نگرانی از وخیم شدن وضعیت سلامت جسمی نرگس محمدی در زندان
دوشنبه ۱۵ مرداد ۱۴۰۳- مقامات جمهوری اسلامی ایران عامدانه از ارائه خدمات و مراقبت‌های پزشکی حیاتی به نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که به ناحق در زندان اوین محبوس است، ممانعت به عمل می‌‌آورد.
نرگس محمدی مدت‌هاست که از ناراحتی جدی قلبی، اختلالات مزمن گوارشی و همچنین مشکل ستون فقرات رنج می‌برد. مقامات زندان اوین شرایط درمانی مناسب و کامل را برای رسیدگی به هیچ‌یک از مشکلات جسمی نرگس محمدی را فراهم نکردند و مصائب و مشکلات پزشکی وی هر روز جدی‌تر و بحرانی‌تر می‌شود.
به گفته هادی قائمی، مدیر کمپین حقوق بشر ایران «مقامات جمهوری اسلامی نه تنها به طورغیرقانونی آزادی برنده صلح نوبل را سلب می کنند، بلکه با ممانعت از ارائه مراقبت‌های پزشکی ضروری، جان او را نیز به خطر می اندازند».
هادی قائمی تاکید کرد «وخامت حال جسمی نرگس محمدی نشان دهنده رفتار وحشیانه و غیرقانونی جمهوری اسلامی با مدافعان حقوق بشر است».
به گفته هادی قائمی «علیرغم تلاش‌های بی وقفه جمهوری اسلامی برای ساکت کردن صدای نرگس محمدی و تحمیل شرایط سخت حبس، او از درون زندان به مبارزه شجاعانه خود برای حقوق بشر و آزادی در ایران ادامه داده است».
نرگس محمدی در دوران حبس بارها از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی محروم شده است و وضعیت سلامتی وی به طور پیوسته رو به وخامت گذاشته است.
کمپین حقوق بشر ایران از جامعه بین المللی می‌خواهد که مقامات جمهوری اسلامی را مجبور به اقدامات زیر کنند:
- ارائه مراقبت های پزشکی فوری و کامل به نرگس محمدی و کلیه زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی که طبق قوانین ایران و بین المللی به طور معمول از مراقبت های پزشکی محروم می شوند.
- زندانیان سیاسی از جمله نرگس محمدی و سایرینی را که به دلیل ابراز مسالمت آمیز عقاید یا عقاید خود زندانی شده اند، آزاد کنید.
ممانعت پیوسته مقامات زندان از ارائه خدمات پزشکی به نرگس محمدی
کمپین حقوق بشر ایران اطلاعاتی از خانواده نرگس محمدی دریافت کرده که جزئیات مشکلات سلامت او و همچنین امتناع مقامات از ارائه درمان فوری مورد نیاز او را نشان می‌دهد.
اطلاعات رسیده به کمپین حقوق بشر ایران نشان می‌دهد که مقامات قضایی و زندان اوین به شکل کاملا نظام‌مند به شکل پیوسته از ارائه خدمات پزشکی به نرگس محمدی خودداری کرده‌اند.
به گفته منبع نزدیک به نرگس محمدی در شرح و واقعه‌نگاری شرایط پزشکی وی به کمپین حقوق بشر ایران گفت «در بهمن ۱۴۰۰ پس از تحمل ۶۴ روز سلول انفرادی و یک ماه زندان قرچک، با درد هولناکی که نفس نرگس را میبرید به بیمارستان منتقل شد . انژیو گرافی انجام شد. در آن زمان رگ اصلی قلب گرفتگی ۷۵ درصد داشت و بنایراین استنت در همان رگ گذاشته شد».
مقامات زندان اوین در بهمن‌ماه سال ۱۴۰۱تنها سه روز پس از عمل اورژانسی قلب که بعدها مشخص شد نتیجه یک سری سکته‌های ناقض قلبی بوده است، نرگس محمدی را برخلاف توصیه پزشکی به زندان منتقل کردند.
به گفته این منبع نزدیک به نرگس محمدی«در تاریخ ۲ آبان ماه ۱۴۰۲ دو رگ دیگر در قلب خانم محمدی انژیو گرافی شد . رگها گرفتگی داشتند ولی دکتر در آن مقطع توصیه کرد که از استنت استفاده نشود و اگر گرفتگی بیش از ۵۰ درصد شد ، ناچار خواهیم شد که این کار را انجام خواهند داد».
بنا به اطلاعات رسیده به کمپین حقوق بشر، پزشک متخصص قلب توصیه اکید می‌کند که خانم محمدی در خرداد ۱۴۰۳ باید برای انژیو گرافی به بیمارستان اعزام شود که نهادهای مسیٔول موافقت نمی‌کردند و نهایتا ۱۶ تیر و پس از یک ماه و نیم تاخیر به بیمارستان اعزام می‌شود.
به گفته این منبع نزدیک به خانم محمدی در آن زمان است که پزشک‌ها حین معاینه متوجه توده‌هایی در در ناحیه سینه می‌شوند و آنها پس از شور تصمیم می‌گیرند ابتدا بایوبسی انجام دهند و از نمونه های آزمایشگاهی جواب لازم را دریافت کنند. تا اگر نیاز به عمل فوری بود سریعا انجام شود.لذا انژیو را به تاخیر انداختند.
