انتقال زینب جلالیان به مکانی نامعلوم و ۲۰ روز بی خبری
علی جلالیان، پدر زینب جلالیان، زندانی سیاسی کرد محکوم به حبس ابد در مصاحبه با کمپین حقوق بشر در ایران از انتقال دخترش به مکانی نامعلوم خبر داده و گفت که بیش از بیست روز است که خانواده خانم جلالیان هیچ گونه اطلاعی از وضعیت و محل نگهداری او ندارند.
آقای جلالیان به کمپین گفت که پی گیری های خانواده زینب جلالیان برای اطلاع از وضعیت و محل نگهداری او تاکنون بی پاسخ مانده است.
زینب جلالیان، زندانی سیاسی کرد، متولد ۱۳۶۱ است و سنگین‌ترین حکم (حبس ابد) را در میان زندانیان سیاسی زن در ایران دارد. او از آذر ماه ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیر قانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه از طریق عضویت در پژاک به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تایید شد اما پس از پی گیری های وکلای او، حکم خانم جلالیان با یک درجه تخفیف مورد عفو قرار گرفته و تبدیل به حبس ابد شد.
زینب جلالیان در زندان شهر خوی در نزدیکی محل سکونت خانواده اش زندانی بود اما اردیبهشت امسال بدون اطلاع خانواده اش او را به زندان قرچک ورامین منتقل کردند. براساس قوانین ایران، سازمان زندان‌ها موظف به انتقال زندانیان به نزدیک‌ترین زندان به محل سکونت خانواده آنها است. تبصره یک ماده ۲۳۴ آئین نامه سازمان زندان‌ها می‌گوید که این سازمان “باید ترتیبی اتخاذ نماید که محکومان با درخواست شخصی در نزدیک‌ترین زندان محل سکونت خانواده خود تحمل کیفر نمایند.”
علی جلالیان، پدر زینب جلالیان پیشتر به کمپین گفته بود که این زندانی سیاسی در آخرین تماس با مادرش “گفته بود که حالش خوب نیست و علائم بیماری کرونا دارد و بعد از آن دیگر تماسی نگرفت.”
آقای جلالیان، روز پنج شنبه، ۱۹ تیر ماه به کمپین گفت که “زینب را از زندان شهر ری برده اند و ما نمی دانیم کجا برده اند. اگر به بند عمومی در هر زندانی برده بودند با ما تماس می گرفت اما هیچ تماسی نگرفته و ما واقعا ۲۰ روز است که هیچ خبری نداریم و واقعا نگران هستیم. دست مان هم به جایی بند نیست و هیچ کسی جواب ما را نمی دهد.”
پیش از این برخی گزارش ها از اعتصاب غذای زینب جلالیان در زندان قرچک ورامین از ۳۱ خرداد ماه حکایت داشتند. او خواستار انتقال به زندان اوین تهران یا زندان خوی بود.
زینب جلالیان بیش از ۱۳ سال است که از مرخصی محروم است. این در حالی است که براساس آئین نامه سازمان زندان‌ها، محکومان بیش از پانزده سال و حبس ابد با گذراندن حداقل سه سال از مدت محکومیت می‌توانند از مرخصی استفاده کنند. امیرسالار داوودی، وکیل خانم جلالیان که خود نیز اکنون در زندان به سر می برد پیشتر در مصاحبه با کمپین گفته بود که از وزارت اطلاعات و سپاه، افرادی همچنان به موکلش مراجعه کرده و خواستار این می شوند که او در مقابل دوربین بنشیند و علیه خود مصاحبه کند. به گفته آقای داوودی “نگاه مسولان امنیتی ایران به زینب جلالیان نگاهی امنیتی است و از نظر حاکمیت خطرناک است و او را به عنوان یک تروریست و یک عضو پژاک به زعم خودشان می دانند و فکر می کنند بیرون از زندان بودن اش می تواند برای شان خطرناک باشد. برای همین یک روز هم تاکنون به او مرخصی نداده اند.”
آقای داوودی گفته بود که : “خانم جلالیان همچنان مورد مراجعات پیاپی قرار می گیرد و متاسفانه اصرار می کنند که مصاحبه کند. من حتی متوجه نمی شوم چرا باید زینب مصاحبه کند؟ حتی یک بار به صورت مخفیانه مصاحبه ای با او کرده بودند به این صورت که زینب را نشانده بودند بعد خود زینب متوجه شده بود که دارند مخفیانه فیلم می گیرند. بعد رفته بودند فیلم را از جهات مختلف ادیت کرده و چیزی از توی آن درآورده بودند که خیلی جوانمردانه نبود. حتی برنامه مستندی هم پخش شده بود درباره زینب گفته بودند تروریست است. من واکنش نشان دادم به درخواست خود زینب که خیلی ملول و ناراحت شده بود و جزو معدود دفعاتی بود که زینب از من خواست به ماجرا ورود کنم. من هم اعلام کردم که ایشان یک فعال مدنی فرهنگی است و تنها چیزی که به او نمی‌چسبد همین تروریست بودن است و اینکه می گویند از زینب سلاح گرفته اند کذب محض است و بعدا در گزارش نهاد امنیتی این اصلاح شد که به هیچ وجه از زینب هنگام دستگیری سلاحی کشف نشده.”
