مادر زندانی عقیدتی امید علی شناس: پسرم ۹ ماه بازداشت موقت بود و الان قرص آرام بخش می‌خورد
امید علی شناس فعال مدنی
مادر امید علی شناس، فعال مدنی که با آتنا دائمی و دو فعال مدنی دیگر در یک پرونده مشترک با هم محاکمه شده اند به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت روز یکشنبه ۲۱ اردبیهشت ماه قرار بود حکم فرزندم و آسو رستمی نیز اعلام شود اما به دلیل اینکه آنها از پوشیدن لباس زندان برای رفتن به دادگاه خودداری کرده نه حکم دادگاه به او و خانواده اش و نه به وکیل ابلاغ شده است.
امید علی شناس، متولد ۱۳۶۲ و مهندس عمران روز ۱۳ شهریور ۱۳۹۳ در خانه اش توسط ماموران امنیتی دستگیر شد. او ۹ ماه در بند ۲– الف سپاه پاسداران در زندان اوین در بازداشت موقت بود و از مدتی پیش به بند ۸ زندان اوین که از نظر بهداشتی و جمعیتی وضعیت بسیار نامناسبی است منتقل شد.
امید علی شناس همراه با چندین فعال مدنی دیگر از حمله آسو رستمی، آتنا دائمی، علی نوری و اتنا فرقدانی فعالان مدنی در یک پرونده به صورت جداگانه بازجویی شدند و دادگاه همگی آنها به جز آتنا فرقدانی در روز ۱۴ اسفند ماه ۱۳۹۳ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه برگزار شد. تاکنون حکم آتنا دائمی از این تعداد مشخص شده است. او بر اساس چهار اتهام به هفت سال زندان محکوم شده است.
سیمین عیوض زاده با اظهار اینکه فرزندش به سه اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری» محکوم است به کمپین گفت: «امید هیچکدام از این اتهامات را نپذیرفته است و وکیلش نیز در روز دادگاه اتهامات را رد کرده و آنها را مغایر با آنچه امید در واقعیت انجام داده، دانسته است.»
مادر امید علی شناس در مورد فعالیت های او به کمپین گفت: «امید مهندس عمران است و روی پروژه های ساختمانی کار می کرد. فعال حقوق کودکان کار هم بود. گاهی هم از مادرانی که فرزندان شان اعدام شده بودند، دیدن می کرد و در چند تجمع اعتراضی علیه حکم اعدام شرکت کرده بود.»
خانم عیوض زاده به کمپین گفت: «امیدوارم حکم دادگاه منطقی و با توجه به واقعیت‌ها باشد. امید جرمی مرتکب نشده که مستحق زندان و این سه اتهام باشد. او ۹ ماه در بازداشت موقت بود و حالا هم در بند ۸ زندان اوین در وضعیت بسیار بدی است و قرص آرام بخش می خورد.»
مادر امید علی شناس در مورد وضعیت فعلی امید در بند ۸ زندان اوین گفت: «در این بند ظاهرا جمعیت بیش از اندازه ظرفیت اتاق ها است و تفکیک جرایم نیز لحاظ نمی شود. امید می گفت که در اتاق کوچکشان ۳۱ نفر زندگی می کنند که از این تعداد فقط ۱۲ نفر تختخواب دارند و بقیه روی زمین می خوابند. امید مدتی روی زمین راهرو بند می خوابید اما الان خوشحال است که دیگر به اتاق منتقل شده و در زمین انجا می خوابد. خودش یکبار می گفت به اندازه عرض شانه هایش جا دارد.»
خانم عیوض زاده ادامه داد:«آنقدر جمعیت شان زیاد است که حتی تا کنارهای توالت هم می خوابند. وقتی به من زنگ می زند تمام وقت سروصدا و همهمه می شنوم و نگرانم که بچه ام دائم این هم صدا در گوشش می پیچد. آدم سالم هم مریض می شود در چنین محیطی. بارها زندانیان این بند به مسولان قضایی و نماینده دادستان برای بهبود وضعیت شان نامه نوشته اند اما تاکنون اتفاقی نیفتاده است.»
