آمریکا و اتحادیه اروپا همزمان با مذاکرات هسته‌ای باید پیگیر آزادی گروگان‌های دو ملیتی در ایران هم باشند
باوجود رویکرد دولت جدید ایالات متحده به موضوع برنامه هسته‌ای ایران و از سرگیری مذاکرات بین ایران و طرفین غربی در هفته‌های اخیر، وضعیت افراد دوتابعیتی و خارجی که حکومت ایران آنها را به گروگان گرفته، نه تنها دستخوش هیچ تغییری نشده و بهبود نیافته بلکه در مواردی خاص «وخیم‌تر» شده است. ضروری است که ایالات متحده و اتحادیه اروپا همزمان با مذاکرات هسته ای با ایران ، آزادی این گروگان ها را نیز در اولویت کاری خود قرار دهند.
کمپین حقوق بشر در ایران از مقامات دولت بایدن و اتحادیه اروپا می‌خواهد که برای آزادی شهروندان دو تابعیتی و خارجی که هنوز در ایران نگهداری می‌شوند، درصدد پیگیری‌های دوجانبه و چندجانبه باشند.
هادی قائمی مدیر کمپین حقوق بشر در ایران با اشاره به ضرورت توجه طرف‌های مذاکره‌کننده با ایران به موضوع زندانیان دوتابعیتی و خارجی، گفت: «ایالات متحده و اتحادیه اروپا باید با تشکیل جبهه‌ای واحد رسیدگی به موضوع حبس غیرقانونی شهروندان دوتابعیتی و خارجی را در اولویت‌های خود قرار دهند. »
به گفته هادی قائمی «عدم رسیدگی موثر و کارا به وضعیت شهروندان محبوس دوتابعیتی و خارجی در ایران در واقع نشان دادن چراغ سبزی به حکومت ایران است تا همچنان شهروندان دوتابعیتی و خارجی را به گروگان بگیرد و از آنها به عنوان مهره‌هایی در معادلات سیاسی خود با سایر کشورها استفاده کند.»
در حال حاضر دست‌کم ۱۵ زندانی دو تابعیتی و یک زندانی خارجی در ایران محبوس هستند:
عماد شرقی (فعال اقتصادی ایرانی-آمریکایی )، سیامک نمازی (فعال اقتصادی ایرانی-آمریکایی)، باقر نمازی(فعال مدنی ایرانی‌ـ آمریکایی)، مراد طاهباز(فعال محیط زیست ایرانی-آمریکایی)، فریبا عادلخواه (پژوهشگر ایرانی‌ـ فرانسوی)، ناهید تقوی(شهروند ایرانی‌ـ آلمانی)، جمشید شارمهد(فعال سیاسی ایرانی‌ـ‌آلمانی)، مهران رئوف(فعال حقوق کارگری ایرانی-بریتانیایی)، نازنین زاغری رتکلیف(شهروند ایرانی-بریتانیایی)، ارس امیری(شهروند ایرانی-بریتانیایی)، مسعود مصاحب(فعال اقتصادی ایرانی‌ـ اتریشی)، کامران قادری(فعال اقتصادی ایرانی‌ـ اتریشی)، انوش انصاری(فعال اقتصادی ایرانی-بریتانیایی)، کمال علوی(فعال اقتصادی ایرانی‌ـ‌سوئیسی) و بنجامین بریر (توریست فرانسوی).
سلامت جسمانی برخی از این افراد در ماه‌های اخیر رو به وخامت گذاشته است و تداوم وضعیت نامساعد سلامت این افراد جان آنها در خطر افتاده است. به عنوان نمونه؛
ناهید تقوی ، ۶۶ ساله ، از دیابت نوع ۲ رنج می برد و به گفته دخترش، وضعیت سلامتی او به سرعت رو به وخامت گذاشته است. خانم تقوی در معرض نارسایی کلیه ، آسیب عصبی ، حمله قلبی و سکته مغزی است.
احمدرضا جلالی پزشک ایرانی-سوئدی که به اعدام محکوم شده است پس از ماه‌ها تحمل سلول انفرادی در وضعیت بسیار نامساعد جسمانی به سر می‌برد و به گفته کارشناسان سازمان ملل با خطر مرگ روبروست. بنا به گفته این کارشناسان وضعیت نامساعد سلامت جسمانی آقای جلالی باعث شده که او نتواند به راحتی غذا بخورد و او با کاهش وزن شدید روبروست و از سوی دیگر در تکلم نیز دچار مشکل شده است. کارشناسان سازمان ملل رفتار مقامات قضایی ایران را با آقای جلالی شوک‌آور و بی‌رحمانه خواننده بودند.
مهران رئوف، ۶۴ ساله که شش ماه است در سلول انفرادی نگهداری می‌شود در ماه‌های گذشته با مشکلات جسمی روبرو شده است.
نازنین زاغری-رتکلیف ، با وجود اتمام دوره پنج ساله محکومیت خود (او در این مدت از وخامت جدی پزشکی و روانی رنج می برد) ، همچنان در حبس خانگی در تهران به سر می برد و پرونده‌ای جدید برای او باز شده و و تحت پیگرد قانونی است. خانم زاغری که از دختر خردسال خود جدا شده و با ناچار به استفاده از پابند مخصوص زندانیان است و فقط می تواند در محدوده ۳۰۰ متری رفت و آمد داشته باشد.
فریبا عادلخواه در تهران در حصر خانگی به سر می‌برد و با پابند مخصوص زندان تحت نظر است و فقط در شعاع ۳۰۰ متری مجاز به رفت و آمد است. گزارش‌ها حاکی از ناراحتی‌های مکرر روحی خانم عادلخواه در دوران حبس خانگی دارد.
