بی خبری از وضعیت سلامتی کایلی مور گیلبرت پس از اقدام به خودکشی

هیچ خبری از وضعیت سلامتی و چگونگی نگهداری کایلی مور گیلبرت، شهروند استرالیایی بعد از اقدام به خودکشی در دست نیست و هیچ یک از مسئولان قوه قضائیه و سازمان زندان ها توضیحی درباره وضعیت او که علیرغم صدور حکم همچنان در بند ۲ الف سپاه زندانی است نداده اند.

رضا خندان، فعال مدنی و همسر نسرین ستوده که در بند زنان زندان اوین زندانی است روز سه شنبه ۱۵ اردیبهشت در فیسبوک شخصی خود از سه بار اقدام به خودکشی کایلی مور گیلبرت در بازداشتگاه امنیتی خبر داده بود آقای خندان در مصاحبه با کمپین گفت که هیچ اطلاعی از وضعیت خانم گیلبرت ندارد و نمی داند وضعیت سلامتی او الان به چه صورتی است.

کایلی مور گیلبرت، پژوهشگر سیاست خاورمیانه و تحصیل‌کرده دانشگاه کمبریج است که از پاییز سال ۱۳۹۷ بازداشت شد، اما خانواده وی بازداشت او را تا اواخر تابستان ۱۳۹۸ رسانه‌ای نکردند. او از سوی دادگاه انقلاب به اتهام جاسوسی به ده سال زندان محکوم شده و در حالی که براساس قوانین ایران باید به بند عمومی منتقل شود همچنان در بند ۲ الف که زیر نظر سپاه پاسداران است نگهداری می شود.

خانم گیلبرت در دانشگاه ملبورن در زمینه مطالعات اسلامی تدریس می‌کرد و مشخصات وی در وبسایت این دانشگاه خاطرنشان می‌کند که تحقیقات وی بر کشورهای خلیج فارس، حاکمیت استبداد، و نقش فناوری‌های جدید رسانه‌ای در فعالیت‌های سیاسی تمرکز دارد.

رضا خندان در مصاحبه با کمپین حقوق بشر گفت که در ملاقات کابینی با نسرین ستوده در جریان اقدام به خودکشی خانم گیلبرت قرار گرفته است. او توضیح داد: “جزئیات اینکه چگونه اقدام به خودکشی کرده را نمی دانیم اما از زمان بازداشت، در شرایط وحشتناک و غیرقابل تحمل بازداشتگاه امنیتی به سر می‌برد و اجازه ارتباط با دیگر زندانیان را ندارد و از آزادی یا انتقال او به بند عمومی جلوگیری می‌شود. آنطور که خبر داریم او از خانواده خودش و همچنین دولت و سفارت استرالیا به دلیل سکوت درباره وضعیت اش به شدت ناراحت و خشمگین است و در این مدت هم تلاش کرده که با نامه یا شکوائیه وضعیت خود را به بیرون از زندان اطلاع رسانی کند که ماموران مانع شده اند. حتی امکان دریافت پول و خرید از فروشگاه زندان مانند سایر زندانیان هم از او سلب شده و در شرایط بسیار سختی به سر می برد.”

آقای خندان درباره سکوت خانواده مور گیلبرت به کمپین گفت: “خانم گیلبرت از خانواده اش بسیار خشمگین است. متاسفانه به خانواده ها گفته می شود که سکوت کنید تا وضعیت زندانی بدتر نشود و نیروهای امنیتی و بازجوها همچنین فشارهایی را متوجه خانواده می کنند. خانواده ها هم تصور می کنند که با سکوت مشکل حل می شود اما می بینیم که نتیجه این سکوت وضعیت فعلی خانم گیلبرت است که علیرغم قطعی شدن حکم هم همچنان در بازداشتگاه امنیتی به سر می برد. در حالی که بازداشتگاه امنیتی  اصلا شرایط زندان را هم ندارد. سلول انفرادی رسما دستشویی است. فضای دو سه متری که توالت دارد و توالت استفاده می شود را کرده اند سلول و محل زندگی فرد این اسم اش دستشویی است نه زندان. و فکر کنید یک آدم دو سال تمام در این دستشویی زندگی کند که حتی تخت هم ندارد. باید روی زمین و روی موکت بدون تشک و بالش بخوابد در حالی که براساس آیین نامه خود سازمان زندان ها، زندان باید تخت داشته باشد.”

آقای خندان به کمپین گفت: “فرد در تمام مدتی که در بازداشتگاه امنیتی است از لحظه ای که وارد ساختمان این بازداشتگاه می شود باید دائم چشم بند بزند. هرکجا که از سلول بیرون برود. گاهی سلول ها دو نفره یا چند نفره هستند دیگر نمی توان از توالت استفاده کرد و باید زنگ بزنید یک نفر بیاید شما را با چشم بند ببرد دستشویی بیرون. بازجویی و دادسرا و بهداری و هواخوری و حمام همه جا به همین وضعیت است. شرایط واقعا غیرقابل تحمل است و روح و روان آدم ها نابود می شود. این وسط ما هم نمی دانیم که چه بر سر خانم گیلبرت آمده.”

خانواده کایلی مور گیلبرت در بیانیه‌ای در تاریخ ۲۳ شهریور ۱۳۹۸ که توسط وزارت امور خارجه و تجارت استرالیا منتشر شد، نوشت: “ما با دولت استرالیا از نزدیک در ارتباط بوده‌ایم. معتقدیم که بهترین راه برای اطمینان از بازگشت امن کایلی، استفاده از راهکارهای دیپلماتیک است.”

مقامات و ماموران امنیتی ایران اغلب از خانواده‌های بازداشتیان پرونده‌های حساس سیاسی می‌خواهند تا پرونده‌های خود را مخفی نگه دارند. با این وعده دروغین که انجام این کار باعث تسریع روند آزادی عزیزان آنها می‌شود، خانواده‌ها نیز گاهی از رسانه‌ای کردن پرونده‌ها خودداری می‌کنند. این امر به ماموران اطلاعاتی این امکان را می‌دهد که به راحتی بازداشت‌شدگان را تحت بازجویی قرار دهند، ضمن آنکه با وجود اطلاع‌رسانی و شفافیت محدود، حق بازداشتیان در خصوص روند دادرسی عادلانه از آنها سلب می‌شود.

بر اساس نامه هایی که از کایلی مور گیلبرت به دست کمپین رسیده  ماموران امنیتی جمهوری اسلامی به او پیشنهاد داده بودند در ازای آزادی برای آنها جاسوسی کند اما او نپذیرفته است.

خانم گیلبرت در این نامه ها به بازپرس اش که بهمن ۹۸ کمپین منتشر کرد نوشته است “لطفا این نامه را به عنوان رد رسمی و قطعی پیشنهادتان برای همکاری با شاخه اطلاعاتی سپاه پاسداران بپذیرید من تحت هیچ شرایطی ترغیب به تغییر این تصمیم نخواهم شد و می‌خواهم وقتی ایران را ترک کردم، زنی آزاد باشم و آزادانه زندگی کنم؛ نه زیر سایه باج‌گیری و تهدید.”