بهنام ابراهیم‌زاده فعال کارگری و زندانی عقیدتی، محروم از مداوای پزشکی در زندان علیرغم درخواست‌های مکرر

یک منبع مطلع به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که بهنام ابراهیم زاده، فعال کارگری زندانی که از خرداد ۱۳۸۹ در زندان های اوین و رجایی شهر زندانی بوده است، از دیسک کمر و آرتروز گردن رنج می‌برد و با وجود پیگیری ها و درخواست از مسئولین قضایی، معالجه اش در زندان تا کنون بی نتیجه بوده است.

این منبع مطلع در گفتگو به کمپین گفت: “بهنام دیسک کمر و آرتروز گردن دارد و کلیه اش هم مشکل دارد، با اینکه چند بار هم از زندان برای درمان به بیمارستان اعزام شده، ولی بهتر نشده چون نیاز به پیگیری و مراقبت همیشگی دارد که در زندان وجود ندارد و چیزی هم نیست که با یکی دو بار اعزام به بیمارستان درمان شود.”

به گفته این منبع در جریان انتقال این زندانی به بیمارستان برای درمان، وضعیت بیماری او به دلیل نحوه انتقال حتی بدتر هم شده است: ” اخیرا بهنام را برای درمان آرتروز و دیسک و رادیولوژی به بیمارستان برده بودند، ساعت ۱۲ ظهر کارش تمام شد ولی تا ساعت ۹ شب، با دستبند، روی صندلی بیمارستان منتظر بود که مینی بوس زندان بیاید و بتواند به بند برگردد، در این مدت هیچ غذا یا نوشیدنی به اون نداده بودند و خودش هم به دلیل اینکه همراه داشتن پول نقد ممنوع است، نتوانسته بود چیزی بخرد، بعد از ۹ ساعت مینی بوس آمد و بهنام ساعت ۱۲ شب به زندان برگشت در حالی که دردش تشدید شده بود.”

بنا بر تبصره ۱ ماده ۲۳۵ آئین نامه اجرایی سازمان زندان ها، استفاده از دستبند در زمان انتقال زندانیان به مراکز درمانی جز در موارد استثنایی مجاز نیست.

به گفته این منبع مطلع، فرزند ۱۸ ساله آقای ابراهیم زاده به سرطان خون مبتلا است و او در نامه هایی به مسئولین قضایی درخواست کرده است که برای پیگیری درمان فرزندش به او مرخصی بدهند که تا کنون با این درخواست نیز موافقت نشده است.

بهنام ابراهیم زاده، متولد ۱۳۶۵ و ساکن تهران، کارگر ساده و عضو «جمعیت دفاع از کار کودکان و خیابان» است که قبل از زندانی شدن، در فعالیت های کارگری و مسائل مربوط به کودکان کار فعالیت می کرد. او در یازدهم اردیبهشت ۱۳۸۹ در تجمع مسالمت آمیز روز جهانی کارگر، در تهران، بازداشت شد و پس از یک ماه با سپردن وثیقه آزاد شد.

او مجددا در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹ به دلیل ادامه فعالیت های کارگری در تهران بازداشت شد و مدت چهار ماه در سلول های انفرادی بند ۲۰۹ اوین زندانی بود و در مهرماه ۱۳۸۹ به بند عمومی ۳۵۰ زندان اوین منتقل شد. منبع مطلع به کمپین گفت که او طی مدت ۴ ماه انفرادی از تلفن و ملاقات با خانواده و وکیل محروم بوده و نیروهای امنیتی از او می خواسته اند که علیه خودش اعتراف کند. قاضی صلواتی رئیس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب در دیماه ۱۳۸۹ بهنام ابراهیم زاده را در دادگاهی بدون حضور وکیل به ۲۰ سال زندان محکوم کرد که با اعتراض او در مرحله تجدید نظر به ۵ سال تبدیل شد.

بهنام ابراهیم زاده در جریان حمله ی گارد امنیتی زندان به بند ۳۵۰ زندان اوین در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۳ که در رسانه های ایرانی منتقد حکومت به «پنجشنبه سیاه» موسوم شد، مورد ضرب و شتم قرار گرفت و مصدوم شد و پس از اعتراض به مسئولین زندان، به عنوان تنبیه ۱۵ روز به سلول انفرادی بند ۲۴۰ اوین فرستاده شد.

این فعال کارگری با اتهام ارتباط با رسانه ها و اطلاع رسانی درباره وضعیت خود و همچنین نوشتن نامه به احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، در حالی که درون زندان بود به دادگاه احضار شد و پرونده جدیدی علیه وی گشوده شد. در اردیبهشت ۱۳۹۴ او برای بازجویی درباره اتهامات جدیدش به سلول های انفرادی بند ۲۰۹ اوین منتقل شد. به گفته منبع مطلع او بیش از سه ماه از هر گونه ارتباط با خانواده و وکیل محروم بوده و برای اعتراف به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی از درون زندان تحت فشار قرار گرفته است. این منبع همچنین گفت که بعضی مستندات و مدارک برای پرونده جدید علیه بهنام ابراهیم زاده را با تفتیش منزل به دست آوردند در حالی که بهنام از چهار سال پیش در زندان بود و وجود ماهواره و پاسور و لپ‌تاپ پسرش در خانه هیچ ارتباطی به او نمی توانست داشته باشد.

با پایان بازجویی ها در پرونده جدید، شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب و قاضی احمدزاده، در دیماه ۱۳۹۳ و پس از دادگاهی کوتاه بدون حضور وکیل، او را به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی»، «استفاده از تجهیزات ماهواره» و «نگهداری پاسور» به ۹ سال و چهار ماه حبس تعزیری دیگر محکوم کرد. این حکم پس از اعتراض و در مرحله تجدید نظر به «۷ سال و ۱۰ ماه و ۱۵ روز حبس تعزیری و چهارصدوپنجاه هزار تومان جریمه» تبدیل شد.

این کارگر زندانی در بهمن ماه ۱۳۹۳ از زندان اوین به زندان رجایی شهر منتقل شد و از آن زمان بر خلاف اصل تفکیک جرائم در بندهای مختلف این زندان و همراه با مجرمان غیرسیاسی نگهداری می شود.