آغاز سال تحصیلی زیر سایه سرکوب؛ از بازداشت و احضار تا صدور احکام قضایی برای معلمان
شنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۴ – در آستانه شروع سال تحصیلی جدید در ایران، مقام‌های جمهوری اسلامی سرکوبِ معلمان و اعضای تشکل‌های صنفیِ معلمان را تشدید کرده‌اند.بنا بر یافته‌های کمپین حقوق بشر ایران، در بازه زمانی نیمه خرداد تا ۲۸ شهریور ۱۴۰۴، دست‌کم ۴۵ معلم و فعال صنفی فرهنگیان به‌طور خودسرانه بازداشت، احضار یا بازجویی شده و در محاکم غیرقانونی «انقلاب»، بدون رعایت حداقل موازین آیین دادرسی و حق دفاع، محکوم شده‌اند.
معلمان و کنشگران صنفی صرفا به‌خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیز و مستقل صنفی با برخوردهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی مواجه می‌شوند. آزادی معلمان زندانی، ایجاد شرایط کاری شایسته، امنیت شغلی، حق تشکل‌یابی و تضمین دسترسی همه کودکان به آموزش رایگان، از خواسته‌های اساسی و همیشگی فعالان صنفی معلمان است.
کمپین حقوق بشر ایران از همه نهادهای مرتبط سازمان ملل، از جمله سازمان بین‌المللی کار (ILO)، یونسکو و انجمن‌ها و اتحادیه‌های بین‌المللی معلمان، می‌خواهد به‌طور مستقل و مستمر خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط تمامی معلمان زندانی در ایران شوند.
در ماه‌های اخیر، بازداشت‌ها و برخوردهای بی‌ضابطه امنیتی-قضایی با معلمان در استان‌های مختلف، از جمله در کرمان، کردستان، گیلان، آذربایجان غربی، اصفهان و تهران، گسترده‌تر شده است. براساس یافته‌های کمپین حقوق بشر ایران، ده‌ها معلم در سراسر کشور پرونده قضایی دارند که عمدتا به‌خاطر فعالیت‌های صنفی است. سرکوب معلمان به‌ویژه در شهرهای کوچک و مناطق کردنشین ایران به شکل قابل توجهی افزایش یافته است.
به گفته اسفندیار آبان، پژوهشگر ارشد کمپین حقوق بشر ایران«معلمان در ایران مدت‌هاست که در صف نخستِ اعتراضات مسالمت‌آمیز و مطالبه‌گر ایستاده‌اند. آنان با وجود موانع بسیار بر تداوم پیگیری مطالبات خود همت گماردند و در مقابل مقام‌های جمهوری اسلامی به جای پاسخگویی از ابزار آزار قضایی، بازداشت‌های خودسرانه و احکام سنگین زندان برای خاموش کردن صدای آنان استفاده می‌کند.»
اسفندیار آبان افزود: «آزار و پیگردِ معلمان از سوی دستگاه‌های امنیتی و قضایی نشان آشکاری از ناتوانی حاکمیت در تحملِ هر فعالیتی است که تحت کنترل حکومت نباشد. هدف گرفتنِ معلمانِ کرد نیز بازتاب‌دهندهٔ هراس آنان از تداومِ تاب‌آوری و استقلالِ این جامعه است.»
کمپین حقوق بشر ایران علاوه بر تاکید بر آزادی همه معلمان زندانی، از همهٔ نهادهای مرتبط سازمان ملل می‌خواهد سازوکارهای نظارتیِ خود را فعال کرده و نمایندگان جمهوری اسلامی را در نشست‌های تخصصی پاسخ‌گو نگه دارند.
جامعه بین‌المللی نیز باید از مقام‌های جمهوری اسلامی ایران بخواهد تمامی پرونده‌های قضایی علیه معلمان را متوقف کنند و حقِ تشکل‌یابیِ مستقلِ اتحادیه‌های معلمان برای سازمان‌دهی، اعتصاب و اعتراضِ مسالمت‌آمیز را به‌رسمیت بشناسند. در همین حال، اتحادیه‌ها و انجمن‌های جهانیِ معلمان فراتر از صدور بیانیه‌های حمایتیِ راه‌اندازیِ کارزارهای مشترک بین‌المللی در همبستگی با معلمان ایران را مورد بررسی قرار دهند.
