علیرضا رجایی پس از پایان دوران چهار سال حکم زندان آزاد شد
علیرضا رجایی
علیرضا رجایی، روزنامه نگار صبح دوشنبه، چهارم آبان ۱۳۹۴ با به پایان رسیدن دوران محکومیت اش از زندان اوین آزاد شد. آقای رجایی، روزنامه نگار، عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران، دبیر سیاسی روزنامه هایی چون نشاط ،جامعه، طوس، عصر آزادگان و مدیر انتشارات گام نو بوده است. او از اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۰ در بند ۳۵۰ اوین زندانی بود.
این فعال ملی – مذهبی، بر اساس حکمی که یکی از شعب دادگاه انقلاب اسلامی صادر کرد، به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی مذهبی و اقدام علیه امنیت ملی نظام جمهوری اسلامی و نیز فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۴ سال حبس و ۵ سال محرومیت از تمامی حقوق اجتماعی و حق عضویت در تشکل‌های سیاسی و نهادهای مدنی، محکوم شد.
آقای رجایی در سال ۱۳۷۹ هم به همراه جمعی دیگر از فعالان ملی_مذهبی نظیر عزت‌الله سحابی،محمد ملکی، تقی رحمانی، هدی صابر، مسعود پدرام، سعید مدنی، رضا علیجانی، مرتضی کاظمیان و … بازداشت و سپس در زمستان ۱۳۸۱ در دادگاه انقلاب اسلامی محاکمه و به ۳ سال زندان و ۵ سال محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شده بود.
علیرضا رجایی همچنین در انتخابات مجلس ششم در سال ۱۳۷۸ کاندیدای ائتلاف نیروهای ملی-مذهبی در تهران بود و آرای لازم برای ورود به مجلس را کسب کرد، اما پس از بازشماری آرا که به درخواست شورای نگهبان انجام شد، او از فهرست نامزدهای منتخب خارج و غلامعلی حداد عادل راهی مجلس شد.
خانواده این زندانی سیاسی، بارها از سوی نیروهای امنیتی مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. تا جایی که ابولفضل قدیانی زندانی سیاسی از درون زندان نامه ای خطاب به صادق لاریجانی، رییس قوه قضاییه نوشت. ابوالفضل قدیانی با ذکر نام علی اوسط، یکی از بازجویان وزارت اطلاعات که بازجو پرونده علیرضا رجایی بوده و برای همسرش مزاحمت های اخلاقی ایجاد کرده است، نوشت: «وی که از ابتدای بازداشت غیرقانونی آقای دکتر علیرضا رجایی بارها و بارها به طرق مختلف مزاحم خانواده ایشان بوده و آن‌ها را تحت انواع فشارهای روحی و روانی قرار داده و بد‌ترین شرایط را برای خانوادهٔ محترم و مظلوم بوجود آورده، اخیرا وقاحت و خباثت را بجایی رسانده که به همسر آقای دکتر رجایی گفته من ایشان را به زندان برازجان یا رجایی شهر تبعید می‌کنم و وقیحانه از وی خواسته از شوهرش طلاق بگیرد. اگر شما و سایر مسئولین ارشد نظام کمترین غیرتی داشتید این بازجویان کثیف با اقداماتی بسیار کمتر از این آنچنان مجازات و رسوا می‌شدند که دیگر این بی‌دینی‌ها و اقدامات ضداخلاقی امکان بروز پیدا نمی‌کرد و نوامیس افراد به بازی گرفته نمی‌شد. ولی بدبختانه امروز این افراد از سوی سران کشور حتی تشویق می‌شوند و ترفیع می‌گیرند.»
