نامه کمپین حقوق بشر در ایران به میشل باچله: درخواست از سازمان ملل برای محکوم کردن محرومیت از درمان سپیده قلیان و تاکید بر آزادی فوری او
دو ماه پس از مرگ دو زندانی سیاسی محبوس در ایران، کمپین حقوق بشر ایران با ارسال نامه‌ای به میشل باشله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، خواستار پیگیری برای آزادی فوری سپیده قلیان شد که به شدت بیمار است و نیاز به مراقبت‌های فوری پزشکی خارج از زندان دارد.
تداوم حبس سپیده قلیان ۲۷ ساله با توجه به وضعیت سلامت وی و با توجه به قوانین موجود، غیرقانونی اوست.
هادی قائمی، مدیر کمپین حقوق بشر در ایران گفت: «کمیساریای عالی سازمان ملل باید خواستار آزادی فوری سپیده قلیان شود، پیش از آنکه صدای یک زندانی عقیدتی دیگر برای همیشه در زندان‌های ایران خاموش شود.»
سپیده قلیان در کنار سایر محبوسان همچون زینب جلالیان، سهیلا حجاب، آرشام (محمود) رضایی و عباس واحدیان شاهرودی، زندانیان سیاسی بیمار و نیازمند به مراقبت‌های پزشکی هستند که در حال حاضر از درمان مناسب محروم‌اند. محرومیت از مراقبت‌های پزشکی، ابزاری برای مجازات و خاموش کردن صدای مخالفان و منتقدانی‌ست که بدل به رویه ثابت حاکمیت در برخورد با زندانیان سیاسی و عقیدتی شده است.
متن کامل نامه کمپین حقوق بشر در ایران به میشل باچله کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل:
۹مارچ ۲۰۲۲ (۱۷ اسفند ۱۴۰۰)
میشل باچله
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل
با سلام و احترام؛
امتناع جمهوری اسلامی ایران از فراهم آوردن شرایط مراقبت‌های ضروری پزشکی برای سپیده قلیان، فعال مدنی و سیاسی که به ناحق بازداشت و زندانی شده است، مصداق دقیق نقض فاحش حقوق بشر و تهدیدی جدی برای زندگی و امنیت جانی سپیده قلیان است.
کمپین حقوق بشر در ایران با کمال احترام از کمیساریای عالی می‌خواهد که رفتار حاکمیت در محرومیت خانم قلیان از درمان و رسیدگی‌های پزشکی را به شدت محکوم کند و از مقامات جمهوری اسلامی ایران بخواهد که فوراً او را از زندان اوین آزاد کنند تا از مراقبت‌های مناسب پزشکی در بیمارستان برخوردار شود.
باید توجه داشت که قوانین موجود در ایران آزادی محبوسان در چنین شرایطی را پیش بینی کرده است. ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری ایران تصریح می‌کند در صورتی که ادامه مجازات حبس موجب تشدید بیماری جسمی یا روحی زندانی شود، مجازات حبس قابل تعلیق است.
امیدواریم کمیساریای عالی از دیگر نهادها و کارشناسان حقوق بشر مانند شورای حقوق بشر، گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران و سایر نهادهای مرتبط و همچنین همه کشورهای عضو بخواهد که محرومیت از درمان خانم سپیده قلیان را محکوم کنند و خواستار آزادی فوری او شوند.
محرومیت محبوسان سیاسی و عقیدتی از مراقبت‌های پزشکی از سوی مقامات جمهوری اسلامی به عنوان ابزاری برای مجازات زندانیان سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به همین دلیل است که باید صریحاً و قاطعانه آن را محکوم کرد. این امر به‌ویژه در دوران همه‌گیری کرونا، که در آن چندین زندانی سیاسی در زندان‌های شلوغ و غیربهداشتی ایران به دلیل کووید-۱۹ جان خود را از دست داده‌اند، مصداق داشته است. اخیرا بکتاش آبتین، شاعری که خودسرانه بازداشت شده بود بر اثر ابتلا به کرونا در زندان اوین درگذشت.
جمهوری اسلامی ایران بدون فشار یکپارچه و مستمر جامعه جهانی، به جرم انگاری و مجازات مخالفان ادامه خواهد داد و همچنان شاهد اقداماتی چون محرومیت محبوسان از مراقبت‌های پزشکی و درمان در قبال سپیده قلیان و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی خواهیم بود؛ اقداماتی که جان زندانیان را تهدید می‌کند.