از تشدید برخوردهای قضایی تا یورش به جلسه شورای هماهنگی معلمان
روز سه‌شنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، در نخستین روز برگزاری مجمع فوق‌العاده شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در شهر «شهرضا» استان اصفهان ، نیروهای امنیتی با یورش به محل برگزاری این مجمع، ۱۸ تن از نمایندگان و فعالان صنفی فرهنگیان را بازداشت کردند. اگرچه ساعاتی پس از بازداشت همه افراد آزاد شدند، اما تمامی موبایل‌ها و وسایل ضبط شد و در این میان مسعود فرهیخته، از فعالان شناخته شده معلمان همچنان در بازداشت باقی ماند و در نهایت به کلانتری ۱۱ شهر کرج منتقل شد. مسعود فرهیخته ماه گذشته در شعبه ۱۲ دادگاه تجدیدنظر استان البرز به پنج سال زندان محکوم شد و احتمال آن می‌رود که ایشان را برای اجرای حکم پنج ساله‌ی خود روانه زندان کنند.
براساس یافته‌های کمپین حقوق بشر ایران پرونده‌های بسیاری از معلمان هنوز در محاکم کشور جریان دارد. فعالان صنفی تاکید دارند که اعتراضات و اقدامات آنها مسالمت‌آمیز و قانونی بوده، اما همچنان با احضار، بازداشت و محرومیت‌های شغلی روبه‌رو هستند. آمار دقیقی از تعداد معلمانی که پس از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ از کار اخراج شدند، در دست نیست.
یافته‌های کمپین حقوق بشر ایران همچنین نشان می‌دهد که سرکوب و برخورد با معلمان در شهرهای کوچک به‌خصوص در مناطق کردنشین ایران بعد از جنبش «زن،زندگی،آزادی» به شکل قابل توجهی شدت گرفته است.
در این مدت معلمان و فعالان صنفی که پرونده‌های آنها در محاکم قضایی جریان دارد و یا با احکام قضایی روبرو شدند از مشکلات روزمره بسیاری رنج می‌برند. برخی از این معلمان با محدودیت‌های ناشی از پابند الکترونیکی روبرو هستند. این درحالی‌ست که محرومیت از استخدام در مراکز آموزشی خصوصی هم یکی از جدیدترین مشکلات و مصائبی‌ست که معلمان در یکی دو سال گذشته بیش از پیش با آن روبرو شدند.
افشین رزمجویی، معلم بازنشسته اهل شیراز، که دوران محکومیت دو سال حبس خود را تحت نظارت پایند الکترونیکی سپری می‌کند، به روزنامه شرق گفته بود: «مسافتی که اجازه دارم با پابند طی کنم نباید بیش از هزار متر از محل سکونتم فاصله داشته باشد. امسال توانستم در مدرسه غیرانتفاعی کلاس بردارم. ساعت پنج صبح پابندم را در شارژ می‌گذاشتم و شش‌ونیم صبح هم به مدرسه می‌رفتم. شارژ این دستگاه تا ساعت ۱۲ ظهر تمام می‌شد و به همین دلیل مرتب از زندان با من تماس می‌گرفتند و شرایط بدی سر کلاس ایجاد می‌کرد. از سوی دیگر نمی‌توانم مقابل دانش‌آموزان پابند را به شارژ بزنم و به آنها ماجرا را توضیح بدهم.»
برخورد با معلمان در کرمان
روز ۱۴ مرداد ۱۴۰۴ شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی کرمان، احکام حبس تعزیری برای هشت تن از معلمان و فعالان صنفی این استان را صادر کرده است. این افراد با اتهاماتی از جمله «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام» و «عضویت در گروه‌های معاند» مواجه شده‌اند.
مطابق احکام صادره در مرحله بدوی، سه نفر از متهمان شامل مجید نادری، حسین رشیدی زرندی و محمدرضا بهزادپور، هر یک به یک سال حبس تعزیری و همچنین فاطمه یزدانی، میترا نیک‌پور، زهرا عزیزی، لیلا افشار و شهناز رضایی شریف‌آبادی نیز به شش ماه حبس تعزیری محکوم شده‌اند. در نهایت روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۴ شعبه هفتم دادگاه تجدیدنظر استان کرمان به ریاست قاضی محمدرضا اکبری‌زاده درجوزی، پس از رسیدگی به اتهاماتی از جمله «عضویت، اداره و تشکیل گروه‌هایی با هدف برهم زدن امنیت کشور»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «توهین به رهبری»، احکام را قطعی و لازم‌الاجرا کرد.
