او را ۲۹ تیرماه در زندان ملاقات کنند و با همسرش نیز از آن روز قادر به تماس تلفنی بوده است. همسر نازنین درباره وضعیت جسمی او در ملاقات با مادرش پس از بازگشت به زندان گفت: «مادرش گفت نازنین در ملاقات لاغرتر، پیرتر و و خسته‌تر بوده است.»
نازنین زاغری زندانی دوتابعیتی به دنبال وخامت حال روحی‌اش روز ۲۴ تیرماه از بند زنان زندان اوین به بخش اعصاب و روان بیمارستان امام خمینی منتقل شد و در تاریخ ۲۸ تیرماه مجدد به زندان بازگشت.
کمپین حمایت از آزادی نازنین زاغری روز یکشنبه ۲۹ تیرماه در بیانیه‌ای که منتشر کرد نوشت خانم زاغری در تمام مدتی که در بخش اعصاب و روان بیمارستان امام خمینی حضور داشته توسط دست‌هایش به تخت بیمارستان وصل بوده و ممنوع الملاقات بوده است
به گفته آقای راتکلیف، نازنین دارای مشکلات جسمی «در ناحیه گردن، شانه و پشتش نیز هست که باعث بی‌حسی و ناتوانی در دست راستش و گاهی حتی دست چپ و پاهایش نیز می‌شود. او دارای غده های در حال رشد در سینه هایش است که در ماه می (اردیبهشت) از سوی کمیسیون بهداشتی مورد ازمایش قرار گرفت و گفتند خوش خیم است اما باید هر شش ماه یکبار ازمایش شود.»
خانم زاغری راتکلیف، کارمند بنیاد خیریه توماس رویترز، از فروردین ۹۵ در بازداشت به سر می‌برد و محکوم به پنج سال زندان است. او در حال حاضر بیش از نیمی از آن را گذرانده است و براساس ماده ۵۸ قانون مجازات اسلامی ایران از پاییز ۱۳۹۶ واجد شرایط آزادی است. بر طبق این ماده، پس از سپری کردن یک سوم دوران محکومیت، دادگاه می‌تواند دستورالعمل آزادی مشروط مجرم را صادر کند. طبق این قانون، حسن اخلاق و رفتار زندانی در دوران زندان، اطمینان از عدم ارتکاب جرم و جبران ضرر متضرر از جرم برای اعطای آزادی مشروط به یک زندانی لحاظ می‌شود.
خانم زاغری، مادر یک کودک ۵ ساله که از زمان بازداشت او تاکنون در تهران نزد پدربزرگ و مادربزرگش نگهداری می‌شود به دلایل سیاسی به گروگان گرفته شده است.
او از زمان بازداشت تاکنون فقط یک بار در شهریور ۹۷ به مدت سه روز به مرخصی آمده است. این زندانی پس از بازگشت به زندان به دلیل غم دوری از دختر خردسالش دچار تشنج عصبی شد. خانم زاغری پیش از این یک بار دیگر در تاریخ ۲۶ دی ماه ۹۷ در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی به بیماریش به مدت سه روز دست به اعتصاب غذا زد. او به اعتصاب خود با قول‌های مسوولان زندان برای پیگیری وضعیت پزشکی و انتقال او به بیمارستان پایان داد. در این اعتصاب نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و زندانی بیمار دیگر نیز شرکت کرده بود.
نازنین زاغری به همراه همسرش در تاریخ ۲۵ خرداد ماه در اعتراض به ادامه بازداشت او هر دو دست به اعتصاب غذا (تر) زدند، نازنین در داخل زندان و آقای راتکلیف در مقابل سفارت ایران در لندن. در آن زمان ریچارد راتکلیف به کمپین گفته بود او اعتصابش را تا زمانی که نازنین ادامه بدهد، ادامه خواهد داد. خانم زاغری به دلیل وضعیت جسمی و نگرانی برای آینده دخترش در تاریخ هشتم تیرماه دست از اعتصاب غذا کشید.