به گفته منبع نزدیک به خانم محمدی «در واقع مشکلی این است که استنتی که در رگ اصلی گذاشته شده بود پایه‌ای کوتاه دارد و متاسفانه پشت استنت رگ جمع شدگی دارد و باید هر چه زودتر رگ در آن ناحیه باز شود».
مقامات زندان پس از نمونه برداری خانم محمدی را به زندان برمی‌گردانند. به گفته منبع مطلع از وضعیت خانم محمدی «به اعتقاد پزشک متخصص علی رغم خوش خیم بودن توده، لازم است عمل جراحی انجام شود و توده‌ها خارج شود. با این‌حال خانم محمدی هنوز نظر قطعی را دریافت نکرده است.در این وضعیت فعلا آنژیو انجام نشده و منتظر تصمیم نهایی پزشکان است».
بنا به اطلاعات رسیده به کمپین حقوق بشر خانم محمدی در بهمن ماه ۱۴۰۲ در بیمارستان اندوسکوپی انجام می‌دهد و مشخص می‌شود که مشکلاتی در «مری» دارد و معده وی نیز دچار زخم‌هایی شده است. از آن زمان خانم محمدی مشغول مصرف داروهایی برای بهبود هستند.
اطلاعات رسیده به کمپین حقوق بشر ایران نشان می‌دهد که نرگس محمدی از حدود ۸ ماه قبل بر اثر کمر دردی شدید که ۴ روز او را زمین گیرم کرده بود بالاخره به بیمارستان اعزام می‌شود. در بیمارستان «ام ار ای» و«سیتی اسکن» گرفته می‌شود و پزشک متخصص تشخیص می‌دهد که مهرهال۴وال۵ آسیب جدی دیده و خانم محمدی دچار مشکل فتخ دیسک کمر شده است.
به گفته منبع مطلع از وضعیت خانم محمدی « پزشک درخواست ۱۰ جلسه فیزیوتراپی اورژانسی کردند و نامه به زندان تحویل داده شد. اما از آن زمان با اینکه دو بار دیگر هم پزشک از طریق وکیل و با نامه کتبی وضعیت را یادآوری کرده و درخواست اعزام طی ۱۰ جلسه برای فیزیوتراپی را کرده مقامات زندان از اعزام خودداری می‌کنند و ممکن است ناراحتی مهره‌ها بیشتر و آسیب جدی‌تر شود.
نرگس محمدی پیش از این پس از اعتصاب غذا در اعتراض به تصمیم مقامات زندان مبنی بر عدم دسترسی وی و سایر زندانیان بیمار به مراقبت‌های پزشکی کافی و همچنین امتناع از پوشیدن حجاب اجباری برای اعزام به بیمارستان، در وضعیت پزشکی خطرناکی قرار گرفته بود.
چندین دهه مبارزه برای حقوق بشر از درون و بیرون زندان
نرگس محمدی تاکنون ۱۳ بار به دست مقامات امنیتی و پلیسی بازداشت شده است و در مجموع به ۳۶ سال و سه ماه حبس و ۱۵۴ ضربه شلاق به اتهامات واهی از جمله “تبلیغ علیه نظام” محکوم شده است.
با وجود بازداشت و حبس نرگس محمدی، مقامات جمهوری اسلامی در خاموش کردن صدای نرگس محمدی شکست خورده اند. او در نامه‌های قدرتمند خود از درون زندان، به دفاع از حقوق بشر و حقوق زنان در ایران ادامه می‌دهد.
محمدی زمانی که در زندان اوین بود، حمایت خود را از اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» اعلام کرد. از آن زمان محمدی قاطعانه گفته است که هرگز تن به حجاب اجباری ندهد.
نرگس محمدی سال گذشته در نامه‌ای از درون زندان اوین توضیح داد که چگونه زنان بازداشت شده در جریان خیزش «زن، زندگی، آزادی» مورد آزار جنسی و جسمی قرار می‌گیرند.
محمدی دو دهه گذشته زندگی خود را صرف دفاع از حقوق بشر و مبارزه علیه سرکوب زنان به دست جمهوری اسلامی کرده است. تنها در سه سال گذشته، شش بار در دادگاه‌های انقلاب محاکمه شده است و مجموعاً به ۱۳ سال و سه ماه حبس، ۱۵۴ ضربه شلاق، تبعید و چهارماه نظافت خیابان محکوم شده است.
در آخرین مورد خرداد ماه ۱۴۰۳ شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران نرگس محمدی را به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس دیگر محکوم کرد. دلیل این حکم فعالیت‌های وی از درون زندان بود از جمله درخواست محمدی برای تحریم انتخابات در ایران، نامه‌های او به قانون‌گذاران در سوئد و نروژ و روایت او از شکنجه و تجاوز جنسی مقامات زندان به دینا قالیباف، روزنامه‌نگار و دانشجوی علوم سیاسی که مدتی در زندان بود.
به گفته هادی قائمی «مبارزه نرگس محمدی باوجود تحمیل هزینه‌های شخصی گزاف در همه این سال‌ها مثل حبس‌های طولانی، جدایی از دو فرزندش و مجازات مداوم به دلیل ادامه مبارزه از پشت میله‌های زندان، متوقف نشده است».
هادی قائمی تاکید کرد «جامعه جهانی باید برای آزادی فوری این برنده صلح نوبل و دیگر مدافعان حقوق بشر شجاع ایران متحد شود و پیام روشنی به مقامات جمهوری اسلامی بدهد که جهان این بی عدالتی‌های فاحش را نخواهد پذیرفت».