یک فرد مطلع از پرونده این معلمان به کمپین حقوق بشر ایران گفت: «این پرونده قضایی، در پی شکایت سازمان اطلاعات سپاه استان کرمان و به‌دنبال برگزاری تجمعات صنفی مسالمت‌آمیز از سوی معلمان صورت گرفته است».
به گفته این فرد مطلع «نیروهای امنیتی وزارت اطلاعات و بازپرس‌های پرونده از شیوه «پلیس خوب و پلیس بد» استفاده کردند و در حال حاضر پلیس خوب ماجرا، به معلمان گفته است که ما سعی می‌کنیم با شما برخورد خاصی نداشته باشیم و پرونده را در همین‌جا خاتمه دهیم به شرط آنکه شما هم درباره این پرونده و روند دادرسی هیچ اطلاع‌رسانی نکنید».
این فرد مطلع از پرونده گفت: «روند دادرسی و برخوردهای امنیتی صورت گرفته با این معلمان کاملا خلاف قانون بوده است و به باور بسیاری از فعالان صنفی و معلمان اطلاع‌رسانی درباره این برخوردهای خلاف قانون خود نوعی از مبارزه و حق‌خواهی است».
به گفته وی «هیچ‌کدام از معلمانی که در این پرونده بوده‌اند سابقه کیفری و قضایی نداشتند و همه آنها جزو معلمان خوش‌نام شهر بوده‌اند که در مدارس تیزهوشان و نمونه مردمی فعالیت داشتند».
براساس کیفرخواست صادره علیه این معلمان، که نسخه‌ای از آن در اختیار کمپین حقوق بشر ایران قرار دارد، اتهام‌های مطرح‌شده در این پرونده‌سازی‌ها شامل موارد زیر است:
۱. توهین به مقام‌ها و ماموران حکومتی و رهبر جمهوری اسلامی
۲. برهم زدن امنیت کشور از طریق عضویت اداره و تشکیل «گروه معاند»
۳. توهین به مقام‌ها و … روح‌الله خمینی و رهبر جمهوری اسلامی
۴.تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و به نفع «گروه‌های معاند»
۵. تبلیغ علیه نظام
در کیفرخواست ذکر شده است که مبنای پرونده‌سازی علیه این افراد گزارش سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بوده است و بعد از آن روند بررسی فعالیت این افراد در فضای مجازی شروع شده است که مصادیق برخی از اتهامات این افراد شده است.
شدت گرفتن برخورد با معلمان در کردستان
انجمن صنفی معلمان کُردستان در تاریخ‌های ۲۸ و ۲۹ مرداد ۱۴۰۴، با انتشار دو بیانیه خبر از صدور احکام بی‌سابقه علیه ۱۴ معلم کرد داد. انجمن صنفی معلمان کُردستان مشخصات و احکام صادره برای ۱۴ معلم کُرد را بدین صورت اعلام کرده است: نسرین کریمی (بازنشستگی اجباری با کاهش دو طبقه شغلی )، لیلا زارعی (خلع از سمت معاونت مدرسه و بازنشستگی اجباری با کاهش یک طبقه شغلی )، صلاح حاجی‌میرزایی (یک سال انفصال از خدمت )، فیصل نوری (تبعید به استان کرمانشاه به مدت پنج سال )، مجید کریمی ( اخراج و انفصال دائم از خدمات دولتی )، غیاث نعمتی (اخراج دائم از آموزش و پرورش )، شهرام کریمی ( شش ماه انفصال از خدمت )، لقمان‌اللەمرادی (یک سال انفصال از خدمت) و سلیمان عبدی (بازنشستگی اجباری با تقلیل دو گروه )، امید شاهمحمدی (انفصال دائمی از خدمات دولتی )، هیوا قریشی ( اخراج از دستگاه آموزش و پرورش )، کاوه محمدزاده (اخراج از دستگاه آموزش و پرورش )، پرویز احسنی (اخراج از دستگاه آموزش و پرورش ) و یکی از معلمان دیگر هم که بنا بر ملاحظاتی اسم او منتشر نشده به اخراج محکوم شده است.