بررسی روند پرونده سپیده قلیان نشان می‌دهد که برخورد با وی از طرف مقامات جمهوری اسلامی ایران از رویه‌ای ثابت در برخورد با فعالان و مدافعان حقوق بشر پیروی می‌کند؛ روند ناعادلانه دادرسی و برگزاری دادگاه بدون تشریفات قانونی، صدور احکام حبس طولانی‌مدت و رفتار خشن و حتی تهدید کننده جان زندانیان سیاسی.
سپیده قلیان ابتدا آبان ماه سال ۱۳۹۷ در شهر شوش و به دلیل شرکت در اعتصاب کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه، دستگیر شد. سپیده قلیان بارها در داخل و خارج از زندان به صراحت درباره اعمال شکنجه‌هایی که بر او و دیگر زندانیان تحمیل شده بود، صحبت کرده است. سپیده قلیان یکی از ۹ فعال کارگری بود که آذرماه ۱۳۹۸ به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» هر کدام از آنها به پنج سال زندان محکوم شدند.
سپیده قلیان پس از آنکه از نوشتن نامه عفو به علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران، امتناع کرد در تیرماه ۱۳۹۹به زندان مرکزی بوشهر تبعید شد.
اسفندماه سال ۱۳۹۹ زمانی که به مرخصی آمده بود، پس از انتشار مجموعه‌ای از توئیت‌هایی در توصیف شرایط غیرانسانی زندان مرکزی بوشهر، به «نشر اکاذیب آنلاین» و «تبلیغ علیه نظام» متهم شد. وی در شهریورماه سال ۱۳۹۹ طی یورش نیروهای امنیتی به منزل خانواده‌اش در اهواز، بازداشت و به زندان اوین منتقل و اکنون در بند۲۰۹ تحت کنترل وزارت اطلاعات نگهداری می‌شود.
او در طول دوران حبس خود چندین بار در اعتراض به دادرسی ناعادلانه و شرایط غیرانسانی زندان دست به اعتصاب غذا زده است و مانند بسیاری از زندانیان سیاسی دیگر در زندان های شلوغ و غیربهداشتی ایران در معرض کووید-۱۹ قرار گرفت.
بهمن‌ماه امسال گزارش شد که وی با خونریزی شدید معده، درد کلیه، اسهال، حالت تهوع و تب بالا به بخش قرنطینه زندان اوین منتقل شده است و همچنان از مرخصی پزشکی محروم است و نمی‌تواند برای مداوا به خارج از زندان برود. برادر سپیده قلیان در شرح وضعیت او نوشته بود: «جان خواهرم سپیده قلیان هنوز در خطر است. پس از همه‌گیر شدن سویه جدید ویروس کرونا (اومیکرون) در بند نسوان زندان اوین، سپیده هم به این ویروس مبتلا شد؛ اما روشن است که با شدتی بیش از حد معمول. تن سپیده، در تبعیدها و اعتصاب غذاها و فشارهای مداوم این چند ساله، و با وجود بیماری‌های زمینه‌ای درمان‌نشده، آنچنان ضعیف و نامقاوم شده است که حتی یک سرماخوردگی هم می‌تواند او را از پا بیندازد. تبعات اومیکرون باعث شده است که بدن سپیده به دلیل اختلال در هاضمه، اولا آب و غذای چندانی نپذیرد و ثانیا تمام آن را هم دفع کند. دمای بدن او هنوز به حالت عادی برنگشته و ضعف و بی‌حالی و زردی چهره، از دور هم معلوم است… قدرتمندانی که افشاگری در مورد شکنجه و آزار و اذیت زنان در زندان بوشهر را خط قرمز می‌دانند و ذره‌ذره آب شدن سپیده در زندان را قدرت. در آستانه‌ی روز جهانی زن، جان سپیده‌ی ما هنوز در خطر است…»
به اعتقاد برادر سپیده قلیان، دلیل اعمال فشار و رفتارهای اینچنینی با خواهرش، صحبت‌ها و نوشته‌های سپیده درباره شرایط زندان و شکنجه و آزار زنان در زندان بوشهر بوده است.
خانم قلیان از جمله بسیاری از مدافعان حقوق بشر است که به دلیل بیان عقاید خود در ایران زندانی شده است. خاموش کردن صدای مخالفان و نفی آزادی بیان، سلاحی است که خودکامگان برمی‌گزینند تا شهروندان ناگزیر، بهای هولناکی را برای بیان حقیقت و به چالش کشیدن قدرت و روایت سرکوبگری حکومت بپردازند.
سخن گفتن از این بی عدالتی در جهت دفاع از حاکمیت قانون، که زیربنای نظم صلح‌آمیز بین المللی است، اساسی و ضروری است.
با احترام فراوان
کمپین حقوق بشر در ایران