احکام «اخراج و انفصال دائم از خدمات دولتی» که برای امید شاهمحمدی (عضو انجمن صنفی معلمان دیواندره) و مجید کریمی (عضو انجمن صنفی معلمان سنندج) صادر شده است، به معنای حذف کامل این دو معلم از سیستم اداری و قطع کلیه حقوق و مزایای مرتبط با خدمات دولتی آنان است. بر اساس این احکام، این دو معلم حتی از بهره‌مندی از مزایای بازنشستگی و بیمه تامین اجتماعی نیز محروم خواهند شد.
در بیانیه انجمن صنفی معلمان کردستان- سنندج آمده است: «به‌ویژه در دو سال اخیر و پس از برگزاری انتخابات دوره‌ای انجمن معلمان سنندج، که در اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ با مکاتبه رسمی با استانداری کردستان و در فضای مجازی برگزار شد، فشارها و هجمه‌های شدیدی علیه مجریان این انتخابات اعمال گردید و بلافاصله برای اعضای هیئت‌مدیره منتخب، در هیئت رسیدگی به تخلفات اداری آموزش و پرورش پرونده‌سازی صورت گرفت».
در نهایت روز ۲۸ شهریور ۱۴۰۴ خبری مبنی بر رد درخواست «دستور موقت» توقف اجرای حکم معلمان کردستان از سوی دیوان عدالت اداری منتشر شد. پس از این موضوع انجمن صنفی معلمان کردستان (سقز و زیویه – مریوان و سروآباد – سنندج) در بیانیه‌ای نوشت: «پس از صدور احکام محکومیت معلمان کوردستان، علیرغم حمایت گسترده اقشار مختلف جامعه از آنان و وعده‌های مکرر مسئولان استانی و کشوری در دیدار با فرهنگیان و نمایندگان جامعه مدنی، درخواست «دستور موقت» برای توقف اجرای حکم معلمان محکوم شدە، در دیوان عدالت اداری پذیرفتە نشد. این تصمیم در حالی اتخاذ شد که پذیرش آن می‌توانست دست‌کم نشانه‌ای از حسن‌نیت و اراده مسئولان در پاسخ به مطالبه مشروع معلمان و مردم باشد. رد این درخواست، بی‌اعتنایی به خواست عمومی فرهنگیان و شهروندان کردستان را نشان می‌دهد و حامل این پیام است که اراده‌ای جدی برای حل این مسئلە وجود ندارد.»
در میان معلمانی که مشمول این احکام شده‌اند، پیشتر نیز امید شاهمحمدی، هیوا قریشی، کاوه محمدزاده و پرویز احسنی در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۴۰۱، به دلیل فعالیت‌های صنفی و مشارکت در تحصن معلمان، توسط نیروهای امنیتی در شهر دیواندره بازداشت و پس از ۷۶ روز بازداشت در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج هر یک با قرار وثیقه یک میلیارد و پانصد میلیون تومانی به صورت موقت آزاد شدند. سلیمان عبدی نیز در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۴۰۱ به دلیل فعالیت‌های صنفی بازداشت و در تاریخ ۴ تیر ۱۴۰۱ با قرار وثیقه موقت آزاد شده بود. وی مجدداً در تاریخ ۲۸ اسفند ۱۴۰۱ توسط نیروهای امنیتی در سقز بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج منتقل شد و در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۴۰۲ با قرار وثیقه موقت آزاد شد.
به دنبال واکنش گسترده به صدور این احکام، خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران، با انتشار گزارشی با تایید اخراج تعدادی از معلمان کُرد بدون اشاره به هویت آنها ، با تکرار سناریو سازی نهادهای امنیتی اعلام کرده است « این افراد با سوءاستفاده از موقعیت شغلی خود، تلاش کرده‌اند با تعطیلی مدارس، تهدید سایر معلمان و تحصن‌های غیرقانونی، زمینه اغتشاش و اختلال در روند آموزشی را فراهم کنند. علاوه بر این، اتهامات دیگری همچون ارتباط‌گیری و شرکت در جلسات گروهک پژاک در مناطق کوهستانی دیواندره، از جمله کوه‌های سلطان، دوبرا و روستای نرگسله، در مستندات موجود ذکر شده است.
روز جمعه ۷ شهریور ۱۴۰۴، در پی انتشار فراخوان «کمیته مردمی حمایت از معلمان کردستان»، جمعی از فعالان مدنی، سیاسی، صنفی و کارگری با برگزاری کوهپیمایی از «پارک کودک» سنندج به سمت «گویزه‌کویر»، حمایت خود را از ۱۴ معلمی که اخیرا با احکام بازنشستگی اجباری، اخراج، انفصال و تبعید روبه‌رو شده‌اند، اعلام کردند.
پیشتر یک منبع مطلع به «شبکه حقوق بشرکردستان» گفته بود: «یک روز قبل از برگزاری این تجمع در حمایت از معلمان کرد،چهار تن از این معلمان (نسرین کریمی، مجید کریمی، صلاح حاجی‌میرزایی و لقمان افضلی) به صورت تلفنی به سازمان اطلاعات فراجا احضار و به مدت چند ساعت بازجویی و تهدید شدند».
به گفته این منبع مطلع، بازجویان امنیتی این معلمان را تهدید کرده‌اند که در پی فراخوان «کمیته مردمی حمایت از معلمان کردستان» برای برگزاری کوهپیمایی در حمایت از معلمانی که اخیراً با احکام اخراج، انفصال، بازنشستگی اجباری و تبعید مواجه شده‌اند، حق شرکت در این مراسم و یا تشویق شهروندان به حضور در آن را ندارند».
بر اساس یافته‌های کمپین حقوق بشر ایران، روند سرکوب و تشدید فشارها بر معلمان فعال کُرد پس از جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» شدت یافته است. علاوه بر ۱۴ معلمی که در مردادماه ۱۴۰۴ احکام انضباطی آنها ابلاغ شد، موارد دیگری نیز قبلا گزارش شده است. لیلا سلیمی، فعال صنفی معلمان اهل سنندج، که در اوایل سال ۱۴۰۳ توسط هیئت بدوی رسیدگی به تخلفات کارمندان استان کردستان از کار اخراج شده بود، در هیئت تجدیدنظر رسیدگی به تخلفات اداری، حکم او به دو ماه انفصال از خدمت تغییر یافت
در اردیبهشت امسال نیز، سمیه اخترشمار، معلم زن کُرد اهل مریوان با ۱۷ سال سابقه خدمت در آموزش و پرورش، توسط شعبه ۳۱ دیوان عدالت اداری اخراج شد. اتهامات علیه اخترشمار شامل «طرفداری و حمایت از گروه‌های معاند»، «انتشار مطالب توهین‌آمیز و نشر اخبار کذب علیه نظام جمهوری اسلامی»، «عضویت فعال در کانال‌های انجمن غیرقانونی صنفی معلمان»، «طراحی سوالات امتحانی درس زبان انگلیسی در حمایت از اغتشاشگران» و «حمایت از گروه‌های معاند اقلیم کردستان در فضای مجازی» بوده است
پیشتر یکی از فعالان صنفی معلمان در کُردستان ایران در گفت‌وگو با شبکه حقوق بشرکردستان گفته بود: «علاوه بر افرادی که تاکنون احکام آنان قطعی و در رسانه‌ها اعلام شده است، برای دست‌کم ۷۰ نفر دیگر از معلمان کُرد در شهرهای سقز و سنندج نیز احکامی همچون انفصال چندماهه از خدمت صادر شده است. با این حال، به هنگام ابلاغ حکم به همکاران اعلام شده که در صورت رسانه‌ای نشدن موضوع، امکان تقلیل احکام پس از اعتراض وجود دارد. همین امر موجب شده است که بسیاری از این احکام رسانه‌ای نشود».
ضرورت به رسمیت شناختن حق اعتراض و مطالبه‌گری معلمان در ایران
هرچند مشارکت در هرگونه فعالیت مستقلِ اتحادیه‌ای در جمهوری اسلامی با مخاطرات جدی همراه است اما معلمان سال‌هاست این روند را تداوم بخشیدند و در مقابل با آزار و اذیت و پیگرد حکومتی روبه‌رو بوده‌اند. اتحادیه‌های مستقل معلمان و رهبران آنها در ایران از دیرباز به‌سبب نقش حیاتی‌شان در جامعه و آمادگی دیرینه‌شان برای نشستن در پیشانی کنشگری مسالمت‌آمیز هدف حکومت بوده‌اند. در ایران، کنشگری مسالمت‌آمیز کارگری هم جرم‌انگاری شده است؛ اتحادیه‌های مستقل به‌رسمیت شناخته نمی‌شوند، رهبران کارگری با بازداشت‌های خودسرانه، محاکمه‌های نمایشی و سال‌ها زندان مواجه‌اند، و کارکنان به‌خاطر اعتصاب یا اعتراض مسالمت‌آمیز در معرض بازداشت قرار دارند. آزار و پیگرد رهبران کارگری، ناتوانی کارگران در سازمان‌دهی مؤثر و چانه‌زنی جمعی، و ناتوانی جامعه مدنی، سازمان‌های غیردولتی، کنشگران حقوق بشر و روزنامه‌نگاران در فعالیت آزادانه، توان جامعهٔ ایران را برای رسیدگی به انبوهِ تخلفات و سوء‌استفاده‌های شدید محیط کار تضعیف می‌کند.
پیگرد رهبران کارگری توسط جمهوری اسلامی و جرم‌انگاریِ تشکل‌یابی و کنشگری مستقل کارگری، به‌طور جدی ناقض تعهدات این حکومت ذیل اصول بنیادین سازمان بین‌المللی کار (ILO)—که ایران به آنها پیوسته است—و نیز میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) و میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR) است؛ اسنادی که همگی مستلزم احترام به حق اعتراض مسالمت‌آمیز، حق اعتصاب، و حقِ سازمان‌دهی و چانه‌زنیِ جمعیِ مستقل هستند.
فهرست افرادی که در بازه زمانی (نیمه خرداد ۱۴۰۴) تا امروز (شروع سال تحصیلی) با برخوردهای قضایی و امنیتی روبرو شدند:
- ایرج انصاری، عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان همدان، به شعبه ۱۰ دادیاری دادسرای همدان احضار شد.
- سه شنبه ۲۰ خردادماه، اصغر امیرزادگان، معلم و فعال صنفی فرهنگیان استان فارس، با پایان ایام مرخصی به زندان فیروزآباد بازگشت.
- زینا فریدونیان، معلم بازنشسته اهل قروه، در دو پرونده مجزا توسط دادگاه انقلاب این شهرستان مجموعا به بیش از ۱۳ ماه حبس تعزیری و سه سال حبس تعلیقی محکوم شده است.
- فروغ خسروی، معلم پایه ابتدایی و ساکن بهبهان، روز سه شنبه ۷ مرداد ۱۴۰۴ توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت شد. پیشتر در تاریخ ۳۰ خرداد، منزل این معلم بدون حضور وی مورد تفتیش قرار گرفته و تلفن همراهش ضبط شده بود. خانواده او تاکنون از محل نگهداری‌اش اطلاعی ندارند.
- بختیار رحمانی، معلم ساکن گچساران، با دریافت ابلاغیه‌ای به شعبه چهارم دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب این شهرستان احضار شد. – بختیار رحمانی، معلم ساکن گچساران، توسط دادگاه انقلاب این شهر به پرداخت ۹ میلیون تومان جزای نقدی بدل از سه ماه حبس محکوم شد.
- نسرین کریمی ، لیلا زارعی ، صلاح حاجی‌میرزایی ، فیصل نوری ، مجید کریمی ،غیاث نعمتی ، شهرام کریمی ، لقمان‌اللەمرادی و سلیمان عبدی ، امید شاه محمدی ، هیوا قریشی، کاوه محمدزاده، پرویز احسنی ۱۴ فعال صنفی معلمان ساکن سقز و دیواندره، توسط هیئت تجدیدنظر رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش با صدور احکام انضباطی مواجه شدند. انفصال از خدمت، اخراج از آموزش و پرورش و بازنشستگی اجباری با تقلیل رتبه، روبه‌رو شدند.
- روز ۱۴ مرداد ۱۴۰۴ شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی کرمان، احکام حبس تعزیری برای هشت تن از معلمان و فعالان صنفی این استان را صادر کرد: مجید نادری، حسین رشیدی زرندی و محمدرضا بهزادپور، فاطمه یزدانی، میترا نیک‌پور، زهرا عزیزی، لیلا افشار و شهناز رضایی شریف‌آبادی.
- کوکب بداغی پگاه، معلم ساکن شهرستان ایذه، توسط هیات تجدیدنظر تخلفات اداری آموزش و پرورش استان خوزستان به سه ماه انفصال از خدمت محکوم شد.
- روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۴ در نخستین روز برگزاری مجمع فوق‌العاده شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در شهر «شهرضا» استان اصفهان ، نیروهای امنیتی با یورش به محل برگزاری این مجمع، ۱۸ تن از نمایندگان و فعالان صنفی فرهنگیان را بازداشت کردند که در میان آنها مسعود فرهیخته همچنان در بازداشت است.
